Γραφικό χωριό με άφθονα νερά και ενδιαφέρουσα θέα, μέσα στην δεντροσκέπαστη ρεματιά του ποταμού Ιάρδανου, του οποίου η σημερινή ονομασία...
Γραφικό χωριό με άφθονα νερά και ενδιαφέρουσα θέα, μέσα στην δεντροσκέπαστη ρεματιά του ποταμού Ιάρδανου, του οποίου η σημερινή ονομασία είναι "Αλαμάνα". Βρίσκεται σε απόσταση 10 χλμ από την Ανδρίτσαινα και σε υψόμετρο 820 μ.
Το αρχικό της όνομα, σύμφωνα με τον συγγραφέα Α. Παπανδρέου, ήταν "Λυκίσταινα". Η ετυμολογία της λέξης πρέπει να αναζητηθεί στη λέξη "λύκη", [=φως, λάμψη].
Κτισμένη στην ανατολική πλευρά του βουνού πλημμυρίζει από το φως του ήλιου που ανατέλλει από το Λύκαιο. Για να είναι πιο εύηχη η λέξη Λυκίσταινα έγινε Λυκίσταινα. Όμως έντονη είναι και μια δεύτερη εκδοχή η οποία έχει σχέση με την Φιγαλεία. Λόγω της στρατηγικής θέσης τους η μία τιμούσε τη μνήμη του "Φίγαλου" και η άλλη του "Λύκιου", τα οποία ήταν παιδιά του Λυκάονα, γιατί όπως αναφέρεται και οι δύο ήταν σύγχρονες και προχωρούσαν με αδελφική σχέση. Ίσως, γι αυτό το κτίσμα του ¨Επικούρειου Απόλλωνα" στο τελευταίο τέταρτο του 6ου π.Χ. αιώνα έγινε ενώ οι δύο πόλεις βρίσκονταν σε ακμή.
Η Λυνίσταινα φαίνεται ότι υπήρχε στον ίδιο χώρο από την εποχή του Ομήρου. Με την άφιξη των Φράγκων περίπου το 1200 μ.Χ., η περιοχή γνώρισε μεγάλη άνοδο αλλά στη συνέχεια και την καταστροφή της λόγω του κάστρου το οποίο επειδή βρισκόταν σε στρατηγική θέση αξιοποιήθηκε απ΄τους Φράγκους.
Σε αυτό βοήθησαν τρεις σημαντικοί παράγοντες:
1. Η Λυνίσταινα βρισκόταν δίπλα από τα σύνορα του "Δεσποτάτου του Μορέως" μετά την ανακατάληψη της Πελοποννήσου το 1263-65,
2. Η λειτουργία και ζωντάνια του κάστρου και,
3. ο πύργος στο κάτω μέρος του χωριού.
Η περιοχή ζωντάνεψε κι αναδείχθηκε σε δυναμικό κέντρο του κράτους των Σκορτών με εμπόριο, διακίνηση ιδεών και αρκετό πληθυσμό.
Γύρω στο 1305 οι Σκορτινοί ηγεμόνες συγκεντρώθηκαν εκεί οργανώνοντας επανάσταση κατά των Φράγκων που είχαν επιβάλλει δυσβάσταχτους φόρους. Οι Έλληνες του Μυστρά που κλήθηκαν σε βοήθεια αναχαιτίσθηκαν από τους Φράγκους γιατί καθυστέρησαν γκρεμίζοντας τα κάστρα της διαδρομής, ανάμεσα στα οποία και της Θεισόας κι έτσι έχασαν τη δυνατότητα αιφνιδιασμού. Τότε ήταν η αρχή της συρρίκνωσης και καταστροφής της Λυνίσταινας την οποία και ισοπέδωσαν .
Το 1460 η Λυνίσταινα, λόγω του κάστρου της, υποδουλώθηκε τελευταία στους Τούρκους. Ανήκε στον Καζά Φαναρίου αλλά και η ίδια ήταν επιπέδου Υποκαζά με τούρκο Μουλά κι ενισχυμένες αρμοδιότητες για τα γειτονικά χωριά μέχρι το ποτάμι Νέδα.
Η ανακατάληψη της Λυνίσταινας το 1689 από τους Φράγκους, που τη βρήκε με 42 κατοίκους, της έδωσε νέα ώθηση κι αυτό αποδείχθηκε από τη σκληρή μάχη για την επανασκλάβωσή της από τους Τούρκους στο κάστρο το 1715, όπου αναδείχθηκε ως ηρωίδα και η Φιλάνθη, κόρη του Νικολού Καραλή.
Το τέλος του κάστρου και της Λυνίσταινας ήρθε με την Ορλοφική Επανάσταση όταν μετά την αποχώρηση των Ρώσων με τη συνθήκη "Κιουτσούκ Καϊναρτζή" το 1774 πυρπολήθηκε για να μην είναι λειτουργικό ενώ σχεδόν όλοι οι Λυνισταίοι υπερασπιστές του σκοτώθηκαν. Στη συνέχεια το χωριό που είχε μείνει με ελάχιστους κατοίκους ενισχύθηκε από αρκετούς εκτοπισμένους από άλλες περιοχές της Πελοποννήσου.
Στην Επανάσταση του 1821 η συμμετοχή των κατοίκων του χωριού ήταν έντονη. Οι αρχηγοί τους υπ΄΄εγραψαν ως "Λυνισταίοι" προτάσσοντας το μικρό τους όνομα.
Μετά την απελευθέρωση το χωριό ακολούθησε την πορεία του στο χρόνο διατηρώντας έντονα τα σημάδια περασμένων εποχών που μαρτυρούν τις περιπέτειές του.
