Πολλές συζητήσεις έχουν προκληθεί για τον Ήλιο και το χρώμα του, με αστρονόμους να το διευκρινίζουν. Η συζήτηση για το χρώμα του Ήλιου άρ...
Συγκεκριμένα, σε σχετική δημοσίευση στο «Science Focus», ο αστρονόμος ανέφερε: «Το μέγιστο μήκος κύματος σε ένα φάσμα καθορίζει επίσης γενικά το φαινομενικό χρώμα ενός αντικειμένου. Στην περίπτωση του Ήλιου, το φάσμα κορυφώνεται σε μήκος κύματος που κανονικά θα περιγράφαμε ως πράσινο. Ωστόσο, στο στενό εύρος του ορατού φάσματος, η ποσότητα φωτός που εκπέμπεται σε κάθε μήκος κύματος είναι σχεδόν η ίδια. Το φως δεν γίνεται αντιληπτό από το ανθρώπινο μάτι με τον μέσο όρο των διαφορετικών χρωμάτων του φάσματος μαζί.
Επομένως, μια μικρή περίσσεια πράσινου φωτός δεν φαίνεται πράσινη στο μάτι του ανθρώπου, φαίνεται λευκό χρώμα. Ο Ήλιος θα έπρεπε να εκπέμπει μόνο πράσινο φως για να τον αντιληφθούν τα μάτια μας ως πράσινο».
Από τη σκοπιά της Φυσικής, ο ερευνητής στο Διαστημικό Ινστιτούτο, Αντρέι Μαλίζιν, επεσήμανε ότι τα αστέρια θεωρούνται εντελώς μαύρα σώματα επειδή είναι αντικείμενα που απορροφούν κάθε ρεύμα φωτός και δεν το αντανακλούν.
Επομένως, εάν ο Ήλιος φωτιστεί με έναν πυρσό, δεν θα αντικατοπτρίζει τίποτα και, επιπλέον, ο ίδιος εξήγησε ότι η λάμψη των άστρων προέρχεται από τη θερμοκρασία της επιφάνειάς τους αφού κάθε θερμοκρασία χαρακτηρίζεται από εκπομπή στο δικό της μήκος κύματος.
Το φως ενός κόκκινου νάνου (μικρά και σχετικά «δροσερά» αστέρια) θα αντιστοιχούσε σε 3.000 βαθμούς Κέλβιν ενώ για τον Ήλιο η καμπύλη ακτινοβολίας θα αντιστοιχούσε σε περίπου 5.500 βαθμούς Κέλβιν.
Μάλιστα, ο Αντρέι Μαλίζιν συνόψισε όλα αυτά βλέπουμε τα εξής: Το μέγιστο της ακτινοβολίας του Ήλιου, σύμφωνα με τον Νόμο της Μετατόπισης του Wien που καθορίζει την εξάρτηση του μήκους κύματος από τη θερμοκρασία του μαύρου σώματος, παρατηρείται σε μήκος κύματος 501 νανόμετρα.
Αυτό το χρώμα θα μπορούσε να ονομαστεί πράσινο ή τιρκουάζ, επομένως εύρος από 500 έως 570 νανόμετρα μπορεί να ονομαστεί πράσινο.
Ωστόσο, ο επιστήμονας πιστεύει ότι δεν πρέπει να βγάζουμε βιαστικά συμπεράσματα αφού το χρώμα υποδηλώνει την αντίληψη που έχει ένα άτομο για μια συγκεκριμένη ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία.
Τα ανθρώπινα μάτια περιορίζονται στο εύρος της αντίληψης του χρώματος από τρεις τύπους φωτοϋποδοχέων.
Ο πιο ευαίσθητος υποδοχέας είναι ο υποδοχέας L, που είναι υπεύθυνος για το κίτρινο και κόκκινο εύρος, ενώ οι υποδοχείς M και S είναι υπεύθυνοι για τα χρώματα πράσινο και κίτρινο και ιώδες-μπλε, αντίστοιχα.
Συγκεκριμένα, ο πιο ευαίσθητος υποδοχέας L είναι αυτός που παίρνει πιο εύκολα το σήμα, οπότε ένα άτομο πρέπει σχεδόν πάντα να βλέπει τα πράγματα με κόκκινους τόνους οπότε για να αντισταθμιστεί η διαφορά στα λαμβανόμενα σήματα, ο εγκέφαλος τα βάζει σε χρωματική ισορροπία.
