Όταν στις 21 Νοεμβρίου 2018, έγραψα το άρθρο "Τελικά... ποιος είναι αυτός, ο Λεωνίδας Βαρουξής;" [ διαβάστε εδώ... ], είναι α...
Όταν στις 21 Νοεμβρίου 2018, έγραψα το άρθρο "Τελικά... ποιος είναι αυτός, ο Λεωνίδας Βαρουξής;" [διαβάστε εδώ...], είναι αλήθεια ότι πάρα πολλοί έσπευσαν να μου δώσουν συγχαρητήρια. Όπως υπήρξαν κι ένας δύο οι οποίοι εξέφρασαν την δυσαρέσκειά τους. Μια δυσαρέσκεια την οποία, όμως, δεν τόλμησαν να την εκφράσουν σε μένα αλλά... δια μέσου άλλου σε εμένα!
Ανθρωποειδή θεωρώ αυτούς που δεν έχουν το θάρρος να εκφράζουν τη γνώμη τους, πρόσωπο με πρόσωπο, αλλά την όποια αυτή γνώμη τους την εκφράζουν είτε ανώνυμα είτε με άλλους πλάγιους τρόπους. Και βέβαια δεν αξίζει να ασχολείσαι με αυτούς στους οποίους το μόνο που αξίζει είναι η περιφρόνηση!
Είναι γνωστή η ρήση: "Λάθη δεν κάνει ο πεθαμένος και αυτός που δεν κάνει απολύτως τίποτα"!!!
Και ποιος τελικά ο αλάθητος; Ποιος όμως είναι ο αναμάρτητος που πρώτος τον λίθο βαλλέτο;
Και όσα λάθη κι αν έχει κάνει ο Λεωνίδας Βαρουξής [αν έχει κάνει] στην προσπάθειά του, το αποτέλεσμα -συγκεκριμένα για το Κατάκολο- ποιο είναι; Το έργο του!!!
Ποιοι όμως δικαιούνται να κάνουν κριτική;
Κριτική δικαιούνται να κάνουν αυτοί που δεν κάθονται σε μια καρέκλα και στο όνομα της [όποιας] πολιτικής τους επιβίωσης εξαπολύουν κατηγορίες σπιλώνοντας ανθρώπους και υπολήψεις...
Κριτική δικαιούνται να κάνουν αυτοί που μπορούν να επικαλεστούν και να αποδείξουν ότι η όποια πολιτική τους παρουσία έχει ως γνώμονα το συμφέρον της πόλης, του δήμου τους, των πολιτών τους... και όχι να χωρίζουν τους πολίτες σε δύο κομμάτια γιατί αυτό επιτάσσει η θλιβερή τους πολιτική -και όχι μόνο- παρουσία...
Κριτική μπορούν να κάνουν όσοι έχουν το θάρρος να βγαίνουν δημόσια και να μιλούν και να ακούσουν τον αντίλογο και έχουν το θάρρος να μιλούν έντιμα...
Το αποψινό δημοτικό συμβούλιο Πύργου, με μοναδικό θέμα το Λιμάνι Κατακόλου, απέδειξε ότι, "άνθρακες ο θησαυρός", εννοώντας πως όσα είχαν ακουστεί για την νυν διοίκηση του Λιμενικού Ταμείου Κατακόλου, τίποτα μα τίποτα δεν αποδείχτηκε.
Και νομίζω πως αυτό το συμπέρασμα βγήκε από όλους σχεδόν τους παριστάμενους δημοτικούς συμβούλους.
Υπήρξαν βέβαια και κάποιες απίστευτες ατάκες, που ακούγοντάς τες αναρωτιόμουν εάν αυτός που τις λέει έχει συναίσθηση του τι λέει. Θα αναφέρω ένα παράδειγμα: Είπε κάποιος το εξής απίστευτο, απευθυνόμενος στον Λεωνίδα Βαρουξή: "Προτίμησες να βάλεις το κεφάλι σου στον ντορβά, αντί να αφήσεις το λιμάνι να κλείσει. Ε, τότε θα τα ακούσεις"....
Δηλαδή, να λάκιζε ο Βαρουξής και το λιμάνι να έκλεινε. Κατά την εκτίμηση αυτού, του φωστήρα της αυτοδιοίκησης, αφού δεν άφησε το λιμάνι να κλείσει, ας τον σταυρώσουμε τον Βαρουξή!!!!
Ξέρετε κάτι;
Με κάτι τέτοιες νοοτροπίες ο νομός Ηλείας έχει φτάσει σε αυτό το απίστευτο χάλι. Στον πάτο του βαρελιού. Δεν νομίζω πως μπορεί να πάει πιο κάτω. Και αν βρεθεί κάποιος να κάνει μια προσπάθεια, να βοηθήσει αυτός ο νομός να ξεφύγει από το τέλμα... να του πάρουμε το κεφάλι!
Και εμείς οι ίδιοι ευθυνόμαστε για το χάλι μας....
Εμείς, που καθισμένοι σε μια καρέκλα κάνουμε φτηνή κριτική και όταν μας ζητάνε την ενεργή συμμετοχή μας, κάνουμε τις... πάπιες. Κάνουμε ότι δεν ακούμε... Ας βγάλουν οι άλλοι τα κάστανα από την φωτιά.
Και μπορεί να γίνονται και αλλού αυτά, αλλά εμάς μας πονάνε περισσότερο διότι εδώ αποφασίσαμε να ζήσουμε... στο τόπο που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε...
Και δεν είμαστε απλώς γελοίοι, αλλά είμαστε κι έρμαιοι της τύχης μας.
Μιας τύχης που εμείς -όλοι εμείς και δεν βγάζω τον εαυτό μου- καθορίσαμε την τύχη του νομού, καθορίσαμε τις ζωές μας...
Η αποψινή συνεδρίαση απέδειξε κάτι πολύ βασικό: Ότι πρέπει όλοι μας να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας, τα λάθη μας, την κακομοιριά μας....
Πάντα υπάρχουν δύο αλήθειες και ο καθένας διαλέγει αυτή που τον αντιπροσωπεύει καλύτερα:
Η μία, η κανονική, αυτή που όταν την χρησιμοποιείς λέγεσαι ειλικρινής, ευθύς, διάφανος. Και υπάρχει η άλλη, η «αλήθεια» πίσω από την οποία βγάζεις αγένεια, κακία, σύμπλεγμα, μειονεξία, μικροπρέπεια.
Αυτού του είδους την ειλικρίνεια ονομάζει η Μ. Βαμβουνάκη «φονική ειλικρίνεια» και διακρίνει τους «ειλικρινείς» σε δύο κατηγορίες. Στους κουτούς, εκείνους δηλαδή που κινούνται με το γράμμα του νόμου και κρίνουν χωρίς να έχουν σφαιρική άποψη των πραγμάτων. Χωρίς να ξέρουν τη δική σου οπτική, το πώς αισθάνεσαι ή το πώς εσύ αντιλαμβάνεσαι τα πράγματα.
Και υπάρχουν και οι σκληροί, ψυχροί άνθρωποι, οι σαδιστές του λόγου, που αρέσκονται να πετούν χολή για οτιδήποτε διακρίνουν. «…Μαχαιρώνουν τον άλλον εκσφενδονίζοντάς του άκριτα και ανάλγητα “ειλικρίνειες”. Και, επιπλέον, ικανοποιούνται σαδιστικά που πληγώνουν, ενώ ζητούν συγχαρητήρια για τη ντομπροσύνη τους.
Πρόκειται για μιαν από τις πιο αντιπαθείς περιπτώσεις υποκρισίας… Συχνά ένα ψέμα από καλοσύνη είναι πολύ πιο αληθινό από την ειλικρίνεια όλων αυτών.» (Ο Παλιάτσος και η Άνιμα, 2006)
Και αφού μιλάμε για αλήθειες, έγραψε η Ελευθερία Παπασάββα:
Υπάρχει πάντα κι ένας άλλος τρόπος. Ασφαλής και με βεβαιωμένα κρυμμένο ήθος. Να το βουλώσεις. Να μη σερβίρεις στον άλλον την περιβόητη «αλήθεια» σου. Να μη του μιλήσεις σκληρά κι επικριτικά επικαλούμενος «αλήθειες» και «ειλικρίνειες». Να το βουλώσεις, αγαπητέ. Αν δεν μπορείς να είσαι καλοπροαίρετος, βούλωσέ το.
Μερικές φορές η αλήθεια υπάρχει στην αίσθηση και την αντίληψη του άλλου και δε χρειάζεται να την ακούσει από σένα. Και σίγουρα η αντικειμενική αλήθεια δεν έχει αφετηρία στο δικό σου στόμα. Μπορεί να μην πρέπει να ειπωθεί, να μην είναι ο χρόνος της ώριμος για να συζητηθεί. Μπορεί, όμως, και να κάνεις λάθος. Ποιος ο λόγος να γίνεσαι σκατόψυχος; Αν δεν σ’ αρέσει κάποιος ή κάτι, το/τον παρατάς. Γυρνάς πλάτη και οπίσθια και δεν ασχολείσαι. Το να εμμένεις σ’ αυτό ξεστομίζοντας «αλήθειες» σε κάνει γραφικό. Κι αυτό είναι αλήθεια. Χωρίς εισαγωγικά.
Καληνύχτα σας...
___________________________________
ΥΓ: Τα όσα αναφέρονται εδώ, και γράφονται από εμένα, είναι με το όνομά μου. Και δέχομαι κάθε αντίθετη άποψη την οποία, όπως κάνω πάντα, την δημοσιεύω. Αλλά να είναι επώνυμη... με θάρρος των όσων -οποιοσδήποτε- θέλει να πει...
Και όσα γράφω είναι οι πρώτες σκέψεις μου... Αύριο θα γράψουμε το ρεπορτάζ, αλλά θα δημοσιεύσουμε τις επόμενες ημέρες κι έγγραφα...
Και θα 'χουμε πολλά να πούμε, όπως και γι αυτούς που ενώ ζητούν την ψήφο των πολιτών του δήμου, απόψε ήταν εξαφανισμένοι!!!