Συνεχίζεται στη Βουλή η συζήτηση για το νομοσχέδιο "Κλεισθένης", που διακαώς προσπαθεί να περάσει η κυβέρνηση με αποτέλεσμα ν...
Συνεχίζεται στη Βουλή η συζήτηση για το νομοσχέδιο "Κλεισθένης", που διακαώς προσπαθεί να περάσει η κυβέρνηση με αποτέλεσμα να οδηγεί στην απόλυτη ακυβερνησία, στη διάλυση της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Στη συζήτηση ακούμε πολλά -τα περισσότερα "μαργαριτάρια" που λένε οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στην προσπάθειά τους, όχι να πείσουν τους πολίτες αλλά να δείξουν την πιστή τους προσήλωση στο κόμμα που τους ανέδειξε. Διότι, δεν μπορεί βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ να κατηγορεί ότι σήμερα μια δημοτική αρχή ψηφίζει ότι λέει ο δήμαρχος, τη στιγμή που οι ίδιοι -όμηροι των κομμάτων τους- αν διαφωνήσουν με το κόμμα τους θα δουν την πόρτα της εξόδου!!!
Και πολλά ακόμα που ακούστηκαν και θα συνεχίσουν να ακούγονται...
Όπως προκρίνει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, θα δημιουργηθούν προβλήματα ακυβερνησίας στους δήμους ακόμη και πιθανό έλεγχο από ακραίες μειοψηφίες ή ομάδες συμφερόντων. Γιατί όσο επικίνδυνο είναι ένας δήμαρχος να χρησιμοποιεί την κατασκευασμένη από ένα μη αναλογικό νόμο πλειοψηφία του κατά το δοκούν, άλλο τόσο επικίνδυνο είναι να υπάρχει ένας δήμαρχος αποδυναμωμένος και έρμαιο των ακραίων μειοψηφιών.
Με την καθιέρωση της απλής αναλογικής, όπως την οραματίζεται η κυβέρνηση, θα δημιουργηθούν νέες εστίες διαφθοράς, αφού κάθε δήμαρχος που δεν θα έχει την πλειοψηφία του δημοτικού συμβουλίου θα πρέπει διαρκώς να βρίσκεται σε μια συνδιαλλαγή, φυσικά με το αζημίωτο!
Πρέπει, επίσης, να σημειωθεί και κάτι ακόμα πολύ σημαντικό: Σε αντίθεση με το κεντρικό πολιτικό σύστημα που λόγω ακυβερνησίας μπορεί να καταφύγει στις εκλογές, στην περίπτωση ακυβερνησίας ενός δήμου θα πρέπει να εξαντληθεί όλη η θητεία, κάτι που θα έχει ανυπολόγιστα αρνητικές συνέπειες.
Θα πρέπει επιτέλους να γίνει αποδεκτό ότι ο ρόλος της αυτοδιοίκησης είναι ιδιαίτερα σημαντικός καθώς μπορεί και πρέπει να παρεμβαίνει σε πολλαπλούς τομείς και να προσπαθεί να αντιμετωπίσει θέματα/φαινόμενα με μεγάλο αντίκτυπο στις τοπικές κοινωνίες, όπως η φτώχεια, το μεταναστευτικό και άλλα.
Ο Καλλικράτης για την εποχή του ήταν μια πραγματική μεταρρύθμιση καθώς προέβλεπε νέα όργανα, νέες λειτουργίες, συνενώσεις Δήμων, πρωτότυπους θεσμούς όπως ο Συνήγορος του Δημότη που δυστυχώς δεν εφαρμόστηκαν με επιτυχία στην πράξη. Η διοικητική μεταρρύθμιση που επιτεύχθηκε – πολύ πριν από τους εξαναγκασμούς των μνημονίων – στιγματίστηκε όμως πολιτικά από τα τελευταία και ταλαιπωρήθηκε από την οικονομική κρίση. Οι συνενώσεις των Δήμων και η απονομή αρμοδιοτήτων – έστω και χωρίς τη μεταφορά αντίστοιχων πόρων – συνετέλεσαν αποφασιστικά στην επαρκή λειτουργία της διοικητικής μηχανής, στην οικονομία κλίμακας, στην απορρόφηση πόρων από το ΕΣΠΑ και στη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής τη δύσκολη περίοδο της κρίσης.
Το κακό της υπόθεσης ήταν πως λόγω της κρίσης δεν υπήρξε ποτέ η αναγκαία χρηματοδότηση απ τις κυβερνήσεις ώστε ο Καλλικράτης να αποδώσει τα μέγιστα στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και στην γρήγορη υπέρβαση της κρίσης. Πέραν της υποχρηματοδότησης, σειρά νομοθετικών παρεμβάσεων οδήγησε στην αφαίρεση αρμοδιοτήτων και πόρων που αφορούσαν την πρόνοια και την κοινωνική πολιτική και ταυτόχρονα διογκώθηκε η γραφειοκρατία. Και όλα βασισμένα σε μια αντίληψη που θέλει την αυτοδιοίκηση, όμηρο του κεντρικού κράτους και όχι βασικό και αυτόνομο συνεργάτη.
Η τοπική αυτοδιοίκηση οφείλει να γίνει ο στυλοβάτης της χειμαζόμενης ελληνικής κοινωνίας, να σταθεί δίπλα στους πολίτες στα καθημερινά προβλήματά τους, να αξιοποιήσει την κοινωνική εμπιστοσύνη και να αποτελέσει τον πυρήνα ανατροπής αυτής της ανάλγητης μνημονιακής πολιτικής, που επιβάλλεται κατ’ επιταγή των δανειστών. Οι κυβερνήσεις πρέπει ν' αφήσει την αυτοδιοίκηση να ανασυγκροτήσει την δύναμή της και να ασκήσει παρεμβατική πολιτική υπέρ των πολιτών, την ώρα που η ελληνική κοινωνία δοκιμάζεται. Επίσης, οφείλει να ενισχύσει τις αρμοδιότητές της που αφορούν την κοινωνική πολιτική, όπως την στήριξη των ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων και των ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων.
Η κρίση απέδειξε ότι η αυτοδιοίκηση χρειάζεται ένα μοντέλο πραγματικής αποκέντρωσης που θα επιτρέψει στις τοπικές δυνάμεις να παράγουν και να αναδείξουν τους τοπικούς πόρους. Αντί αυτών όμως οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ επιθυμούν μια διάλυση μέσα από την οποία θα μπορούν να ελέγχουν ... εν όψη της κατάρρευσής τους στις επόμενες εθνικές εκλογές!
Η τοπική αυτοδιοίκηση αποτελεί το τελευταίο «οχυρό» των πολιτών, που μπορεί να συμβάλλει στην έξοδο της χώρας από την κρίση, στη διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής και στην ανάπτυξη!
ΥΓ.: Αν και η προσωπική μου άποψη είναι ότι θα γίνουν εκλογές μέσα στο 2018, με νίκη της Νέας Δημοκρατία, η οποία έχει δεσμευτεί ότι αμέσως θα καταργήσει την απλή αναλογική, όλα τα παραπάνω μπορούν να αναγορευθούν σε ένα θεωρητικό επίπεδο.
ΥΓ2: Η κυβέρνηση έλεγε για αυτοδιοικητικές εκλογές τον Οκτώβριο του 2019. Με την δικαιολογία μιας τροπολογίας που έφεραν κάποιοι βουλευτές, αποφάσισαν οι εκλογές να γίνουν Μάιο. Στη βάση αυτή γιατί να τους πιστέψουμε πως οι εθνικές εκλογές θα γίνουν τον Οκτώβριο του 2019;
Αλλά δεν είναι το μόνο ψέμα τους αυτό....
