Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος Βαρυφορτωμένοι με μύριες αναμνήσεις στο διάβα του χρόνου, η Πλατεία Συντάγματος της Αθήνας μα...
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Βαρυφορτωμένοι με μύριες αναμνήσεις στο διάβα του χρόνου, η Πλατεία Συντάγματος της Αθήνας μας. Εκεί έλαβαν χώρα κορυφαία πολιτικά γεγονότα, εκεί η πολιτισμική αναγέννηση της πόλης, σ΄ αυτήν το περίφημο νυφοπάζαρο των δεσποινίδων της «μπέλ επόκ», σ΄ αυτήν όμως και τα θεριακλίδικα καφεδάκια, αλλά και ο στραγαλοπασατέμπος του λαού μας, που στο φιλόξενο χώρο της αποζητούσε την ψυχική του ξεκούραση από τον κάματο της ημέρας και τα προβλήματα της ζωής.
Αλησμόνητος στην συνείδηση όλων των Αθηναίων, έχει μείνει ο περίφημος «τσάκα – τσούκας», που πουλούσε στο γραφικό καροτσάκι του, φρέσκο ζεστό πασατέμπο σε χωνάκια και καλοκαβουρδισμένα, λαχταριστά στραγάλια. Ο «τσάκα – τσούκας» παιδιά !!! φώναζε και έσπευδαν όλοι εναγωνίως να αγοράσουν τον ζεστό πασατέμπο και τα στραγάλια, με τα οποία θα περνούσαν το απόγευμά τους, είτε στο καφενείο του Ζαχαράτου, είτε στα παγκάκια της πλατείας. Είχεν κείνα τα χρόνια η παρασκευή και η πώληση του πασατέμπου, μια ολόκληρη ιεροτελεστία. Κάπνιζαν τα ιστορικά καροτσάκια των πασατεμπάδων και των στραγαλατζήδων, σαν φουγάρα τρίκροτων καραβιών, διότι από κάτω από το πάτωμά τους με τον πασατέμπο, είχαν «μαγγάλι» με κάρβουνα, που έκαιγε για να διατηρεί φρέσκο και λαχταριστό το προϊόν.
Εξαφανίστηκαν σχεδόν οι πασατεμπάδες της πλατείας Συντάγματος, που κάποτε έδιναν πνοή και τόνο στην ιστορική πλατεία και μαζί τους και τα αριστοτεχνικά φτιαγμένα από εφημερίδα χωνάκια τους, στα οποία αγόραζε κανείς μικρή η μεγάλη «μερίδα», μετρημένη με την «μεζούρα», ένα μεγάλο φλιτζάνι του καφέ ! Αλλά αντίστοιχη ζήτηση και υψηλή πούληση με τον πασατέμπο, είχαν και τα καλοκαβουρδισμένα στραγάλια, με τα οποία ο κόσμος χόρταινε τις βόλτες του στην Πλατεία, παραδίπλα στο Ζάππειο, αλλά και στο «Πεδίον του Άρεως», που ήδη από την δεκαετία του ΄30 είχε αρχίσει να διαμορφώνεται σε πολυσύχναστη πιάτσα αναψυχής των Αθηναίων.
Ωστόσο την τιμητική τους τα στραγάλια και ο πασατέμπος είχαν και στα θερινά τα σινεμά, που καταναλώνονταν με αδηφάγο όρεξη, στις ευχάριστες αυτές οάσεις, στις οποίες οι Αθηναίοι, περνούσαν τα ζεστά βράδια του καλοκαιριού. Όμως με τα θερινά τα σινεμά και τον πασατέμπο, είναι συνυφασμένη και μια ακόμα ωραία, γλυκιά μνήμη. Καθώς τελείωναν από τους θεατές τα στραγάλια και ο πασατέμπος και δεν είχε ξεκινήσει ακόμα η προβολή της ταινίας, με ενοχλητική καθυστέρηση, οι πιο «ζόρικοι» από τους θεατές που δεν ανέχονταν την αναμονή, μετασκεύαζαν το χωνάκι από τον πασατέμπο, σε αριστοτεχνική σαΐτα και την πετούσαν με δεξιοτεχνία στο πανί της οθόνης, εκφράζοντας την δυσφορία τους στο θεατρώνη, για την καθυστέρηση !
Μάλιστα σιωπηρά έτσι από τους «ζόρικους» θεατές, εξελίσσονταν και ένας άτυπος διαγωνισμός, με νικητή αυτόν που θα έφτανε την σαΐτα του πιο κοντά στο πανί της οθόνης !!! Αυτές τις γλυκές αναμνήσεις και ακόμα πιο όμορφες εικόνες, μας αναδίνουν οι λίγοι εναπομείναντες σήμερα πασατεμπάδες στο Σύνταγμα και το Ζάππειο, από μια ωραία εποχή της Αθήνας, που έχει μείνει ανεξάληπτη στις καρδιές και τις συνειδήσεις των παλαιών Αθηναίων. Μα δυστυχώς τα χρόνια πέρασαν και άλλαξαν και η πόλις και οι άνθρωποι …
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων
www.panosavramopoulos.blogspot.gr
