Τα σοβαρότερα αμαρτήματα τα κάνουμε σε βάρος μας. Αναφερόμαστε στην συστηματική παραβίαση κανόνων που περιφρουρούν την εσωτερική μας γαλ...
Τα σοβαρότερα αμαρτήματα τα κάνουμε σε βάρος μας. Αναφερόμαστε στην συστηματική παραβίαση κανόνων που περιφρουρούν την εσωτερική μας γαλήνη. Τα σφάλματά μας είναι πολλά και συνήθως τα κρύβουμε επιμελώς. Ας προσπαθήσουμε να δούμε τα πιο σημαντικά:
ΤΑ ΑΠΩΘΗΜΕΝΑ
Κάποιος μας μίλησε προσβλητικά. Αλλά το χειρότερο είναι ότι δεν αντιδράσαμε, το δεχτήκαμε αδιαμαρτύρητα.
Η σωστή απάντηση που θα τον έβαζε στη θέση του, η σωστή αντίδραση, μας ήρθε πολύ αργά. Η, ξεχάσαμε κάτι πολύ σημαντικό. Η, μας ξέφυγε μια κουτή παρατήρηση. Η, αντιδράσαμε βιαστικά. Η, γελοιοποιήθηκαμε.
Όλα αυτά μας κάνουν να θυμώνουμε με τον εαυτό μας. Μετανοούμε ολόψυχα για την στάση μας, και όλα όσα κάναμε μας κυνηγούν μέρα και νύχτα, ακόμη και στον ύπνο και στα όνειρά μας. Μας γίνονται μια αφόρητη έμμονη ιδέα.
Ορισμένες φορές ξεχνάμε και την αιτία του θυμού μας, την αρχή των βασάνων μας, με αποτέλεσμα να αναζητούμε ματαίω;ς τους λόγους του ερεθισμού και της ψυχικής ας ταλαιπωρίας.
Τι πρέπει να κάνουμε; Μα, να πάψουμε να ασχολούμαστε εφόσον γίνεται να διορθώσουμε τη ζημιά, διαφορετικά να ξεχάσουμε την όλη υπόθεση, φροντίζοντας να διδαχθούμε από τα λάθη μας και την επόμενη φορά, να λάβουμε τα μέτρα μας.
Έτσι, ούτε τον εαυτό μας δυσαρεστούμαι, ούτε τους ανθρώπους του περιβάλλοντός μας, καθώς δεν είναι βέβαια ευχάριστη παρέα ένας διαρκώς μαινόμενος τύπος. Αντί να αρρωσταίνουμε από το θυμό μας ας παραδεχτούμε ότι δεν είμαστε τέλειοι. Για καλή μας τύχη κανείς δεν είναι τέλειος. Κι αυτό είναι μεγάλη παρηγοριά.
Ο ΦΘΟΝΟΣ
Ο καθένας κουβαλάει το δικό του σταυρό, αυτό είναι γνωστό. Άλλο είναι το περίεργο. Όποιος αντί να κουβαλάει μερικά κιλά σέρνει τόνους βασάνου, δηλαδή είναι πολύ φτωχός ή είναι πολύ άρρωστος, δεν γίνεται φθονερός, γιατί είναι πολύ απασχολημένος με τον εαυτό του και τις κακουχίες του.
Ο φθόνος βρίσκει εύφορο έδαφος όταν οι άνθρωποι δεν είναι σε τόσο άσχημη θέση, αλλά από την άλλη θεωρούν πως όλοι οι υπόλοιποι έχουν καλύτερη τύχη απ' αυτούς. Κι αυτό είναι που τους ενοχλεί.
Κάνουν λάθος βέβαια να σκέφτονται έτσι, αλλά το σημαντικό δεν είναι αυτό. Είναι ανθρώπινο να ζηλεύουμε αυτά που δεν έχουμε και να υποβαθμίζουμε στην αξία όσων έχουμε.
Το σημαντικό είναι ότι ο φθόνος μας δηλητηριάζει, πνίγει τις δυνατότητές μας, παραλύει την ενεργητικότητα, τη δημιουργητικότητά μας.
Αντί να αρρωσταίνουμε με τις φθονερές μας σκέψεις, μπορούμε να αξιοποιήσουμε το χρόνο και τις ικανότητές μας. Να ζήσουμε τη δικιά μας ζωή. Όταν πάψουμε να ασχολούμαστε με τους άλλους, όταν καταφέρουμε να απαλλαγούμε από τη ζήλια, θα σταματήσουμε να πληγώνουμε τον εαυτό μας, κάνοντας ανόητες συγκρίσεις.
Η ΑΝΕΡΓΙΑ
Δεν ζούμε ούτε στην κοιλάδα των αναστεναγμών, ούτε και στον παράδεισο. Τίποτα δεν μας χαρίζεται. Για να αποκτήσουμε κάτι πρέπει να προσπαθήσουμε. Υπάρχει ο κανόνας ότι "για να ζήσεις πρέπει να δουλέψεις". Αλλά υπάρχει και η παροιμία "η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη" και είναι ακριβής. Όταν όμως καθόμαστε γινόμαστε ανήσυχοι. Όλοι μας έχουμε, άλλοι λίγο άλλοι πολύ, την ανάγκη της απασχόλησης.
Όποιος δεν εργάζεται κάνει κάτι άλλο. Μαστορεύει, ταξιδεύει, μιλάει, κλαίγεται. Κάτι κάνει.
Μόνο που μπορεί να μην είναι αποδοτικό όπως -σε πολλές περιπτώσεις- η εργασία. Ακριβώς επειδή "αργία μήτηρ πάσης κακίας" έχει κανείς την ανάγκη να κάνει οτιδήποτε, ακόμα και κάτι εντελώς έξω από τα ενδιαφέροντά του.
Λάθος δουλειά είναι αυτή που μας κάνει να αισθανόμαστε υποβαθμισμένοι και αναξιόπιστοι.
Η δουλειά μας ικανοποιεί, ενισχύει τις ικανότητές μας και τονώνει την αυτοπεποίθησή μας όσο πιο λίγο τη θεωρούμε "αναγκαίο κακό" και όσο περισσότερο τη θεωρούμε, εκτός των άλλων, αναγκαία για την εσωτερική μας υγεία.
Όταν λέμε "ναι" στην εργασία, στην πραγματικότητα λέμε "ναι" στη δυνατότητα που μας δίνει να καλύψουμε τις ανάγκες μας για απασχόληση. Όταν αυτές οι ανάγκες ικανοποιούνται και μάλιστα με το είδος της απασχόλησης που μας ταιριάζει, αισθανόμαστε χρήσιμοι, άξιοι και επιτυχημένοι.
Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ
Όταν κάποιος δεν ενδιαφέρεται για τίποτα, δεν μπορεί να ελπίζει ότι θα ζήσει συναρπαστικές στιγμές. Και είναι βέβαιο ότι ένας τέτοιος άνθρωπος δεν προκαλεί κανένα ενδιαφέρον στους άλλους. Αυτός που περιμένει από τους άλλους να τον διασκεδάσουν, δεν είναι καθόλου διασκεδαστικός.
Όταν όμως κανείς ενδιαφερθεί πραγματικά για κάτι, είτε πρόκειται για γραμματόσημα, είτε για μουσική, άθληση ή κάκτους, θα βρει ανθρώπους με τα ίδια ενδιαφέροντα και, προπαντός, θα βρει τον εαυτό του.
Θ ανακαλύψει ότι η καθημερινότητα είναι γεμάτη ενδιαφέροντα. Η δραστηριότητα θα τον κάνει δραστήριο και τα ενδιαφέροντα θα τον μετατρέψουν σε ενδιαφέροντα τύπο.
Ο ΕΓΩΚΕΝΤΡΙΣΜΟΣ
Η μοναξιά δεν είναι πάντα αναπόφευκτη. Τις περισσότερες φορές εμείς οι ίδιοι ευθυνόμαστε για την μοναξιά μας χωρίς καν να το ξέρουμε. Μένουμε μόνοι επειδή δεν ενδιαφερόμαστε όσο και όπως θα έπρεπε για τους συνανθρώπους μας. Ίσως ενδιαφερόμαστε για ότι κάνουν. Αλλά δεν ενδιαφερόμαστε καθόλου για τις σκέψεις και τα αισθήματά τους. Περιμένουμε αυτοί να ενδιαφερθούν για εμάς. Αυτό είναι βέβαια ανθρώπινο, αλλά δεν βοηθ΄'αει καθόλου στην περίπτωση αυτή.
Το να περιμένουμε και μας θλίβει και μας κάνει θλιβερούς. Ταυτόχρονα είναι πιθανόν να περιμένουμε χωρίς αποτέλεσμα, μέχρι να πεθάνουμε, γιατί μπορεί οι άλλοι να μη μας σκέφτονται καθόλου. Το καλύτερο θα ήταν να πάρουμε το ζήτημα στα χέρια μας. Γιατί όποιος νοιάζεται για τους άλλους δεν είναι μόνος του. Έχει επαφή με τους άλλους, ενδιαφέρεται για τους άλλους και γρήγορα αγαπάει.
Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗΣ
Τα Σαββατοκύριακα μπορεί ξαφνικά να γίνουν πολύ σιωπηλά. Από το "πηγαινέλα" του πενθημέρου και την καθημερινή συναλλαγή "πέφτουμε" σε ένα κενό διήμερο, μια πρόγευση της μοναξιάς που συνήθως πλήττει την τρίτη ηλικία.
Αυτή είναι η ευκαιρία να έρθουμε αντιμ΄ςετωποι με τους εαυτούς μας. Μια χρυσή ευκαιρία για περισυλλογή, ενδοσκόπηση, αυτοκριτική και πολύ σοβαρές ερωτήσεις: "ποιοι είμαστε;", "ποιοι ήμασταν στο παρελθόν;" "πως θα εξελιχθούμε στο μέλλον;" Η, έχουμε απωθημένα; φθονούμε; εργαζόμαστε δημιουργικά; είμαστε αδιάφοροι; εγωκεντρικοί;
"Είναι ευκολότερο να πάει κανείς στον Άρη, παρά να γνωρίσει τον εαυτό του", είπε ο μεγάλος Ελβετός ψυχολόγος C.G. Jung. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να προσπαθήσουμε.
Τα άδεια, χωρίς ασχολίες Σαββατοκύριακα, είναι η καλύτερη ευκαιρία για ραντεβού με τον εαυτό μας. Η συνάντηση πιθανόν να είναι δυσάρεστη γιατί τα παραπτώματα μιας ζωής μπορεί να είναι πολλά, πολλές οι χαμένες προσδοκίες αλλά και οι ανοιχτοί λογαριασμοί. Είναι μια δύσκολη συνάντηση για όσος παραμένουν ανήσυχοι και ασχολούνται με αναπάντητα ερωτήματα.
Όμως, ακόμη και αν οι προσπάθειες για αυτογνωσία είναι ατυχείς, παραμένει το όφελος από τους εσωτερικούς περιπάτους. Είναι υγιεινοί και φιλτράρουν την σκέψη ακόμη κι όταν δεν υπάρχουν ευρήματα.
Η ΑΡΝΗΣΗ
Δεν πρέπει να είμαστε αρνητικο΄θι. Η αρνητική στάση απέναντι στη ζωή, θέτει σε κίνδυνο ακόμη και την υγεία μας. Πρέπει να καλλιεργούμε τη θετική συμπεριφορά, την καλή θέληση, γιατί κινητοποιεί μέσα μας το ενδιαφέρον για τη ζωή, για το περιβάλλον και για τους ανθρώπους, την κατανόηση, την ευχάριστη διάθεση, την ενεργητικότητα. Αντίθετα η άρνηση μας οδηγεί τελικά στην απάθεια και στη νωθρότητα. Τα θετικά στοιχεία υπάρχουν μέσα μας. Αρκεί να τα καλέσουμε.
[Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Διατροφή και Υγεία", τεύχος 9]
