* Καλά ταξίδια captain στις απέραντες θάλασσες του ουρανού και στις γειτονιές των Αγγέλων Σε μια σεμνή τελετή που πραγματοποιήθηκε ...
* Καλά ταξίδια captain στις απέραντες θάλασσες του ουρανού και στις γειτονιές των Αγγέλων
Σε μια σεμνή τελετή που πραγματοποιήθηκε χθες στα Λεχαινά, το Β' δημοτικό σχολείο της πόλης, πήρε το όνομα του Πάρι Κατσούφη, του ανθρώπου που καταγόταν από την ίδια πόλη, την επισκεπτόταν συχνά και είχε κάνει πολλές φιλανθρωπίες.
Η ονομασία του σχολείου, αξίζει να σημειωθεί, ότι έγινε μετά από απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, του σχολείου, της τοπικής κοινότητας και φυσικά την έγκριση του Υπουργείου Παιδείας.
Στην τελετή μίλησε ο δήμαρχος Ανδραβίδας-Κυλλήνης, Ναμπίλ Μοράντ, καθώς και ο διευθυντής του σχολείου Καρατζάς Ανδρέας, ενώ παρευρέθηκε η σύζυγος του αείμνηστου, Φανή και τα αδέρφια του.
ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΠΑΡΗΣ ΚΑΤΣΟΥΦΗΣ*
Η ζωή του Πάρη Κατσούφη από τότε που πρωτοείδε το φως της ζωής στα Λεχαινά, το Φεβρουάριο του 1940, μόνο φως δικαιοσύνης περιείχε. Ο γιος των αείμνηστων Γιώργου και Γκόλφως, έκανε άλμα διαγενεακής κινητικότητας, αφού από 18 ετών δημιούργησε στη ναυτιλία μία μοναδική καριέρα και 29 ετών ήταν ο νεότερος καπετάνιος στο στόλο του εργοδότη του.
Το 1984 συνίδρυσε τη νέα γραμμή κρουαζιέρας Dolphin, στο Μαϊάμι και ως πρόεδρος την μεγάλωσε δημιουργώντας και μια έτερη γραμμή στην Majesty Cruise Line, με πέντε πλοία. Πρόεδρος και στην Cunard Cruise Line την οποία ωρίμασε μεταφέροντας προς πώληση στην Carnival Cruise Line. Το 1997 ίδρυσε- διαχειρίστηκε την εταιρεία «Κύμα», με μια σειρά κρουαζιερόπλοιων και φορτηγών πλοίων μέχρι και το πρωινό της 18ης Νοεμβρίου 2017, όταν τραυματίστηκε σοβαρά με το ποδήλατό του- στο Μαϊάμι- και μετά από 9ήμερη μάχη ζωής, εξέπνευσε. Πασίγνωστος στον παγκόσμιο χάρτη της ναυσιπλοΐας, αυτοδημιούργητος, πρωτοπόρος, ένα σχεσιοδυναμικό πρόσωπο που τρεφόταν με τη χαρά των άλλων.
Ο Πάρης Κατσούφης, ο ορισμός του Πατριώτη, ο ορισμός του αθόρυβου και αθέατου «πομπού» που χωρίς να υποχρεώνει τον «δέκτη», έδινε χαρά, χωρίς αντιπαροχή. Μέγας ευεργέτης ο sea captain Paris Katsoufis και η οικογένειά του, χρόνια τώρα, ενίσχυαν όλους όσοι προσπαθούσαν για το καλό ή βρίσκονταν σε πραγματική ανάγκη.
Στον μικρόκοσμο των Λεχαινών, αρωγός στα σχολεία, στην μπάντα της πόλης, στην ευρύτερη Ηλεία, στον ποδηλατικό αγώνα «Αρχαία Ήλιδα – Αρχαία Ολυμπία Ποδηλατώντας», στην Μητρόπολη Ηλείας, στους πυρόπληκτους του 2007 ήταν «παρών». Όμως ο λόγος τιμής της εχεμύθειας, εμποδίζει τη δημοσιότητα όλων των προσφορών της ψυχής του.
Ο captain Paris είχε το χάρισμα να αντιλαμβάνεται τα κίνητρα, τους σκοπούς, κατανοώντας τον τρόπο σκέψης και τη συμπεριφορά των σημαντικών άλλων. Επικοινωνούσε, αφού πρώτα παρατηρούσε. Ανέλυε και με ευκολία συνεργαζόταν, όταν υπήρχαν καθαρές σκέψεις, κάνοντας άμεσα προτάσεις. Είχε ανεπτυγμένη την ικανότητα επίγνωσης των βαθύτερων σκέψεων και των επιθυμιών των ανθρώπων με τους οποίους συνεργάστηκε.
Αντιλαμβανόταν και συσχέτιζε συναισθήματα και συμπεριφορές. Ήταν αλάνθαστος, όσον αφορά τις προσφορές του, έβλεπε ολόπλευρα τις καταστάσεις, ικανός και πετυχημένος σε οποιαδήποτε πεδίο ενδιαφερόταν. Είχε ενδοπροσωπική νοημοσύνη. Ήρεμη δύναμη, ελάχιστοι με τη δύναμή του μπορούν να βρίσκονταν σε απόλυτη συναισθηματική ισορροπία. Αν και ταξίδεψε σε όλα τα πέλαγα και τους ωκεανούς του πλανήτη, αν και επισκέφθηκε κάθε ήπειρο, ουδέποτε ξέχασε την Ηλεία και τα Λεχαινά, τις ρίζες του.
Η αγάπη του για την Ελλάδα και την ιδιαίτερη πατρίδα του, εμφανής. Σε θάλασσα και στεριά, ο καπετάνιος, πρόσφερε ανιδιοτελώς βοήθεια σε γνωστούς και ξένους, καταφύγιο σε μετανάστες, σεβασμό στους συνανθρώπους, πίστεψε στο νόημα της εκπαίδευσης των νέων και δεν αποχωρίστηκε την έννοια παιδεία ακόμη και στις επιχειρήσεις του. Κλείνοντας δανειζόμαστε από τον απόστολο Παύλο: «Εάν γαρ μυρίους παιδαγωγούς έχητε εν Χριστώ, αλλ’ ου πολλούς πατέρας, εν γαρ Χριστώ Ιησού δια του ευαγγελίου εγώ υμάς εγέννησα» (Κορ. Α’,δ 15).
Ο καπετάνιος λειτούργησε και ως παιδαγωγός με τους συνεργάτες του. Απόλυτα διακριτικός, «αποστασιακός» συνάμα και γονεϊκός ποιμένας. Μεριμνούσε για την πορεία και εξέλιξή τους, επαινούσε κάθε προσπάθειά τους. Επαγγελματικός στη μέθοδο και τακτική του, ποτέ όμως «ψυχρός επαγγελματίας».
Απαλλαγμένος από το στοιχείο φθοράς του ρόλου «εγώ», βρισκόταν στο «εμείς», ενδιαφερόταν, παρακολουθούσε την πορεία τους με αγωνία καταφέρνοντας να διατηρεί την ψυχραιμία του ,τον αυτοέλεγχό του και ενδιαφερόταν «αναχωρητικά» (η αγάπη, η «βαφτισμένη» στο θάνατο του Χριστού), ώστε τα στοιχεία του συμβουλευτικού του ρόλου να μην αναστέλλουν την απρόσκοπτη ανάπτυξη και εδραίωση του ρόλου του.
[* Τα στοιχεία για τον Πάρι Κατσούφη αντλήθηκαν από το site της εφημ. "Πατρίς"]
Να σημειωθεί ότι τον επικήδειο, στην κηδεία του Πάρι Κατσούφη είχε εκφωνήσει ο αντιδήμαρχος Ανδραβίδας-Κυλλήνης, Ανδρέας Μίγκος, με τον οποίο συνδεόταν με φιλία.
Ο επικήδειος...
Ήταν βράδυ του Σαββάτου 18 Νοεμβρίου , όταν πήγα στο σπίτι της κυρίας Σωσώς Κατσούφη για να την πάρω να πάμε στο Συμβούλιο της Φιλαρμονικής…
Όταν άνοιξα την πόρτα του αυτοκινήτου για να μπει την είδα να είναι μαρμαρωμένη…
Κατάλαβα ότι κάτι πολύ σοβαρό συμβαίνει και πριν προλάβω να σκεφτώ μου λέει με σπασμένη φωνή «Αντρέα , ο αδερφός μου ο Πάρις ,έχει χτυπήσει πολύ σοβαρά , είναι στην εντατική ,φοβάμαι».
Πάγωσα... Δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη..
Πως να φανταστώ ότι αυτός ο αεικίνητος και υγιέστατος άνθρωπος ήταν στη θέση αυτή…
Φεύγοντας από το σπίτι πέρασε μπροστά από τα μάτια μου , σαν ταινία όλη η ιστορία της γνωριμίας μου μαζί του και όλα τα γεγονότα
Ήξερα τον Παρασκευά Κατσούφη και θυμόμουν τους γονείς του Γεώργιο και Γκόλφω…
Τον γνώρισα, όμως, από κοντά το 1998 , όταν ήμουν στο Δ.Σ της Α.Ε. Λεχαινών και του κάναμε ένα τραπέζι για κάποια από τις αμέτρητες δωρεές που είχε κάνει στο Σωματείο. Εκεί ,τον ευχαρίστησα για την προσφορά του στην ομάδα και όταν τελείωσα μου είπε: «Εγώ σας ευχαριστώ, γιατί υπάρχετε, γιατί υπάρχετε εσείς και μου δίνετε τη δυνατότητα να προσφέρω και να φανώ χρήσιμος στον τόπο μου , που τόσο πολύ αγαπώ»
Τα λόγια αυτά μας συγκλόνισαν ,γιατί μας αποκάλυψαν έναν άνθρωπο της ΠΡΟΣΦΟΡΆΣ.
Χωρίς ίχνος επιτήδευσης ,ανιδιοτελή και αγνό ,που βοηθούσε τους πάντες με μια προϋπόθεση. Να διατηρηθεί η ανωνυμία του…
Πολλές φορές μου είχε πει ότι, «Πρέπει να ξεχνάμε αμέσως μία ευεργεσία που κάνουμε και να μην ξεχνάμε ποτέ τις ευεργεσίες που μας κάνουν»
Έκανε προσφορές που δεν ήξερε κανείς...
Εκείνη την εποχή πληροφορήθηκα ότι ο άγνωστος που έβαζε πετρέλαιο για να ζεσταθούμε στο Λύκειο Λεχαινών τα δύσκολα χρόνια της δεκαετίας του 70 , ήταν ο Πάρις Κατσούφης. Ήταν ο άνθρωπος αυτός πίσω από πολλές φιλανθρωπικές πράξεις σε απόρους , σχολεία ,σωματεία και τόσα άλλα, στην περιοχή των Λεχαινών και όχι μόνον…
Στη συνέχεια τον ξαναβρίσκω το 2002 στη Φιλαρμονική Λεχαινών ,όταν μας ειδοποίησαν να παραλάβουμε μια drums και μερικά άλλα ακριβά αλλά απαραίτητα όργανα που είχαμε ανάγκη.. Ήταν η μεγάλη του αδυναμία η Φιλαρμονική , γιατί όπως ξέρετε την είχε ιδρύσει ο αείμνηστος πατέρας του το 1932 και την αγαπούσε ιδιαίτερα.
Εκτός από την οικονομική ενίσχυση και την προσφορά του για αγορές καινούργιων οργάνων , μας έδινε και χρήματα για να σπουδάζουν τα παιδιά της Φιλαρμονικής στα Ωδεία και να καλλιεργούν την κλίση τους για να ανεβαίνει το επίπεδό τους..
Σήμερα είναι εδώ πολλά από αυτά τα παιδιά , για να παίξουν γι’ αυτόν… Και όλα αυτά αθόρυβα και ανώνυμα…
Όσες φορές ερχόταν στα Λεχαινά , πάντοτε μας συναντούσε για να μιλήσουμε για τη Φιλαρμονική και να μας ενισχύσει.. Σιγά σιγά συνδεθήκαμε και συναισθηματικά και όταν βρισκόμαστε μαζί του μας έκανε να νοιώθουμε πολύ όμορφα , με την απλότητα του χαρακτήρα του.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά την τελευταία φορά που τον είδα ,στις 26 Σεπτεμβρίου να μου λέει προφητικά ίσως, «προσέξτε τη Φιλαρμονική μας ,εγώ δεν θα ζήσω αιώνια»
Και τώρα σκέφτομαι ότι ευτυχώς προλάβαμε να τον τιμήσουμε εν ζωή και όχι όπως συνήθως γίνεται μετά θάνατον…
Προλάβαμε να του δωρίσουμε το όργανο του πατέρα του ,του 1934 ,που το είχε τοποθετήσει σε περίοπτη θέση στο σπίτι του στα Λεχαινά.
Συνήθως στους ανθρώπους ,προσφέρουμε αγκάθια όσο ζουν και τριαντάφυλλα όταν πεθαίνουν . Εμείς πιστεύουμε ότι του δείξαμε την αγάπη μας όσο ζούσε ,το είχε εισπράξει αυτό και το έβλεπε διαρκώς… Αλλά δυστυχώς ,τώρα είμαστε εδώ , ολόκληρη η οικογένεια της Φιλαρμονικής Λεχαινών, για να επιτελέσουμε ένα πολύ δύσκολο καθήκον.. Να συνοδεύσουμε τον άνθρωπο αυτό, που μας ευεργέτησε ..στην τελευταία του κατοικία.. Με τους ήχους και τα κομμάτια της μπάντας που τόσο του άρεσε να ακούει.
Όμως είναι το ελάχιστο που θα μπορούσαμε να κάνουμε ,για να αποτίσουμε φόρο τιμής στον αγαπημένο μας φίλο.
Απευθυνόμενος στην οικογένειά του , τη γυναίκα του και ιδιαιτέρως τα παιδιά του , θέλω να σας πω ότι πρέπει να είσαστε υπερήφανοι που είχατε πατέρα τον Παρασκευά Κατσούφη ,αυτόν τον μοναδικό άνθρωπο με την ξεχωριστή προσωπικότητα.
Οι άνθρωποι πεθαίνουν , όταν παύουμε να τους σκεφτόμαστε. Τότε πεθαίνουν πραγματικά. Όμως ο πατέρας σας θα μείνει αθάνατος στη σκέψη ,τις καρδιές και το μυαλό μας. Θα παραμείνει ζωντανός στη μνήμη μας… Τα έργα του θα τον συνοδεύουν και θα μείνουν στην αιωνιότητα…
Καλό ταξίδι καπετάνιε ..
Καλό ταξίδι φίλε Πάρη
Δεν σου μίλησα ποτέ στον ενικό ,όμως αυτή την ύστατη στιγμή θα μου το επιτρέψεις…
Καλά ταξίδια captain στις απέραντες θάλασσες του ουρανού και στις γειτονιές των Αγγέλων
Εύχομαι εκεί ψηλά που βρίσκεσαι , να ακούσεις σε λίγο ,τις μελωδίες που θα παίζουν για σένα τα παιδιά που τόσο αγάπησες".
