Αν οι μαχητικές τέχνες, τουλάχιστον στο Νομό Ηλείας, έχουν να επιδείξουν ένα λαμπρό παράδειγμα αθλητή και άριστου χαρακτήρα, σίγουρα α...
Ο νεαρός πρωταθλητής του κικ μπόξινγκ, που έχει δοξάσει την Ελλάδα και ιδιαίτερα την γενέτειρα πατρίδα του, τα Λεχαινά, και στο εξωτερικό, είναι ένα χαμογελαστό παιδί, απόλυτα συγκροτημένο στις απόψεις και τα θέλω του.
Το κικ μπόξινγκ, το οποίο έλκει την καταγωγή του από την ταϊλανδέζικη πυγμαχία, είναι ένας συνδυασμός πυγμαχικών γροθιών και λακτισμάτων καράτε, που γεννήθηκε από την επιθυμία να καθιερωθεί σαν μία ακόμη πολεμική τέχνη τόσο στη μάχη του δρόμου όσο και σαν ένα άμεσο, δυναμικό και αυτόνομο άθλημα.
Πρωτοξεκίνησε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής την δεκαετία του 1970 και γρήγορα εξαπλώθηκε σε ολόκληρο τον κόσμο. Ο Τζόε Λιούις, πρώτος παγκόσμιος πρωταθλητής κικ μπόξινγκ, θεωρείται ο θεμελιωτής του.
Το 1977 ιδρύθηκε η Παγκόσμια Ομοσπονδία World Kickboxing Association.
Η συζήτηση με τον Δημήτρη Μάλιαρη, ήταν μια απόλαυση και την ίδια απόλαυση πιστεύω ότι θα νιώσετε κι εσείς διαβάζοντάς την παρακάτω…
Συνέντευξη στον Γιώργο Φάκο
Πως ξεκίνησες το κικ μπόξινγκ;
«Για την πλάκα μου, όπως λένε. Μου άρεσε ο αθλητισμός, έβλεπα στη τηλεόραση διάφορα έργα με αγώνες και ήθελα να το κάνω. Ξεκίνησα, λοιπόν, στα Λεχαινά από 16 χρονών, με προπονητή τον Αντώνη Γιαννακόπουλο με τον οποίο συνεχίζω μέχρι σήμερα. Δεκαπέντε χρόνια είμαστε μαζί. Όμως, την ευκαιρία να αγωνίζομαι μου την έδωσε ο Γιώργος Περγιάλης, πρόεδρος της παγκόσμιας ομοσπονδίας WKF».
«Τι τίτλους έχεις κατακτήσει;
Θα μου επιτρέψετε σε αυτό το σημείο να εκφράσω ένα μεγάλο και ηχηρό "ευχαριστώ", στην διοργάνωση Open και στους ιθύνοντες Κ. Κατσιαρά και Κ. Θεοδωρόπουλο για την συνεχή στήριξη κι εμπιστοσύνη στο πρόσωπό μου καθώς και στις γνήσιες και αξιοπρεπείς διοργανώσεις που πραγματοποιούν».
Είσαι ερασιτέχνης αθλητής;
«Στο επάγγελμα είμαι αγρότης. Όμως παίζω ημιεπαγγελματικούς αγώνες».
Τι στόχο έχεις τώρα;
«Κοιτάξτε, νομίζω ότι έχω ολοκληρώσει ως μαχητής».
«Όχι ιδιαίτερα. Μου αρέσει αυτό που κάνω τώρα, ιδιαίτερα να παίζω στην περιοχή μου, να γίνεται το άθλημα γνωστό. Έγινα πρωταθλητής που το ήθελα πολύ. Τους στόχους μου τους έχω ολοκληρώσει. Βέβαια, θα συνεχίσω να αγωνίζομαι για όσο αντέχω, υπολογίζω μέχρι τα 35 μου».
Η προπονητική σε ενδιαφέρει;
«Προς το παρόν όχι. Ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον ν’ ασχοληθώ, αλλά τώρα δεν το σκέφτομαι»
Τι θεωρείς ότι σου πρόσφερε, σε προσωπικό επίπεδο, το κικ μπόξινγκ;
«Τέλεια αυτοσυγκράτηση και ηρεμία. Πριν ξεκινήσω κικ μπόξινγκ τσακωνόμουν, δεν θα σας το κρύψω, συχνά. Όταν ξεκίνησα το άθλημα, μετά από λίγο άρχισα να ελέγχω απόλυτα τον εαυτό μου. Η αλήθεια είναι ότι τόσο πάνω στο ρινγκ, όσο και στις προπονήσεις, ξεδίνω. Ότι έχω τα βγάζω εκεί κι έτσι στην καθημερινότητά μου είμαι απόλυτα ήρεμος».
«Τον ελέγχω, κατά κάποιο τρόπο, όχι όμως στα κτυπήματα. Ελέγχω τα συναισθήματά μου, δεν νευριάζω γιατί αν γινόταν αυτό θα έχανα τον έλεγχο του παιχνιδιού και θα κουραζόμουν εύκολα, με αποτέλεσμα να χάνω».
Υπάρχει ενδιαφέρον από τα νέα παιδιά να ασχοληθούν με το συγκεκριμένο άθλημα;
«Πάρα πολύ και από αγόρια και από κορίτσια. Υπάρχουν παιδιά ηλικίας 10 ετών που ασχολούνται με το άθλημα».
Θεωρείς τον εαυτό σου ότι είσαι ένα παράδειγμα για όλα αυτά τα παιδιά;
«Ναι, το νιώθω πολλές φορές αυτό γι αυτό και φροντίζω να μην προκαλώ με την συμπεριφορά μου ή να δημιουργώ αρνητικά συναισθήματα στη κοινωνία που ζω»
«Είχα πολύ άγχος. Ο Τούρκος ήταν πολύ καλός. Είναι επαγγελματίας μαχητής, όχι ημιεπαγγελματίας σαν εμένα. Είχε δώσει πολλούς αγώνες, έχει προπονηθεί με πρώην αντίπαλο του Ζαμπίδη και ο οποίος ακόμα αγωνίζεται. Ήταν ψηλότερος από εμένα. Oλοι περίμεναν να κερδίσω γι αυτό και είχα μεγάλο άγχος. Ο αγώνας ολοκληρώθηκε σε τρεις γύρους κι ευτυχώς τα κατάφερα. Ήταν όμως ένας πολύ σκληρός αγώνας…"
Επόμενη αγωνιστική σου δραστηριότητα;
«Σίγουρα τον Μάρτιο στην Αθήνα θα υπερασπιστώ κάποια από τις ζώνες μου. Είτε της Ελλάδας, είτε του Μεσογειακού τίτλου. Αυτό θα το κανονίσει ο κ. Περγιάλης. Για πιο πέρα δεν ξέρω ακόμα».
«Να ασχοληθούν με το άθλημα, ιδιαίτερα όσοι είναι λίγο οξύθυμοι, νευρικοί, έχουν χαμηλή αυτοπεποίθηση»
Ο δάσκαλος-προπονητής επηρεάζει τον χαρακτήρα ενός αθλητή;
«Σε σημαντικό βαθμό. Και ιδιαίτερα στην ψυχολογία ενός αθλητή. Επίσης θέλω να προσθέσω κάτι ακόμα: υπάρχουν πολλοί αθλητές στο νομό Ηλείας και θα τους πρότεινα να αγωνίζονται και στον τόπο τους για να τους βλέπουν και τα υπόλοιπα παιδιά. Λόγω της πίεσης που ασκείται σε έναν αθλητή όταν αγωνίζεται στον τόπο του, πολλοί αθλητές το αποφεύγουν προτιμώντας να παίζουν οπουδήποτε αλλού. Υπάρχουν αρκετά άτομα από το νομό μας που αγωνίζονται»
Δημήτρη, σε ευχαριστώ για όσα μου είπες.
«Κι εγώ σας ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δώσατε»
