Γεννήθηκε στην Γαστούνη. Τα παιδικά του χρόνια ήταν ανέμελα μα και δημιουργικά . Μαθήτευσε στη σχολή αγιογραφίας της Ιεράς Μητροπόλεως ...
Έχει πραγματοποιήσει πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις σχεδόν σε όλη την Ελλάδα όπως έχε πάρει μέρος και σε διαγωνισμούς με επαίνους και βραβεία. Στα Χανιά της Κρήτης. όπου έμεινε αρκετά χρόνια, παντρεύτηκε και εκεί ως δάσκαλος ζωγραφικής αγιογραφίας σε πολιτιστικά κέντρα και καλλιτεχνικά εργαστήρια έδωσε τις γνώσεις του σε νέους. και όχι μόνο. της περιοχής.
Σήμερα, μετά από πολλές προσωπικές δυσκολίες και συγκυρίες, από το 2012 ζει και εργάζεται στην γενέτειρά του την Γαστούνη έχοντας όνειρο και όραμα τα παιδιά του τόπου του να μην στερηθούν αυτό που στερήθηκε ο ίδιος: Την τέχνη!
«Για μένα τέχνη σημαίνει οξυγόνο, σημαίνει ότι ο άνθρωπος ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα πλάσματα στον πλανήτη. Σημαίνει πως έχουμε ευαισθησίες και μ’ έναν τρόπο τις εξωτερικεύουμε ή με το χρώμα ή με τον λόγο ή με τις νότες».
Πιστεύετε πως η τέχνη έχει να δώσει κάποια απάντηση στους σύγχρονους προβληματισμούς;
«Σαφώς και η τέχνη επηρεάζει και μπορεί να δώσει λύσεις και κατευθύνσεις στη σύγχρονη εποχή, της απόλυτης ταχύτητας μα και της εικόνας, του εφήμερου που ζούμε. Μην ξεχνάμε πως στο παρελθόν επηρέασε τον μεσαίωνα με την αναγέννηση, τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο με την Γκουέρνικα του Πικάσο. την χούντα με τα χαρακτικά του Τάσου. Και πόσα αλλά παραδείγματα.
Ακόμα θεωρώ πως η τέχνη πρέπει να διδάσκετε στις μέρες μας ακόμα περισσότερο και οι νέοι, μέσα απ αυτήν, να αντιληφθούν τη νόηση του πνεύματος της ελευθερίας και της δημιουργίας και να αφομοιώσουν για την δική τους ψυχολογία την κάθε μορφή αυτής σε κάθε επίπεδο»
Από πού αντλείτε τα θέματά σας;
«Τα θέματα που εμπνέομαι είναι μέσα από την ίδια την ζωή, τα βιώματα, τις χαρές και τις λύπες της. Έχω φτιάξει έργα με θέμα το προσφυγικό των κατατρεγμένων λαών. Την κρίση στον τόπο μας. Τον θάνατο μα και την αναγέννηση. Έχω δημιουργήσει έργα επίσης από την θάλασσα και τον τόπο μου. Έχω φτιάξει μνημεία του τόπου μου, όπως το κάστρο Χλεμούτσι, την Αγία Σοφία της Ανδραβίδας και την Γαστούνη, την Παναγία την καθολική και άλλα. Οτιδήποτε με εκφράζει και είμαι συνδεμένος με αυτό το δημιουργώ, το αποθανατίζω με τα πινέλα μου».
«Τα θέματα, όπως προείπα, είναι ποικίλα. Άλλες φορές πολύ απλά κι άλλες πολυσύνθετα και ίσως λίγο δυσνόητα για τους περισσότερους. Όμως σε όλα μου τα έργα, την ώρα της δημιουργίας, με διακατέχει μια ορμή, μια ελευθερία σαν ένα χέρι να με κατευθύνει, σαν ένας άλλος να μου δείχνει τον δρόμο και τον τρόπο. Ο Θεός; Μπορεί... Ο άλλος μου εαυτός; Ίσως ... Ακούγοντας μουσική χάνομαι μέσα στις σκέψεις μου και αρχίζω αυτό το ταξίδι της δημιουργίας στο άγνωστο».
Πότε αρχίσατε να ζωγραφίζετε;
«Από πολύ μικρό παιδί. Στο Δημοτικό σχολείο άρχισα να ζωγραφίζω, άλλοτε στο τετράδιο άλλοτε στο θρανίο μου. Οι συμμαθητές μου έλεγαν, ‘πάλι ο Πέττας ζωγραφίζει’. Σαν ένας Θεόφιλος κι εγώ μουτζούρωνα ότι έβρισκα, με στυλό με μολύβι με κάρβουνο. Ακόμα και στις μέρες μας πολλοί με λένε ‘Θεόφιλο της Ηλείας’ και είναι βέβαια μεγάλη η τιμή όταν το ακούω αυτό. Από μικρό παιδί με συνέπαιρνε η εικόνα στα βιβλία, στα περιοδικά της εποχής, ότι είχε εικονογράφηση για μένα ήταν παρατήρηση και αντιγραφή.
Μου δόθηκε μια μεγάλη ευκαιρία όταν ήμουνα ακόμα 14 χρόνων να παρακολουθήσω μαθήματα στην Αθήνα και μετά υποτροφία στο Παρίσι. Όμως ο πατέρας μου δεν δέχθηκε κάτι τέτοιο γιατί ήμουν πολύ μικρός και φοβόταν την κακομεταχείριση μου από άλλους. Όπως και να ‘χει όμως εγώ συνέχισα τις σπουδές μου στην αγιογραφία, στην ιερή τέχνη που λέω. Εκεί πήρα σωστά μαθήματα και εφόδια για το μέλλον μου. Σπούδασα 4 χρόνια στη Σχολή αγιογραφίας της Ιεράς Μητροπόλεως Ηλείας με άξιους δασκάλους, κατόπιν συνέχισα σε διάφορα εργαστήρια σε Αθήνα και εδώ στην περιοχή μου την μαθητεία».
Τι σκέψεις έχετε για το μέλλον και ποια είναι τα επόμενα βήματά σας;
«Οι σκέψεις μου για το μέλλον είναι να συνεχίσω αυτή την αναζήτηση και να μπορώ να μυήσω κι άλλους σε αυτή την δράση. Πρόσφατα, στις εκλογές, έβαλα υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος για να μπορέσω, μέσα από συνεργασία με τον Δήμο, να φτιάξω ένα καλλιτεχνικό εργαστήρι με Δωρεάν Μαθήματα για όλους. Για να μπορέσουν τα παιδιά να ξεφύγουν από το ιντερνέτ, τις καφετέριες, και όσο θλιβερό και αν ακούγεται, τα ναρκωτικά.
Πρέπει όλοι να καταλάβουν πως η τέχνη λειτουργεί στην ψυχή μας πολύ θετικά. Είναι το καλύτερο μέσο ψυχαγωγίας γνώσεων και μόρφωσης, μαζί με τον αθλητισμό πάντα. Και πρέπει να μπει στην ζωή μας πιο ενεργά και στην καθημερινότητά μας. Δυστυχώς για πολύ καιρό, στον τόπο μου, υπήρχε μια απαξίωση από τους υπεύθυνους.
Δεν έδιναν την σημασία που έπρεπε και δεν ασχολήθηκαν. Θέλω να πιστεύω πως αυτό θα αλλάξει και επιτέλους τα παιδιά μας να έχουνε γερά θεμέλια, γερές βάσεις, χωρίς να πληρώνουν οι άμοιροι οι γονείς τα δίδακτρα, Και τα παιδιά μας ν’ ακολουθήσουν πιο έτοιμα τα όνειρά τους. Και να λένε, ‘πάλι καλά στον τόπο μου είχα γερές βάσεις΄ και όχι να σιχτιρίζουνε την ώρα και την στιγμή που γεννήθηκαν και να θέλουν να μην ξαναγυρίσουν».
«Χωρίς να το θέλω περνάω μηνύματα μέσα απ την δουλειά μου γιατί είμαι συνειδητοποιημένος σε όλα αυτά που βιώνουμε όλοι μας και θέλω μέσα από τα πινέλα μου να μπορέσω να αφυπνίσω συνειδήσεις.
Ένα έργο που ήταν πολύ έντονο συναισθηματικά ήταν η Συρία του πριν και του μετά. Και πολύ κόσμος βλέποντάς το ήτανε ταραγμένος και ιδιαίτερα σκεπτικός. Γιατί αυτή η Συρία μπορεί να έρθει κ στην γειτονιά μας. Ακόμα κ στα ίδια μας τα σπίτια».
Εσείς πως είστε ως θεατής όταν παρακολουθείτε έργα άλλων συναδέλφων σας;
«Σαν θεατής, τα έργα που βλέπω των άλλων τα βλέπω, θες, ως εμπειρία, τα κρίνω αυστηρά και αυτό για κάποιους είναι θετικό και γι’ άλλους αρνητικό. Όμως όλοι κάνουμε μια προσπάθεια, κανένας δεν είναι και πότε δεν θα γίνει τέλειος. Τέχνη για τον κάθε καλλιτέχνη είναι μια αέναη μάχη με τον εαυτό του. Άλλες φορές με απόλυτη επιτυχία στο αποτέλεσμα και άλλες με απογοήτευση και αποτυχία .Όμως πάντα μαχόμαστε και ποτέ δεν τα παρατάμε».
«Ο καλλιτέχνης σίγουρα γεννιέται, όμως αν δεν διδαχθεί δεν μάθει βασικά πράγματα, δεν θα μπορέσει να πάει πιο ψηλά».
Ασχολείστε και με κάτι άλλο εκτός της ζωγραφικής;
«Ασχολούμαι αρκετά χρόνια, πέρα από την ζωγραφική –αγιογραφία, και ως τραγουδιστής και μπορώ να πω έχω καλές εμπειρίες και συνεργασίες με μεγάλα ονόματα όπως με τους Μάλαμα, Τσαλιγοπούλου, Νταλάρα, Δάντη, Βιτάλη κ.α.
Έχω παίξει επίσης θέατρο στις χρυσές εποχές του δημοτικού θεάτρου Γαστούνης με τον αείμνηστο σκηνοθέτη Νίκο Χριστόπουλο, έχω σκηνογραφήσει και σκηνογραφώ τα σκηνικά διαφόρων θεατρικών έργων. Επίσης έχω σκηνοθετήσει θεατρικές ομάδες στην περιοχή μου και αλλού σε θεατρικά έργα. Και συνεχίζω να το κάνω.
Αν με ρωτήσετε όμως θα σας πω πως όλα αυτά για μένα είναι ένα πράγμα το ένα μέσα μου συμπληρώνει το άλλο. δεν ξεχωρίζω κάποιο. Όλα τα’ αγαπάω κι όλα για μένα είναι απαραίτητα για να μπορέσω να πορευτώ μέσα σ αυτό το μονοπάτι που λέγετε ζωή σαν ένας Θεόφιλος. Ταπεινά και ήσυχα προσπαθώντας να κάνω λίγο καλύτερο τον τόπο μου».
