Ο μεγαλύτερος γύπας της Ευρώπης και ένα από τα μεγαλύτερα ιπτάμενα πουλιά στον κόσμο, με το άνοιγμα των φτερών του να φτάνει τα 2,70-3 μ...
Ο μεγαλύτερος γύπας της Ευρώπης και ένα από τα μεγαλύτερα ιπτάμενα πουλιά στον κόσμο, με το άνοιγμα των φτερών του να φτάνει τα 2,70-3 μέτρα.
Διαθέτει το ογκοδέστερο ράμφος από τα άλλα τρία είδη γυπών της Ελλάδας, γιατί αυτός πρώτος θα επισκεφθεί ένα μεγαλόσωμο κουφάρι και θα μπορέσει να σχίσει το σκληρό δέρμα ώστε να τραφεί από τους μυς, που προτιμά για τροφή. Όταν ο μαυρόγυπας χορτάσει, τότε τα όρνια αρχίζουν το δικό τους γλέντι τρώγοντας αδιακρίτως μυς και εσωτερικά όργανα.
Τους ζεστούς μήνες έχουμε τους μικροσκοπικούς ασπροπάρηδες [που ξεχειμωνιάζουν στην Αφρική] οι οποίοι μετά τα όρνια τρώνε τα υπολείμματα κοντά στις αρθρώσεις και όπου αλλού βρουν μικροποσότητες κρέατος. Και την φιέστα κλείνει ο τεράστιος γυπαετός που τρέφεται μόνο με κόκαλα και μεδούλι. Έτσι, όπου ανταμώνουν τα τέσσερα είδη των γυπών της Ελλάδας, εξαφανίζεται κυριολεκτικά κάθε ίχνος ψοφιμιού.
Ο Μαυρόγυπας γενικά είναι μοναχικό είδος και αποτελεί τον μοναδικό γύπα που φωλιάζει αποκλειστικά στις κορφές δέντρων. Κάποτε ήταν κοινό είδος και ζούσε ακόμα και στην Αττική. Μέχρι τον 19ο αιώνα φώλιαζε και στην Πάρνηθα, ενώ τριγυρνούσε στους ουρανούς κοντά στην Αθήνα για τροφή. Στον Παρνασσό ήταν γνωστός σαν μαύρο όρνιο και σαν λυκόρνιο. Από τον Όλυμπο εξαφανίστηκε πριν από 20 περίπου χρόνια, μετά από παρουσία πολλών εκατομμυρίων χρόνων.
Η μόνη περιοχή της ανατολικής Ευρώπης όπου ζουν ακόμα μαυρόγυπες είναι πλέον η Δαδιά Έβρου, όπου φαίνεται ότι τα τελευταία χρόνια έχει σταθερό αν και μικρό πληθυσμό.