Κοιτώντας κάποιος τα ψηφοδέλτια των κομμάτων, διαπιστώνει την προσπάθειά τους να υπάρξει μια μεγάλη αλλαγή σε πρόσωπα, κυρίως με την εί...
Κοιτώντας κάποιος τα ψηφοδέλτια των κομμάτων, διαπιστώνει την προσπάθειά τους να υπάρξει μια μεγάλη αλλαγή σε πρόσωπα, κυρίως με την είσοδο νέων ανθρώπων, που για πρώτη φορά ρίχνονται στη 'μάχη' των εθνικών εκλογών.
Ίσως αυτό να οφείλεται και στο ότι οι δύο αρχηγοί των μεγαλυτέρων κομμάτων, Τσίπρας και Μητσοτάκης, είναι μικρότεροι των 50 ετών.
Έτερον εκάτερον!
Η χώρα χρειάζεται μια ριζική ανανέωση προσώπων, αναμφισβήτητα. Χρειάζεται τα νέα πρόσωπα, τις νέες ηλικίες που με την ορμή της νιότης τους, με το όραμά τους, ακόμη και τα λάθη τους, θα συμβάλλουν στο να αλλάξει η χώρα προς το καλύτερο.
Τι όραμα να έχει για την χώρα του και ιδιαίτερα για την περιοχή του, κάποιος ο οποίος έχει ήδη πατήσει τα 60-65; Και ιδιαίτερα όταν έχει συμβάλλει με την υπογραφή του στα δεινά που υπήρξαν από την έλευση των μνημονίων, εκτός από το να ικανοποιήσει την όποια προσωπική του φιλοδοξία, ενίοτε και να ... βολέψει δικούς του;
Φυσικά, η εμπειρία πάντα είναι χρήσιμη. Η εμπειρία που έχουν αποκτήσει οι "παλιοί". Αλλά εδώ, στα συγκεκριμένα ζητήματα που τίθενται, η λέξη "εμπειρία", που έχουν αυτοί που 'κυβέρνησαν' τον τόπο τα προηγούμενα χρόνια ή και 10ετίες, χρειάζεται πολλή συζήτηση και ανάλυση. Για το αν, τελικά, αυτή η εμπειρία μπορεί να είναι χρήσιμη ή όχι!!!
Πάντα υποστήριζα και συνεχίζω να το κάνω, τους νέους ανθρώπους που έχουν την διάθεση να ασχοληθούν -από όποια θέση- με τα κοινά. Τα σημερινά νέα παιδιά, με τις επιστημονικές τους γνώσεις και όλα τα υπόλοιπα προτερήματα, αξίζουν της στήριξής μας. Όπως έγινε και στις πρόσφατες περιφερειακές και τοπικές εκλογές, όπου στην πλειοψηφία εκλέχθηκαν νέα πρόσωπα. Άλλωστε, αυτά είναι το μέλλον. Σε αυτά στηρίζουμε τις ελπίδες μας για κάτι καλύτερο.
Διάβασα πρόσφατα ένα άρθρο, με τον τίτλο, "Γιατί οφείλει ένας νέος να ασχοληθεί με τα κοινά" και νομίζω πως αξίζει να διαβαστεί απ' όλους. Πρόκειται για άρθρο που υπογράφουν 7 νέοι άνθρωποι από την Αθήνα, την Θεσσαλονίκη, την Κόρινθο, την Βέροια και το Κιλκίς * και δημοσιεύτηκε στο www.rizopoulospost.com:
Ως γνωστόν, η αγγλική λέξη «idiot» σημαίνει ανόητος. Αυτό που δεν είναι ευρύτερα γνωστό, ανάγεται στο ότι η λέξη αυτή προέρχεται από την ελληνική λέξη «ιδιώτης», την οποία χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι για να περιγράψουν τον άνθρωπο που αδιαφορούσε για τα κοινά και τα πολιτικά τεκταινόμενα…
Το 2019 θα είναι ένα δυναμικό έτος, καθότι πέραν των προγραμματισμένων εκλογών για τα όργανα της τοπικής αυτοδιοίκησης σε δήμους και περιφέρειες, καθώς και για την Ευρωβουλή, υπάρχει ισχυρή φημολογία και για επικείμενες βουλευτικές εκλογές, ακόμη και πριν την Άνοιξη. Αυτό που μας προβληματίζει, είναι η ανακύκλωση ονομάτων και προσωπικοτήτων, με παρουσία και δράση στα κοινά πολλών χρόνων, που έχουν ξεπεράσει τα μισά χρόνια ενός αιωνόβιου.
Για να μην παρεξηγηθούμε, καλά να είναι οι άνθρωποι και μακάρι να συνεχίσουν για άλλα τόσα χρόνια, καθότι η εμπειρία και η πνευματική τους διαύγεια είναι απαραίτητες για την εύρυθμη λειτουργία των διοικητικών μηχανισμών. Ωστόσο, ο πολιτικός βίος της χώρας χρειάζεται και τους νέους ανθρώπους.
Όχι μόνο για να ενισχύσουν τις διοικητικές μηχανές με φρέσκες ιδέες και όρεξη για δουλειά, αλλά και για να μάθουν δίπλα στους εμπειρότερους και να ανεβάσουν το επίπεδο της πολιτικής ζωής. Αυτό αποτελεί ανάγκη, όχι μόνο για την ανανέωση του πολιτικού προσωπικού, αλλά και για να βρει ο 20άρης, ο 30άρης και ο 40άρης, τον άνθρωπο εκείνο που θα κατανοεί τις ανάγκες και τους προβληματισμούς του και θα τον εκπροσωπεί στα όργανα διοίκησης.
Γενικά, υπάρχει η αίσθηση ότι οι όροι «νέοι» και «πολιτική» τελούν σε σχέση αμοιβαίου αποκλεισμού, αφού η ύπαρξη του ενός συνεπάγεται αυτόματα την κατάργηση του άλλου. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια της κρίσης, βλέπουμε τη νεολαία να οργανώνεται συστηματικά σε ομάδες που αφορούν το πολιτικό γίγνεσθαι, τα φλέγοντα κοινωνικά ζητήματα και να αρθρώνουν λόγο ουσιαστικό και ρηξικέλευθο. Ενόψει εκλογών, συχνά – πυκνά επανέρχεται το ερώτημα ως προς το γιατί να κρίνεται απαραίτητο να ασχοληθούν οι νέοι με τα κοινά.
Μια τέτοια προσπάθεια είναι και η παρακάτω, με αφορμή τις εκλογές που θα διεξαχθούν (τελικά) τον ερχόμενο Μάιο. Κρίνουμε σκόπιμο, να αναφερθούμε αποκλειστικά σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης, αφού από εκεί δύναται κάποιος να έρθει σε επαφή με την πολιτική, πολλώ δε μάλλον, εφ΄ όσον αναφερόμαστε σε νέους ανθρώπους. Αν και γίνεται καταχρηστική χρήση του όρου, θεωρούμε πως η αλλαγή μπορεί να ξεπηδήσει αποκλειστικά μέσα από τις ιδέες και την συμμετοχή των νέων σε Δήμους και Περιφέρειες.
Μιλάμε για ανθρώπους συνειδητοποιημένους, που φέρουν αυτό το αίσθημα ευθύνης και είναι πεπεισμένοι πως οι μεταρρυθμίσεις που πολλοί ευαγγελίζονται (και δυστυχώς λίγοι πράττουν) είναι καιρός να πραγματοποιηθούν, βάζοντας, έτσι, τέλος σε διαιωνιζόμενα προβλήματα των Δήμων. Ούτε «επαγγελματίες» πολιτικοί είναι, ούτε προσκολλημένοι σε καρέκλες και κομματικούς φραγμούς, μόνο με αγνά κίνητρα αφοσιώνονται στο να κάνουν καλύτερη την περιοχή τους και δρουν με γνώμονα το κοινό καλό και την ανοικοδόμηση σχέσης εμπιστοσύνης με τους συμπολίτες τους.
Ας μη ξεχνάμε ότι η νέα γενιά σήμερα (23 ετών και άνω) δεν έχει μόνο τον «ρομαντισμό» ως προς τις προθέσεις, κατέχει και τα απαραίτητα εφόδια για να μπορέσει να υλοποιήσεις αυτές τις αλλαγές. Οι περισσότεροι Έλληνες μεταξύ 23 και 35 χρονών έχουν υψηλό μορφωτικό επίπεδο, με ακαδημαϊκή κατάρτιση, ενώ πολλοί από αυτούς έχουν σπουδάσει στο εξωτερικό.
Με βάση το νεαρό της ηλικίας τους, και με έναν ιδιόμορφο ρομαντισμό να τους χαρακτηρίζει, δεν έχουν προλάβει ακόμα να μπουν σε «νόρμες» και καλούπια, με αποτέλεσμα να είναι πολύ πιο δεκτικοί σε καινοτόμες ιδέες και προτάσεις. Φέρουν αυτόν τον αέρα που χρειάζεται πλέον η χώρα μας για να λύσει χρόνια προβλήματα που ταλανίζουν την τοπική κοινωνία.
Όπως προαναφέρθηκε, οι νέοι έχουν συναίσθηση της πραγματικότητας και των ζητημάτων που εγείρονται γύρω τους. Πληροφορούνται, προβληματίζονται, ενημερώνουν και συχνά παρατηρείται, πως πολιτικά αυτενεργούν. Αποδεικνύουν πως δεν αποτελούν τη «γενιά του καναπέ», αλλά παίρνουν το μέλλον στα χέρια τους, αφού αποτελούν – το πλέον – ζωτικό τμήμα του πληθυσμού. Η βασική διαφορά των νέων που επιθυμούν να ασχοληθούν με την πολιτική σε σχέση με όσους μετέχουν σε αυτήν εδώ και χρόνια είναι ότι οι πρώτοι συζητούν, συμφωνούν ή όχι με κριτήριο την ιδεολογία και όχι αυστηρές κομματικές γραμμές. Ιεραρχούν τις ανάγκες και δίνουν προτεραιότητα στην κοινωνία των πολιτών για την οποία αποτελούν οι ίδιοι το πιο ζωντανό παράδειγμα.
Η συλλογή εμπειριών και τα οφέλη, που μπορεί να σου προσφέρει η ενασχόληση με τα κοινά ως νέος, θα ήταν από μόνο του ένα σοβαρό επιχείρημα για να αρχίσεις να ασχολείσαι ενεργά. Η τριβή σου τόσο με τους ανθρώπους , όσο και με τις καταστάσεις δεν σε κάνουν μόνο καλύτερο, αλλά και να βρίσκεσαι σε ετοιμότητα για τις λοιπές αρμοδιότητες και απαιτήσεις στην ζωή σου. Πραγματικά, είναι δύσκολο να σηκώσεις το χέρι σου και να πεις την γνώμη σου στην αρχή, ειδικά όταν συμμετέχεις για πρώτη φορά στην τοπική αυτοδιοίκηση. Διότι ξέρεις πως δεν έχεις μόνο να εκφράσεις την φωνή σου, αλλά και αυτή την πολιτών.
Ωστόσο, αν μείνεις με τα χέρια σταυρωμένα βυθισμένος σε έναν καναπέ, θα λυθούν τα προβλήματα σου και θα πάψεις να κατηγορείς την κυβέρνηση; Σαφώς και όχι , αυτό βρίσκεται στο χέρι σου. Η φωνή και η συμμετοχή σου μπορούν να αλλάξουν αυτό που ζεις σήμερα. Μην ξεχνάς ότι πολλοί νέοι έχουν τις ίδιες ανησυχίες και μέσα από εσένα τον ίδιο, μπορούν να ακουστούν, και μάλιστα να λυθούν κάποιες από αυτές.
Βεβαίως, είναι αυτονόητο πως η ενεργητική συμμετοχή στα κοινά δεν συνιστάται μόνο στην πολιτική ή κομματική κινητοποίηση στο πλαίσιο εκλογών, αλλά κυρίως στην δημόσια κριτική πεπραγμένων και ιδεοληψιών, που εκφυλίζουν τον δημόσιο βίο. Σαν νέοι άνθρωποι λοιπόν, που μέσω των σπουδών μας και της δουλειάς μας, αποκτήσαμε ακαδημαϊκή και κοινωνική κατάρτιση, οφείλουμε στους εαυτούς μας και στην χώρα μας να μιλάμε, να διεκδικούμε και κυρίως να στηλιτεύουμε κοινωνικά επιζήμιες αντιλήψεις και πρακτικές, είτε προέρχονται από πρεσβύτερους πολιτικούς είτε από «νεαροφανείς».
Εάν θέλουμε να γίνουμε καλύτεροι λοιπόν, ας πάψουμε να είμαστε «ιδιώτες». Κάθε αρχή είναι δύσκολη και θα υπάρξουν κάποια σφάλματα στο ξεκίνημα, αλλά είναι στη φύση του ανθρώπου να κάνει λάθη, να μαθαίνει και ως εκ τούτου, να γίνεται καλύτερος. Ένα μεγάλο εργαλείο βρίσκεται στα χέρια μας και μπορεί να διαμορφώσει την καθημερινή μας ζωή, όσο δεν φανταζόμαστε.
Μία πρόταση, μία ιδέα και ένα κίνητρο είναι ικανά να παρακινήσουν ένα σύνολο ανθρώπων να δράσει και να υιοθετήσει νέα σχέδια και προοπτικές. Παράλληλα , ο καθένας μας ξεχωριστά μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για τους συνανθρώπους του, αλλά και να δημιουργήσει ή να συνεισφέρει στην κοινή γνώμη. Ναι, όλοι είμαστε μία μικρή μάζα μέσα σε ένα μεγάλο πυρήνα, που μέσω της ενασχόλησης με την αρθρογραφία, τον δημόσιο λόγο, την δημόσια δράση etc, είναι πολύ πιθανόν να επηρεάσουμε παντοιοτρόπως τα κακώς κείμενα.
Βέβαια, αυτό είναι στην ευχέρεια και στην επιλογή του κάθε νέου ή αν θέλετε γνώστη της τεχνολογίας. Εσύ τι λες, αξίζει να ασχοληθείς… εμείς λέμε, ΝΑΙ!
* Αικατερίνη Δαουτάκου, Προπτυχιακή Φοιτήτρια Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Υπεύθυνη Έρευνας και Καινοτομίας στο ΚΕ.ΑΣ.Μ. Πελοποννήσου
Αναστασία K. Νικολοπούλου, Απόφοιτη Νομικής Σχολής Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστήμιου Αθηνών. Ασκούμενη Δικηγόρος και…
Wannabe Αρθρογράφος
Μαρία – Ωραιοζήλη Φ. Κουτσουπιά, Απόφοιτη Νομικής Σχολής Α.Π.Θ. Δικηγόρος. Υποψηφία Διδάκτωρ Νομικής Ε.Κ.Π.Α.
Βασίλης Νικολαΐδης, Πολιτικός Επιστήμονας Α.Π.Θ. Αναλυτής – Αρθρογράφος
Γιώργος Σταμπολής, Οικονομολόγος Α.Π.Θ. Φωτογράφος. Πραγματοποιεί την Στρατιωτική του Θητεία αυτό τον καιρό
Μιχαήλ Θεοχαράκης, Οικονομολόγος Α.Π.Θ. Μεταπτυχιακός Φοιτητής Τουρισμού και Τοπικής Ανάπτυξης Α.Π.Θ. Στέλεχος ΚΕ.ΑΣ.Μ. Θεσσαλονίκης και
Μαρκόπουλος Χ. Θωμάς, Επικοινωνιολόγος (Πτυχιούχος Ψηφιακών Μέσων και Επικοινωνίας ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας). Μεταπτυχιακός Φοιτητής Διεθνών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Στέλεχος ΚΕ.ΑΣ.Μ. Θεσσαλονίκης. Μέλος Ο.Ν.ΝΕ.Δ. Κιλκίς
