Ένα από τα καλά παιδιά του ποδοσφαίρου, ένας υπέροχος ποδοσφαιρικός παίκτης και νυν προπονητής, είναι αναµφισβήτητα ο Αµαλιαδίτης Θοδω...
Ένα από τα καλά παιδιά του ποδοσφαίρου, ένας υπέροχος ποδοσφαιρικός παίκτης και νυν προπονητής, είναι αναµφισβήτητα ο Αµαλιαδίτης Θοδωρής Ανδριόπουλος, ο οποίος ως ποδοσφαιριστής, φόρεσε τη φανέλα της Παναχαϊκής, αγωνιζόµενος σε Σούπερ Λιγκ και Φούτµπολ Λιγκ, γράφοντας µε «χρυσά» γράµατα το όνοµά του στον πίνακα των Ηλείων ποδοσφαιριστών που αγωνίστηκαν στις Εθνικές κατηγορίες.
Η ποδοσφαιρική του καριέρα ξεκίνησε από τον Εθνικό Αµαλιάδας και τελείωσε στον Αστέρα Αµαλιάδας, ενώ από τους «βυσσινί» ξεκίνησε µια νέα καριέρα, αυτή του προπονητή.
-Πότε γεννήθηκες και πότε ξεκίνησες το ποδόσφαιρο;
«Γεννήθηκα το 1965 στην Αµαλιάδα. Τα πρώτα µου ποδοσφαιρικά βήµατα έγιναν στις ακαδηµίες του Εθνικού Αµαλιάδας, όπου στα 14-15 χρόνια µου πέρασα στην µεγάλη οµάδα του Εθνικού. Εκεί έκανα µια πορεία περίπου 5 χρόνια και µετά έγινε το µεγάλο άλµα πηγαίνοντας στην οµάδα της Παναχαϊκής, όπου έπαιξα για 10 συνεχής σαιζόν.
Ο επόµενος σταθµός της καριέρας µου ήταν ο Πανηλειακός, που έπαιξα για 2 ½ χρόνια και µετά στην οµάδα του Αγρινίου. Στη συνέχεια µεταπήδησα στην οµάδα του Αιγίου κι έκλεισα την ποδοσφαιρική µου καριέρα στον Αστέρα, για να ξεκινήσω µια νέα καριέρα, αυτή του προπονητή. Ξεκίνησα από τις ακαδηµίες του Αστέρα το 2001 και µετά ασχολήθηκα µε την µεγάλη οµάδα όπου έκανα τα πρώτα βήµατα ως προπονητής στις µεγαλύτερες κατηγορίες».
-Είναι το ποδόσφαιρο θρησκεία, όπως λένε;
«Το ποδόσφαιρο, προσωπικά για µένα, είναι µια µεγάλη αγάπη. Είναι κάτι που έµαθα από µικρό παιδί και είµαι ιδιαίτερα χαρούµενος που το έκανα επάγγελµα. Το ποδόσφαιρο είναι αγάπη προς τον σύλλογο, αγάπη για το άθληµα, αγάπη προς τους φιλάθλους. Αν σκεφτούµε ότι το ποδόσφαιρο, στο Μουντιάλ, έχουν συµµετοχή 160 τ η λ ε ο π τ ι κ ο ί σ τ α θ µ ο ί αντιλαµβανόµαστε την τεράστια απήχηση που έχει σε όλο τον πλανήτη».
-Οι δικοί σου άνθρωποι, στήριξαν την απόφασή σου να ασχοληθείς µε αυτό επαγγελµατικά;
«Εκείνα τα χρόνια ήταν δύσκολα, γιατί ήταν µια µεταβατική περίοδο του ποδοσφαίρου. Υπήρχαν µεγάλες δυσκολίες. Εγώ αν και είχα περάσει σε µια σχολή ΤΕΙ πήρα την µεγάλη απόφαση να ασχοληθώ µε το άθληµα. Ρίσκαρα τότε επαγγελµατικά. Δούλευα περιστασιακά σε δουλειές για να µην είµαι βάρος στην οικογένεια. Τότε τους ανακοίνωσα την απόφασή µου, να ασχοληθώ µε το ποδόσφαιρο επαγγελµατικά. Είχα δώσει όµως ένα περιθώριο στον εαυτό µου δύο ετών. Εάν δεν έκανα το µεγάλο άλµα θα κοίταγα και κάτι άλλο.
Ήµουν τυχερός που τότε µεταπήδησα στην µεγάλη οµάδα της Παναχαϊκής. Αντιµετώπισα δυσκολίες. Πήγα ως ένας ποδοσφαιριστής, σχεδόν άσηµος, από την Δ' Εθνική. Δούλεψα πολύ, καθιερώθηκα στην οµάδα και πέτυχα τον στόχο µου. Αυτοί που µε επέλεξαν δικαιώθηκαν στη πορεία. Υπήρξαν και πολλές περιπτώσεις µεταγραφών σε µεγαλύτερες οµάδες, όπως στον ΠΑΟΚ, την ΑΕΚ, τον Ολυµπιακό, αλλά επειδή ήµουν αναντικατάστατο µέλος Να σου πω, επίσης, ότι τα συµβόλαια ήταν τότε πολύ δύσκολα. Υπήρχαν οι 5ετίες.
Φεύγοντας από τον Εθνικό πήγα ως ερασιτέχνης στην Παναχαϊκή. Αυτό γινόταν µε όλους, διότι το σωµατείο δεν ήξερε εάν θα πετύχουµε ως ποδοσφαιριστές. Έτσι, λοιπόν, ήσουν δεσµευµένος σε µια οµάδα. Τότε υπήρχαν και αυστηρές δικλείδες. Τα χρήµατα που έδινε τότε µια οµάδα έπρεπε να τα φέρεις σε διπλάσιο ή τριπλάσιο ποσό. Τώρα, βέβαια, αυτό έχει αλλάξει, υπάρχουν οι 3ετίες και υπάρχουν πολλές επιλογές στη µεταπήδηση των ποδοσφαιριστών».
-Τι θέση έπαιζες;
«Ξεκίνησα στον Εθνικό Αµαλιάδας σαν ένας επιθετικός. Από τη θέση σαν 10άρι, πίσω από τον σέντερ φορ, σαν εξτρέµ στα άκρα και στην Παναχαϊκή πήγα σαν χαφ. Ήµουν από τους πρώτους σκόρερ στη Δ' Εθνική τότε η οποία ήταν πολύ κοντά στη σηµερινή Β' Εθνική. Από εκείνη την κατηγορία βγήκαµε πάρα πολλοί ποδοσφαιριστές, απ' όλες τις οµάδες, που έγιναν γνωστά ονόµατα στην Α' Εθνική, όπως ο Δώνης, ο Νίκος Γκρίλλας που υπήρξαµε και συµπαίκτες, ο Καπετανόπουλος, ο Καραβίδας και πολλοί ακόµα. Ποδοσφαιριστές που παίζαµε αντίπαλοι στη Δ' Εθνική, µετά βρεθήκαµε αντίπαλοι στη µεγάλη κατηγορία.
Πηγαίνοντας στην Παναχαϊκή, την πρώτη χρονιά έπαιξα σαν αριστερό χαφ, αλλά λόγω του ότι µε το παγκόσµιο κύπελλο αλλάζουν συστήµατα και τακτικές, ο προπονητής µου έκρινε ότι µπορώ να παίξω στα άκρα, µια καινούργια θέση για µένα αλλά πολύ κοντά στη θέση που έπαιζα πριν. Ήταν το σύστηµα 3-52, αυτό που βλέπουµε να παίζεται και τώρα. Γινόµασταν λιγότερο αµυντικοί και περισσότερο επιθετικοί.
Αυτή η θέση ήθελε πάρα πολλές αντοχές. Μου ταίριαξε όµως διότι είχα και την ικανότητα του επιθετικού. Είχα την ταχύτητα, τις αντοχές, την ντρίπλα. Βοηθήθηκα διότι υπήρξα και αθλητής στίβου σε σχολικούς αγώνες όπου χωρίς προπόνηση έβγαινα πρώτος σε αθλήµατα αντοχής. Σε αυτή, λοιπόν τη θέση καθιερώθηκα».
«Σίγουρα, οι αλλαγές είναι µεγάλες. Θα πω ότι σήµερα έχει µπει η επιστήµη στο ποδόσφαιρο. Δεν έχουν αλλάξει τα προσόντα του ποδοσφαιριστή, έχει αλλάξει η οι προπονητική του, που είναι περισσότερο επιστηµονική, και οι τακτικές που εφαρµόζουν οι προπονητές. Οι ποδοσφαιριστές που έχουν ταλέντο, διαθέτουν φυσική κατάσταση, ξέρουν να διαχειρίζονται τον χρόνο που βρίσκονται στον αγώνα –η ποδοσφαιρική ευφυΐα που λέµε- µπορούν να τα καταφέρουν.
Σήµερα, δεν έχουµε τις πολλές ατοµικές ενέργειες, αλλά έχουµε συνδυαστικό παιχνίδι µε πολλούς αυτοµατισµούς. Υπάρχουν οι µεγάλες µονοµαχίες ποδοσφαιριστών, αλλά το ποδόσφαιρο πάντα ήταν και είναι ένα οµαδικό άθληµα. Άλλωστε, σήµερα οι επαγγελµατίες παίκτες, όπως των αθληµάτων, έχουν όλα τα µέσα για καλύτερη εκγύµναση και µε συνδυασµό µε την αθλητιατρική επιστήµη δηµιουργούν ένα καλύτερο σύγχρονο ταλέντο».
-Ποια είναι η πιο συγκλονιστική στιγµή που έζησες στοποδόσφαιρο;
«Είναι πάρα πολλές. Για παράδειγµα όταν πήραµε το πρωτάθληµα µε την Παναχαϊκή. Με τον Πανηλειακό που πήραµε το πρωτάθληµα και από την Β' Εθνική ανεβήκαµε στην Α'. Νίκες µε µεγάλες οµάδες, όπως µε τον Ολυµπιακό που νικήσαµε µέσα στο Καραϊσκάκη, στο γήπεδό µας µε τον Παναθηναϊκό, µε την ΑΕΚ. Μεγάλες νίκες µε την Παναχαϊκή όπως και µε τον Πανηλειακό εντός κι εκτός έδρας. Νίκες που σηµατοδοτούν την καριέρα ενός ποδοσφαιριστή».
-Και κάποια πολύ δυσάρεστη στιγµή;
«Θεωρώ πως ήταν ένας άδικος υποβιβασµός της Παναχαϊκής, λόγω µιας τιµωρίας συµπαίκτη µου λόγω καρτών. Κι άλλη µία δύσκολη στιγµή ήταν µε τον Παναιτωλικό, όταν δεν πήραµε το πρωτάθληµα και στενοχωρήθηκα πάρα πολύ γιατί είχαµε µια πάρα πολύ καλή οµάδα. Πήγα στο τέλος του πρώτου γύρου από τον Πανηλειακό πιστεύοντας ότι θα πάρουµε το πρωτάθληµα. Από τη στιγµή που πήγα δώσαµε 20 παιχνίδια, είχαµε όλο νίκες εκτός από ένα παιχνίδι που δεν µας έδωσε την άνοδο. Με στενοχώρησε πολύ».
-Έχεις κρατήσει επαφές µε παλιούς συµπαίκτες σου;
«Με πάρα πολλούς. Δυστυχώς όµως οι ρυθµοί της ζωής µας έχουν αποµακρύνει. Τώρα υπάρχουν τα κοινωνικά δίκτυα και µπορούµε να µιλάµε, αλλά δύσκολα µπορούµε να βρεθούµε. Θέλω πάρα πολύ να δω συµπαίκτες µου. Πολλοί µε έχουν προσκαλέσει εκεί που ζουν, πολλούς έχω προσκαλέσει κι εγώ να έρθουν εδώ. Ελπίζω να τα καταφέρουµε σύντοµα». Αν θες να γίνεις προπονητής, «σκοτώνεις» τον ποδοσφαιριστή µέσα σου…".
-Ένας καλός ποδοσφαιριστής γίνεται καλός προπονητής;
«Δεν υπάρχει καµία σχέση. Για να γίνεις προπονητής είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Στη σχολή, το πρώτο που µας έµαθαν είναι ότι αν θες να γίνεις προπονητής, «σκοτώνεις» τον ποδοσφαιριστή µέσα σου. Σαν ποδοσφαιριστής µπορεί να έχεις κάποιες εµπειρίες. Όµως, άλλο δουλεύω για µια θέση για µένα και άλλο προετοιµάζω µια ολόκληρη οµάδα για να κερδίσει ένα παιχνίδι. Πρέπει να γνωρίζεις πολύ καλά το αντικείµενο, ώστε να µπορείς να το µεταδόσεις. Δυστυχώς, τον προπονητή στην Ελλάδα τον έχουν κάνει µια µαριονέττα.
Δεν έχει την οντότητα των συναδέλφων του στο εξωτερικό. Δεν είναι µάγος, είναι ένα άτοµο που µπαίνει σε µια οµάδα και προσπαθεί, 20-25 ποδοσφαιρικά µυαλά, να δουλέψουν ως ένα, να τους περάσει την ποδοσφαιρική φιλοσοφία του και να έχει τα αποτελέσµατα που θέλει η διοίκηση και ο κόσµος. Ένας κόσµος που είναι απαιτητικός κι εξασκεί µεγάλη πίεση σε παίκτες και προπονητή. Τους προπονητές, δυστυχώς, τους κρίνουν τα άµεσα αποτελέσµατα. Δεν είναι όµως έτσι, διότι όταν δουλεύεις τα θετικά αποτελέσµατα θα έρθουν µακροπρόθεσµα και όχι από τη µια στιγµή στην άλλη».
-Ο προπονητής είναι, λοιπόν, ένα αναλώσιµο προϊόν που στη πρώτη αποτυχία καρατοµείται.
«Είναι η ιδιοσυγκρασία στη χώρα µας αυτό. Ο προπονητής να διώχνεται πρώτος. Για µένα ένας προπονητής που δουλεύει και παράγει έργο πρέπει να έχει τον χρόνο για να δείξει την δουλειά του. Δεν είναι δυνατόν µέσα σε ένα µικρό χρονικό διάστηµα κάποιος να περιµένει θεαµατικά αποτελέσµατα. Ο προπονητής είναι ένα µεγάλο στέλεχος στην οµάδα που στην Ελλάδα δεν του έχουµε δώσει την οντότητα, το σεβασµό και την αξία που πρέπει να έχει».
-Ποια είναι η γνώµη σου για το Ηλειακό ποδόσφαιρο;
«Παρόλο που έχουν αλλάξει κάποια πράγµατα προς το καλύτερο, όπως το να γίνουν κάποια γήπεδα µε χορτάρι, να γίνουν ακαδηµίες που παράγουν παίκτες, δυστυχώς δεν βλέπουµε να βγαίνουν ποδοσφαιριστές. Διάφοροι παράγοντες συµβάλλουν σε αυτό, όπως ο ελεύθερος χρόνος των παιδιών που έχει µειωθεί, το σχολείο, ότι το ποδόσφαιρο είναι δύσκολο και δεν µπορούν να αντέξουν την πίεση, αλλά και το ότι φταίνε οι γονείς που πιστεύουν ότι το παιδί τους ως ποδοσφαιριστής θα λύσει το πρόβληµα της ζωής του και ξεπερνούν τα όρια. Έχουµε, λοιπόν, ακαδηµίες και δεν βλέπουµε να βγαίνουν ταλέντα.
Θέλω να πω και κάτι ακόµα: Δυστυχώς τη µεγάλη επιτυχία του 2004 δεν καταφέραµε να την εξαργυρώσουµε, όπως έκανε το µπάσκετ το 1987, µε την κατάκτηση του ευρωπαϊκού πρωταθλήµατος. Υπάρχουν πολλά προβλήµατα και πρέπει όλοι όσοι ασχολούνται µε το άθληµα, ΕΠΑ, υπουργείο Αθλητισµού, ΕΠΑΕ, παράγοντες κ.α., να καθίσουν σε ένα τραπέζι, να µιλήσουν και να αποφασίσουν. Στα γήπεδα πρέπει να υπάρχουν θεατές, να υπάρχουν οικογένειες και να µη γίνονται τα επεισόδια που βλέπουµε και χαλάνε όλη την οµορφιά και το θέαµα».
-Μια ευχή για το 2019;
«Να έχουµε όλοι υγεία. Στη χώρα µας που βασανίζεται οικονοµικά να έχει µια µεγάλη ανάπτυξη και πολλές επιτυχίες στο Ηλειακό αλλά και σε όλο το Ελλαδικό ποδόσφαιρο, µεγαλύτερες απ' όσες είχαµε µέχρι τώρα».
-Σε ευχαριστώ πολύ για όσα µας είπες.
«Σε ευχαριστώ κι εγώ για την ευκαιρία που µου έδωσες, να µιλήσω στο πρώτο φύλλο της εφηµερίδας. Εύχοµαι τα καλύτερα για την συνέχεια. Καλή επιτυχία να έχετε σε αυτό το νέο εγχείρηµά σας»
