Το καλοκαίρι του 1940, τρεις νεαροί αποφοιτούν κατόπιν επιτυχών εξετάσεων από τη Στρατιωτική Σχολή των Ευελπίδων. Είναι και οι τρεις παι...
Το καλοκαίρι του 1940, τρεις νεαροί αποφοιτούν κατόπιν επιτυχών εξετάσεων από τη Στρατιωτική Σχολή των Ευελπίδων. Είναι και οι τρεις παιδιά από την επαρχία, ασήμων οικογενειών...
ΤΟΥ ΤΑΚΗ ΚΑΤΣΙΜΑΡΔΟΥ
Είναι ο Γεώργιος Παπαδόπουλος από το Ελαιοχώριο Αχαΐας, ο Νικόλαος Μακαρέζος από τη Γραβιά Φθιώτιδος και ο Ιωάννης Λαδάς από το Δυρράχιο Αρκαδίας. Και οι τρεις συμμαθητές ως ευέλπιδες θα γίνουν από τότε στενοί φίλοι. Έχουν και οι τρεις ένα όνειρο: Να γίνουν αξιωματικοί, να υπηρετήσουν την πατρίδα και να ανέβουν στα υψηλά αξιώματα του Στρατού....
Αργότερα γνώρισαν τον Στυλιανό Παττακό [ήταν "καραβανάς" κι όχι της Ευελπίδων] και κοντά σ' αυτόν "και άλλους πολλούς ανησυχούντας δια το κατρακύλισμα της πατρίδος" και το σταμάτησαν...
Τα παραπάνω, μαζί με άλλα σπαραξικάρδια για τους πρωτεργάτες της χούντας, περιέχονται σ' ένα από τα πολλά κρυπτοφασιστικά κείμενα στο διαδίκτυο, όπου οργιάζουν η ανοησία και η ψευτιά των ακροδεξιών κύκλων. Πάντως, το συγκεκριμένο, έχει κάποια πυρήνα αλήθειας. Μόνο που λέει άλλα αντ' άλλων και θυμίζει Παπαδόπουλο, αν εξαιρέσουμε τη γλωσσική σύνταξη κι ότι τον εφιάλτη αποκαλεί όνειρο...
Τα περισσότερα πρωτοπαλίκαρα του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου μπήκαν στη Σχολή Ευελπίδων επί δικτατορίας Μεταξά και αποφοίτησαν κατά τη γερμανική κατοχή.
Η εθνικοσοσιαλιστική ιδεολογία, η απέχθεια για την δημοκρατία και ο αντικομμουνισμός ήταν ο πρώτος "δεσμός" τους...
Δεν είναι, βεβαίως, τυχαίο ότι μέσα στην ίδια ατμόσφαιρα μεγάλωσαν, διαμορφώθηκαν κι έγιναν στρατιωτικοί τα πιο πολλά μέλη του "Επαναστατικού Συμβουλίου", που κήρυξαν και επέβαλλαν τη δικτατορία του 1967. Κυρίως από τις τάξεις των Ευελπίδων του 1940 και του 1943 προέρχονται οι επιφανέστεροι πραξικοπηματίες.
Χαρακτηριστικό του "εθνικού" πνεύματος με το οποίο γαλουχούνται, είναι ότι με την είσοδο των ναζί στην Ελλάδα οι ευέλπιδες παίρνουν εντολή από την στρατιωτική ηγεσία να παίξουν τον ρόλο χωροφύλακα. Πρέπει να προστατεύσουν τους Γερμανούς από "πιθανές ενοχλήσεις" του λαού της Αθήνας στα αρχικά στάδια της κατοχής!
Οι δεσμοί αυτοί θα "σφυρηλατηθούν" στη διάρκεια της κατοχής, όταν όλοι θα υπηρετήσουν από διάφορες θέσεις την "εθνικόφρονα παράταξη", είτε στα προδοτικά τάγματα ασφαλείας είτε από άλλες θέσεις.
Από τις ελάχιστες κοινωνιολογικές και στατιστικές μελέτες που έχουν γίνει, σχετικά με την προέλευση των πραξικοπηματιών, το συμπέρασμα περιγράφει ο Β. Παπαζήσης: "Παιδιά φτωχών αγροτών και ανώτερων γενικά εισοδηματικών τάξεων γονέων, στερημένοι από τις χαρές της ζωής, μεγαλωμένοι στη μιζέρια των χωριών της εποχής, εισέρχονται στις στρατιωτικές σχολές, υφίστανται τη γνωστή πλύση εγκεφάλου, διαποτίζονται από μίσος κατά των εχθρών της πατρίδας, πείθονται ότι είναι οι εκλεκτοί..."
Οι δεσμοί θα γίνουν "ιεροί", όταν θα ιδρυθεί αμέσως μετά την απελευθέρωση της χώρας ο ΙΔΕΑ [Ιερός Δεσμός Ελλήνων Αξιωματικών] κι αργότερα τα παρακλάδια του. Όλοι σχεδόν θα είναι μέλη και με τον έναν ή άλλον τρόπο, θα έχουν άμεση είτε έμμεση επαφή με την ΚΥΠ, η οποία βεβαίως δρα υπό τις φτερούγες των ξένων μυστικών υπηρεσιών. Ύστερα από μια περίοδο περίπου ως παράρτημα της CIA...
Λαϊκίστικη προπαγάνδα...
Ο Γ. Ζαχαρόπουλος που πρώτος -και καθώς διαρκούσε ακόμη η δικτατορία- ασχολήθηκε με το κοινωνικό πορτραίτο των συνταγματαρχών, επισημαίνει δύο άλλες παραμέτρους: "Η ταπεινή καταγωγή των αξιωματικών τους κάνει να βλέπουν κάθε ελίτ -πολιτική, οικονομική, πνευματική ή ακόμη και στρατιωτική- με καχυποψία και περιφρόνηση και εξηγεί το λαϊκίστικο ύφος που διαφαίνεται στα προγράμματα, την πολιτική, και τη ρητορική τους μετά το 1967".
Ο "φτωχός" και "τίμιος" αξιωματικός θα είναι από τα πρώτα προπαγανδιστικά εργαλεία, δίπλα στη "σωτηρία" από τον παπανδρεοκομουνισμό. Έτσι, στο πρώτο διάγγελμα της χούντας προς τον λαό, οι αδελφοί Παπαδόπουλος-Παττακός-Μακαρέζος αυτοπαρουσιάζονται ως εξής:
"...Δεν ανήκομεν εις την οικονομικήν ολιγαρχίαν, την οποία δεν είμεθα διατεθειμένοι να αφήσωμεν να προκαλεί πενίαν. Ανήκομεν εις την τάξην του μόχθου. Και θα σταθώμεν εις το πλευρόν των πτωχών αδελγών μας Ελλήνων".
Πολύ γρήγορα και μετά την εδραίωσή τους το... τροπάριο αλλάζει. Ο Παπαδόπουλος θα καλεί τον "λαό να μάθει να τρώει λιγότερο, να δουλεύει περισσότερο και να απαιτεί λιγότερο", αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Όπως τα παραμύθια για την τιμιότητά τους και το οικονομικό τους "θαύμα"...
Το άλλο, που προσθέτει στο πρώτο πορτραίτο τους ο Ζαχαρόπουλος, είναι πως η συμμετοχή στις συνωμοτικές προδικτατορικές κινήσεις "μαρτυράει μια ροπή προς την πολιτική δραστηριότητα δεξιάς τάσης, ανευλάβεια προς τις νόμιμες αρχές και αδημονία σχετικά με τους γραφειοκρατικούς κανονισμούς και διαδικασίες οργάνωσης του στρατού... Ήταν μάλλον πολιτικοί με στολή, παρά στρατιωτικοί που υπηρετούσαν πιστά τα συμφέροντα της χώρας..."
[Το κείμενο δημοσιεύτηκε στις 22 Απριλίου 2007]
