Πόσες φορές έχεις διαβάσει στο ίντερνετ, τα τελευταία χρόνια, κάποια είδηση που στον τίτλο της έχει τη λέξη "Χάτσικο"; Το φαι...
Πόσες φορές έχεις διαβάσει στο ίντερνετ, τα τελευταία χρόνια, κάποια είδηση που στον τίτλο της έχει τη λέξη "Χάτσικο"; Το φαινόμενο είναι συχνό, η διαδικτυακή ειδησεογραφία αγαπά πολύ τις ιστορίες με σκυλάκια, γατάκια και, γενικά, κατοικίδια. Γίνονται εύκολα viral. Όταν, λοιπόν, εμφανίζεται κάποιο οικόσιτο ζώο που επιδεικνύει παροιμιώδη καρτερικότητα η σύνδεση είναι εύκολη, αβίαστη, άμεση, αγκαλιάζεται από το κοινό και φέρνει βροχή από likes.
Ο Χάτσικο δεν σταμάτησε να περιμένει το αφεντικό του για χρόνια ολόκληρα στο ίδιο σημείο Μήπως "Χάτσικο" θα πει πιστός σύντροφος στην ιαπωνική γλώσσα; Τα διαδικτυακά λεξικά μας διορθώνουν, η λέξη έχει πολύ πιο "ευγενική" ετυμολογία: όγδοος ευοίωνος πρίγκιπας είναι η ακριβής μετάφραση. Αν όμως το καλοσκεφτεί κανείς, τελικά, σήμερα πια η λέξη έχει αλλάξει σημασία.
Έχει φτάσει να εννοεί την απόλυτη αφοσίωση και συγκινητική αυταπάρνηση που δείχνουν τα σκυλιά προς το πρόσωπο του αφεντικού τους. Κάτι που οφείλουμε σε μία παλιά ιστορία, που διαδραματίστηκε αρκετές δεκαετίες πριν, τη δεκαετία του '20 στην Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου.
Ένα αληθινό παραμύθι
Ο Hidesaburo Ueno εκτελούσε το ίδιο πρόγραμμα με ευλαβική συνέπεια κάθε πρωί. Ο 43χρονος καθηγητής της Γεωπονικής Σχολής του Αυτοκρατορικού Πανεπιστημίου του Τόκιο δεν εκτιμούσε ιδιαίτερα τις συναναστροφές.
Σπίτι, δουλειά, δουλειά, σπίτι. Ήταν από εκείνους τους ανθρώπους που -παραφράζοντας τα λόγια του ποιητή Κ.Π. Καβάφη- δεν ήθελε πολλές κινήσεις, πολλές συζητήσεις, η πολύ συνάφεια του κόσμου τον ενοχλούσε. Εκείνος είχε βρει έναν μικρό, σιωπηλό σύντροφο που τον ακολουθούσε παντού.
Έναν περίπου χρόνο πριν, τον Ιανουάριο του 1924, υιοθέτησε ένα μικροσκοπικό, λευκό κουτάβι ράτσας Ακίτα- γεννημένο στις 10 Νοεμβρίου του 1923. Μέσα σε λίγο καιρό έγιναν αχώριστοι: ο Χάτσικο ακολουθούσε κατά γράμμα το πρόγραμμα του κυρίου του λες κι ήταν στρατιώτης σε υπηρεσία.
Καθημερινά περπατούσαν μαζί μέχρι τον σιδηροδρομικό σταθμό, ο Ueno έμπαινε στο τρένο αφού πρώτα χαιρετούσε το κατοικίδιό του, κι ο μεγαλόσωμος σκύλος πήγαινε πίσω στο σπίτι, μόνο και μόνο για να γυρίσει το απόγευμα στον σταθμό, περιμένοντας το αφεντικό του να κατέβει από το βαγόνι. Αν η ιστορία σταματούσε εδώ δε θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον και σίγουρα δε θα διακρινόταν για την σπανιότητά της.
Τον Μάιο του 1925 όμως έγινε κάτι που άλλαξε την ιστορία του Χάτσικο για πάντα: ο κ. Καθηγητής μπήκε στο βαγόνι, πήγε στο Πανεπιστήμιο, δεν γύρισε όμως ποτέ στον σταθμό του τρένου, αφού άφησε την τελευταία του πνοή κατά τη διάρκεια μίας διάλεξης. Ο πιστός του σύντροφος τον θα τον περίμενε στη γνωστή θέση -όπως πάντα. Κάτι που έκανε και την επόμενη μέρα. Κάτι που επανέλαβε και την παρεπόμενη.
Κάτι που έμελλε να τον μετατρέψει από ένα απλό κατοικίδιο σε θρύλο: ο Χάτσικο δεν σταμάτησε να πηγαίνει στο ίδιο σημείο, και να περιμένει το αφεντικό του για χρόνια ολόκληρα, μέχρι την στιγμή που κι εκείνος θα έφευγε από τον μάταιο τούτο κόσμο.
Η διεθνής αναγνώριση
"Κι αυτοστιγμεί τον Άργο σκέπασε η μαύρη μοίρα του θανάτου, αφού τα μάτια του είδαν ξανά, είκοσι χρόνια περασμένα, τον Οδυσσέα". Οι στίχοι του Ομήρου, γραμμένοι πολλούς αιώνες πριν, μιλούν για την αφοσίωση ενός μυθικού σκυλιού στον μυθικό ήρωά. Αυτό που έμοιαζε με ανθρώπινη φαντασία για χιλιάδες χρόνια έγινε πραγματικότητα από έναν σκύλο, ράτσας Ακίτα, στην Ιαπωνία του '20.
Μάλιστα η έρευνα ενός μαθητή του Hidesaburo Ueno, ο οποίος ασχολήθηκε με την ιδιαίτερη περίπτωση του Χάτσικο, θα εκτόξευε τη φήμη του στη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου. Σε λίγα καιρό όλη η Ιαπωνία μιλούσε για αυτόν - ακόμα και οι καθηγητές τον χρησιμοποιούσαν ως σύμβολο για να διδάξουν τους μαθητές τους.
Ο συγκεκριμένος σκύλος είχε επιδείξει χαρακτηριστικά που μόνο οι Σαμουράι συνήθιζαν, στοιχεία πολύ αγαπητά στον λαό της Άπω Ανατολής: απόλυτη αυταπάρνηση και πίστη στο καθήκον. Σήμερα, 83 χρόνια μετά, το όνομά του έχει γίνει ένα σύμβολο στην pop κουλτούρα Όταν κάποια χρόνια αργότερα, το 1935, ο Χάτσικο θα άφηνε την τελευταία του πνοή, ο μύθος του θα άρχιζε να ταξιδεύει σε όλον τον κόσμο.
Στον ενδιάμεσο οι συμπατριώτες του φρόντισαν να του αποτίσουν τον ελάχιστο φόρο τιμής με τη μορφή ενός αγάλματος στην είσοδο του σταθμού Shibuya· ένα σημείο που στις μέρες μας αποτελεί ένα από τα πιο πολυσύχναστα σταυροδρόμια του πλανήτη, με περισσότερους από 2,5 εκ. ανθρώπους να ρίχνουν ένα βλέμμα στο μνημείο καθημερινά.
Σήμερα, 83 χρόνια μετά, από το Futurama μέχρι τα ιαπωνικά anime κι από την ομώνυμη ταινία του 2009 με τον Richard Geere έως τα video games, το όνομά του έχει γίνει σύμβολο στην pop κουλτούρα. Ακόμα πιο σημαντικό όμως είναι το γεγονός ότι το όνομά που του δόθηκε για να περιγράψει την αρχοντική του εμφάνιση μετατράπηκε σε κάτι πολύ πιο ουσιαστικό: στο μήνυμα της ιστορίας του, ένα αληθινό παραμύθι που μιλά για αφοσίωση και, τελικά, βαθιά και χωρίς όρους αγάπη.
esquire.com.gr
