Η τουριστική βιομηχανία γεννά και άλλες εξαρτήσεις Οι αριθμοί μιλούν: Η γερμανική τουριστική αγορά για παράδειγμα, η οποία τα τελευ...
Με δεδομένο ότι η γερμανική τουριστική αγορά αντιπροσωπεύει το 12% του εισερχόμενου τουρισμού στην Ελλάδα με δαπάνη περί τα 2,2 δις, ευρώ, δεν χρειάζεται κανείς να είναι οικονομολόγος για τα κατανοήσει τι ισχύ έχουν οι δύο συγκεκριμένες πολυθενικές στην ελληνική αγορά. Και φυσικά ανάλογη είναι και η εικόνα με του Βρετανούς, οι οποίοι αποτελούν περίπου το 10% της τουριστικής αγοράς, με δαπάνη περί τα 2 δις και τους Γάλλους, οι οποίοι αντιπροσωπεύουν το 6,8% του εισερχόμενου τουρισμού στην Ελλάδα με δαπάνη 1,2 δις.
Με απλά λόγια, το 2015, από τρείς χώρες προήλθε περίπου το 30% των τουριστών και των 38,2% των εισπράξεων!!!. Αυτή την εξάρτηση την αντιλαμβάνεται εύκολα κανείς μιλώντας με στελέχη ελληνικών ξενοδοχειακών επιχειρήσεων. Τότε διαπιστώνει πολύ σύντομα, ότι έχουν συνειδητοποιήσει ότι πλέον η επιβίωσή τους εξαρτάται –σχεδόν ολοκληρωτικά-από τις πολυεθνικές του τουρισμού, καθώς από αυτές προέρχεται πάνω από το 70% των τουριστών που φιλοξενούν. Και ενώ στην Ελλάδα όλοι ασχολούνται με τα «ρεκόρ των επισκεπτών», ελάχιστοι είναι εκείνοι που ασχολούνται με το ...πορτοφόλι τους.
Μάλιστα, οι ίδιοι οι αριθμοί που χρησιμοποιούν για να πείσουν την κοινή γνώμη, ότι ο τουρισμός σήμερα είναι για την ελληνική οικονομία ότι ήταν η οικοδομή από τη δεκαετία του ΄50 μέχρι την δεκαετία του ’00, αποκαλύπτουν το μέγεθος του προβλήματος. Και το μείζον πρόβλημα είναι ότι κάθε χρόνο που περνά, ο ελληνικός τουρισμός μετατρέπεται σε φθηνό σούπερ μάρκετ. Και σε αυτήν την πορεία καθοριστική ήταν η σημασία των Μνημονίων.
Από τα επίσημα στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος προκύπτει, ότι η μέση δαπάνη ανά ταξίδι έχει μειωθεί σε εννέα μόλις χρόνια κατά 30,4%. Δηλαδή από 739 ευρώ που ήταν η δαπάνη ανά ταξίδι το 2008, εννέα χρόνια μετά, το 2016, μειώθηκε στα 514 ευρώ. Με απλά λόγια κάθε τουρίστας που έρχεται στην Ελλάδα δαπανά πλέον –σε τρέχουσες τιμές-225 ευρώ λιγότερα. Από το 2008 μέχρι το 2010 η μείωση ήταν 13% περίπου (από τα 739 ευρώ έπεσε στα 640 ευρώ) και από το 2011 μέχρι το 2016 συνεχίστηκε με μέσο ετήσιο ρυθμό 3,25%.
Και έτσι φθάσαμε στο 2016 που η δαπάνη ανά ταξίδι βρέθηκε στα χαμηλότερα επίπεδα της τελευταίας δεκαετίας. Αναλυτικά, τη χρονιά που πέρασε οι ταξιδιωτικές εισπράξεις εμφάνισαν μείωση κατά 6,4% σε σύγκριση με το 2015 και διαμορφώθηκαν στα 13.220 3εκατ. ευρώ Ειδικότερα, οι εισπράξεις από την Γερμανία μειώθηκαν κατά 4,1% και διαμορφώθηκαν στα 2.152 εκατ. ευρώ και οι εισπράξεις από την Γαλλία μειώθηκαν κατά 25,1% και διαμορφώθηκαν στα 894 εκατ. ευρώ. Οι εισπράξεις από το Ηνωμένο Βασίλειο επίσης μειώθηκαν κατά 2,9% και διαμορφώθηκαν στα 1.961 εκατ. ευρώ. Από τις χώρες εκτός της ΕΕ-28, αύξηση κατά 3,4% παρουσίασαν οι εισπράξεις από την Ρωσία, οι οποίες διαμορφώθηκαν στα 436 εκατ. ευρώ, ενώ οι εισπράξεις από τις ΗΠΑ μειώθηκαν κατά 22,8% και διαμορφώθηκαν στα 728 εκατ. ευρώ.
Η επίσημη ερμηνεία για αυτήν την πτώση σύμφωνα με την οποία η συνεχής μείωση της δαπάνης οφείλεται στη μείωση των ημερών των διακοπών, αποτελεί μία έμμεση -αλλά σαφή –επιβεβαίωση του βαθμού εξάρτησης του ελληνικού τουρισμού από τις πολυεθνικές του τουρισμού, οι οποίες μπορούν και επιβάλλουν τους όρους τους σε όλα: τις τιμές, τη διάρκεια και το είδος των παρεχόμενων τουριστικών υπηρεσιών, π.χ.τα περίφημα «βραχιολάκια». Και φυσικά για να μπορέσουν να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις τους, το εύκολο θύμα είναι το κόστος εργασίας. Αδιάψευστος μάρτυς οι στατιστικές (κόστος εργασίας ανά ώρα εργασίας, συμπεριλαμβανομένων των μισθών και ημερομισθίων, των εργοδοτικών εισφορών και των φόρων).
Στη Μνημονιακή Ελλάδα την περίοδο 2010-2015 μειώθηκε κατά 11% σε αντίθεση με την Ισπανία, όπου στο ίδιο χρονικό διάστημα αυξήθηκε κατά 24%. Αν σε αυτό προσθέσει κανείς και το περιβάλλον υπερπροσφοράς που έχει διαμορφωθεί, τότε εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι κάθε χρόνος που περνά, ο βαθμός εξάρτησης του ελληνικού τουρισμού από τις πολυεθνικές, θα αυξάνεται. Μόνο τυχαίο άλλωστε δεν είναι το γεγονός, ότι το 2008 λειτουργούσαν στην Ελλάδα 9.385 ξενοδοχειακές επιχειρήσεις από τις οποίες 230 πέντε αστέρων και 1.102 τεσσάρων και μέχρι το 2016 αυξήθηκαν σε 9.730 από τις οποίες οι 444 ήταν πεντάστερες και οι 1.412 τεσσάρων αστέρων. Και η μέγγενη σφίγγει ακόμα περισσότερο, καθώς το επόμενο βήμα των πολυεθνικών είναι τα ίδια τα ξενοδοχεία.
Στόχος των ισχυρών ξένων tour operators είναι να ελέγξουν όσο περισσότερες ξενοδοχειακές μονάδες μπορούν, για να εκμεταλλευτούν τον ανερχόμενο τουρισμό στην Eλλάδα. Ενδεικτική περίπτωση είναι ο όμιλος ΤUI, που ελέγχει 6.108 δωμάτια. Δεύτερος σε παρουσία στην ελληνική αγορά, είναι ο Thomas Cook, έχοντας υπό τον έλεγχό του συνολικά 2.899 δωμάτια.Eκτός από τους δύο μεγάλους tour operators και οι επίσης γερμανικοί DER, Touristik, FTI και Altours έχουν αναγγείλει τη επέκταση των αλυσίδων που ελέγχουν. Το εσωτερικό πολιτικό περιβάλλον, η τρομοκρατία, οι γεωπολιτικές συγκρούσεις, μπορεί να καθορίσουν την πορεία μίας τουριστικής σεζόν και κατ΄επέκταση την ίδια της την οικονομία. Η Τουρκία και η Αίγυπτος είναι τα πιό πρόσφατα παραδείγματα.
Οι ρωσικές κυρώσεις και τα τρομοκρατικά κτυπήματα έχουν πλήξει καίρια τα τελευταία χρόνια την τουρκική τουριστική βιομηχανία, με αποτέλεσμα να διακοπούν οι εντυπωσιακοί ρυθμοί ανάπτυξης των προηγούμενων χρόνων. Ανάλογες ήταν οι επιπτώσεις στον τουρισμό, από τα τρομοκρατικά κτυπήματα των ισλαμιστών στην Αίγυπτο. Η ζήτηση συρρικνώθηκε, τα έσοδα μειώθηκαν και το πλήγμα που δέχθηκε η ήδη χειμαζόμενη αιγυπτιακή οικονομία ήταν τόσο μεγάλο, ώστε την ανάγκασε να ζήτήσει την «αρωγή» του ΔΝΤ. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι όσο μεγαλώνει ο βαθμός εξάρτησης από τα έσοδα που προέρχονται από τον τουρισμό, τόσο πιο πολύ «δένονται» τα χέρια των πολιτικών.
premium.paratiritis.gr
