Οι αλυσίδες έτοιμων ρούχων, αυτό που αποκαλείται πλέον fast fashion, τα οικονομικά δηλαδή ρούχα που προορίζονται να φορεθούν λίγες φορές...
Οι αλυσίδες έτοιμων ρούχων, αυτό που αποκαλείται πλέον fast fashion, τα οικονομικά δηλαδή ρούχα που προορίζονται να φορεθούν λίγες φορές, έρχονται αντιμέτωπες με ζητήματα ηθικής, ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά και θέματα που αφορούν στην προστασία του περιβάλλοντος.
Σας αποκαλύπτουμε 15 βρώμικα μυστικά της βιομηχανίας αυτής που ίσως δεν γνωρίζετε.
H fast fashion κάνει το νερό τοξικό
“Η βαφή στην κλωστουφαντουργία είναι η δεύτερη μεγαλύτερη αιτία μόλυνσης του νερού παγκοσμίως, μετά την γεωργία". Επικίνδυνα χημικά χρησιμοποιούνται για τη δημιουργία έντονων αποχρώσεων και σχεδίων που θα τραβήξουν το βλέμμα του καταναλωτή. Τα χημικά όμως αυτά είναι τοξικά και καρκινογόνα. Εισέρχονται στον υδροφόρο ορίζοντα ή απλώς ρίχνονται σε ποτάμια ή λίμνες απευθείας από το εργοστάσιο, συνήθως σε φτωχές περιοχές. Στην Ντάκα στο Μπαγκλαντές, το νερό βάφεται κόκκινο από τα εργοαστάσια βαφής (φωτ.)
Η fast fashion δηλητηριάζει την τροφική αλυσίδα
Κατά το πλύσιμο του πολυέστερ, ενός δημοφιλούς υλικού που χρησιμοποιείται κατά κόρον από τις αλυσίδες ρούχων και το οποίο απαιτεί μεγάλες ποσότητες αργού πετρελαίου για την κατασκευή του, απελευθερώνονται μικροσκοπικές πλαστικές μικροίνες που ξεφεύγουν από τα εργστάσια διαχείρισης αποβλήτων και καταλήγουν στο νερό μας. Από τη στιγμή που δεν βιοδιασπώνται, οι μικροίνες αυτές καταναλώνονται από το πλανγκτόν και άλλα μικρά ζώα και καταλήγουν στο πιάτο μας μέσω των ψαριών και των οστρακοειδών που τρώμε.
Η fast fashion δαπανά αλλόγιστα πολύτιμο νερό
Η καλλιέργεια βαμβακιού, άλλο ένα δημοφιλές υλικό των αλυσίδων αυτών απαιτεί τεράστιες ποσότητες νερού. Για να παραχθεί αρκετό βαμβάκι για ένα και μόνο τζιν που θα φορεθεί επτά φορές κατά μέσο όρο πριν πεταχτεί στα σκουπίδια χρειάζονται σε γενικές γραμμές 6.000 λίτρα νερό. Στην Κίνα και στην Ινδία, δύο από τις μεγαλύτερες χώρες παραγωγής βάμβακος στον κόσμο, τα αποθέματα νερού μειώνονται όλο και περισσότερο και οι συγκρούσεις για το πολύτιμο αυτό αγαθό αποτελούν πλέον πιθανότατο μελλοντικό σενάριο.
H fast fashion δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο χρέους για τους γεωργούς
Καθώς οι γενετικά τροποποιημένοι σπόροι έχουν μεγαλύτερη απόδοση από τους φυσικούς σπόρους, οι γεωργοί έκαναν την μετάβαση και σήμερα το 90% του βάμβακος στην Ινδία είναι από γενετικά τροποποιημένους σπόρους οι οποίοι είναι πιο ακριβοί και οι γεωργοί αναγκάζονται να αγοράζουν νέους κάθε χρόνο. Οι σπόροι απαιτούν επιπλέον ακριβά φυτοφάρμακα και το αποτέλεσμα είναι πολλοί γεωργοί να έχουν μπει σε έναν φαύλο κύκλο χρέους χωρίς ελπίδα να ανακάμψουν.
Η fast fashion χρησιμοποιεί τεράστιες ποσότητες φυτοφαρμάκων
Το βαμβάκι δεν χρειάζεται μόνο τεράστιες ποσότητες νερού αλλά και πελώριες ποσότητες φυτοφαρμάκων. Στην πραγματικότητα το βαμβάκι καταναλώνει το ένα τέταρτο όλων των φυτοφαρμάκων που χρησιμοποιούνται στις ΗΠΑ και θεωρείται το πιο "βρώμικο" προϊόν εξαιτίας αυτού.
Η fast fashion γεμίζει τις χωματερές
Μπορεί να πιστεύετε ότι βοηθάτε εκείνους που έχουν ανάγκη αλλά και το περιβάλλον δωρίζοντας τα ρούχα σας σε φιλανθρωπικές οργανώσεις. Στις ΗΠΑ πάντως, μόνο το 10% των ρούχων αυτών μεταπωλούνται. Τα υπόλοιπα, περίπου 13 τρισ. τόνοι τον χρόνο καταλήγουν σε χωματερές, περίπου δηλαδή ένα γήπεδο ποδοσφαίρου γεμάτο ρούχα τα οποία υπερβαίνουν τα τέσσερα μέτρα σε ύψος. Υπάρχουν κάποιες αλυσίδες ρούχων οι οποίες παίρνουν τα παλιά σας ρούχα και σας δίνουν, σε κάποιες περιπτώσεις ένα εκπτωτικό κουπόνι, θέλοντας να σας κάνουν να πιστέψετε ότι ανακλυκλώνουν τα παλιά ρούχα και φτιάχνουν νέα. Η αλήθεια όμως είναι ότι ούτε το 1% των ρούχων αυτών δεν ανακυκλώνονται και το 85% καταλήγει σε χωματερές, τουλάχιστον στις ΗΠΑ.
Επιπλέον εκλύουν αέρια του θερμοκηπίου
Δεν είναι μόνο ότι γεμίζουν οι χωματερές και ότι ρυπαίνεται το νερό με τοξίνες από τις βαφές, αλλά οι φυσικές ίνες παράγουν μεθάνιο καθώς αποσυντίθενται. Επιπλέον, οι συνθετικές ίνες που περιέχουν πετρέλαιο χρειάζονται εκατοντάδες εάν όχι χιλιάδες χρόνια για να βιοδιασπαστούν.
Τα παλιά ρούχα εξάγονται ως απόβλητα
Όταν δωρίζετε τα ρούχα σας μπορεί να νομίζετε ότι βοηθάτε κάποιον που έχει ανάγκη αλλά αυτό δεν είναι πάντα αλήθεια. Τεράστιες ποσότητες τέτοιων ρούχων πωλούνται στην Αφρική και στην Νότια και Κεντρική Αμερική. Εξάγονται μαζικά κι εάν δεν καταφέρουν να πωληθούν εκεί, πετιούνται και συχνά καίγονται απελευθερώνοντας τοξίνες στην ατμόσφαιρα.
Η fast fashion υποστηρίζει την σύγχρονη μορφή δουλείας
Το πραγματικό κόστος της fast fashion είναι ο άνθρωπος. Υπάρχουν περίπου 75 εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο οι οποίοι φτιάχνουν τα ρούχα που φοράμε και το 80% αυτών είναι νέες γυναίκες, συνήθως από 18 μέχρι 24 ετών. Οι περισσότερες κερδίζουν λιγότερα από 3 δολάρια την ημέρα δουλεύοντας κατά μέσο όρο 14 ώρες την ημέρα.
Η fast fashion προωθεί την κουλτούρα του αναλώσιμου
Η fast fashion μπορεί να είναι δελεαστική στα ράφια αλλά η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για ένα αναλώσιμο προϊόν που θα διαλυθεί γρήγορα και θα αντικατασταθεί. Ο μέσος Αμερικανός πετά περίπου 37 κιλά ρούχα κάθε χρόνο. Το συγκεκριμένο επιχειρηματικό μοντέλο ωθεί τους καταναλωτές να αγοράζουν ασταμάτητα κακής ποιότητας ρούχα αντί να επενδύουν σε ρούχα υψηλότερης ποιότητας που θα κρατήσουν περισσότερο.
Η fast fashion κάνει τα στραβά μάτια σε επικίνδυνες συνθήκες εργασίας
Οι άθλιες συνθήκες εργασίας στα εργοστάσια αυτά ήρθαν στο φως της δημοσιότητας το 2013 μετά από το "χειρότερο ατύχημα όλων των εποχών στην βιομηχανία της κλωστουφαντουργίας" στο οποίο έχασαν την ζωή τους πάνω από 1200 εργάτες και τραυματίστηκαν περίπου 2500, κοντά στη Ντάκα του Μπαγκλαντές, όταν το οκταόροφο εργοστάσιο κατέρρευσε (φωτ.). Συνολικά 38 άτομα συνελήφθησαν με την κατηγορία της ανθρωποκτονίας αλλά στην ουσία τίποτα δεν έχει αλλάξει όσον αφορά στις συνθήκες εργασίας των ανθρώπων αυτών.
Η fast fashion προωθεί την παιδική εργασία
Η παιδική εργασία είναι μια άσχημη αλήθεια που κρύβεται πίσω από την fast fashion. Αναζητώντας ακόμη φθηνότερα εργατικά χέρια, οι εταιρείες απασχολούν φτωχά κορίτσια με διάφορες υποσχέσεις στους γονείς τους, ισχυριζόμενοι ότι τους προσφέρουν "καλοπληρωμένη δουλειά, άνετη διαμονή, τρία γεύματα την ημέρα και ευκαιρίες εκπαίδευσης και παρακολούθησης σχολικών μαθημάτων". Στην πραγματικότητα όμως τα παιδιά αυτά εργάζονται υπό άθλιες συνθήκες που αποτελούν μια σύγχρονη μορφή σκλαβιάς. Από το μάζεμα του μπαμπακιού στη Ουζμπεκιστάν και το ράψιμο των ρούχων στο Μπαγκλαντές, τα παιδιά αυτά φτιάχνουν τα ρούχα που φοράμε.
Η fast fashion θέτει την υγεία των εργαζόμενων σε κίνδυνο
Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο απασχολούνται στη βιομηχανία της κλωστουφαντουργίας και του ενδύματος. Πολλοί από αυτούς εργάζονται πάρα πολλές ώρες σε ανεπαρκώς αεριζόμενους χώρους όπου εκτίθενται στη σκόνη, στον καπνό, στον θόρυβο και στα τοξικά χημικά. Υποφέρουν συχνά από κόπωση στα μάτια, υπερκόπωση, στρες, μυοσκελετικούς πόνους και σε κάποιες περιπτώσεις υφίστανται ακόμη και κακοποίηση.
Η fast fashion μετατρέπει τις χώρες παραγωγής σε θυσιαστήρια
Στο Μπαγκλαντές, έναν από τους μεγαλύτερους παραγωγούς στον τομέα αυτό, η μόλυνση αυξάνεται παρά τους νόμους περί προστασίας του περιβάλλοντος επειδή η δύναμη των εργοστασίων είναι τεράστια.
Μήπως τελικά τα φθηνά ρούχα είναι πιο ακριβά;
Είναι όντως πιο οικονομικά συμφέρον να αγοράζει κανείς τόνους φθηνών ρούχων; Εάν διαιρέσει κανείς το κόστος με τις φορές που το φορά, θα καταλάβει ότι τελικά είναι πιο οικονομικό και πιο οικολογικό να αγοράζει ακριβότερα ρούχα τα οποία θα του κρατήσουν χρόνια και θα αξίζει να τα επιδιορθώσει όταν χρειαστεί.
www.espressocommunication.com
