«Πώς αφήσαμε να μας ποδοπατούν αδιάντροπα την Μακεδονία όσοι δεν έχουν δικαίωμα ούτε καν να την κοιτάξουν; Πώς δεν την φράξαμε με σιδερέ...
«Πώς αφήσαμε να μας ποδοπατούν αδιάντροπα την Μακεδονία όσοι δεν έχουν δικαίωμα ούτε καν να την κοιτάξουν; Πώς δεν την φράξαμε με σιδερένιους τοίχους υπερύψηλους και με κάστρα διαμαστένια; Πώς δεν χύνουμε το αίμα μας όλο για να την προστατέψουμε από τους βρώμικους, τους άγαρμπους, τους αιματοπότηδες χοιροβοσκούς και τους αρκουδιαρέους;
Πανώρια χώρα πώς να μην λυπούνται τις χάρες σου τα μάτια μας και να μην δακρύζουν, αφού βλέπουν ποιοι βάρβαροι αδιάντροπα αγναντεύουν την παρθενιά σου και σε πατούν και σε λερώνουν…».
(Ίωνα Δραγούμη, «Μαρτύρων και ηρώων αίμα», 1907)
Αυτό ακριβώς: «Πώς αφήσαμε να μας ποδοπατούν αδιάντροπα τη Μακεδονία, όσοι δεν έχουν δικαίωμα ούτε καν να την κοιτάξουν»; ΠΩΣ; Όσοι, εντός και εκτός Ελλάδας, δεν έχουν δικαίωμα ούτε καν να την κοιτάξουν. Ούτε καν να την αναφέρουν. Πολλώ δε μάλλον, ούτε καν να αγγίξουν τα ιερά και αιματοβαμμένα εδάφη της. Και, επ’ αυτών, να βάλουν κλήρο με τους ανιστόρητους Σκοπιανούς, με τις ευλογίες των ΗΠΑ, της Γερμανίας και των κρατών – δορυφόρων αυτών, οι λαοί των οποίων, όταν ο Αλέξανδρος ο Μέγας έφτανε μέχρι τις Ινδίες, είτε δεν υπήρχαν, είτε, και να υπήρχαν, τους αποκαλούσαν «βάρβαρους». Άραγε, σήμερα, ποιου κράτους λαός το οποίο διέσχισε εδώ και πάνω από 2.300 χρόνια, τον αποκαλεί «βάρβαρο»; ΚΑΝΕΙΣ!!!
Τους «βάρβαρους», του 4ου π.Χ. αιώνα, ο Ίων Δραγούμης τους «βάπτισε» «βρώμικους», «άγαρμπους», «αιμοπότηδες χοιροβοσκούς» και «αρκουδιαρέους». Όχι τώρα. Όχι σήμερα. 111 ολόκληρα χρόνια πριν, όταν ο Μακεδονικός Αγώνας είχε κορυφωθεί και βρισκόταν στο τρίτο έτος από την έναρξή του. Τότε, ήταν οι Βούλγαροι και, δευτερευόντως, οι Σέρβοι και οι Ρουμάνοι. Κοινός παρονομαστής όλων αυτών των λαών με τον ελληνικό, το «ομόθρησκον», δηλαδή, η κοινή Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη, ή, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, «…θεών ιδρύματα κοινά και θυσίαι ήθεά τε ομότροπα» («…κοινά ιερά των θεών και κοινές θυσίες και ήθη κοινά»). Ε και; Μήπως, το γεγονός αυτό, αποτέλεσε εμπόδιο στις επεκτατικές τους βλέψεις κατά της Μακεδονίας και, γενικότερα, της Ελλάδας; Όχι βέβαια. Και, στη διαπάλη των όρων «Έλληνας» και «Χριστιανός», ποιος πρέπει να είναι ο νικητής;
Την απάντηση τη δίνει πάλι ο Ίων Δραγούμης: «Και οι Έλληνες και οι Βούλγαροι είναι χριστιανοί, αλλά οι Έλληνες δεν είναι Βούλγαροι. Λοιπόν, κάθε Έλληνας πρέπει να μάθη να λέγη πως είναι Έλληνας και όχι χριστιανός…».
Μήπως και, σήμερα, οι Αμερικανοί, δεν είναι Χριστιανοί; Οι Γερμανοί; Πρωτίστως, οι Σκοπιανοί, δεν είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι (πλην, σχισματικοί); Ε, και; Τη Μακεδονία μας, δεν εποφθαλμιούν; Έγραψε και άλλες αλήθειες ο Ίων Δραγούμης. Όπως, για παράδειγμα, ότι «οι δημοκρατίες είναι ελληνικό πολίτευμα, ολιγαρχικές όμως δημοκρατίες».
Και μη μου πείτε ότι, σήμερα, στη χώρα μας, δεν υπάρχει ολιγαρχική δημοκρατία. Η Ελλάδα του 2018 μ.Χ, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα καταβαράθρωσης του «δημοκρατικού ιδεώδους» από την πιστή εφαρμογή όχι απλά του «κομματικού κράτους», όπως υποστήριζε ο διαπρεπής νομικός και πολιτικός Αλέξανδρος Σβώλος («Η ιδέα της κυριαρχίας του λαού συγκρούεται προς την ολιγαρχική πραγματικότητα. Η ενότητα του λαού αναιρείται δια της διαιρέσεώς του σε αντίπαλες τάξεις.
Η έννοια του λαϊκού συνόλου ως πηγής της πολιτικής εξουσίας διαψεύδεται από το δόγμα της θελήσεως της πλειοψηφίας. Η ιδέα του κράτους υπηρέτου του συνόλου αντίκειται προς την πραγματικότητα του κράτους-κόμματος…»), αλλά του «μνημονιακού κράτους», που έχει ταυτιστεί με την οικονομική και, εν γένει, εθνική υποτέλεια στο ΔΝΤ, στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τους λοιπούς νεοαποικιοκρατικούς «θεσμούς».
Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων είναι πλέον πεπεισμένη ότι «αυτοί μας κυβερνούν» και οι εκάστοτε κυβέρνησή μας, απλά, αποτελεί υποχείριό τους, πειθήνιο όργανο αυτών. Από την αρχαία «πόλη – κράτος», περάσαμε στο νεοελληνικό «κόμμα – κράτος» και, από εκεί, στο «μνημόνια – κράτος». Τι σημαίνει «μνημόνια»; ΑΠΩΛΕΙΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ!!! Και μήπως στα Σκόπια, από τα οποία δεν έχουν περάσει τα μνημόνια, υπάρχει… «εθνική κυριαρχία»;
Πάρτε για παράδειγμα το προγραμματισμένο για τις 30 Σεπτεμβρίου «δημοψήφισμα», για την επικύρωση η μη από το λαό των Σκοπίων της κατάπτυστης για την πατρίδα μας και τη Μακεδονίας ΜΑΣ «Συμφωνίας των Πρεσπών». Ο επικεφαλής του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, ο Αυστριακός Καγκελάριος, Σεμπάστιαν Κουρτς, η Γερμανίδα Καγκελάριος Μέρκελ, ο Αμερικανός υπουργός Άμυνας, Τζέιμς Ματίς επισκέφθηκαν ή θα επισκεφθούν την ΠΓΔΜ, σε μία ωμότατη και απροκάλυπτη παρέμβαση Αμερικανών και Ευρωπαίων στις εσωτερικές υποθέσεις του κρατιδίου αυτού, στα πλαίσια της πίεσης για στήριξη της συμφωνίας στο εσωτερικό του.
Και ο λαός; Πού είναι ο λαός; «Μαριονέτα» και «πιόνι» των Η.Π.Α. και της Ε.Ε., «πυρίτιδα» αλυτρωτισμού στην «πυριτιδαποθήκη» των Βαλκανίων. Μόνο ο λαός των Σκοπίων; Όχι βέβαια. Και της Ελλάδας. Πολλώ δε μάλλον, οι κυβερνήσεις τους. Και πού να γινόταν και στην Ελλάδα δημοψήφισμα, να βλέπαμε μια ανεπανάληπτη «παρέλαση» Αμερικανο – Ευρωπαίων ταγών, να προσπαθούν να μας πείσουν να τραβήξουμε μόνοι μας τη σκανδάλη και να «δολοφονήσουμε» τη Μακεδονία ΜΑΣ… Δεν υπάρχει δημοψήφισμα στα Σκόπια.
Υπάρχει… «δημιοψήφισμα», που θα αποκόψει τη Μακεδονία μας από κάθε ιστορικό, γλωσσικό, κα συνεκτικό της δεσμό με τον εθνικό κορμό της Ελλάδας και θα την παραδώσει «αβρόχοις ποσί» στο κρατικό μόρφωμα των Σκοπίων. Και, στην Ελλάδα, που δεν θα κάνει δημοψήφισμα, η τύχη της Μακεδονίας ΜΑΣ θα περάσει ανάμεσα από τις κοινοβουλευτικές Συμπληγάδες του «κομματικού» και του «μνημονιακού» κράτους (η «λαϊκή βούληση» έχει αποθάνει προ πολλού), για να παραδοθεί ατόφια στους ανιστόρητους εδαφικούς κληρονόμους του Τίτο.
Και όλα αυτά, γιατί, όπως έγραψε και ο Ίων Δραγούμης, «…Όσο τα έθνη μεταμορφώνονται σ’ απλές κοινωνίες ανθρώπων, τόσο φτωχότερα καταντούν, τόσο δηλαδή λιγώτερες απαίτησες ανθρώπων και ορμών μπορούν να ευχαριστήσουν. Και κείνα τα έθνη φτωχαίνουν και κατακτούν κοινωνίες όπου οι άνθρωποι όλοι ισοπεδώνονται μικραίνοντας και γενάμενοι φιλήσυχοι, χωρίς ορμές πολλές και έντονες, χωρίς πλούτη από νιάτα, δίχως τρέλα και λαχτάρες και καρδιοχτύπια, δίχως τυχοδιωκτική όρεξη, χωρίς λάμψη, χωρίς πολεμική μανία».
Αυτό πάθαμε, τι άλλο χειρότερο θα μπορούσαμε να πάθουμε, άραγε;
Χρυσοβαλάντης Δημητρόπουλος
ΜSc Δάσκαλος
