Τα κοράκια , οι εκτιμήσεις και τα τρελά λεφτά Οι πλειστηριασμοί για τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων ταυτίζεται με την αρπαγή,...
Τα κοράκια , οι εκτιμήσεις και τα τρελά λεφτά
Οι πλειστηριασμοί για τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων ταυτίζεται με την αρπαγή, το ξεσπίτωμα και την πιο απάνθρωπη μορφή κολασμού των ανθρώπων για επιλογές οικονομικού χαρακτήρα που έκαναν στο παρελθόν και τις οποίες δεν κατάφεραν να διαχειριστούν με επιτυχία. Οι εικόνες των υπέργηρων που ανήμποροι και ανυπεράσπιστοι βρέθηκαν απο τη μία στιγμή στην άλλη στο δρόμο ή των παιδιών που ξαφνικά κλήθηκαν να "ξεχάσουν" τη ζωή τους όπως την ήξεραν πριν την βίαιη αρπαγή της οικογενειακής τους εστίας, είναι πολύ πιθανό σύντομα να κυριαρχήσουν στις τηλεοπτικές οθόνες, μετατρέποντας τον ανθρώπινο πόνο σε τηλεοπτικό προϊόν το οποίο μπορεί να αποδειχθεί και ...προσοδοφόρο. Ας μη γελιόμαστε.
Η εμπειρία έχει αποδείξει ότι η νεοφιλελεύθερη εκδοχή της οικονομίας είναι ιδιαίτερα ευέλικτη και ευρηματική στην αξιοποίηση της λέξης και της έννοιας : Ηθική. Με την ίδια ευκολία με την οποία εμφανίζουν την αρπαγή ως αποτέλεσμα της αθέτησης υποχρεώσεων που αναλαμβάνει ο οφειλέτης έναντι του πιστωτή, μπορεί να μετατρέψει και την ίδια την "τιμωρία" σε προϊόν το οποίο θα υπόκειται στη λογική των ισολογισμών και των "αποτελεσμάτων χρήσης". Μπορεί όλο αυτό να φαντάζει ως υπερβολικό, στυγνό και απάνθρωπο, αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινό, αφού γύρω απο τους πλειστηριασμούς θα στηθεί –όπως άλλωστε έχει γίνει και στο εξωτερικό-ένα τεράστιο οικονομικό παιγνίδι εκατοντάδων εκατομμυρίων, απο το οποίο κάποιοι λίγοι θα κερδίζουν και κάποιοι άλλοι θα βλέπουν τις ζωές τους να καταστρέφονται.
Πάρτε για παράδειγμα τις εκτιμήσεις της αξίας των πλειστηριαζόμενων ακινήτων. Αν αληθεύουν οι πληροφορίες που εμφανίζουν τους δανειστές να απαιτούν 18.000 πλειστηριασμούς στη διάρκεια του 2018, αυτό σημαίνει ότι το εισόδημα που θα αποφέρει σε μία δράκα ανθρώπων θα ξεπεράσει τα 2 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο. Αν σε αυτό το ποσό προστεθεί και ο τζίρος απο την παροχή υπηρεσιών "συμβουλευτικού χαρακτήρα" καθώς και τις αμοιβές εκείνων που εμπλέκονται στο σχεδιασμό, στην εφαρμογή και την ολοκλήρωση της διαδικασίας, τότε το ποσό μεγαλώνει ακόμα περισσότερο.
Για να αντιληφθεί, κατανοήσει και να προσδιορίσει κανείς το μέγεθος της "οικονομίας των πλειστηριασμών", δεν έχει παρά να ανατρέξει στην πρόσφατη κρίση των στεγαστικών δανείων στις ΗΠΑ. Εκεί κάθε χρόνο για τέσσερα περίπου χρόνια πραγματοποιήθηκαν εκατομμύρια πλειστηριασμοί και κατασχέσεις, απο τους οποίους ξεχείλισαν τα ταμεία συγκεκριμένων εταιριών που εμπλέκονταν στην όλη διαδικασία: Την κατάσχεση, το ξεσπίτωμα, τη συντήρηση , τον έλεγχο και την εκποίηση του ακινήτου.
Και φυσικά, πρωταγωνιστές ήταν: οι "πιστωτές" -με την ιδιότητα του τραπεζίτη, του manager του fund -και εκείνοι που έπρατταν εξ' ονόματός τους. Τα πλοκάμια της "οικονομίας των πλειστηριασμών" μπορεί να φθάσουν ακόμα πιο μακριά. Μία ιστορία1 απο το παρελθόν μπορεί να αποδειχθεί ιδιαίτερα επίκαιρη: Λίγο πρίν το ξέσπασμα της μεγάλης οικονομικής κρίσης, το 1892, μία ισχυρή οικογένεια της Αιγιαλείας, η οικογένεια Παναγιωτόπουλου , παρείχε-έναντι αμοιβής- σε μικροκαλλιεργητές την υπηρεσία της "παροχής εγγύησης" προκειμένου να πάρουν δάνειο απο την Εθνική Τράπεζα. Όταν ξεκίνησε η κρίση, πολλοί για τους οποίους είχε εγγυηθεί η οικογένεια βρέθηκαν σε αδυναμία να εξυπηρετήσουν τα δάνεια τους .
Έτσι ξεκίνησαν οι κατασχέσεις και οι προσωποκρατήσεις, πολλές φορές μάλιστα με την προτροπή του "εγγυητή", ο οποίος στο μεταξύ είχε εξασφαλίσει "ασυλία" για τα δικά του δάνεια. Και φυσικά την ίδια περίοδο δεν έλειψαν οι περιπτώσεις πλειοδοτών σε πλειστηριασμούς περιουσιακών στοιχείων οφειλετών, οι οποίοι χρηματοδοτούνταν απο την τράπεζα. Αν το καλοσκεφτεί κανείς, σήμερα αυτή η «οικονομία των πλειστηριασμών» μπορεί να κινηθεί σε θολά ή και βρώμικα νερά. Η προέλευση των κεφαλαίων , η διαφάνεια των συναλλαγών και των συναλλασσομένων και η διαφθορά, είναι ζητήματα τα οποία κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει.
Και η αλήθεια είναι ότι μέχρι αυτήν τη στιγμή, κανείς δεν έχει θίξει αυτά τα θέματα και ουδείς έχει ασχοληθεί μαζί τους, αφού όλη αντιμετωπίζουν την «οικονομία των πλειστηριασμών» ως οικονομική συναλλαγή μεταξύ οφειλέτη και δανειστή και όχι ως μία νέα κατάσταση με ευρύτερες πολιτικές και κοινωνικές προεκτάσεις .
premium.paratiritis.gr
