Άγιος Αθανάσιος Αμπελόκαμπου
Περνώντας τη σιδηροδρομική γραμμή στο χωριό του Αμπελόκαμπου είναι πλέον πολύ κοντά το ησυχαστήριο του Αγίου Αθανασίου με τους πανύψηλους ευκάλυπτους. Η πύλη, μαζί με το καμπαναριό. Ο ναός, ευρύχωρος και περιποιημένος. Βασιλική στον ρυθμό. Θαυμάσιο το τέμπλο του με εικόνες αγιογραφημένες το 1876. Το ταβάνι εντυπωσιακό, σμίγει καμπυλωτά με τους πλαϊνούς τοίχους όπως συμβαίνει σε πολλές εκκλησίες της αντικρινής Ζακύνθου.
Το μοναστήρι, που κτίστηκε στα χρόνια της τουρκοκρατίας με άντρες μοναχούς, αρχικά την ίδια περίοδο δοκιμάστηκε. Οι μοναχοί πλήρωσαν με την ζωή τους όταν οι Τούρκοι είχαν υποψίες πως έδιναν πληροφορίες στους κλέφτες του βουνού και η εκκλησία πυρπολήθηκε.
Πολλά θρυλούνται για κατά καιρούς θαύματα και μάλιστα με το νερό του Αγίου που το θεωρούσαν ιαματικό.
Ο ναός Φραγκαβίλλας
Βρίσκεται στην Αμαλιάδα και αναμφίβολα είναι ιστορικός χώρος προσκυνήματος που διαθέτει και οικοτροφείο. Ένας πλακοστρωμένος διάδρομος σε οδηγεί στο μικροκαμωμένο εκκλησάκι. Κατεβαίνεις ένα σκαλοπάτι και μπαίνεις στο ναό. Μαυρισμένο το εσωτερικό του από τον χρόνο και από το πυρπόλημα των Τούρκων στους δυσχείμερους για το έθνος καιρούς, όταν ο Ιμπραήμ όργωνε τον Μωριά. Ανάβεις το λιανοκέρι σου, προσκυνάς στην εικόνα της Παναγίας και ύστερα στέκεσαι καταμεσής κάτω από τον μαυρισμένο τρούλο και περιεργάζεσαι το εσωτερικό του ναού. Πισωγυρίζεις στα περασμένα και τον φαντάζεσαι πριν από τις ζημιές που έπαθε, με τις αγιογραφίες του. Θα ήταν ένα μικρό κομψοτέχνημα της βυζαντινής τέχνης.
Σήμερα είναι ένα μνημείο που αντιστέκεται στο χρόνο και σε κάνει να θυμάσαι το παρελθόν, να καυχιέσαι γι' αυτό, να αναμετράς το παρόν, να συλλογίζεσαι το μέλλον. Σε εντυπωσιάζει το τέμπλο, που κάποτε πρέπει να γκρεμίστηκε και ύστερα ξαναχτίστηκε χωρίς το μεσοτοίχι του να κλείνει ως άνω το ιερό, που αν και μικρό χωρίζεται με δύο πυλόθυρες σε τρία μέρη.
Οι Φράγκοι και το όνομα
Το χρονικό διάστημα 1200-1400 διέμεναν εδώ οι Φράγκοι και ο ναός ήταν στην κατοχή ενός εκ των Φράγκων που είχε εκεί κοντά την έπαυλή του. Από εκεί πήρε το όνομα "Φραγκαβίλλα" και μετατράπηκε σε καθολικός. Όταν οι Φράγκοι έφυγαν ο ναός έγινε και πάλι Ορθόδοξος.
Αξιοσημείωτη εντός του ναού είναι η τοιχογραφία που παριστάνει το μαρτύριο του Αγίου Γεωργίου που έγινε το 1696. Ο χώρος πάντως είναι ιδιαίτερα κατανυκτικός για προσευχή και αυτοσυγκέντρωση. Στη σκιά των κυπαρισσιών της Φραγκαβίλλας κοιμάται ο αείμνηστος μητροπολίτης Ηλείας Αθανάσιος αφού ο ίδιος επέλεξε το χώρο για την τελευταία του κατοικία.
Η Παναγία της Σκαφιδιάς
Στο δημοτικό διαμέρισμα της Σκαφιδιά, μερικά χιλιόμετρα έξω από τον Πύργο, σε μια μαγευτική παραθαλάσσια τοποθεσία είναι κτισμένο το μοναστήρι της Παναγίας Σκαφιδιάς ή Σκαφιδιώτισσας που τιμάται στη κοίμηση της Θεοτόκου και εορτάζει στις 15 Αυγούστου.
Ο επισκέπτης μένει έκθαμβος αντικρίζοντας από μακριά το μεσαιωνικό φρούριο που περιστοιχίζει το μοναστήρι, δίπλα στα καταγάλανα νερά του Ιονίου Πελάγους.
χτίστηκε τον 10ο μ.Χ. αιώνα με αξιόλογη αρχιτεκτονική και διαθέτει πολλούς θησαυρούς, όπως άμφια, ιερά σκεύη, εικόνες, λειψανοθήκες, αναθήματα καθώς και το λάβαρο της μονής από χειροκέντητη εικόνα με αφιέρωση στην Παναγία.
Σημαντικό είναι το αρχείο της μονής και η βιβλιοθήκη με πολλά χειρόγραφα που αναφέρονται στην συμμετοχή του μοναστηριού στην Ελληνική Επανάσταση.
Ιερά Μονή Πορετσού
Το μοναστήρι το συναντάς 10 χλμ από τη διασταύρωση των Τριποτάμων. Είναι κτισμένο πάνω σε πέτρινο λοφίσκο με αγριόδεντρα ζωσμένο και μοιάζει με μικρό καστρόπυργο.
Δρασκελάς την αυλόθυρα και πατάς την πλακοστρωμένη αυλή, που τη διοασχίζει πέτερινο αυλάκι για να μαζεύει τα νερά τον χειμώνα.
Ολόγυρα τα κελιά με συνεχές χτίσιμο έτσι που από την εξωτερική μεριά να μοιάζουν με κάστρο. Αριστερά ένα ναίδριο που μοιάζει με οικίσκο, φτιαγμένο από μικρούς που θέλουν να παίξουν. Αφιερωμένο στον Άγιο Χριστόδουλο και στον Άγιο Νεκτάριο.
Η κληματαριά σκιάζει την αυλή και ανεβαίνει "κρεβατωμένη" πάντα και στη δεύτερη υπερυψωμένη αυλή που για να ανεβείς πρέπει να ανηφορίσεις την πέτρινη σκάλα με τα δέκα σκαλοπάτια. Πίσω σου είναι το αρχονταρίκι -ο χώρος της υποδοχής- το ηγουμενείο και άλλα δωμάτια με κρεβάτια [οι ξενώνες για όσους θέλουν ν διανυκτερεύσουν]. Δεξιά, κατά την πλευρά της μεσημβρίας, είναι η κουζίνα και η τραπεζαρία.
Μικρός ο ναός κι εδώ, όπως και στην Άνω Δίβρη.
Ο χώρος περιορισμένος. Δυο σκαλοπάτια οδηγούν στον πρόναο. Ο πρόναος πρέπει να είναι μεταγενέστερος του ναού, που ανάγεται στον 10ο αιώνα. Όπως και άλλα προσκυνήματα της περιοχής, έτσι και ο ναός του μοναστηριού αυτού αποδίδεται στο ζήλο και στη δραστηριότητα του οσίου Λουκά, που υπήρξε μαθητής στηλίτη καθηγητή της Πάτρας και περιόδευσε τα ενδότερα της Πελοποννήσου για να στηρίξει ή και να διδάξει τον Χριστιανισμό.
Μπορεί εξωτερικά ο ναός να είναι απλός, χτισμένος πάνω στις πέτρες του λιοφ΄σκου και να έχει σχήμα ορθογώνιου, εσωτερικά όμως οι πεσσοί και τα τόξα του δίνουν το σχήμα του σταυρού, ενώ στη μέση δεσπόζει μικρός αλλά κομψός τρούλος.
[Συνεχίζεται...]
