Ο Βασιλαετός ονομάζεται και αυτοκρατορικός αετός εξαιτίας του πανέμορφου χρωματισμού του, ιδίως στη νεαρή ηλικία. Η λατινική του ονομασί...
Ο Βασιλαετός ονομάζεται και αυτοκρατορικός αετός εξαιτίας του πανέμορφου χρωματισμού του, ιδίως στη νεαρή ηλικία. Η λατινική του ονομασία σημαίνει "αετός του ήλιου" από το χρυσοκίτρινο κυρίαρχο χρώμα του νεαρού, που σε συνδυασμό με το μεγάλο μέγεθος δίνουν ένα μοναδικό θέαμα.
Όταν ενηλικιωθεί, ο αετός αυτός αποκτά τελείως άλλον χρωματισμό: κιτρινόλευκο στέμμα ως πίσω στη βάση του σβέρκου, βασικό χρωματισμό φτερώματος σκούρο σοκολατί καφέ, με δύο μεγάλα χαρακτηριστικά άσπρα μπαλώματα στους ώμους και ουρά γκριζογαλάζια με μαύρες κάθετες ραβδώσεις.
Είναι λίγο μικρότερος από τον χρυσαετό και με κοντύτερα πόδια. Ζει μονίμως στα χαμηλά υψόμετρα, κατά προτίμηση στα λιβάδια, τα μεγάλα ξέφωτα και κοντά σε υγροτόπους. Φωλιάζει σε ψηλά δέντρα. Όταν ψάχνει για τροφή περιπολεί σε χαμηλό ύψος [περίπου 20 μ.] ακολουθώντας το ανάγλυφο του εδάφους.
Δυστυχώς αποδείχτηκε πολύ τρωτός στην ανθρώπινη ασυνειδησία και σήμερα αποτελεί παγκοσμίως κινδυνεύουν είδος. Στην Ευρώπη είναι ο σπανιότερος αετός [ζει στα Βαλκάνια και την Κεντροανατολική Ευρώπη] ενώ από την χώρα μας έχει πλέον εξαφανιστεί. Τελευταία φώλιαζε το 1995 στο δάσος τη Δαδιάς όπου ζούσε το τελευταίο ζευγάρι για τουλάχιστον δύο δεκαετίες [είναι αυστηρώς μονογαμικό είδος].
Παλαιότερα ήταν αρκετά κοινό είδος. Στο νομό Θεσσαλονίκης μόνο, ζούσαν περίπου 25 ζευγάρια στη δεκαετία του '50, ενώ οι αγρότες στην Λακωνία τον ονόμαζαν "μαυραετό" και "χελωνάρη". Τον 19ο αιώνα φώλιαζε ακόμα και στην Αττική.
Σήμερα η χώρα μας αποτελεί σημαντικό χώρο ξεχειμωνιάσματος για νεαρούς Βασιλαετούς που γεννιούνται στην Κεντρική Ευρώπη [κυρίως Ουγγαρία, Τσεχία, Σλοβακία] και δυστυχώς η λαθροθηρία δημιουργεί σοβαρές απώλειες, επιβαρύνοντας τα νεαρά αυτά πουλιά που ήδη αντιμετωπίζουν σοβαρούς κινδύνους επιβίωσης λόγω απειρ΄θιας, έλλειψη τροφής και κακουχιών από την κακοκαιρία.
