Αφιέρωμα: Τα υδρόβια πουλιά του Κοτυχίου [φωτογραφίες]

Το Κοτύχι είναι φυσικός παράκτιος υγρότοπος της Δυτικής Πελοποννήσου. Βρίσκεται ανάμεσα στα Λεχαινά και την Μανωλάδα, έχει βάθος τρ...

Το Κοτύχι είναι φυσικός παράκτιος υγρότοπος της Δυτικής Πελοποννήσου. Βρίσκεται ανάμεσα στα Λεχαινά και την Μανωλάδα, έχει βάθος τρία μέτρα κι έκταση 10 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Η λιμνοθάλασσα του Κοτυχίου μαζί με τους γειτονικούς μικρότερους υγροτόπους και με το δάσος της Στροφυλιάς, έχει συμπεριληφθεί στον κατάλογο Υγροτόπων Διεθνούς Σημασίας, της Σύμβασης Ραμσάρ και αποτελεί έναν από τους έντεκα [11] υγροτόπους που έχει εντάξει η χώρα μας σε αυτό τον κατάλογο.

Από μελέτες ιστορικών έχει διαπιστωθεί ότι το όνομα Κοτύχι έχει δοθεί από τα πανάρχαια χρόνια και οφείλεται στον μεγάλο αριθμό κοχυλιών που ζουν στα ήσυχα και αβαθή, αλμυρά νερά της περιοχής. Εκεί αναπτύχθηκε πολύ το ψάρεμα κοχυλιών για την παραγωγή πορφύρας.

Από ορνιθολογικής πλευράς το Κοτύχι είναι ο πιο σημαντικός υγρότοπος της Πελοποννήσου γιατί βρίσκεται ακριβώς πάνω στον δυτικό διάδρομο αποδημίας πουλιών της χώρας μας και η σημασία του σαν σταθμός ξεκούρασης και διατροφής είναι σημαντική.

Κατά τη διάρκεια του χειμώνα το Κοτύχι προσελκύει έναν σημαντικό αριθμό από υδρόβια πουλιά ενώ κατά την ανοιξιάτικη και φθινοπωρινή μετανάστευση των πουλιών η περιοχή μετατρέπεται σε πραγματικό παράδεισο.

Μικροτσικνιάς

Μικροσκοπικός ερωδιός, το μικρότερο είδος της οικογένειας του στην Ευρώπη, στο μέγεθος του περιστεριού. Έχει ραβδωτό σώμα, φτερούγες με κρεμ μπάλωμα και σκουρωπό κεφάλι.

Ο λαιμός του είναι μικρός, ενώ το ράμφος του ιδιαίτερα μακρύ για το μέγεθος του. Ξεπροβάλλει μέσα από τα καλάμια μόλις χαμηλώσει ο ήλιος και ίσα που πετάει πάνω από τις άκρες της καλαμιάς με γρήγορα φτεροκοπήματα.

Τρέφεται με μικρά ψάρια, έντομα και αμφίβια. Φωλιάζει κοντά στο νερό, σε έλη ή όχθες ποταμών και γεννάει 5-6 αβγά. 

Κιρκίρι 

Η μικρότερη πάπια της Ευρώπης [36 εκατ.].Υδρόβιο νηκτικό πτηνό της οικογενείας των Νησσιδών. Το είδος περιγράφηκε για πρώτη φορά από τον Λινναίο το 1758, στο περίφημο έργο του Systema Naturae.

Κρύβεται ανάμεσα στη βλάστηση στις όχθες των υγροτόπων ή παραμένει, σε πυκνά κοπάδια, στα ανοιχτά νερά στο κέντρο μεγάλων λιμνών περιμένοντας να έρθει το βράδυ για να απλωθεί στα υγρά χωράφια και να τραφεί.

Το αρσενικό έχει πυρόξανθο κεφάλι και ζωηρό πράσινο μπάλωμα στα πλάγια που πλαισιώνεται από λεπτή κιτρινωπή γραμμή. Το θηλυκό είναι καστανόξανθο, γεμάτο στίγματα. Τα κιρκίρια πετούν σε πυκνά σμήνη, χωρίς σταθερό σχηματισμό, πάρα πολύ γρήγορα και σε χαμηλό ύψος.


Λευκοτσικνιάς 

Είναι ο πιο γνωστός ερωδιός. Τον συναντάμε σε υγροτόπους, όπως λιμνοθάλασσες, λίμνες και τέλματα, αλλά και κοντά στον άνθρωπο.

Είναι κατάλευκος μεσαίου μεγέθους, με κίτρινα δάχτυλα, μαύρα πόδια και μαύρο λεπτό και μακρύ ράμφος που χρησιμοποιεί επιδέξια για να πιάσει τη λεία του.

Κρύβεται ανάσα στους βλαστούς ή περπατάει αργά και προσεχτικά ψάχνοντας για βατράχια, ψάρια, έντομα και σκουλήκια. Φωλιάζει πάνω στα δέντρα και σε θάμνους και γεννάει 3-5 γαλαζοπράσινα αβγά.


Χαλκόκοτα 

Όμορφο, εξωτικό πουλί με σκουρόχρωμο καστανοκόκκινο φτέρωμα και μακρύ ράμφος κυρτό προς τα κάτω που ανήκει στην οικογένεια των Θρησκειορνιθιδών.

Ο πληθυσμός της έχει μειωθεί στην Ελλάδα εξαιτίας της καταστροφικής επέμβασης του ανθρώπου στους υγροτόπους, αλλά και του παράνομου κυνηγιού. Εντάσσεται στα προστατευόμενα πουλιά.

Είναι μεταναστευτικό πουλί. Πετάει πάντα με το λαιμό τεντωμένο, τα πόδια απλωμένα και το μέγεθος της φτάνει τα 56 εκατοστά.

Τρέφεται με έντομα, βδέλλες, σκουλήκια και μικρά ψάρια, ενώ φωλιάζει σε αποικίες, στις καλαμιές, στα ρηχά νερά και γεννάει 3-4 γαλάζια αβγά.

Πρασινοκέφαλη 

Τυπική πάπια που έχει μήκος 58 εκατοστά και είναι από τις μεγαλύτερες και πιο βαριές της Ευρώπης. Πρόκειται για υδρόβιο νηκτικό πτηνό της οικογενείας των Νησσιδών.

Η αρσενική έχει πορφυροκάστανο στήθος, γυαλιστερό πράσινο κεφάλι, λευκή ουρά, κίτρινο ράμφος και πόδια πορτοκαλόχρωμα. Το θηλυκό είναι καστανόξανθο και πιτσιλωτό.

Πετάει με γρήγορα φτεροκοπήματα και τρέφεται με υδρόβια, φυτά, έντομα, ψάρια, βατράχια και σκουλήκια. Γεννάει 9-12 αβγά.


Ψαλίδα 

Αρκετά μεγάλη, κομψή και λεπτή πάπια με χαρακτηριστικά μακρύ λαιμό και σουβλερή ουρά από την οποία παίρνει το όνομά της. Η αρσενική έχει μέγεθος 66 εκατοστά με σοκολατί κεφάλι και λαιμό, λευκόχρωμο στήθος, σταχτιά πλευρά και ράχη, ενώ το θηλυκό είναι ξανθοκάστανο και πιτσιλωτό.

Προτιμά την ακροθαλασσιά και φωλιάζει στις αμμοθίνες και στα έλη. Γεννά 7-9 αβγά.

Η ψαλίδα είναι από τις νοστιμότερες πάπιες. Τα πουλιά εγκαταλείπουν τη θάλασσα και τους παράκτιους υγροτόπους για να βοσκήσουν στις καλλιέργειες, το σούρουπο και επιστρέφουν νωρίς το πρωί. Μόνο τις μέρες με άσχημο καιρό (αέρα και χιονόνερο) κινούνται όλη τη μέρα. Το θηλυκό χτίζει τη φωλιά στο έδαφος, συνήθως κοντά στο νερό και τη στρώνει με φύλλα, ξερά χόρτα και πούπουλα που βγάζει από το σώμα του.


Σφυριχτάρι 

Η πάπια που ξεχειμωνιάζει στη χώρα μας έχει κοντό λαιμό, μακριές φτερούγες και στρογγυλεμένο κεφάλι με σχετικά κοντό ράμφος.Ζυγίζει 500 με 1073 γραμμάρια.

Το θηλυκό έχει ξανθοκάστανο φτέρωμα. Το αρσενικό είναι πιο φανταχτερό με κοκκινοκάστανο κεφάλι και ανοιχτό κίτρινο στέμμα, σταχτί σώμα και ροδόχρωμο στήθος.

Το Σφυριχτάρι βόσκει στα ρηχά νερά ή και στα γύρω λιβάδια ενώ συχνά αναπαύεται στη θάλασσα. Προτιμά κυρίως τις ρηχές παράκτιες λιμνοθάλασσες.


Χουλιαρόπαπια 

Ξεχωρίζει γιατί έχει ράμφος σαν σπάτουλα που τη βοηθά στη συλλογή της τροφής. Φωλιάζει σπάνια στη χώρα μας. Περνούν συνήθως το χειμώνα κατά τη μετανάστευση.

Είναι περίπου 51 εκατοστά, ασπρόμαυρη με στιλπνό πράσινο κεφάλι, καστανή κοιλιά, λευκό στήθος και γαλάζιο φτέρωμα στους ώμους.

Συλλέγει την τροφή της από το νερό και φωλιάζει στο έδαφος ανάμεσα σε θάμνους. Γεννά 9-11 αβγά.

Νεροκοτσέλα 

Νευρικό και μυστηριώδες πουλί μήκους 28 εκατοστών που ξεχωρίζει για το πολύ μακρύ κόκκινο ράμφος που γέρνει προς τα κάτω και για τα μεγάλα πόδια με τα μικρά δάχτυλα.

Έχει καστανό φτέρωμα με μαύρα στίγματα που έρχεται σε αντίθεση με το γκριζογάλανο χρώμα του στήθους, του λαιμού και του κεφαλιού. Πρόκειται για υδρόβιο πτηνό της οικογενείας των Ραλλιδών.

Τρέφεται με μικρά ψάρια, σκουλήκια, έντομα, σαλιγκάρια και βατράχια. Φωλιάζει πάνω από τα ρηχά νερά, στα βούρλα και τις καλαμιές. Γεννά 6-11 αβγά.

Φαλαρίδα 

Έχει την εμφάνιση πάπιας αλλά δεν συγγενεύει μαζί της. Είναι γνωστή και με άλλα ονόματα στην Ελλάδα όπως, αγριοπουλάδα, καρακούσι, λούφα, μαυρόκοτα, μαυροκοτί, μαυρόπουλο, μπάλιζα, μπάλιτζα, νερόκοτα, φαλαρίδα, φόλεγα.

Σχηματίζει μεγάλα κοπάδια σε ανοιχτές υδάτινες εκτάσεις. Απειλείται από το κυνήγι που υφίσταται. Έχει μήκος 36-42 εκατοστά, είναι κατάμαυρη με στενό λευκό ράμφος, κόκκινα μάτια και πρασινωπά πόδια.

Τρώει γρασίδι και υδρόβια ασπόνδυλα, καθώς και φυτά του πυθμένα τα οποία για να τα βρει μισοβυθίζεται ή καταδύεται πολύ χαρακτηριστικά. Γεννά 6-9 αβγά. Είναι επιθετικό είδος και ισχυρά διεκδικητικό ως προς την περιοχή κατά τη διάρκεια της περιόδου αναπαραγωγής του, καθώς και οι δύο γονείς συμμετέχουν στην άμυνα του χώρου τους

Νερόκοτα 

Τυπικό υδρόβιο μήκους 30-38 εκατοστών με μαύρο φτέρωμα, κόκκινο μέτωπο και κόκκινο ράμφος με κίτρινη άκρη. Τρέφεται με φυτά, έντομα και αβγά ψαριών. Φωλιάζει στις καλαμιές και στους θάμνους κοντά στο νερό, καμιά φορά και σε δέντρα.

Η νερόκοτα προτιμάει το κολύμπι από το πέταγμα και δύσκολα σηκώνεται από τα νερά του έλους που συχνάζει. Γεννάει 5-9 αβγά. Οι Νερόκοτες είναι παρόμοιες με τις φαλαρίδες αλλά μικρότερες σε μέγεθος.

Νανογλάρονο

Το πιο μικρό γλαρόνι, μήκους 24 εκατοστών, το οποίο ξεχωρίζει από το κίτρινο ράμφος με τη μαύρη μύτη, τα κίτρινα πόδια και το λευκό του μέτωπο. Το συναντάμε σε αμμώδεις ακτές και σε παραλίες με χαλίκι. Το πέταγμά του είναι γρήγορο και φτερουγίζει πάνω από το νερό σα πεταλούδα πριν καταδυθεί βουτώντας με ζωηράδα. Τρέφεται με ψάρια, έντομα και σκουλήκια, ενώ γεννάει 2-3 αβγά.


Νανόγλαρος 

Ο πιο μικρός και χαριτωμένος γλάρος έχει μήκος 24 εκατοστά. Ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους γλάρους από την άνεση με την οποία τσιμπάει την τροφή του, πετώντας πάνω από το νερό. Τον συναντάμε γύρω από τις λιμνοθάλασσες, λίμνες, έλη και σε παραθαλάσσιες περιοχές.

Ο μεγαλύτερος σε ηλικία είναι λευκός με μαύρο χρώμα στο κάτω μέρος των φτερούγων, ενώ ο ανήλικος έχει μια σκοτεινόχρωμη λωρίδα στις φτερούγες που προχωρεί μέχρι τους ώμους και τον αυχένα.

Καλαμοκανάς 

Πουλί με ασπρόμαυρο φτέρωμα, μακρύ ράμφος και ψηλόλιγνα πόδια που μοιάζει με μικρό πελαργό. Το σώμα του έχει το μέγεθος περιστεριού αλλά τα πόδια του φτάνουν σε μήκος τα 20 εκατοστά.

Φωλιάζει συνήθως κατά αποικίες πολλών ζευγαριών σε υγροτόπους με ρηχό, γλυκό ή υφάλμυρο νερό. Είναι ιδιαίτερα ευάλωτος στην ανθρώπινη παρουσία και ενόχληση.

Γεννά τέσσερα αβγά και οι πληθυσμοί του, κυρίως λόγω της αποξήρανσης αρκετών υγροτόπων, εμφανίζεις μειωτικές τάσεις.

Θαλασσοσφυρίχτης 

Γνήσιος κάτοικος των ακτών και του αλμυρού περιβάλλοντος, εμφανίζεται κυρίως στις αμμουδιές των θαλασσών ή αλμυρών λιμνών.

Έχει μήκος 16 εκατοστά, σκούρο καφετί χρωματισμό στο πάνω μέρος και λευκωπό στο κάτω.

Γεννά στο έδαφος συνήθως 3 αβγά που δύσκολα διακρίνονται και εύκολα μπορεί να πατήσει κανείς κατά λάθος.


Καλημάνα 

Όμορφο, παρυδάτιο πουλί με μακρύ λοφίο, σκουροπράσινο χρώμα και πλατιές φτερούγες. Έχει ασπρόμαυρα σχέδια στο κεφάλι, κοντό λεπτό μαύρο ράμφος, ψηλά πόδια με χρώμα ανοιχτό βυσσινί και μεγάλα καστανά μάτια.

Γεννάει συνήθως 4 αβγά σε μικρές κοιλότητες στο έδαφος. Η καλημάνα αναπαράγεται σε υγρούς φυσικούς βοσκότοπους , λιβάδια και περιοχές συλλογής χόρτου για την κτηνοτροφία , λειμώνες με χαμηλή βλάστηση και σε σημεία γυμνού εδάφους σε χαμηλά υψόμετρα .
 
Η Καλημάνα είναι καλοβατικό πτηνό της οικογενείας των Χαραδριιδών, που απαντά και στον ελλαδικό χώρο.

Νεροχελίδονο 

Παράξενο παρυδάτιο πουλί με διχαλωτή ουρά, ελαφρώς γαμψό ράμφος και μακριές, μυτερές φτερούγες. Συχνάζει σε παρυφές υγροτόπων και νησίδες λιμνοθαλασσών.

Έχει μήκος 22-25 εκατοστά, έχει ράχη χρώματος καστανολαδί με λευκή κοιλιά και μια κρεμ-κίτρινη κηλίδα στο λάρυγγα πλαισιωμένη με μαύρη γραμμή. Πετάνε κοπαδιαστά κάνοντας θόρυβο στο πέρασμά τους και τρέφονται με έντομα. Φωλιάζουν πολλά μαζί σε λασπώδεις περιοχές και γεννούν τρία αβγά.

Αλκυόνη 

Η Αλκυόνη είναι θαλάσσιο αποδημητικό πτηνό, το κοινώς λεγόμενο ψαροπούλι ή θαλασσοπούλι ή και ακόμα μπιρμπίλι της θάλασσας. Μικρό, εξαιρετικά χαριτωμένο και πολύχρωμο πουλί που ζει στην άκρη του νερού.

Έχει γαλαζοπράσινη γυαλιστερή ράχη και καστανό στήθος και κοιλιά. Εχει κοντές φτερούγες, κοντή ουρά και μακρύ, δυνατό, μυτερό ράμφος. Φθάνει τα 18 εκατοστά σε μήκος. Συνήθως κάθεται σε κλαδιά ή βράχους στις όχθες λιμνών ή ποταμών και βουτάει με αστραπιαία ταχύτητα κατακόρυφα για να πιάσει μικρά ψάρια και μαλάκια.
Χτίζει φωλιά σε αμμώδες έδαφος και γεννάει 5-7 αβγά.

Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν πως το πουλί ήταν η Αλκυόνη, κόρη του βασιλιά Aίολου, που ο Δίας μεταμόρφωσε σε πτηνό μετά την αυτοκτονία της λόγω του θανάτου του αγαπημένου της, Κύηκα. Μάλιστα επειδή οι αλκυόνες γεννούν τα αυγά τους τον Ιανουάριο σε φωλιές μέσα στους βράχους, ο Δίας επέτρεψε στον ήλιο να λάμπει δυνατά και να ζεσταίνει τις αλκυόνες μέχρι να επωαστούν τα αυγά τους.

Οι ζεστές αυτές μέρες του Γενάρη ονομάστηκαν γι' αυτό το λόγο αλκυονίδες μέρες. Λένε επίσης ότι η Αλκυόνη και ο Κύηκας, έκαναν τον Δία και την Ήρα και γι' αυτό ο Δίας τους έκανε πουλιά. Για να μπορούν μάλιστα τα παιδιά της Αλκυόνης να επωαστούν μέσα στα αυγά,ο Δίας παρακάλεσε τον θεό Ήλιο να κάνει λίγες μέρες ζέστη. Οι αλκυονίδες μέρες είναι οι ζεστές μέρες του Ιανουαρίου.

Φιδαετός 

Ο Φιδαετός είναι είδος αετού και το μοναδικό είδος κιρκαετού,που απαντάται στον ελλαδικό χώρο. Έχει σαν κύριο γεύμα του τα φίδια. Έχει πολύ σκληρά λέπια που προστατεύουν τα πόδια του από τα τσιμπήματα των φιδιών.

Είναι αποδημητικό πουλί και πετάει με μεγαλοπρέπεια. Έχει πορτοκαλοκίτρινα μάτια, μεγάλο κεφάλι και μικρό ράμφος. Έχει φτερά τεφροκάστανα και μαυριδερά, καστανό στήθος και λάρυγγα.

Φτιάχνει τη φωλιά του στα ψηλά των δένδρων χρησιμοποιώντας κλαδάκια και γεννά μόνο ένα λευκό αβγό.


Ψαραετός 

Ο Ψαραετός είναι κοσμοπολίτικο αρπακτικό που ανήκει στην οικογένεια των Πανδιονίδων. Αρπακτικό πουλί που ξεχωρίζει για τον εντυπωσιακό τρόπο με τον οποίο βουτάει στο νερό για να ψαρέψει την τροφή του, εφορμώντας με το κεφάλι προς τα κάτω και τα πόδια προς τα εμπρός, από ύψος μέχρι και 40 μέτρων.

Πρόκειται για ένα αρκετά μεγάλο αρπακτικό με τα θηλυκά να είναι μεγαλύτερα από τα αρσενικά. Το μέγεθος των θηλυκών είναι 60-66 εκατοστά και με βάρος 1600-2000 γραμμάρια. Τα αρσενικά είναι 50-55 εκατοστά και βάρος 1200-1600 γραμμάρια. Το άνοιγμα των φτερών κυμαίνεται από 145 μέχρι 170 εκατοστά.

Διακρίνεται για την χαρακτηριστική αντίθεση του σκοτεινού πάνου μέρους και του χιολόλευκου κάτω μέρους. Έχει μακριές στενές και κυρτωμένες φτερούγες με καφετιές κηλίδες και λοφίο στο λευκό κεφάλι. Το πέταγμά του είναι ισχυρό και μεγαλόπρεπο.


Καλαμόκιρκος 

Αρπακτικό πουλί που συναντάμε αποκλειστικά στους υγροτόπους.

Έχει ισχυρή διάπλαση και πλατιές φτερούγες.

Το αρσενικό είναι συνήθως καστανοκόκκινο ενώ το θηλυκό σκουρόχρωμο με ωχροκίτρινο κεφάλι. Γεννάει 4-5 αβγά.

Πετάει χαμηλά και κυνηγάει εφορμώντας από χαμηλό ύψος. Τρώει ψάρια, μικρά πουλιά, θηλαστικά, ερπετά και βατράχια.


Βαλτόκιρκος 

Αρπακτικό των υγροτόπων.

Είναι λεπτοκαμωμένος, με μακριά ουρά και ελαφρά κυρτωμένες φτερούγες.

Ο αρσενικός έχει όμορφο, απαλό γκρι φτέρωμα με μαύρες "μύτες" στις φτερούγες.

Το θηλυκό είναι σκοτεινοκάστανο στο πάνω μέρος με πολλές κιτρινωπές ραβδώσεις στο κάτω μέρος και χαρακτηριστική λευκή κηλίδα στη βάση της ουράς.

Είναι αποδημητικό πουλί και επισκέπτεται την Ελλάδα το χειμώνα όπου τον συναντάμε σε ανοιχτά μέρη, υγρότοπους, ακτές και έλη.


Λιβαδόκιρκος 

Από τα πιο σπάνια αρπακτικά στην Ελλάδα που περνάει από τη χώρα μας κατά τη μετανάστευση. Είναι λεπτός και με ανάλαφρο περπάτημα.

Ο αρσενικός είναι σκουρόχρωμος με καφετιές πιτσιλιές και μαύρη λωρίδα κατά μήκος των φτερούγων. Το θηλυκό είναι ανοιχτό καφετί.

Προτιμάει τα πεδινά ανοιχτά μέρη και φτιάχνει τη φωλιά του στο έδαφος.
Γεννάει 4-5 αβγά.


Δενδροσταρήθρα 

Είδος κορυδαλλού που βλέπουμε στα δέντρα. Το μικρό αυτό ωδικό πουλί το συναντάμε στη χώρα μας όλο το χρόνο.

Έχει καστανή ράχη με έντονες ραβδώσεις, κοντή ουρά με άσπρη άκρη και λεπτό ράμφος. Το κελάηδημά της είναι από τα πιο όμορφα των ευρωπαϊκών πουλιών.

Τη συναντάμε στις παρυφές δασών σε αμμώδεις εκτάσεις και αγρούς. Φτιάχνει φωλιά σε θάμνους και γεννάει 3-4 αβγά.


Κορμοράνος 

Είναι στο μέγεθος της χήνας, μεγάλος και κατάμαυρος με μοναδική εξαίρεση το λευκό πηγούνι του. Τον συναντάμε σε πολλές λίμνες, λιμνοθάλασεες και ποτάμια καθώς και στα παράκτια νησιά και τα λιμάνια.

Ο κορμοράνος κάθεται στους βράχους και τα δέντρα συνήθως όρθιος με τα φτερά μισάνοιχτα. Τα σμήνη τους δίνουν ρεσιτάλ συμμετρίας καθώς πετούν σε σχηματισμό V ή σε ευθεία γραμμή.

Το μήκος του κυμαίνεται στα 77-94 εκατοστά και με άνοιγμα φτερών που μπορεί να φτάσει τα 121-149 εκατοστά. Τρώει ψάρια που πιάνει κάνοντας βουτιές.

Φτιάχνει τη φωλιά του στα δέντρα και γεννάει 3-4 αβγά τα οποία κλωσσάνε και οι δύο γονείς επί 28 -31 μέρες.

Σε μερικές χώρες οι κορμοράνοι χρησιμοποιούνται από τους ψαράδες ως βοηθοί στο ψάρεμα.


Νανοβουτηχτάρι 

Ζει αποκλειστικά στο νερό, πετάει λίγο και είναι άριστος δύτης. Είναι στρογγυλωπό με κοντό λαιμό και ράμφος.

Το χρώμα του είναι βαθυκάστανο με μια χαρακτηριστική ανοιχτόχρωμη κηλίδα στα πλάγια του κεφαλιού. Το χειμώνα γίνεται πιο ανοιχτόχρωμο.

Πετάει χαμηλά, γρήγορα και τρέφεται με έντομα, μικρά ψάρια, βατράχια και γυρίνους. Φτιάχνει τη φωλιά του πλωτή μέσα σε ποτάμια, λίμνες, καλάμια, ρίζες και γεννάει 4-6 αβγά.

Αυτό το πτηνό είναι μικρότερο των μελών της οικογένειας των βουτηχτάρων, και η μόνη βουτηχτάρα της Ευρώπης που ωοτοκεί τακτικά δύο φορές ετησίως


Αργυροπελεκάνος 

Το σπανιότερο παγκόσμιο είδος πουλιού που φιλοξενεί η χώρα μας. Έχει αργυρόλευκο χρώμα με πιο σκούρες φτερούγες και μακριά φτερά στο σβέρκο. Τρέφεται με φρέσκο ψάρι. Στήνει τη φωλιά του κατά αναπαραγωγικές αποικίες και γεννάει 2-3 λευκά αβγά.

Είναι ιδιαίτερα ευαίσθητος στην ανθρώπινη παρουσία την περίοδο της αναπαραγωγής. Ο αργυροπελεκάνος είναι ένα από τα μεγαλύτερα σε μέγεθος είδη πουλιών στον κόσμο, με ύψος που φτάνει το 1,20 μ., με άνοιγμα φτερών έως 3,20 μ. και βάρος από 6 έως 10 κιλά.

Ο αργυροπελεκάνος είναι πουλί που τρέφεται με ψάρια, αλλά δεν ανταγωνίζεται τους ψαράδες γιατί η τροφή του αποτελείται κυρίως από ψάρια που αφθονούν και έχουν μικρή εμπορική αξία και από άρρωστα ή και νεκρά ψάρια που τα πιάνει πολύ εύκολα.

Συνήθως ψαρεύει στις λιμνοθάλασσες, αλλά και στις εκβολές, στα ποτάμια, στα έλη με καλαμώνες, στις τεχνητές λίμνες και στη θάλασσα.

Οι παρακάτω υπέροχες φωτογραφίες προέρχονται από άλμπουμ 
του Αντιδημάρχου Ανδραβίδας-Κυλλήνης, Ανδρέα Μίγκου...