Επί σειρά ετών στον Δήμο Ήλιδας, τόσο επί της παρούσας Δημοτικής Αρχής, όσο και επί της προηγούμενης, παρατηρείται το γεγονός του ευτελ...
Δεν μπορεί όταν μια δημόσια - πολιτειακή - κρατική - δημοτική οντότητα και εν προκειμένω ένας Δήμος, να τιμά θεσμικά μια εθνική επέτειο, όπως στην Αμαλιάδα, μια τόσο σπουδαία στιγμή να γίνεται «βορά» στα χέρια του κάθε πολιτικάντη (τυχάρπαστου ή μη), δίχως να μπαίνω στη λογική τού αν ο καθένας… που θέλει ν’ αυτοαναγορεύεται ή ν’ αυτοπροσδιορίζεται ως «επίσημος», υποψήφιος ή όχι, πολιτευτής ή μη, επιλαχών ή δεν ξέρω τι άλλο, …μπορεί να είναι αποτυχημένος, πικραμένος κ.ο.κ..
Η έννοια του «επίσημου», σε μια ανάλογη τελετή τιμής, έχει να κάνει με θεσμικές, αλλά όσον αφορά την πολιτική, με αιρετές Αρχές. Γιατί στην Ελλάδα, τύποις ή μη, υπάρχει Δημοκρατία και αποφασίζει ο λαός για τους εκπροσώπους του. Ο καθένας, όσες φορές κι αν είναι υποψήφιος, δεν αποτελεί ούτε αιρετή, ούτε θεσμική έκφραση της κοινωνίας, όταν δεν εκλέγεται. Ας είναι υποψήφιος σε μόνιμη βάση…
Αυτό είναι «πρόβλημά» του. Και δεν μπορεί να απαξιώνει την ίδια την κοινωνία, τον κατ’ εξοχήν δημοκρατικό και πολιτικό θεσμό, όταν δεν σέβεται την επιλογή του πολίτη και την λαϊκή ετυμηγορία. Η «λογική» ή …τακτική του καθενός όμως, στην ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ δεν μας αφορά και τόσο. Αυτό που έχει ιδιαίτερη και ξεχωριστή σημασία, είναι τι κάνει ο Δήμος Ήλιδας και η αιρετή Αρχή του, για τον σεβασμό και την προστασία των θεσμών. Εκ του αποτελέσματος, τίποτα! Αλλά επιτέλους με τη ματαιοδοξία και την κενοδοξία του καθενός.
Η ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ της νέας γενιάς, δεν μπορεί να επιτρέψει αδιαμαρτύρητα, τον ευτελισμό των θεσμών. Όταν μάλιστα αυτό εξελίσσεται μπροστά… στα μάτια μας και εις γνώσιν μας. Και η προκλητικότητα έχει τα όρια της. Καλώ τον Δήμαρχο Ήλιδας κ. Χρήστο Χριστοδουλόπουλο, να πάρει δημόσια θέση, όπως άλλωστε έκανε και στο Δημοτικό Συμβούλιο Ήλιδας, «αδειάζοντας» (και προς τιμήν του) τον -όποιο- αυτοπαρουσιαζόμενο ή αυτοπροσδιοριζόμενο και περιφερόμενο «επίσημο», όταν είχα θέσει το ζήτημα, με Ερώτησή μου, προ ημερησίας διατάξεως.
Καλώ επίσης τον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου Ήλιδας κ. Ανδρέα Νικολακόπουλο, ο οποίος αν δεν κάνω λάθος, εκ της θέσεως του, έχει βαρύνουσα ευθύνη για τη διοργάνωση επίσημων τελετών στον Δήμο μας, να πάρει κι αυτός θέση. Τέλος καλώ τη Νέα Δημοκρατία (τοπικά, νομαρχιακά, περιφερειακά, κεντρικά), γιατί κάποια στιγμή πρέπει να γίνει κι αυτό, μιας κι έχει παρατραβήξει το τραγικό… «αστείο», καλώ λοιπόν… το κόμμα που είναι συνυφασμένο με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη χώρα μας, να πάρει θέση, για το αν τέτοιες τακτικές και μάλιστα επαναλαμβανόμενες από στελέχη της και κατ’ ουσίαν από συγκεκριμένο άτομο, τυγχάνουν της αποδοχής της.
Από πότε ένας «υποψήφιος» αναγορεύεται σε «επίσημο» θεσμικό παράγοντα μιας δημοκρατικά δομημένης χώρας και ευνομούμενης πολιτείας; Ο ευτελισμός των θεσμών δεν μπορεί να συνεχιστεί στον Δήμο Ήλιδας. Δεν επιτρέπεται σε κανέναν, να ανέχεται την απαξίωση των πολιτών και της λαϊκής ετυμηγορίας και κυριαρχίας, από «γραφικές» κομματικές… φιγούρες «μόνιμων» πολιτευτάδων, έννοια των οποίων είναι ο αυτοπροσδιορισμός τους ως «επίσημοι» και η παρουσία τους σε μια εξέδρα κι εν γένει σε πρώτο πλάνο, στη βάση μιας κενόδοξης ματαιοδοξίας.
Υ.Γ.: Αλλά τι να περιμένει κανείς ως προς την προάσπιση των θεσμών, από Αρχές που αποδέχονται την απαξιωτική εξισορρόπηση των πάντων, ελέω δημοσιοσχετίστικων τακτικών και πολιτικάντικων σκοπιμοτήτων. Γιατί είναι ίσως ευκαιρία, ν’ αναφερθούμε εντελώς ενδεικτικά, στο αδιαμφισβήτητο γεγονός τού ότι κάποιος πρόεδρος ενός συλλόγου που ενδεχομένως θέλει να παρακολουθεί συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου, κάθεται και ξανακάθεται στα έδρανα των μελών του Σώματος και όχι στις άλλες θέσεις των πολιτών. Ενδεχομένως να μοιάζει κάτι απλό, αλλά δεν είναι… Πρόκειται για ζήτημα σεβασμού των θεσμών.
Όταν μάλιστα μπαίνουν Μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου και δεν έχουν οι άνθρωποι που να καθίσουν, ή ακόμη και οι Πρόεδροι των Κοινοτήτων που θεσμικά συμμετέχουν. Στις Δημοκρατίες, τα Μέλη ενός Δημοτικού Συμβουλίου εκλέγονται από το λαό, με άμεσο τρόπο. Δεν έχουμε σωματειακή δημοκρατία κορπορατιστικών χαρακτηριστικών. Αλίμονο αν ο κάθε πρόεδρος ενός συλλόγου, αυτοαναγορευόταν σε ότι εκείνος νομίζει… ότι μπορεί να είναι. Πόσο μάλλον στο να φτάνει κάποιος στο σημείο να επιτίθεται φραστικά σε επικεφαλής δημοτικής παράταξης, επειδή εκείνος ψήφισε όπως έκρινε ή διότι εξέφρασε την άποψή του στο Δημοτικό Συμβούλιο και… μάλιστα με ακατανόμαστες εκφράσεις. Τι να κάνουμε… λοιπόν; Στις Δημοκρατίες δεν μπορούν όλοι να συμφωνούν με όλους.
Για όποιον δεν έχει τη δυνατότητα να το αντιληφθεί, προφανώς και είναι πρόβλημα δικό του.
Με τιμή
Νικόλαος Διαμαντόπουλος
Επικεφαλής Ελάσσονος Μειοψηφίας Δημοτικού Συμβουλίου Ήλιδας «ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ»
