Τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο του 1973 η Αθήνα συγκλονίζεται από τα γεγονότα της Νομικής Σχολής, τα οποία θα αποτελέσουν το προοίμιο της...
Τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο του 1973 η Αθήνα συγκλονίζεται από τα γεγονότα της Νομικής Σχολής, τα οποία θα αποτελέσουν το προοίμιο της μεγάλης φοιτητικής εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Στις 12 Φεβρουαρίου 1973 το δικτατορικό καθεστώς διαπιστώνοντας τη ραγδαία ανάπτυξη του φοιτητικού κινήματος, προχωρά στην έκδοση του Νομοθετικού Διατάγματος 1347 με το οποίο επέτρεπε στον υπουργό Εθνικής Άμυνας να διακόπτει κατά βούληση την αναβολή στράτευσης των "ανήσυχων" φοιτητών.
Τρεις μέρες αργότερα παραπέμπει στο ειδώλιο του Πλημμελειοδικείου δημοκρατικούς φοιτητές με την κατηγορία της παραβίασης του Νόμου 4000/1959 "περί τεντιμποϊσμού". Με τις αυταρχικές αυτές μεθοδεύσεις το καθεστώς προκαλεί την οργισμένη αντίδραση του σπουδαστικού κόσμου και γενικότερα της νεολαίας. Στις 21 Φεβρουαρίου χιλιάδες φοιτητές καταλαμβάνουν αιφνιδιαστικά το μέγαρο της Νομικής Σχολής στην οδό Σόλωνος, απαιτώντας την άμεση ανάκληση του χουντικού νόμου. Μέσα σε λίγες ώρες η αντιπαράθεσή τους με το καθεστώς κλιμακώνεται και τα σπουδαστικά αιτήματα παίρνουν καθαρά πολιτική-αντιδικτατορική διάσταση. Οι δρόμοι γύρω από τη Σχολή αντηχούν από δυναμικά συνθήματα, από τα οποία ξεχωρίζει το γνωστό τετράστιχο:
Παπαδόπουλε φασίστα
παρ' τη Δέσποινα και μπρος
παρ' τη Δέσποινα και μπρος
δεν σε θέλει ο λαός...
Τα γεγονότα αιφνιδιάζουν ευχάριστα τον αθηναϊκό λαό και χιλιάδες άνθρωποι τρέχουν στη περιοχή για να συμπαρασταθούν στους εξεγερμένους νέους. Την ίδια ώρα η κυβέρνηση, αιφνιδιασμένη κι αυτή, στέλνει στη Σόλωνος και στους γύρω δρόμους ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις, που προσπαθούν να τρομοκρατήσουν τον κόσμο και να εμποδίσουν την επ΄κταση των ταραχών. Η πρώτη αυτή κατάληψη θα τερματιστεί μετά από δύο περ΄θιπου μέρες με την οικειοθελή αποχώρηση των φοιτητ΄ψων από τη Νομική Σχολή.
Ακολουθεί ένας κρίσιμος μήνας ζυμώσεων στους κόλπους του φοιτητικού κινήματος που καταλήγει με τη νέα κατάληψη της Νομικής Σχολής στις 20 Μαρτίου. Την φορά αυτή το καθεστώς θα αντιδράσει δυναμικά. Μετά από σχετική έκκληση του πρύτανη Κ. Τούντα και μιας ομάδας συγκλητικών προσκείμενων στη δικτατορία, η αστυνομία επεμβαίνει και με πρωτοφανή βιαιότητα ανακαταλαμβάνει το κτίριο.
Κατά τις συγκρούσεις κακοποιούνται δεκάδες φοιτητές ανάμεσα στους οποίους και ο πρώην βουλευτής του Κέντρου Ιωάννης Κουτσοχέρας. Η βίαιη καταστολή της φοιτητικής εξέγερσης θα προκαλέσει αλγεινή εντύπωση στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και θα διαλύσει την ψεύτικη εικόνα της φιλελευθεροποίησης που προσπαθεί να δώσει το δικτατορικό καθεστώς.
Ακόμα, θα ενισχύσει αντί να κάμψει την αποφασιστικότητα και ενότητα του φοιτητικού κινήματος και θα προδιαγράψει τη μεγάλη εξέγερση που θα ακολουθήσει τον Νοέμβριο του ίδιου έτους.
