Οι δρόμοι μοιάζουν με εγκαταλελειμμένα τοπία – Τα χόρτα πνίγουν την καθημερινότητα και αποκαλύπτουν μια διοίκηση που έχει παραιτηθεί από...
Η Αμαλιάδα δεν είναι απλώς μια πόλη που αφέθηκε στην τύχη της. Είναι μια πόλη που καταρρέει μπροστά στα μάτια των πολιτών της, μια πόλη παραδομένη στα χόρτα, στη σκόνη, στη σήψη – και κυρίως, στη σιωπηλή εγκατάλειψη μιας δημοτικής αρχής που μοιάζει να έχει ξεχάσει το βασικό της καθήκον: να υπηρετεί τους δημότες.
Δεν πρόκειται για υπερβολή.
Οι εικόνες είναι αδιάψευστοι μάρτυρες. Το πράσινο δεν είναι πια ζωή – είναι απειλή. Φίδια, κουνούπια, τρωκτικά, ακόμη και κίνδυνοι πυρκαγιάς κάνουν την καθημερινότητα εφιάλτη για κατοίκους και επαγγελματίες. Η εικόνα της πόλης, ειδικά ενόψει τουριστικής περιόδου, είναι ντροπιαστική. Και πιο ντροπιαστική ακόμη είναι η σιωπή αυτών που θα έπρεπε να έχουν ήδη αναλάβει δράση.
Η "έλλειψη προσωπικού" έχει γίνει το κλασικό άλλοθι μιας εξουσίας που αποφεύγει τις ευθύνες της. Αλλά δεν είναι θέμα αριθμών. Είναι θέμα βούλησης. Σε άλλους δήμους, με λιγότερους πόρους και μικρότερες δυνατότητες, οι υπηρεσίες καθαριότητας λειτουργούν. Γιατί εκεί κάποιος αποφάσισε να οργανώσει, να πιέσει, να βγει μπροστά.
Στην Αμαλιάδα, αντίθετα, η διοίκηση έχει επιλέξει την απουσία. Όχι μόνο από τα δύσκολα – αλλά κι από τα απολύτως αυτονόητα.
Δεν μιλάμε για έργα-βιτρίνα, ούτε για φιλόδοξες μελέτες. Μιλάμε για κάτι στοιχειώδες: να μην φοβάται ένα παιδί να παίξει, να μπορεί ένας ηλικιωμένος να κάτσει σ’ ένα παγκάκι χωρίς να φοβάται ότι θα τον καταπιεί η βλάστηση. Μιλάμε για το βασικό συμβόλαιο εμπιστοσύνης ανάμεσα σε πολίτη και διοίκηση. Ένα συμβόλαιο που σήμερα έχει διαρραγεί πλήρως.
Πού είναι ο δήμαρχος;
Πού είναι οι αρμόδιοι αντιδήμαρχοι;
Πού είναι οι ανακοινώσεις, τα σχέδια, η ελάχιστη ανάληψη ευθύνης;
Αν δεν μπορούν να διαχειριστούν τη βλάστηση, πώς θα διαχειριστούν τον προϋπολογισμό; Τι θα γίνει όταν φτάσουν οι πρώτες θερμοκρασίες-ρεκόρ;
Τι θα γίνει όταν το χορτάρι ανάψει σπίθες;
Η Αμαλιάδα πνίγεται.
Όχι μόνο στα χόρτα, αλλά στην αδιαφορία, στην αναβλητικότητα, στην έλλειψη διορατικότητας και δράσης. Οι πολίτες δεν αντέχουν άλλη κοροϊδία. Οι φωνές αγανάκτησης πληθαίνουν. Οι φωτογραφίες με ντροπιαστικές εικόνες κυκλοφορούν καθημερινά. Κι όμως, τίποτα δεν αλλάζει.
Το μήνυμα των πολιτών είναι απλό, ξεκάθαρο, και δεν επιδέχεται παρερμηνείας:
“Δεν ζητάμε ρουσφέτια. Ζητάμε τα αυτονόητα. Ζητάμε αξιοπρέπεια. Ζητάμε καθαρή πόλη.
Και αν αυτό αδυνατείτε να το εξασφαλίσετε, κάντε το μόνο αξιοπρεπές που απομένει:
Παραιτηθείτε”.
Υ.Γ.: Πάντως από... φωτογραφίες των μελών της δημοτικής αρχής... δεν έχει κανείς παράπονο.
Κι όπως λέει η παροιμία: "Οπου γάμος και χαρά, η Βασίλω πρώτη"
