Ο Νιόνιος έφυγε. Πλήρης ημερών. Ίσως και νωρίς …. Τώρα λοιπόν είπαν κάποιοι να (ξανα)κλείσουν τους λογαριασμούς που είχαν ανοίξει μαζί τ...
Αλλά ο Νιόνιος εκεί.
Αγέρωχος, αδιάφορος.
Πείτε ότι θέλετε.
Και τώρα που δεν μπορεί να απαντήσει.
Και τότε που μπορούσε.
Ναι ο Νιόνιος δεν ήταν ιδεολογικά συνεπής και αυτό οι συνεπείς δεν του
το συγχωρέσαν ποτέ.
Δεν έμεινε αριστερός μέχρι τέλους και αυτοί που παρέμειναν κάργα
αριστεροί και πούροι ιδεολόγοι με τα Φερ Φορζέ στην βεράντα και την
Μερσεντέ στο Γκαράζ δεν μπορούν με τίποτα ούτε τώρα να το δεχτούν.
Δεν ήταν καθόλου μα καθόλου δύσκολο να ήταν στην ίδια θέση και ο
Νιόνιος και να πηγαίναν παρέα στις διαδηλώσεις για τους αδικημένους
και τους παρίες αυτού του κόσμου.
Αλλά ο Νιόνιος κάποια στιγμή έκανε κάτι πολύ γενναίο.
Διαχώρισε την θέση του.
Βγήκε με φόρα από το καλούπι.
Το έσπασε για να μην μπορεί να ξαναμπεί.
Κουρεύτηκε και εκτέθηκε όσο κανείς άλλος.
Σε μια περίοδο πολύ μα πολύ άγρια.
Με Κουτσόγιωργες και Κουρήδες να φυλάττουν Θερμοπύλες και να
δίνουν τον νυν υπερ. πάντων αγώνα.
Τότε που πολλοί επώνυμοι «ιδεολόγοι» στο ημίφως διάλεξαν πιο καλή
θέση στην σκακιέρα του συστήματος και τώρα προσπαθούν να
ξεχαστούν όλα.
Η παρουσία τους, ο ρόλος τους, τα οφέλη τους…..
Ναι την ίδια εποχή «κουρεύτηκαν» και πολλοί άλλοι.
Κρυφά όμως.
Κρυφά και σεμνά.
Μη προκαλούμε δα και το Δημόσιο αίσθημα.
Μη χαλάσουμε την εικόνα μας για επουσιώδη θέματα.
Και προσπάθησαν όλο αυτό να το τυλίξουν με ιδεολογικές φιοριτούρες
και μετά να μας το πουλήσουν σε τιμή ευκαιρίας.
Ναι ο Νιόνιος υποστήριξε κάποια στιγμή με τον Μητσοτάκη
Τον Μπαμπά …
Μπορεί να ήταν και με το υιό.
Αλλά δεν ζήτησε και δεν πήρε ποτέ ασυλία.
Και ο Μίκης την ίδια εποχή μπορεί να μην κουρεύτηκε αλλά υπήρξε
Υπουργός του Μητσοτάκη παρακαλώ.
Αλλά.
Κάνεις δεν το θυμήθηκε και το βιογραφικό του εκεί έχει ένα κενό.
Και μη το συνεχίσουμε….
Αλλά ο Νιόνιος για μας ήταν κάτι πέρα και πάνω από όλα αυτά.
Ήταν η παρέα μιας δύσκολης εφηβείας.
Ήταν αυτός που μας συνόδευσε στις παρέες μας, στις διαδηλώσεις, στους
έρωτες μας, στους χωρισμούς μας.
Ήταν πάντα εκεί
----Να μας απενοχοποιεί με την «συνεφούλα»
----
Να μας δίνει άλλοθι με το «μη μιλάς άλλο για αγάπη»
----Να μας βάζει πολύ δύσκολα με «το μακρύ ζεϊμπέκικο για τον Νίκο»
Ναι ο Νιόνιος ήταν από τους λίγους που σε μια δύσκολη εποχή μας
βοήθησε να αποκτήσουμε μια άλλη αισθητική για την μουσική, για το
τραγούδι, για την ζωή
Μας έμαθε να κραυγάζουμε χαμηλόφωνα για να ακουγόμαστε πιο πολύ
και να μιλάμε με μύθους και παραμύθια όταν θέλαμε να καταπιαστούμε
με τα δύσκολα.
Όλοι μας έχουμε φυλαγμένες μέσα μας ακριβές στιγμές με τον Νιόνιο
δίπλα μας.
Με αυτές μεγαλώσαμε και αυτές κρατάμε τώρα που η γη σιγά σιγά
υποχωρεί κάτω από τα πόδια μας
ΥΓ 1 Κάπου στην δεκαετία του 70
Ο φίλος βάζει ευλαβικά τον νέο δίσκο του Νιόνιου στο πικάπ….
«Ρε άκου να σου πω και τηλεφωνικό κατάλογο να δώσεις σε αυτόν θα το
κάνει τραγούδι
Ναι μη γελάς ξέρω τι σου λέω
Και με τηλεφωνικό κατάλογο μπορεί να κάνει τραγούδι …»
Και το ότι είχε δίκιο το κατάλαβα όταν μετα από λίγο καιρό ο Νιόνιος
έβγαλε το «τσάμικο» με έναν στίχο που είναι τηλεφωνικός κατάλογος.
«Κώστας, Κώστας, Μανόλης, Πέτρος, Γιάννης, Τάκης
Πλατεία Ναυαρίνου, Διοικητηρίου και Εξαρχείων, Αλέκος,
Βασίλης, Άγγελος Μπιζανίου κι Αναλήψεως, Αγίας Τριάδας κι 25ης
Μαρτίου»
ΥΓ2 Στον στρατό τραγουδούσαμε μισομεθυσμένοι σχεδόν ουρλιάζοντας
το «Είδα την Άννα κάποτε»
Ο συνάδελφος από δίπλα με ένα ποτήρι κρασί στο χέρι..
Όταν φτάσαμε στο «Άννα το όνομα της το μικρό» με το δάκρυ κορόμηλο
μου ψιθύρισε «την Παναγία της»
Είχε πρόσφατα χωρίσει με την Άννα ….
