Η ιστορία τους είναι γραμμένη με αίμα, πόνο και δάκρυα. Παρά το γεγονός όμως ότι άρχισε με τον χειρότερο τρόπο, εξελίχθηκε, μέσα απ...
Η ιστορία τους είναι γραμμένη με αίμα, πόνο και δάκρυα.
Παρά το γεγονός όμως ότι άρχισε με τον χειρότερο τρόπο, εξελίχθηκε, μέσα από πολλές δυσκολίες και κακουχίες, μ,ε τον καλύτερο τρόπο. Ο λόγος γίνεται για τους Μικρασιάτες της Γαστούνης που οι απόγονοί τους αποτελούν σήμερα το μεγαλύτερο ίσως κομμάτι του πληθυσμού της πόλης.
Μετά την σφαγή των Αρμενίων και ενώ είχε αρχίσει σταδιακά το σχέδιο εξόντωσης των Ελλήνων του Πόντου, οι Έλληνες που ζούσαν στα παράλια, αλλά και σε κάποιες πόλεις του εσωτερικού της Μικράς Ασίας βρέθηκαν μπροστά στη μανία των Νεότουρκων του Κεμάλ.
Το 1922 το ελληνικό στοιχείο μετατοπίστηκε από την Μικρά Ασία με "λεπίδα και φωτιά". Οι οικογένειες που κατάφεραν να επιζήσουν και να φυγαδευτούν με κάποιο πλοίο ή βάρκα άρχισαν να ψάχνουν για μια νέα πατρίδα, για να ξαναστήσουν από την αρχή την ζωή τους. Ένας από τους πλέον φιλόξενους τόπους ήταν και η Γαστούνη.
Συνολικά 880 οικογένειες εγκαταστάθηκαν στην Γαστούνη, στήνοντας τος καταυλισμούς τους, που στη συνέχεια εξελίχθηκαν σε συνοικίες της πόλης, στην Αγγινάρα, γύρω από τον σταθμό του ΟΣΕ, στο Καλό Πηγάδι και στα Οικονομέικα.
Η ζωή των προσφύγων στην αρχή ήταν ιδιαίτερα δύσκολη. Οι περισσότεροι από αυτούς δεν είχαν καταφέρει να διασώσουν τίποτα άλλο παρά μόνο τα ρούχα που φορούσαν, λιγοστές φωτογραφίες και τα εικονίσματα των σπιτιών τους. Δουλεύοντας σκληρά όμως, κάνοντας κάθε είδους δουλειά, κατάφεραν να ορθοποδήσουν και πάλι στην καινούργια τους πατρίδα, αν και η "φλόγα" της επιστροφής σιγόκαιγε για πάντα.
Παρά τις δυσκολίες της νέας τους ζωής, τα οφέλη για την Γαστούνη από την έλευση όλου αυτού του κόσμου ήταν πολλά. Ο πληθυσμός της πόλης υπερπολαπλασιάστηκε ενώ και η πόλη μεγάλωσε και μετατράπηκε σερ "κέντρο" του κάμπου.
*Κείμενο-φωτογραφίες, εφημερίδα "Πατρίς"
Παρά το γεγονός όμως ότι άρχισε με τον χειρότερο τρόπο, εξελίχθηκε, μέσα από πολλές δυσκολίες και κακουχίες, μ,ε τον καλύτερο τρόπο. Ο λόγος γίνεται για τους Μικρασιάτες της Γαστούνης που οι απόγονοί τους αποτελούν σήμερα το μεγαλύτερο ίσως κομμάτι του πληθυσμού της πόλης.
Το 1922 το ελληνικό στοιχείο μετατοπίστηκε από την Μικρά Ασία με "λεπίδα και φωτιά". Οι οικογένειες που κατάφεραν να επιζήσουν και να φυγαδευτούν με κάποιο πλοίο ή βάρκα άρχισαν να ψάχνουν για μια νέα πατρίδα, για να ξαναστήσουν από την αρχή την ζωή τους. Ένας από τους πλέον φιλόξενους τόπους ήταν και η Γαστούνη.
Συνολικά 880 οικογένειες εγκαταστάθηκαν στην Γαστούνη, στήνοντας τος καταυλισμούς τους, που στη συνέχεια εξελίχθηκαν σε συνοικίες της πόλης, στην Αγγινάρα, γύρω από τον σταθμό του ΟΣΕ, στο Καλό Πηγάδι και στα Οικονομέικα.
Η ζωή των προσφύγων στην αρχή ήταν ιδιαίτερα δύσκολη. Οι περισσότεροι από αυτούς δεν είχαν καταφέρει να διασώσουν τίποτα άλλο παρά μόνο τα ρούχα που φορούσαν, λιγοστές φωτογραφίες και τα εικονίσματα των σπιτιών τους. Δουλεύοντας σκληρά όμως, κάνοντας κάθε είδους δουλειά, κατάφεραν να ορθοποδήσουν και πάλι στην καινούργια τους πατρίδα, αν και η "φλόγα" της επιστροφής σιγόκαιγε για πάντα.
Παρά τις δυσκολίες της νέας τους ζωής, τα οφέλη για την Γαστούνη από την έλευση όλου αυτού του κόσμου ήταν πολλά. Ο πληθυσμός της πόλης υπερπολαπλασιάστηκε ενώ και η πόλη μεγάλωσε και μετατράπηκε σερ "κέντρο" του κάμπου.
*Κείμενο-φωτογραφίες, εφημερίδα "Πατρίς"
