Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος Μετά από έναν δεκαετή οδυνηρό κύκλο που την βύθισε στο ναδίρ της, η εθνική μας οικονομία παρουσ...
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Μετά από έναν δεκαετή οδυνηρό κύκλο που την βύθισε στο ναδίρ της, η εθνική μας οικονομία παρουσιάζει ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης στο 1.9%. Είναι κατ΄ ουσίαν πολύ μικρό ποσοστό ανάπτυξης, σε αντιδιαστολή με τα άλλα αντίστοιχα ευρωπαϊκά και λαμβανομένου ακόμα υπόψη, ότι μέσα σε αυτήν την περιδίνηση, η Ελλάδα απώλεσε το 25% του ακαθορίστου εθνικού της προϊόντος.
Ενώ πιάσαμε δηλαδή πάτο, θα έπρεπε λογικά να λειτουργεί, το θεώρημα της εκτίναξης του συμπιεσμένου ελατηρίου ! Ωστόσο αναφαίνεται το εύλογο ερώτημα, κατά πόσον είναι εφικτό να πιάσουμε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, με τα παράλληλα την ίδια στιγμή δυσθεώρητα πρωτογενή πλεονάσματα. Συνιστούν μια μεγάλη τροχοπέδη στην αναπτυξιακή ανασυγκρότηση της χώρας και είναι βέβαιον, ότι στην παρούσα ευρωπαϊκή συγκυρία και δη στην τρέχουσα γερμανική πολιτική σκηνή, δεν μπορούν να διαφοροποιηθούν προς τα κάτω.
Δεν αρκούν όμως οι υψηλές στοχοθεσίες, για να αλλάξει αναπτυξιακό προσανατολισμό η χώρα και να ξαναμπεί στον ενάρετο κύκλο της ανασυγκρότησης. Πρέπει παράλληλα με την αυτονόητη πολιτική αλλαγή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, να αλλάξουμε νοοτροπία και κοινωνική κουλτούρα. Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, πραγματοποίησε εν μέρει μια μεγάλη στροφή – με την περίφημη στροφή της στην πραγματικότητα – και από καιρού εις καιρόν, στηρίζει κάπως της επιχειρηματικότητα.
Πάραυτα δεν έχει δώσει πειστικά δείγματα γραφής, ότι μπορεί να απεμπολήσει τις ιδεοληψίες και το φυσικό της πολιτικό γονιδίωμα, για τις επενδύσεις και την επιχειρηματική ανάπτυξη. Καθώς μάλιστα πλησιάζουμε στις αναμενόμενες από όλους εθνικές εκλογές, όλο κα γυρίζει πίσω στις παλιές και μητρικές της συνήθειες, της ρουσφετολογίας και του πελατειακού κράτους, υποσχόμενη για να μην απολέσει την εξουσία, τα πάντα και στους πάντες ! Δεν έχουν έτσι οι μεγάλοι επενδυτές του εξωτερικού, που θα κάνουν και την διαφορά στην ανάπτυξη και την απασχόληση, την υπομονή, να περιμένουν τις νέες ενάρετες μεταλλάξεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Αξιώνουν για να μπούν δυνατά στο επενδυτικό παιχνίδι, να δουν θεαματικές μεταρρυθμιστικές κινήσεις και μάλιστα άμεσα. Στο δημόσιο διάλογο εδώ και χρόνια, γίνεται λόγος για τομείς, που θα μπορούσαν να πυροδοτήσουν την ανάπτυξη με ταχεία μεσομακροπρόθεσμα αποτελέσματα. Και εκτιμάται ότι η λειτουργία ιδιωτικών μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων, θα μπορούσε να προσδώσει στο ΑΕΠ, ένα 2%-3%.
Προς αυτή την κατεύθυνση, θα μπορούσαν να κινητροδοτήσουν κορυφαίους έλληνες επιστήμονες του εξωτερικού και με την οργάνωση πρωτοπόρων ερευνητικών προγραμμάτων, να τα καταστήσουν νέες «sillicon valley» στην Βαλκανική. Στην παρούσα φάση υπάρχουν συνταγματικές δυσκολίες, για την υλοποίηση ενός τέτοιου μεγαλόπνοου αναπτυξιακού - με κέντρο την επένδυση στην γνώση – σχεδίου, αλλά υπάρχουν και τεχνικές δυνατότητες, να υπερκερασθούν τα εμπόδια. Τα παραδείγματα της Φινλανδίας με τις τηλεπικοινωνίες, αλλά των «ιαπωνικών τίγρεων» στην ηλεκτρονική, είναι αψευδείς μάρτυρες, του πόσο σημαντικά πράγματα μπορούμε να επιτύχουμε, αν επενδύσουμε δυνατά και με πίστη στην γνώση.
Πέρα από αυτό όμως , ακόμα και σήμερα μετά την δεκαετή κρίση και τα μνημόνια, το βαθέως κράτος με τις στρεβλώσεις του είναι εδώ , για να αποθαρρύνει και να «τρομοκρατεί» τους επενδυτές. Το ασταθές φορολογικό μας πλαίσιο, η αργοπορία της δικαιοσύνης, η κοινωνική αταξία, με τις εξαντλητικές κοινωνικά πορείες και διαδηλώσεις, οι ανερμάτιστες και άτοπες δικαστικές προσφυγές-καταγγελίες των επενδύσεων για ιδιοτελή ιδιωτικά συμφέροντα και ότι ακόμα βυθίζει την οικονομία στο τέλμα. Ένα βαθύ κράτος, που οχυρωμένο με τις αγκυλώσεις του παρελθόντος, πίσω τάχατες από την προάσπιση του δημοσίου συμφέροντος, καθίσταται τελικά, ο ουσιαστικός υπονομευτής του !
Εν κατακλείδι δεν αρκεί η επιβαλλόμενη κυβερνητική αλλαγή – που ούτως ή άλλως θα γίνει – για να αλλάξει πολικότητα η ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας. Χρειάζονται βαθιές τομές και εύτολμες μεταρρυθμίσεις και προπαντός, ρήξη με τις αρρωστημένες νοοτροπίες του παρελθόντος ! Αλλιώς, θα συρόμαστε για δεκαετίες στο μαρτύριο της σταγόνας, με μια οικονομία θνήσκουσα και μια κοινωνία ημιθανή …
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων
www.panosavramopoulos.blogspot.gr
