του Δημήτρη Θεοδωρόπουλου π. Προέδρου Συλλόγου Φαρμακοποιών Ηλείας Ζούμε στα χρόνια της μεγάλης μετάλλαξης. Το μνημόνιο έβαλε κάποιους ...
π. Προέδρου Συλλόγου Φαρμακοποιών Ηλείας
Ζούμε στα χρόνια της μεγάλης μετάλλαξης.
Το μνημόνιο έβαλε κάποιους όρους με την λογική ή τους δέχεσαι ή δεν
τους δέχεσαι.
Εμείς τους δεχτήκαμε…..
Δεν είναι της παρούσης να πούμε τι άλλο θα μπορούσαμε να κάνουμε
πάνω δέκα χρόνια πριν.
Άλλωστε ποτέ δεν έλυσαν προβλήματα του παρόντος οι υποθέσεις επι
του παρελθόντος.
Όλες οι κυβερνήσεις από το 2009 και μετά υπηρετούν αυτούς τους
στόχους άλλοι με κάποιες καθυστερήσεις και άλλοι με υπερβάλλοντα
ζήλο.
Τίποτα πλέον δεν είναι κρυφό.
Η ατζέντα ήταν φανερή από την πρώτη στιγμή και καταγεγραμμένη
άσχετα αν το πολιτικό προσωπικό και τα ΜΜΕ έκαναν ότι δεν
καταλάβαιναν.
Η στροφή ήταν απότομη και σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να
γίνει χωρίς απώλειες.
Ο διχασμός της Ελληνικής κοινωνίας τον πρώτο καιρό ήταν ακραίος
αλλά σιγά σιγά φαίνεται ότι το πήραμε απόφαση.
Κάπου μέσα μας λειτούργησε από την μία η λογική του «πεπρωμένον
φυγείν αδύνατον» και από την άλλη το «άντε να τελειώνουμε να δούμε τι
θα κάνουμε παρακάτω».
Και αν τον πρώτο καιρό υπήρχε μια κάποια λαϊκή αντίσταση έστω και
αδόκιμη τώρα τα πράγματα είναι «ήσυχα».
Πολύ ήσυχα.
Οι όποιες εστίες αντίστασης μάλλον υπάρχουν έτσι για να υπάρχουν.
Μετα και τις τελευταίες εκλογές ο κύβος ερρίφθη.
Η μνημονιακή λογική πλέον είναι κυρίαρχη και πλειοψηφούσα στην
Ελληνική κοινωνία.
Μας αρέσει δεν μας αρέσει έτσι είναι.
Πρώτη φορά στα μεταπολιτευτικά χρόνια έχουμε μια τόσο
κατακερματισμένη αντιπολίτευση απέναντι σε μια αυτοδύναμη
Κυβέρνηση ….
Κάποιοι από την αντιπολίτευση προβάλουν την καλύτερη και
αποτελεσματικότερη διαχείριση στην ίδια κατεύθυνση και το μόνο που
τους διαφοροποιεί είναι μια δημιουργική ασάφεια.
Από την άλλη κάποιοι άλλοι αντιπολιτευόμενοι επαίρονται για τις
προφητείες τους που «βγήκαν» και στοχεύουν την ανατροπή που δεν
έγινε και που κάποια στιγμή θα γίνει και μέχρι τότε βλέπουμε …..
Το αρχαίο ερώτημα ανατροπή η διαχείριση στέκεται εκεί και μας
στοιχειώνει χρόνια τώρα.
Αλλά η ζωή δεν περιμένει κανέναν αν και πότε θα καταλήξει σε
απαντήσεις.
Προχωρά ακόμη και ερήμην των απόντων.
Και οι απόντες αυξάνονται από την στιγμή που η αποχή καλά κρατεί.
Μέρα με την μέρα διευρύνεται και το σημαντικότερο αποκτά πολιτικά
χαρακτηριστικά.
Το δυσάρεστο είναι ότι όλα τα κοινοβουλευτικά πολιτικά κόμματα
βολεύονται με αυτήν την κατάσταση και γι αυτό δεν κάνουν κάτι
ουσιαστικό για να μειωθεί.
Το μεν πρώτο κόμμα αποκτά ευκολότερα την πολυπόθητη αυτοδυναμία
τα δε άλλα αυξάνουν εκ του ασφαλούς τα ποσοστά τους ακόμη και με
πολύ λιγότερες ψήφους.
Η ενιαία αντιπολιτευτική τακτική είναι τώρα το ζητούμενο και θα είναι
για πολύ καιρό ακόμη.
Τα προβλήματα στην κοινωνία συσσωρεύονται και είναι κρίμα να μην
υπάρχουν προτάσεις για το εδώ και το τώρα.
Όσο η Δευτέρα Παρουσία μετατίθεται τόσο η καθημερινότητα μας θα
γίνεται όλο και πιο αβάσταχτη….
