Ραδιοφωνικός Σταθμός Αμαλιάδας: Πως έκανε γνωστή μια πόλη στα πέρατα του κόσμου! [φωτογραφίες]

* Πως το όνειρο ενός 18χρονου σπουδαστή έκανε γνωστή μια ολόκληρη πόλη στα πέρατα του κόσμου! * Ο ραδιοφωνικός σταθμός που ακουγόταν ...

* Πως το όνειρο ενός 18χρονου σπουδαστή έκανε γνωστή μια ολόκληρη πόλη στα πέρατα του κόσμου!

* Ο ραδιοφωνικός σταθμός που ακουγόταν μέχρι τον... Παναμά!

* Αγνωστες ιστορίες από τα πρώτα χρόνια της λειτουργίας του...

Του Γιώργου Φάκου

Πάντα χαίρομαι, όταν ένας δήμος ή ένας σύλλογος ή ακόμη κι ένας ιδιώτης δημιουργεί ένα μουσείο. Και χαίρομαι διότι με αυτό τον τρόπο προστατεύεται η ιστορία ενός τόπου και το κυριότερο περνάει στις επόμενες γενιές.

Όπου κι αν έχω ταξιδέψει, είτε στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό, πάντα αναζητούσα -και θα συνεχίσω να το κάνω- μουσεία κι εκκλησίες, όπως και διάφορα άλλα μνημεία γιατί αυτά δείχνουν πόσο ο ντόπιος πληθυσμός σέβεται και αγαπάει την ιστορία του!
Μη ξεχνάμε άλλωστε πως ο Θερβάντες έγραψε ότι, "η ιστορία είναι θεματοφύλακας μεγάλων πράξεων, μάρτυς του παρελθόντος, παράδειγμα και διδάσκαλος δια το παρόν και σύμβουλος δια το μέλλον".

Γράφω όλα αυτά, γιατί σήμερα το πρωί είχα την ευκαιρία να ξεναγηθώ στο μουσείο του ιστορικού ραδιοφωνικού σταθμού Αμαλιάδας και μάλιστα από τον ίδιο τον ιδρυτή, τον Σπύρο Μπεράτη.

Πάντα είχα μια ιδιαίτερη εκτίμηση στον κο Μπεράτη. Ο αυθορμητισμός του, το πάντα χαμογελαστό πρόσωπό του, αλλά και η αστείρευτη πηγή του χιούμορ του, τον κάνουν έναν ξεχωριστό άνθρωπο. Έναν άνθρωπο, που όπως όλοι μας έχει τα λάθη, τις αδυναμίες αλλά και μια τεράστια προσφορά στη πόλη της Αμαλιάδας και την ευρύτερη περιοχή.

Θυμάμαι, πως πριν αρκετά χρόνια, όταν ακόμη εργαζόμουν στη τηλεόραση είχα κάνει μια εκπομπή, σε κοσμικό κέντρο, όπου ο κος Μπεράτης ήταν ο επίσημος καλεσμένος. Τόσο σε εμένα, όσο και στους υπόλοιπους προσκεκλημένους, αξέχαστη μας έχει μείνει η παρουσία του εκείνο το βράδυ.

Επίσης να πω, ότι ο Σπύρος Μπεράτης -οι μεγαλύτεροι σε ηλικία το θυμούνται- θήτευσε και ως δήμαρχος Αμαλιάδας τη δεκαετία του 1970 αφήνοντας κι εκεί το στίγμα του, όπως υπήρξε και αντιδήμαρχος του Γιάννη Λυμπέρη, στα πρώτα χρόνια της θητείας του στον δήμο Ήλιδας.

Πρέπει, επίσης, να θυμίσω και κάτι ακόμη: Ότι ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Αμαλιάδας ήταν η πρώτη τηλεοπτική εκπομπή που έκανα το 1999, όταν από τα αθλητικά εισήλθα στα δημοσιογραφικά κοινωνικο-πολιτικά θέματα. Μάλιστα, για να καλυφθεί όλος εκείνος ο όγκος των πληροφοριών χρειάστηκαν να γίνουν τρεις τηλεοπτικές εκπομπές.

Θιασώτης της ραδιοφωνίας από μικρό παιδί, ο Σπύρος Μπεράτης, γεννήθηκε το 1933 στην Αμαλιάδα. Την περίοδο της κατοχής, ο ίδιος και η οικογένειά του έμεναν στην Καλαμάτα, ενώ όταν έφτασε σε ηλικία 16 ετών με την οικογένειά του, μετακόμισε στην Χαλκίδα.
Στην Χαλκίδα ουσιαστικά κάνει τα πρώτα του βήματα στη ραδιοφωνία, όπου το 1951, σε ηλικία μόλις 18 ετών, δημιούργησε τον πρώτο ραδιοφωνικό σταθμό, για να καταστραφεί αργότερα με διαταγή του Υπουργείου Συγκοινωνιών.

Στις 17 Ιουνίου 1952, ο πομπός καταστρέφεται, όχι όμως και το όνειρο του Σπύρου Μπεράτη. Ένα όνειρο που έμεινε καλά φυλαγμένο στα βάθη της καρδιάς και του μυαλού του. Όσα όμως προηγήθηκαν με τον πομπό στη Χαλκίδα, δεν του επιτρέπει να κάνει μια νέα προσπάθεια διότι ήταν πολύ επικίνδυνο. Έτσι, αποφασίζει να επιστρέψει στην Αμαλιάδα για να υλοποιήσει το όνειρό του.

Πριν όμως έρθει στην Αμαλιάδα, βρίσκεται στην Αθήνα κι εγγράφεται στη μοναδική ραδιοφωνική σχολή ηλεκτρονικών. Εκεί καταφέρνει να δημιουργήσει ένα νέο πομπό με τις καλύτερες, για την εποχή, προδιαγραφές. Κι αυτό τον πομπό μαζί με δίσκους της εποχής μεταφέρει στην Αμαλιάδα, όπου στις 22 Ιουνίου 1953 ακούγεται για πρώτη φορά το, "Εδώ Ραδιοφωνικός Σταθμός Αμαλιάς"!

"Όταν έφερα τον πομπό από την Αθήνα στην Αμαλιάδα, με το τρένο θυμάμαι, οι αποσκευές ελέγχοντο όλες στην είσοδο του σταθμού πριν μπεις στο τρένο. Όταν μου άνοιξαν την βαλίτσα και είδαν τον πομπό με ρώτησαν: -Τι είναι αυτό νεαρέ;
Τους λέω: -Ορίστε η ταυτότητά μου, είμαι φοιτητής κι έχω τα εξαρτήματά μου και πάω στην πατρίδα μου να εργαστώ.
Μου απαντάει: -Α, εντάξει, πέρασε.
Και ήταν πομπός ολόκληρος. Αν με συλλαμβάνανε τότε με τον πομπό θα με περνούσαν στρατοδικείο. Δεν υπήρχε περίπτωση καμία να γλίτωνες".

Φτάνοντας στην Αμαλιάδα, ο Σπύρος Μπεράτης, πηγαίνει στο πατρικό του σπίτι, επί της οδού Κουρογιαννοπούλου και Ρήγα Φεραίου, και αμέσως ξεκινάει την λειτουργία του σταθμού. Ο φίλος του, Αλέκος Γεωργακόπουλος, που γνώριζε για τον σταθμό και ήταν εκείνος που έφτιαξε το πρώτο πρόγραμμά του, πηγαίνει στο απέναντι καφενείο και ζητάει από τον ιδιοκτήτη να ανοίξει το μόλις αγορασμένο ραδιόφωνό του. Τη στιγμή εκείνη ακούγονταν τραγούδια. Μετά όμως από λίγο, η φωνή του Σπύρου Μπεράτη ακούγεται:"Εδώ Ραδιοφωνικός Σταθμός Αμαλιάς"!
-Ρε Αλέκο, βγάλε το κεφάλι σου οπίσω από το ραδιόφωνο και άσε τις σαχλαμάρες γιατί δεν θέλω να μου χαλάσεις καινούργιο ραδιόφωνο!

Στα όρια της λατρείας έφθασε η αγάπη του κόσμου για τον Ραδιοφωνικό του σταθμό. Αναπολώντας εκείνες τις ημέρες ο Σπύρος Μπεράτης θυμάται: "Όταν παιζόταν το τραγούδι 'όπου Γιώργος και μάλαμα', στη γιορτή του Αγίου Γεωργίου, οι εκφωνήτριες εναλλάσοντο η μία με την άλλη και για 1-2 ώρες έλεγαν ονόματα. Και κάθε όνομα ήταν και δίφραγκο. Είχε πολύ μεγάλα έσοδα τότε ο σταθμός. Και αυτά τα έσοδα ήταν ιδέα των ίδιων των ακροατών. Όπως έσοδα είχε και από διαφημίσεις των καταστημάτων της εποχής".

Η παρέα που λειτούργησε τον σταθμό, σε 'κείνα τα πρώτα και πολύ δύσκολα χρόνια, ήταν εκτός του Σπύρου Μπεράτη, οι Αλέκος Γεωργακόπουλος, Τέλης Βέικος, Γιάννης Ρουμπέτης, Νάκος Καρούνης και Κώστας Μητρόπουλος.

Οι πρώτες εκπομπές αφορούσαν κυρίως τραγούδια και λίγες ομιλίες θρησκευτικού κι επιστημονικού περιεχομένου, σαν αυτές που έκανε ο Νίκος Μπομπής με το ψευδώνυμο, "ΝΙΜΠΟ ο Χημικός".

"Ένα μεσημέρι χτυπάει η πόρτα", θυμάται ο Σπύρος Μπεράτης. "Κοιτάμε από τις γρίλιες και βλέπουμε κάποιον άγνωστο. Ανοίγω την πόρτα και ρωτάω:
-Τι θέλετε, κύριε;
-Εδώ είναι ο ραδιοφωνικός σταθμός, με ρώτησε.
-Όχι, δεν είναι εδώ, του απαντάω.
Μπήκα μέσα και κοιτάγαμε αν θα φύγει. Εκείνη τη στιγμή πλησιάζει στο σπίτι ο Γιάννης Αναγνωστόπουλος και του δείχνει το σπίτι. Τον είχε ρωτήσει που είναι ο σταθμός και ο Γιάννης του έδειξε.
Εμείς όμως νομίζαμε ότι ήταν της Ασφαλείας και σε δευτερόλεπτα διαλύσαμε τον πομπό. Ξαναχτυπάει την πόρτα και του ανοίγω έξαλλος.
-Τι θέλετε επιτέλους κύριε;
-Εδώ είναι ο σταθμός, ξαναρωτάει.
-Ήταν, τώρα δεν είναι.
-Ξέρεις, λείπω χρόνια από την Αμαλιάδα και ήρθα να δωρίσω κανένα δίσκο.
Ο άνθρωπος μόλις είχε βγει από τη φυλακή όπου ήταν χρόνια και είχε εκεί ακούσει τον σταθμό".

[*Σημείωση: Το 2003, εκδόθηκε το βιβλίο μου, "Οι μεγάλες τηλεοπτικές 'μάχες'". Εκεί αναφέρονται όλα όσα αφορούν τον Ραδιοφωνικό Σταθμό Αμαλιάδας, με δημοσίευση εγγράφων, συνομιλιών κ.λ.π.]

Σπύρος Μπεράτης: Το ίδιο πρόσωπο με μια διαφορά 66 χρόνων.
Πάνω στη φωτό, ο Σπύρος Μπεράτης πίσω από το μικρόφωνο,
τον πρώτο χρόνο λειτουργίας του ιστορικού σταθμού Αμαλιάδας.
Και, όπως είναι σήμερα.