Έπρεπε, λοιπόν, να γίνει το ΣΤΟ (Συντονιστικό Τοπικό Όργανο) του Πύργου εν μέσω κακοκαρίας για να ακούσουμε και να μάθουμε «ωραία» πράγμ...
Έπρεπε, λοιπόν, να γίνει το ΣΤΟ (Συντονιστικό Τοπικό Όργανο) του Πύργου εν μέσω κακοκαρίας για να ακούσουμε και να μάθουμε «ωραία» πράγματα που σε άλλες περιπτώσεις θα εξακολουθούσαν να παραμένουν στα «σκοτεινά δωμάτια» της ειδησεογραφίας! Ωστόσο, ακόμη και αυτή η έκτακτη συνεδρίαση θα μπορούσε να είχε προηγηθεί υπό κανονικές συνθήκες με τον ουσιαστικό χαρακτήρα του τρόπου αντιμετώπισης προβλημάτων και όχι με τη συνήθη διαδικασία της απλής απαρίθμησής τους, με φόντο την ανησυχία για τις ελλείψεις και τις αδυναμίες ή την ευχή να έχουμε ήρεμο και εύκολο χειμώνα. Κάτι που δυστυχώς αποδεικνύεται κάθε φορά ότι δεν συμβαίνει τα τελευταία χρόνια…
Περιθώρια εφησυχασμού ασφαλώς και δεν υπάρχουν… Επικρατούν όμως προβλήματα που τώρα δείχνουν αξεπέραστα, ενώ η λογική θα επέβαλε να έχουν τεθεί σε προτεραιότητα εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα με στόχο τη μερική ή τη συνολική επίλυσή τους. Ακούστηκε στη συνεδρίαση του ΣΤΟ για παράδειγμα ότι ο Πύργος έχει δύο ευάλωτα σημεία απέναντι στον κίνδυνο θεομηνίας με πλημμυρικά φαινόμενα. Το πρώτο είναι η περιοχή στο Λάπατο. Το δεύτερο είναι οι Εργατικές Κατοικίες στην αρχή της οδού Κατακόλου.
Ακούστηκε ακόμη ότι οι τελευταίες βρίσκονται πλέον υπό συνεχή απειλή, επειδή υπάρχει τάφρος που κατευθύνει τα νερά μέσα στην πόλη και όχι έξω από τον οικισμό της (!) Διότι αν αντιστραφεί η ροή των νερών προς τις παρυφές του οικισμού, τότε οι πλημμύρες θα «πνίξουν» το Νοσοκομείο που είναι κτισμένο λίγο έξω από την πόλη…
Απίστευτα και όμως αληθινά. Τα οποία μας φαίνονται αστεία και κάπως περίεργα, δεν αποκλείεται πάντως να γίνουν και τραγικά αν η δύναμη της φύσης το αποφασίσει. Και πώς μετά να τα βάλεις με τη φύση αν δεν έχεις φροντίσει και αν δεν έχεις προβλέψει τις λιγότερο κατά το δυνατόν συνέπειες στο ξέσπασμά της; Η παραδοχή στο Συντονιστικό Όργανο για τις «πηγές» δεν αρκεί. Τι και αν το είπαμε; Το θέμα είναι και τι κάναμε. Και η πραγματικότητα είναι ότι δεν νοιαστήκαμε να κάνουμε. Παρατηρώ την ανακοίνωση μιας σειράς έργων που εξαγγέλλουν είτε ο Δήμος του Πύργου είτε η Περιφέρεια. Δεν είδα πουθενά αντιπλημμυρική προστασία Εργατικών Κατοικιών, Λαπάτου ή Νοσοκομείου.
Μακάρι να έχω λάθος, όμως η αντίληψη και η ενημέρωσή μου είναι διαφορετική. Ήξερα επίσης ότι κάποτε ανοίγαμε δρόμους για να «ελευθερωθεί» η πόλη, κατασκευάζαμε δεξαμενές για να πίνουμε καθαρό νερό, καθαρίζαμε τον «εφιάλτη» της Βιδιάς για να μην πλημμυρίσουμε, εγκαθιστούσαμε βιολογικό καθαρισμό, ανοίγαμε φρεάτια και μεγαλώναμε γεφύρια (π.χ. Καταρράχι) για να αποφύγουμε καιρικές καταστροφές. Αυτά, ναι, ήσαν έργα ουσίας. Σήμερα ανοίγουμε χάρτες για να δείξουμε ωραίες πλατείες που θέλουμε, στενεύουμε τους δρόμους για να ομορφύνουμε την πόλη με καλαίσθητες πεζοδρομήσεις, φέρουμε αναπλάσεις για να εξωραϊσουμε την οικιστική άναρχη εικόνα μας και προσδοκούμε σε… άλλες παρόμοιες τέτοιες παρεμβάσεις.
Και όλα αυτά χωρίς καν «ξεκάθαρο» σχέδιο πόλης ή ένα στοιχειώδες κυκλοφοριακό νοικοκύρεμα που θα έδινε «ανάσα» στο κέντρο του Πύργου. Μα θα πουν κάποιοι τώρα, και τι φταίμε εμείς που έκτισαν σπίτια στο Λάπατο ή εμπνεύστηκαν και επέμειναν οι παλαιότεροι το Νοσοκομείο να εγκατασταθεί στο «βούρκο» της Συντριάδας; Δεν φταίνε σίγουρα. Θα φταίνε ωστόσο αν επιμείνουν και αυτοί στις πλατείες, τις αναπλάσεις και τα πεζοδρόμια και δεν σκεφθούν να προχωρήσουν πρώτα στα σοβαρά αντιπλημμυρικά έργα…
www.patrisnews.com
