*Τέλος τα κροκοδείλια δάκρυα και οι ανούσιες υποσχέσεις Θυμάμαι έναν δήμαρχο, πριν μερικά χρόνια όταν ακόμη ήμουν στη τηλεόραση, που έ...
*Τέλος τα κροκοδείλια δάκρυα και οι ανούσιες υποσχέσεις
Θυμάμαι έναν δήμαρχο, πριν μερικά χρόνια όταν ακόμη ήμουν στη τηλεόραση, που έλεγε ότι ψήφους φέρνουν οι πλατείες και οι δρόμοι. Ήταν μια απάντηση σε ερώτημά μου γιατί δεν προχωράει σε έργα υποδομής, όπως το αποχετευτικό.
Αυτή η νοοτροπία, δυστυχώς, υπήρχε [και ακόμη υπάρχει σε κάποιες περιπτώσεις], σχεδόν σε όλους τους δημάρχους της Ηλείας, τουλάχιστον από το 1999 που άρχισα ν' ασχολούμαι με τα κοινωνικο-πολιτικά θέματα στη δημοσιογραφία.
Το αποτέλεσμα ήταν πάντα δεδομένο:
Με κάθε νεροποντή πλημμύριζαν οι δρόμοι και συντελούνταν πολλές καταστροφές. Και κάθε φορά η ίδια κατάσταση: Οι ίδιοι δήμαρχοι και λοιποί πολιτικοί παράγοντες έχυναν κροκοδείλια δάκρυα υποσχόμενοι μέτρα που ποτέ δεν υλοποιούνταν, ενώ ΠΟΤΕ δεν παρέλειπαν να φωτογραφίζονται για τις εφημερίδες και να παίρνουν... πόζες για τηλεοπτικά πλάνα.
Πόσες και πόσες φορές, άλλωστε, δήμαρχοι και λοιποί πολιτικοί ταγοί δεν καλούσαν τους δημοσιογράφους πριν πάνε κάπου για να εξασφαλίσουν λίγη ακόμη δημοσιότητα!
Οι κλιματολογικές συνθήκες έχουν αλλάξει τα τελευταία χρόνια κι αντί οι θεσμικοί να σκύψουν πάνω στα ουσιαστικά προβλήματα συνεχίζουν να σκέφτονται μόνο πως θα φτιάξουν μια ακόμη πλατεία, ή έναν δρόμο. Προφανώς κι αυτά σημαντικά είναι κι έχουν να κάνουν με το επίπεδο διαβίωσης των πολιτών. ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΟΜΩΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ δεν πρέπει να είναι τα μοναδικά έργα που θα γίνονται!
Το αποκορύφωμα της παραπάνω κατάστασης εμφανίζεται στο νοσοκομείο του Πύργου, το οποίο, κατόπιν πολιτικών και αυτοδιοικητικών παρεμβάσεων, αντί να γίνει στο Μεσολογγάκι και να αποτελέσει νοσοκομείο όλης της Ηλείας, έγινε στον βούρκο της Συντριάδας [όπου χρειάστηκαν επιπλέον πολλά χρήματα για υποστυλώσεις] και μάλιστα πόσες ... σαμπάνιες δεν ανοίχτηκαν το βράδυ εκείνο που αποφασίστηκε να γίνει σε αντικατάσταση του Μανωλοπούλειου.
Και ποιος δεν θυμάται αυτοδιοικητικά πρόσωπα του Πύργου που πανηγύριζαν που πήραν το νοσοκομείο, λέγοντας ότι κέρδισαν την Αμαλιάδα;
Βέβαια, μπορεί αυτά τα πρόσωπα να ξεχάστηκαν στο πέρασμα του χρόνου, αφού δεν είχαν να επιδείξουν και τίποτα σπουδαίο στα χρόνια της θητείας τους, τα έργα τους όμως έμειναν κι ακόμα μας ταλαιπωρούν.
Ήταν η εποχή της έντονης αντιπαράθεσης μεταξύ Πύργου και Αμαλιάδας, μια αντιπαράθεση που πλήρωσε ακριβά όλος ο Νομός!
Θα μπορούσα να γράψω πολλά που οδήγησαν αυτό το Νομό στο να βρίσκεται στο σημερινό του χάλι. Για παράδειγμα ποιος θυμάται γιατί το τότε Νομαρχιακό Νοσοκομείο έφυγε από την Ηλεία και πήγε στο Αίγιο; Με τον τότε υπουργό Υγείας να λέει, "βρείτε τα πρώτα μεταξύ σας και μετά ελάτε να κουβεντιάσουμε";
Μιλούν σήμερα για το Λάπατο στον Πύργο, μια περιοχή που χρόνια τώρα "πνίγεται" όταν βρέχει. Ε, και; Την ξέρουμε την κατάσταση. Τι έκαναν όμως διαχρονικά οι δήμαρχοι για να μην κινδυνεύουν περιουσίες, ενίοτε και ανθρώπινες ζωές;
Και πως γίνεται [και ποιοι ευθύνονται] όταν με κάθε νεροποντή οι δρόμοι γεμίζουν νερά δυσκολεύοντας ή κάνοντας αδύνατη την προσπέλασή τους;
Όμως, τώρα δεν έχει σημασία να φέρνουμε στη μνήμη γεγονότα περασμένων εποχών. Δυστυχώς, η κατάσταση είναι αυτή που είναι και στόχος όλων πρέπει να είναι το πως θα διορθωθεί. Τέλος τα κροκοδείλια δάκρυα και οι ανούσιες υποσχέσεις. Και πρέπει οι πολίτες να συνειδητοποιήσουν τις δικές τους ευθύνες για όλο αυτό το δράμα. Διότι κάποιοι ψηφίστηκαν και ψηφίζονται για να κάνουν τη ζωή των κατοίκων καλύτερη και... όχι μόνο την δική τους!!!!
Για να μη πηγαίνουμε συνεχώς από το "δόξα το Θεό" στο... "Βόηθα Παναγιά"!!!
