Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος Με ένα περίεργο παιχνίδι της μοίρας, επέπρωτο να κλείσει ο κύκλος εξ αρρενογονίας, της μεγαλύτε...
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Με ένα περίεργο παιχνίδι της μοίρας, επέπρωτο να κλείσει ο κύκλος εξ αρρενογονίας, της μεγαλύτερης πολιτικής οικογενείας της Ηλείας των Στεφανοπουλαίων.
Λίγες ημέρες μετά την εκλογή του ως αντιπρύτανης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, τιμώντας με το αδιάστατο ακαδημαϊκό του εκτόπισμα τα άγια χώματα της Ηλείας, ο τελευταίος της περίλαμπρης αυτής οικογένειας Θεόδωρος-Στέφανος Στεφανόπουλος, προσβληθείς από καρδιακό επεισόδιο- την αποφράδα 30-η Ιουνίου 2004- άφηνε την τελευταία του πνοή.
Αλλά ας δούμε διεξοδικότερα τα στοιχεία της πολιτικής μονογραφίας του σπουδαίου αυτού πνευματικού και πολιτικού μας άνδρα. Την ώρα που εξελίσσεται ομαλά το πολιτικό σκηνικό στην Ηλεία στα τέλη του 19-ου αιώνα με αρχές του 20-ου, μια «θεόσταλτη» στην κυριολεξία πολιτική οικογένεια, κάνει επιβλητικά την εμφάνισή της στο πολιτικό τοπίο, προμηνύοντας την καταλυτική της επέλαση, αλλά και την τεραστία συνακόλουθα συμβολή της τόσο στα ηλειακά δρώμενα όσο και σ΄ αυτή την εξέλιξη του πολιτικού ρου της Ελλάδος.
Είναι η γιγαντιαία οικογένεια των Στεφανοπουλαίων που έλκει την καταγωγή της από την μαγική Δίβρη. Θα κληροδοτήσει στην Ελλάδα έναν πρωθυπουργό, καθηγητές πανεπιστημίου, διανοουμένους και συγγραφείς, πλειάδα υπουργών, μα πάνω από όλα ωραίους ανθρώπους, αριστοκράτες-ευπατρίδες, που αποτύπωσαν αδρά τα εμπνευσμένα βήματά της στον ιστορικό ορίζοντα. Δέσμιος τούτης της «θείας» μοίρας και ο υψιπετής καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου Θεόδωρος-Στέφανος Στεφανόπουλος που αρκετές φορές διασταύρωσε τα βήματά του με την πολιτική, πνευματική και πολιτισμική μας εκπόρευση.
Είδε το φώς της ζωής στον Πύργο το 1946 και ευτύχησε να ανατραφεί σε ένα περιβάλλον πνευματικής και ηθικής ευκρασίας, ιδεώδες για μελλοντική ακαδημαϊκή και πολιτική καριέρα. Με τον αοίδιμο πατέρα του Βάσο Στεφανόπουλο – -τόσο πρόωρα χαμένο και αυτόν από τη θηριωδία της μοίρας - διαπρεπή ποινικολόγο, βουλευτή του Λαϊκού Κόμματος, υπουργό άνευ Χαρτοφυλακίου το 1946 και Οικονομικών τη διετία 1948-1950 στις κυβερνήσεις Κ. Τσαλδάρη, αλλά και εμπνευσμένο διανοούμενο με πλατιά λογοτεχνική παραγωγή υπο το ψευδώνυμο «Βιλ Άστερ» και «Μαξίμ» στα περιοδικά «Νέα Εστία» του Γρηγορίου Ξενόπουλου και «Εικονογραφημένη Εστία» του Παύλου Νιρβάνα, να τον γαλουχεί στα μυστικά της πολιτικής τέχνης. Τις δόξες, τα μεγαλεία, αλλά και τις πολυποίκιλες πίκρες της...
Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του ο Στέφανος Στεφανόπουλος ακολούθησε μια πολυδιάστατη ακαδημαϊκή σταδιοδρομία. Σπούδασε Νομικά και Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και στη Σορβόνη, από την οποία έλαβε και τον διδακτορικό του τίτλο. Δραστηριοποιήθηκε επαγγελματικά ως δικηγόρος συνεχίζοντας ταυτόχρονα την ακαδημαϊκή του καριέρα. Με άξιο και ογκωδέστατο - σύμφυτο άλλωστε προς τα εγγενή χαρακτηριστικά των Στεφανοπουλαίων- διδακτικό και ερευνητικό έργο ο Στέφανος Στεφανόπουλος σύντομα κατέκτησε την έδρα της υφηγεσίας στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ λίγο αργότερα εκλέγεται τακτικός καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου, στην έδρα του Δημοσίου και Ιδιωτικού Δικαίου.
Μάλιστα θα αναλάβει και διευθυντής του ομώνυμου τομέα στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Όμως η εκθαμβωτική ακαδημαϊκή καριέρα του Στέφανου Στεφανόπουλου, δεν μπορεί να τον αποκόψει από την μοίρα της οικογένειας που δεν είναι άλλη από την πολιτική. Φέροντας τα σπέρματα μιας λαμπρής παιδείας, το βάρος ενός δυσβάσταχτου οικογενειακού πολιτικού κληροδοτήματος και κομίζοντας παράλληλα τον κοινωνικό ρομαντισμό που δονεί τα αμφιθέατρα των παρισινών πανεπιστημίων, ο νεαρός Στέφανος κατέρχεται στον πολιτικό στίβο.
Υπό τον νεότευκτο πολιτικό σχηματισμό του μεγάλου Κωνσταντίνου Καραμανλή - Νέα Δημοκρατία- κατέρχεται υποψήφιος στο Νομό Ηλείας και καταλαμβάνει την δεύτερη θέση στο συνδυασμό με τον σπουδαίο Κωστή Γόντικα να έχει προηγηθεί. Με τον συνδυασμό της Νέας Δημοκρατίας θα επανεκλεγεί τον Ιούνιο και τον Νοέμβριο του 1989, όπως επίσης και το 1990.
Οι καταλυτικές αλλαγές όμως με τις ενδογενείς συγκρούσεις που ακολουθούν στο κόμμα της φιλελεύθερης παράταξης, το οποίο στην κυριολεξία σπαράσσεται από τον φατριασμό και την πολυγλωσσία φέρνουν τον Στέφανο Στεφανόπουλο αντιμέτωπο με την πολιτική του ηγεσία και εγγύτερα προς τον ταλαντούχο πολιτικό Αντώνη Σαμαρά, που διεκδικεί πλέον φανερά διαφορετικής βαρύτητας θέση στο πολιτικό σκηνικό της Ελλάδος. Η σύγκρουση είναι αναπότρεπτη. Έτσι το Σεπτέμβριο του 1993 ο Στέφανος Στεφανόπουλος αποχωρεί από την «Νέα Δημοκρατία» ανεξαρτητοποιούμενος ως βουλευτής.
Λίγο αργότερα προσχωρεί στο νεοπαγές κόμμα της «Πολιτικής Άνοιξης» που εν τω μεταξύ έχει δημιουργήσει ο επιστήθιος φίλος του, φιλόδοξος αλλά και με γιγαντιαίο πολιτικό ανάστημα εγγονός των Μπενάκηδων, Αντώνης Σαμαράς. Μάλιστα στην «Πολιτική άνοιξη» ο Στέφανος θα αναλάβει και την διεύθυνση του πολιτικού της σχεδιασμού. Στις επικείμενες εκλογές της 10-ης Οκτωβρίου του 1993 ο Πύργιος πολιτικός εκλέγεται βουλευτής της «ΠΟ-ΛΑΝ» στην Β’ περιφέρεια Αθηνών και ο Αντώνης Σαμαράς του αναθέτει την Γραμματεία και την Κοινοβουλευτική Εκπροσώπηση της κόμματος.
Η πολιτική μόνωση όμως που επιφυλάσσεται για τον Αντώνη Σαμαρά και η περιορισμένης εμβέλειας κινήσεις του πολιτικού του σχηματισμού, απομακρύνουν σταδιακά τον Στέφανο Στεφανόπουλο από την ενεργό πολιτική δράση, που επανακάμπτει δυναμικά στην πολυεπίπεδη ακαδημαϊκή του καριέρα. Έτσι το άγγελμα της εκλογής του στην αντιπρυτανεία του Παντείου Πανεπιστημίου που συνιστούσε υψίστη τιμή για την αγαπημένη μας Ηλεία, δοθέντος ότι ένα επίζηλο δημόσιο αξίωμα με την συνεπαγόμενη σώρευση ισχύος που μπορούσε αυτό να σημαίνει, «περνούσε» σε Ηλειακά χέρια, σκόρπισε ξεχωριστή χαρά σε όλους τους Ηλείους.
Και αυτό διότι η ευπροσήγορη και σεμνή προσωπικότητα του Στέφανου, πάντοτε παρέπεμπε στα ευγενέστερα αισθήματα των Ηλείων. Φεύ όμως από τα περίεργα παιχνίδια που παίζει καμιά φορά η μοίρα, την χαρά και την ευφορία μας για το λαμπρό ακαδημαϊκό επίτευγμα του άξιου και αγαπημένου Στέφανου, ήρθε να διαδεχθεί η θρηνωδία από τον αδόκητο χαμό του, που πάγωσε στην κυριολεξία ολάκερο τον πνευματικό, ακαδημαϊκό και πολιτικό μας κόσμο και σκόρπισε άφατη θλίψη στην Ηλεία.
Αναστήματα μεγάλα όμως σαν του Στέφανου Στεφανόπουλου δεν τα αγγίζει η σύμφυτη προς την ανθρώπινη μοίρα φυσική απώλεια. Καταγράφονται με ανεξίτηλα γράμματα στην Ιστορία, είναι διαχρονικά κοντά μας και οδηγούν την πνευματική και ηθική μας πορεία. Ο Στέφανος Στεφανόπουλος είχε παντρευτεί την διδάκτορα της Νομικής στη Σορβόνη Φωτεινή Δεκάζου, η οποία διδάσκει Δημόσια Διοίκηση στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
Ευτύχησε μάλιστα κάτι που ενδεχομένως να έχει συμβεί για πρώτη και τελευταία φορά στα πολιτικά μας χρονικά, να συνεκλεγεί με τη σύζυγό του βουλευτής στις εκλογές της 10-ης Οκτωβρίου 1993 με τον σχηματισμό της «Πολιτικής Ανοιξης». Ο Στέφανος στη Β’ Αθηνών και η κ-α Στεφανοπούλου στην Ηλεία, όπου ευνοούμενη από το σύστημα της εξομάλυνσης είχε αποσπάσει την έδρα στην Ηλεία από τον κ-ο Βασίλη Κοντογιαννόπουλο.
Το παρόν κείμενο και οι φωτογραφίες του αοίδιμου Ηλείου πολιτικού Θεόδωρου – Στέφανου Στεφανόπουλου, είναι απόσπασμα από το κυκλοφορούν βιβλίο μας – Βιβλιοπωλείο «ΠΑΝΟΡΑΜΑ», Αμαλιάδος – «Οι Πολιτικοί άνδρες της Ηλείας» και υπάγονται σε πνευματικά δικαιώματα.
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων
www.panosavramopoulos.blogspot.gr
