Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος Πρόβαλε σαν αντεργκράουντ στάρ της ευρωπαϊκής και αμερικάνικης σοσιαλδημο-κρατίας ο Αλέξης Τσίπρας...
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Πρόβαλε σαν αντεργκράουντ στάρ της ευρωπαϊκής και αμερικάνικης σοσιαλδημο-κρατίας ο Αλέξης Τσίπρας και γίνονταν δεκτός στο Παρίσι και την Ρώμη από την νεολαία, ως διάττον αστέρας και πολέμα-ρχος της ρήξης με το κατεστημένο. Ως το αντι-Μέρκελ σύμβολο.Και αποθέωση αυτής της πολιτικής του παράστασης, υπήρξε το ιστορικό δημοψήφισμα του 2015, που κόστισε στον ήδη γονατισμένο από τα προηγούμενα μνημόνια ελληνικό λαό, κάποια ακόμα δισεκα-τομμύρια ευρώ !
Εν τέλει μετά από αυτά τα ηχηρά και «γενναία», επακολούθησε η κυβί-στηση, εν είδει Νάντιας Κομανέτσι … Ωστόσο σήμερα στο παραπάνω αριστερό κοινό, ο πρωθυπουργός δεν έχει πλέον ερείσματα. Στην συνείδηση της ευρωπαϊκής ριζοσπαστικής νεολαίας, ο Αλέξης Τσίπρας, είναι ένα είδωλο που κατακρημνίστηκε. Ανέλπιστα ακόμα από τους οπαδούς του, ο έλληνας πρωθυπουργός, επιχείρησε μια περίοδο, να γίνει και ένθερμος «εξ αριστερών» υποστηρικτής της αγορών.
Και υπο προϋποθέσεις θα μπορούσε να επιτύχει και σε αυτόν το νέο του ρόλο, δοθέντος ότι οι γκουρού της καπιταλιστικής θεολογίας, θέλγονται από αριστερούς ηγέτες, που «είδαν το φώς τους» και αλλαξοπίστησαν ! Ακολούθως εμπέδωσαν το αφήγημά του, ότι «έφτιαχνε ομελέτα»- προέβαινε δηλαδή σε οξύτατες κοινωνικά φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις, «χωρίς να σπάσει αυγά»! Υπο άλλες συνθήκες, ένας συντηρητικός έλληνας πρωθυπουργός, θα είχε καταρρεύσει από τους απεργιακούς κυκεώνες και τις συντεχνίες, πρίν προλάβει να κάνει κίχ.
Ανέμεναν ωστόσο και άλλες ρηξικέλευθες αλλαγές από τον Αλέξη Τσίπρα οι αγορές, που όμως δεν τις είδαν. Γιατί προφανώς ο σκληρός του πυρήνας του 3%, δεν ήταν δυνατόν να καμφθεί στις αντιδράσεις του και να υιοθετήσει την απεχθή πολιτική μετάλλαξη του αρχη-γού. Δυστυχώς για τον άπειρο περί αυτά Αλέξη Τσίπρα, οι αγορές δεν έχουν «φίλους» και δη μόνιμους, αλλά μόνιμα συμφέροντα. Και όταν δούν ότι δεν τους «παίζεις», σε πετούν σαν αναλώσιμο στα σκουπίδια και προχωρούν με τον επόμενο.
Αλλά για έναν πρωθυπουργό όπως ο Αλέξης Τσίπρας, που αργοπορημένα γεύτηκε την σαγήνη των μεγάλων ευρωπαϊκών σαλονιών και κέντρων εξουσίας, είναι μείζονος σημασίας, πως θα τον διαχειριστούν την επόμενη ημέρα, της διαφαινόμενης πολιτικής του ήττας. Έτσι παίζει τα ρέστα του στην κυριολεξία, στην επιτυχή αποπεράτωση της «Συμφωνίας των Πρεσπών», αφού έχει επίγνωση πιο θα είναι το κόστος για αυτόν, σε ενδεχόμενη ακύρωσή της.
Με το ηθικό του κύρος στους κόλπους της ευρωπαϊκής και της ελληνικής αριστεράς, να εξανεμίζεται μέρα με την ημέρα και με την αποδοχή του από τις αγορές να εξαυλώνεται διαρκώς, η συμφωνία των Πρεσπών, είναι το μοναδικό πολιτικό χαρτί που του έχει απομείνει, για μια λελογισμένη ήττα, που θα τον κρατήσει πολιτικά ζωντανό την επόμενη μέρα. Και για τούτο σε αυτό το διακύβευμα, θα δώσει όλες τους τις δυνάμεις, αφήνοντας ίσως και ξοπίσω, τον όψιμο φίλο και συνεταίρό του Πάνο Καμμένο …
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων
www.panosavramopoulos.blogspot.gr
