Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος Η Ελλάδα μετά την μνημονιακή τραγωδία που υπέστη, οφείλει να καταστεί μια νορμάλ χώρα. Η σύνολη ...
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Η Ελλάδα μετά την μνημονιακή τραγωδία που υπέστη, οφείλει να καταστεί μια νορμάλ χώρα. Η σύνολη ελληνική κοινωνία, αξιώνει να μπορεί να εργαστεί και να ζει ένα ασφαλές κοινωνικά περιβάλλον. Αυτή η αυτονόητη ηθική και πολιτική αξίωση, παραδόξως σε μια μερίδα δεν είναι σαφής και μετά χαράς θα ήθελε να οδηγήσει τον τόπο, στον οδυνηρό δρόμο της αβύσσου.
Ατυχώς και σε άλλες ιστορικές καμπές της χώρας, έχει επαναληφθεί αυτή η στρεβλή συμπεριφορά, δοθέντος ότι είναι γνωστή η αυτοκαταστροφική μας μανία ! Πάραυτα η δομή της ελληνικής κοινωνίας, τουλάχιστον από την μεταπολίτευση και εντεύθεν, είναι τέτοια που δεν δικαιολογεί με τίποτα, την ασύμβατη σημερινή κοινωνική οξύτητα !
Δεν είναι δηλαδή η Ελλάδα Συρία, ή Σομαλία, με ακραίες εθνοτικές ή θρησκευτικές διαφορές, που να συνεπάγονται ακραίες εσωτερικές αντιπαραθέσεις και θανατηφόρα διχαστικά σύνδρομα, όπως ανιχνεύονται σήμερα στον εθνικό μας κορμό. Τα φοβερά μνημόνια παρήγαν μια εκρηκτική κατάσταση στην κοινωνία και διέχυσαν παντού, φόβο, πόνο, οργή και απελπισία. Και δυστυχώς άδραξαν την ευκαιρία έμποροι της ελπίδας και αδίστακτοι πατριδοκάπηλοι και έσπειραν τον σπόρο του διχασμού, για να αποκομίσουν τα όποια λίγα κομματικά τους οφέλη !
Η τραγωδία της οικονομικής κρίσης, χτύπησε και άλλες χώρες. Ευτύχησαν όμως να έχουν συνετούς πολιτικούς και ώριμα κομματικά σχήματα, που προστάτεψαν τις πατρίδες τους, από το σαράκι του διχασμού. Και να που τώρα που η Ελλάδα, αποβάλλει τον μανδύα του μνημονίου, αντί να προχωράει με ηθική και πολιτική ενότητα, στην οικονομική και κοινωνική της ανασυγκρότηση, βιώνει δυστυχώς την κοινωνική διάσπαση και μισαλλοδοξία.
Το βάρος της ευθύνης πέφτει εδώ, στην κυβέρνηση των ΣΥΡΥΖΑ-ΑΝΕΛ, που αξιοποίησε την πόλωση και τον διχασμό σαν πολιτικά εργαλεία κατίσχυσης έναντι των αντιπάλων της. Και συνεχίζουν και σήμερα να πολιτεύονται με σημαία την διάσπαση του πολιτικού κόσμου και της κοινωνίας, προσβλέποντας μέσα στο χάος και την πολιτική αταξία, να αποτρέψουν την επερχόμενη πολιτική τους κατάρρευση. Αλλά η σημερινή κυβέρνηση, δεν αρκείται στο να διχάσει την κοινωνία με τα τρέχοντα πολιτικά διακυβεύματα.
Προχωρά ένα βήμα παραπέρα και ανασύρει από το χρονοντούλαπο της ιστορίας, τα φαντάσματα του εμφυλίου πολέμου. Και τα κατέστησε κεντρικό εργαλείο μικροπολιτικής, στην πολιτική της ατζέντα. Είναι αν μη τι άλλο λυπηρό και συνάμα οδυνηρό, να πολιτικολογεί κανείς σήμερα στο πολιτικό μας πεδίο, με όρους και λογικές του εμφυλιοσπαρακτικού Δεκεμβρίου του ΄44. Ωστόσο όποιος έχει τέτοιες τάσεις θα ήταν καλό να τις διαμοιραστεί με τον εαυτόν του και όχι να τις διαχέει σαν θανατηφόρο δηλητήριο στην κοινωνία. Σαφώς και η ιστορική μνήμη πρέπει να παραμένει αλώβητη και να μας διδάσκει τα οδυνηρά μαθήματά της, για τις αμετροέπειές μας.
Αλλά δεν συνιστά αυτό όμως άλλοθι, για όσους οραματίζονται να διαλύσουν την ελληνική κοινωνία, στο βωμό των μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων τους. Τα πρόσφατα ιστορικά μας διδάγματα καταδεικνύουν, ότι εύκολα μπορούμε να κατακρημνιστούμε στην οδό της αβύσσου, όταν μας διακατέχουν τα αυτοκαταστροφικά μας σύνδρομα.
Ο υψιπετής πολιτικός μας άνδρας Κωνσταντίνος Καραμανλής, μας εισήγε στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, προκειμένου να καυτηριάσει τις αυτοκαταστροφι-κές πληγές του παρελθόντος και με εχέγγυο την ευρωπαϊκή μας πορεία, να πορευτούμε με πίστη και αισιοδοξία στο μέλλον.
Σήμερα όμως αυτή η ευρωπαϊκή πορεία, δεν είναι αρκούντως σταθερή και βεβαία. Αυτό τον καιρό η Ελλάδα αναμετρούμενη με το κακό διχα-στικό της παρελθόν, ήτοι Κωνσταντινικοί , Βενιζελικοί και Δεκέμβρης του ΄44, οφείλει να απεξαρτηθεί από τα θανατηφόρα αυτοκαταστροφικά της σύνδρομα και διαχειριζόμενη με ευφυΐα και αυτοπεποίθηση τα αξιόλογα διανοητικά και πλουτοπαραγωγικά της αποταμιεύ-ματα, να κάνει άλμα μπροστά και να κερδίσει το μεγάλο στοίχημα με την ιστορική της πορεία. Διανοούμενοι, πολιτική ηγεσία, εκκλησία και λαός, πρέπει να παλέψουμε όλοι, για να γυρίσουμε την πλάτη, στον αιματηρό δρόμο της αβύσσου, που χαιρέκακα ορέγονται κάποιοι. Το οφείλουμε στις νέες γενιές και στην ένδοξη ιστορία μας !
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων
www.panosavramopoulos.blogspot.gr
