Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος Ο πολιτικός ηγέτης δεν προσδιορίζεται από το κατά πόσον λέει αλήθειες ή ψέματα. Αλλά από το πόσο...
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Ο πολιτικός ηγέτης δεν προσδιορίζεται από το κατά πόσον λέει αλήθειες ή ψέματα. Αλλά από το πόσο έχει την ηθική δύναμη και το πολιτικό νεύρο, σε κρίσιμες ώρες για την πατρίδα του, να διαφοριστεί από τα συνθήματα του καιρού του, εναντιούμενος στο λαϊκό αίσθημα και να πράξει ότι αληθινά είναι ωφέλιμο για τον τόπο του. Χαρακτηριστικό είναι εδώ από το πάνθεον της ιστορίας, το παράδειγμα του μεγάλου Ελευθερίου Βενιζέλου, με την στάση που παίρνει στο ζήτημα της αναθεωρητικής συνέλευσης, μετά μάλιστα από το ιστορικό κίνημα στο Γουδί. Η Ελλάδα μόλις είχε βγεί από ένα αντιμοναρχικό κίνημα και φυσούσε ούριος άνεμος για την ριζική αναδιάρθρωση του πολιτικού μας τοπίου, κάτι όμως που θα ήταν και επιζήμιο.
Στον λόγο που εκφωνεί ο Βενιζέλος στην πλατεία Συντάγματος, το πλήθος παραληρεί φωνάζοντας διαρκώς για την επικείμενη Συνέλευση «Συντακτική» ! Αλλά ο Βενιζέλος με την φωνή της σύνεσης και της σπάνιας πολιτικής του οξυδέρκειας, κόντρα στο θεριεμένο λαϊκό κύμα του Συντάγματος, σκίζει τον αέρα νοερά με μια φωνή επιβλητική «Είπα Αναθεωρητική» ! Κείνη την ώρα είχε γεννηθεί ένας ηγέτης, που θα άλλαζε την μοίρα του τόπου και με τα όποια λάθη του. Με αντίστοιχη αποφασιστικότητα και οξυδέρκεια ο σπουδαίος Κώστας Καραμανλής, οσμιζόμενος την κλαγγή της ιστορίας, θα απευθυνθεί προς το ΠΑΣΟΚ και την Αριστερά στην Βουλή και θα πεί με το γνωστό του «πρωτόγονο» αυστηρό στυλ «είτε το θέλετε, είτε όχι ανήκομεν είς την Δύσιν».
Και ήθελε γερό πολιτικό νεύρο ως ηγέτης, για να πάρει μια τόσο θαρραλέα στάση για το καλό του τόπου. Η Ελλάδα είχε εξέλθει από μια δικτατορία, με τον αντιαμερικανισμό και το αντιδυτικό λαϊκό αίσθημα να είναι σε έξαρση. Και όμως είχε το σθένος να πάει κόντρα στο συρμό, για να προστατεύσει αληθινά τα συμφέροντα της χώρας. Είχε βαθιάν επίγνωση, ότι ως λαός γοητευόμαστε από τα ψέματα και τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις. Αλλά με το «πρωτόγονο» δωρικό του στυλ, ενεργοποίησε την κρίση του έλληνα, την ώρα που τον είχε κυριεύσει το συναίσθημα.
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο γρανιτένιος Κρήτης πολιτικός Κώστας Μητσοτάκης, με ανένδοτη αποφασιστικότητα, είχε επιχειρήσει μια ομάδα κρατικοποιήσεων, με χαρακτηριστικότερη αυτή των λεωφορείων της ΕΑΣ, συγκρουόμενος σφόδρα με το λαϊκό αίσθημα και τις συντεχνίες, σε μια περίοδο που ο κρατισμός του ΠΑΣΟΚ, είχε γίνει εθνική μας κουλτούρα. Τότε μάλιστα χαρακτηριστικά ελέγετο από τους δημοσιογράφους, πως είχε συγκρουστεί ακόμα και με τα αγάλματα !!! Ήταν πελώριος ηγέτης ο Κρητικός και βεβαίως έφερε τα γονίδια – μικρανηψιός του – του μέγα Ελευθερίου Βενιζέλου. Δυστυχώς ο ελληνικός λαός αποθεώνει όσους κολακεύουν τα ταπεινά ένστικτά του και όσους πολιτικούς ηγέτες πάνε με το συρμό, με το ρεύμα.
Και εθίστηκε μάλιστα στο να αναγορεύει ως ηγέτες, «δυνατούς» και «αποτελεσματικούς», όσους έχουν αναγάγει το ψέμα και τις απατηλές υποσχέσεις, σε πολιτική τέχνη. Αυτούς που συνεγείρουν με τις παραισθησιογόνες ρητορείες τους το συλλογικό φαντασιακό και δημιουργούν ευχάριστες παραισθήσεις και ωραιοποιημένες εικονικές πραγματικότητες. Αλλά με αυτό το μοντέλο πολιτικών αρχηγών, των ευχάριστων λαϊκά και καταφερτζήδων, φθάσαμε ως χώρα και ως λαός, στο χείλος του γκρεμνού.
Είναι καιρός όμως ως συνειδητοποιημένος πλέον και ώριμος λαός, μετά τα όσα τραγικά μνημονιακά έχουν επισυμβεί στον τόπο, να αναζητήσουμε ένα νέο μοντέλο πολιτικής ηγεσίας. Ένα μοντέλο που θα προτάσσει τα αληθινά συμφέροντα του τόπου και την μεσομακροπρόθεσμη κοινωνική και οικονομική του ευημερία και όχι τα πρόσκαιρα δικά του μικροκομματικά συμφέροντα, που οδηγούν στις γνωστές πλέον εθνικές τραγωδίες !
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων
www.panosavramopoulos.blogspot.gr
