Του Γιώργου Παναγιωτόπουλου Το κλείσιμο του Αστυνομικού τμήματος Ανδραβίδας δεν έχει μόνο την ουσιαστική διάσταση προβλήματος. Έχει ...
Του Γιώργου Παναγιωτόπουλου
Το κλείσιμο του Αστυνομικού τμήματος Ανδραβίδας δεν έχει μόνο την ουσιαστική διάσταση προβλήματος. Έχει και ηθική. Σε ένα Κράτος αμνημόνων και ανιστόρητων, φαίνεται πως ο σεβασμός στην ιστορία, ο σεβασμός του ατομικού δικαιώματος στην ασφάλεια, είναι άγνωστες λέξεις.
Η αστυνόμευση είναι δημόσιο αγαθό που το πληρώνουν αδρά οι κάτοικοι κάθε τόπου. Η απαξίωση ενός τόπου χτίζεται σιγά σιγά και διαβρώνει τον κοινωνικό ιστό σαν δηλητήριο. Το μνημονιακό Κράτος των Αθηνών μεθόδευε επί επτά χρόνια, την de facto άρση της αστυνόμευσης του μεγαλύτερου και ιστορικότερου αστικού κέντρου του Ηλειακού Κάμπου. Δεν έχει σημασία στα χέρια ποιού Δημάρχου "έσκασε η βόμβα".
Σημασία έχει ο "βομβιστής" και ο οποίος έχει ονοματεπώνυμο και λέγεται Βουλευτικό προσωπικό. Λέγεται Κράτος. Λέγεται "παρατρεχάμενοι" πίσω από κλειστές πόρτες. Οι δόλιοι. Οι νταραβεριτζήδες του τοπικισμού. Οι υποκριτές. Προσωρινά, μοιάζει να πέτυχαν τον στόχο τους οι γραφειοκράτες. Θα εκπλαγούν, γιατί η αδικία δεν βαστάει πολύ. Η αλήθεια είναι ότι ο φερετζές των μνημονιακών υποχρεώσεων δε μπορεί να "σκεπάσει" και να απαξιώσει το μέγεθος της ντροπιαστικής επιλογής σε βάρος της Ανδραβίδας.
Μιας πόλης που διαθέτει ιδιόκτητο υποδειγματικό κτίριο για την στέγαση Αστυνομικού Τμήματος. Ο κοινωνικός διαιρέτης του τοπικισμού δεν πρέπει να ευδοκιμήσει και ΟΛΕΣ οι Δημοτικές και Τοπικές Κοινότητες ΕΝΩΜΕΝΕΣ οφείλουν να αντιδράσουν σα να κλείνει το ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ Αστυνομικό Τμήμα.
Να φερθούν σα να μένει το ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ σπίτι χωρίς αστυνόμευση.
ΑΛΛΙΩΣ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΙΚΟΥ ΔΗΜΟΥ ΘΑ ΕΧΕΙ ΗΤΤΗΘΕΙ. ΟΛΟΙ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΗΤΤΗΘΕΙ.
