*Η συνέντευξη είναι σε συνεργασία με τον Σύλλογο Γυναικών Μυρσίνης και δημοσιεύτηκε στο 6ο φύλλο της εφημερίδας "Ο Πολίτης της Ηλε...
Στον τόπο που γεννήθηκα, στην όμορφη Ανδραβίδα του νομού Ηλείας, έκανα τους πρώτους πειραματισμούς στην ζωγραφική, στα μαθητικά μου χρόνια. Τα βιώματα φύσης, η φαντασία και η αγάπη για την Τέχνη, αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης, ανάγκη έκφρασης και αφετηρία της καλλιτεχνικής μου δημιουργίας, που ουσιαστικά ξεκίνησε, συστηματικά, από το 2013.
Μέλος του Καλλιτεχνικού Εργαστηρίου του Δήμου Πηνειού, στο Παλαιοχώρι, με δάσκαλο τον κ. Kristo Derfim Hasa, συμμετείχα σε ομαδικές εκθέσεις στην Κυπαρισσία, στην Κουρούτα, στην Αμαλιάδα και στην Γαστούνη. Τον Σεπτέμβριο του 2016 έκανα την πρώτη μου ατομική έκθεση στον Δήμο Ανδραβίδας-Κυλλήνης με τίτλο «Τα Πρόσωπα και οι Τόποι».
Στις 11/1/2017 διοργανώθηκε έκθεση ζωγραφικής στην Αθήνα από τον κ. Παγουλάτο [GFC GREEK AND GOREIGN CREATORS] με θέμα «Παλέτας λόγια» όπου συμμετείχα με το έργο μου «Χαμένη Αθωότητα». Στη συνέχεια ακολουθεί η συμμετοχή μου σε ομαδική έκθεση που διοργανώθηκε στις 23-26 Μαρτίου στην Αρχαία Ολυμπία με θέμα: «Τέχνη και Άνοιξη», με το έργο «Χρυσάνθεμο». Τον τελευταίο καιρό δημιουργήθηκε μια ομάδα από μικρούς και μεγάλους από τον τοπικό πολιτιστικό σύλλογο «Δάφνης» όπου προσπαθώ να μοιραστώ το ταξίδι μου στη τέχνη της ζωγραφικής και να ερεθίσω δημιουργικά την τοπική κοινωνία.
Στις 24-29 Νοεμβρίου 2018 πραγματοποίησα, σε συνεργασία με την κ. Φραγκοπανάγου Γωγώ μια έκθεση με θέμα «Για τον Άνθρωπο» στο Πολυχώρο Πολιτιστικών Εκδηλώσεων Δήμου Ηλιδας. Η επισκεψιμότητα τόσο των πολιτών της περιοχής όσο και αρκετών σχολείων ήταν μεγάλη και ενθουσιώδεις.
Τι σημαίνει τέχνη για εσάς;
«Η τέχνη για μένα είναι μέσο εξωτερίκευσης της ιδιοσυγκρασίας του καλλιτέχνη. Είναι έκφραση ελευθερίας, πληρότητας, αισθητικής ή πολλές φορές ορθολογισμού, χωρίς καλούπι, πρότυπα ή συμβάσεις».
Τι μηνύματα περνάτε μέσα από την δουλειά σας;
«Η ενασχόληση με τη τέχνη της ζωγραφικής είναι μια ενδοσκόπηση ψυχής που πολλές φορές δεν τολμάμε ή δεν προλαβαίνουμε στην καθημερινότητα να κάνουμε. Προσπαθώ, λοιπόν, μέσα απ’ αυτό να κεντρίσω αρχικά την αισθητική του θεατή, να του δώσω το ερέθισμα να προσαρμόσει την ομορφιά και την αρμονία στην καθημερινότητά του, να ξετυλίξει τις σκέψεις και τις αγωνίες που η καθημερινότητα δημιουργεί, είτε βλέποντας απλά ένα έργο, ή συμμετέχοντας παίρνοντας απλά ένα πινέλο και ένα τελάρο να ζωγραφίσει».
Από πού εμπνέεστε τα θέματά σας;
«Προς το παρόν τα θέματα που επιλέγω είναι εύπεπτα και ρεαλιστικά, άλλοτε βγαλμένα από φανταστικές αποδράσεις που στιγμιαία έxω όπως όμορφα τοπία, άλλοτε από ανθρώπινες εκδηλώσεις αγάπης, λύπης, απογοήτευσης, δίνοντας έμφαση στις εκφράσεις προσώπων και σώματος. Είμαι γενικά σε αναζήτηση και επηρεάζομαι πολύ από το τι συμβαίνει γύρω μου».
Πως θεωρείτε τη ζωγραφική και γενικά τη τέχνη σήμερα;
«Στις δύσκολες στιγμές που διανύουμε η τέχνη της ζωγραφικής, αν και υποβαθμισμένη, είναι αναγκαιότητα. Είναι έκρηξη συναισθημάτων, είναι ένα μέσο έκφρασης, ανησυχίας και πολλές φορές διαμαρτυρίας του κοινωνικοπολιτικού συστήματος. Γενικότερα οι τέχνες και τα γράμματα είναι η πνευματική τροφή που θα πρέπει να αναζητούμε και να στηρίζουμε όπου αυτή ανθίζει.
Τι θέση έχουν τα χρώματα στη δική σας ζωή; Ποιο είναι το αγαπημένο σας χρώμα και γιατί;
«Δεν μπορώ να πω ότι έχω αγαπημένο χρώμα, γιατί όταν αποφασίσω να δημιουργήσω ένα έργο, η χρωματική παλέτα ή τα υλικά που θα χρησιμοποιήσω έχουν να κάνουν πρωτίστως με το αν θα με βοηθήσουν να αποδώσω αυτό που θέλω. Παρόλα αυτά θα μπορούσα να πω ότι πολλές φορές μου αρέσει να ακροβατώ χρωματικά μεταξύ του άσπρου και του μαύρου, να παίζω με το φως και τις διαφοροποιήσεις του. Σε προσωπικό επίπεδο μου είναι απαραίτητη η χρωματική φαντασίωση για να δραπετεύω από την δύσκολη καθημερινότητα, στην αφθονία των αισθήσεων που προσφέρει απλόχερα ο καμβάς».
Πόσο σας έχει επηρεάσει το κοινωνικό γίγνεσθαι ως άνθρωπο και ως καλλιτέχνη;
«Η αλήθεια είναι ότι δεν έχει αφήσει ανεπηρέαστο κανέναν αυτή η κοινωνικοπολιτική αλλαγή που διαδραματίζεται τα τελευταία χρόνια. Παρότι έμαθα από μικρή να αντιμετωπίζω δυσκολίες και αντιξοότητες της καθημερινότητας με υπομονή και πείσμα, αυτό που πάντα με ανησυχούσε, και σήμερα με αδειάζει περισσότερο, είναι η βία, η κακοποίηση παιδιών, γυναικών και ζώων, ο εξευτελισμός της ανθρώπινης ύπαρξης στο βωμό, πολλές φορές, του χρήματος, της ματαιοδοξίας, από ανθρώπους που δήθεν ενδιαφέρονται για το κοινό καλό. Για εμάς… χωρίς εμάς… Πως θα μπορούσα, λοιπόν, να μην επηρεαστώ; Νιώθω θυμό και οργή και σίγουρα οι επόμενες καλλιτεχνικές μου ανησυχίες θα προσεγγίζουν θέματα με μηνύματα πολιτικοκοινωνικού ενδιαφέροντος»
Τι χρώματα θα επιλέγατε για να αποτυπώσετε το μέλλον του πολίτη; Είστε εξίσου αισιόδοξη ως προς αυτό;
«Κάποιος είπε πως όταν ξύνεις ένα αληθινό έργο τέχνης θα τρέξει λίγο αίμα’. Αν λοιπόν επέλεγα κάποια χρώματα για να αποδώσω το μέλλον μας ως πολίτες θα ήταν άσπρο, μαύρο και κόκκινο. Έχουμε πολύ δουλειά μπροστά μας».
Ασχολείστε με κάτι άλλο εκτός της τέχνης;
«Στο παρελθόν έχω κάνει πολλές δουλειές. Τώρα ασχολούμαι με αυτό που από μικρή αγαπούσα να κάνω, να ζωγραφίζω. Κι επειδή πιστεύω πως η τέχνη της ζωγραφικής είναι ένα μέσο ηφαιστειακής εκτόνωσης για όλους, σε συνεργασία με τον τοπικό πολιτιστικό σύλλογο ‘Δάφνης’, έχω οργανώσει μια ομάδα μικρών και μεγάλων που μοιράζομαι μαζί τους την ελευθερία της δημιουργίας».
Τι σας ενοχλεί περισσότερο;
«Είναι τόσα πολλά που μ’ ενοχλούν. Η υποκρισία, η αγένεια, η έλλειψη ανθρωπιάς, ελευθερίας και αξιοπρέπεια;».
Βλέπετε φως στο μέλλον;
«Δεν ξέρω πόσο αισιόδοξη θα μπορούσα να είμαι όταν βλέπω πολλές φορές λάθος πρόσωπα σε σημαντικές θέσεις να ορίζουν τις ζωές χιλιάδων ανθρώπων και τους πραγματικά άξιους να τους στροβιλίζει το εκάστοτε ‘σύστημα’ και να τους απορρίπτει ξεχασμένους και ανήμπορους. Παρόλα αυτά, θέλω να πιστεύω πως η νέα γενιά θα μπορέσει να βελτιώσει λάθη, να αξιοποιήσει ιδέες και να παλέψει δυναμικά, για ένα κόσμο με λιγότερη βία, εξευτελισμό και ανισότητες, για έναν κόσμο πιο ανθρώπινο».
