Ο Γιώργος Βούκανος, καλλιτεχνικός Διευθυντής του Φεστιβάλ Δήμου Ανδραβίδας-Κυλλήνης, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, αλλά η καταγωγή...
Ο Γιώργος Βούκανος, καλλιτεχνικός Διευθυντής του Φεστιβάλ Δήμου Ανδραβίδας-Κυλλήνης, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, αλλά η καταγωγή του είναι από τα Βυτινέικα Νεοχωρίου του Νομού Ηλείας. Έχει γράψει τραγούδια, Ορχηστρική μουσική, Soundtrack, μουσική για το Θέατρο και Συμφωνικά έργα που έχουν ερμηνεύσει κορυφαία μουσικά σύνολα και καλλιτέχνες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Έχει τιμηθεί από Κρατικούς και πολιτιστικούς φορείς. Τα έργα του έχουν κυκλοφορήσει σε 46 CD. Διετέλεσε για τρία χρόνια έως και τον Απρίλιο του 2018 Καλλιτεχνικός Διευθυντής, του Διεθνούς Φεστιβάλ Αρχαίας Ήλιδας, όπου μαζί με τον Δήμο Ήλιδας δημιούργησε το σύμφωνο συνεργασιών με τίτλο «Ο Πολιτισμός Ενώνει» καθώς και το «Ταξίδι των Ηρώων» που βραβεύτηκε με το 1ο Βραβείο από το Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα I.C.E.
Ο συνθέτης Γιώργος Βούκανος επνεύστηκε με πρωτότυπο τρόπο από την ιστορία και ομορφιά του Κάστρου Χλεμούτσι και έγραψε αυτό το «Μυστικό Τραγούδι του Κάστρου» για να προωθήσει το ιστορικό αυτό μνημείο και τις πολιτιστικές δράσεις που πραγματοποιούνται μέσα από το Διεθνές Φεστιβάλ Τέχνης & Πολιτισμού του Δήμου Ανδραβίδας – Κυλλήνης.
Τι είναι για σένα Πολιτισμός;
Ξεκινάς με μια ερώτηση που απασχολεί την ανθρωπότητα αιώνες. Αν ανατρέξουμε στο λεξικό ο πολιτισμός έχει διαφορετικές έννοιες για παράδειγμα, «πολιτισμός είναι το σύνολο των υλικών, πνευματικών, τεχνικών επιτευγμάτων και επιδόσεων» ή στη νεότερη Ελλάδα, ο Αδαμάντιος Κοραής ταύτισε τον πολιτισμό με τα ανώτερα προϊόντα του τρόπου ζωής μιας κοινότητας, όπως η υψηλή τέχνη, η φιλοσοφία και οι επιστήμες ή τον 16ο αιώνα ο ιστορικός Lucien Febvre (1878–1956) απόδωσε τον πολιτισμό ως την αρετή της διακριτικότητας, της ειλικρίνειας και της ευγένειας.
Για μένα Πολιτισμός είναι ο τρόπος που λειτουργούμε καθημερινή μας ζωή, ο σεβασμός στον συνάνθρωπό μας, στο περιβάλλον μας και στον πλανήτη που μας φιλοξενεί. Πολιτισμός είναι η δυνατότητα καλυτέρευσης της ποιότητας της ζωής μας μέσα από την δημιουργική ικανότητα του ανθρώπου να παράγει το καλό και αγαθό και ο κόσμος να συνεχίζει την πορεία του μέσα στην αρμονία που η ίδια η φύση, το σύμπαν και η σοφία των καλών και κακών εμπειριών μας διδάσκουν. Σε αυτή την πορεία μας στο χρόνο, βοηθοί μας είναι οι καλλιτέχνες και οι πνευματικοί δημιουργοί, οι οποίοι παρουσιάζουν ένα νέο παράθυρο ανάγνωσης των εμπειριών αυτών. Εμπειρίες που και εσείς ως συγγραφέας κύριε Φάκο το έχετε πράξει μέσα από τα βιβλία σας πλάθοντας κόσμους και χαρακτήρες που ταυτίζονται οι αναγνώστες.
Υπάρχει καινούργιο στοιχείο που προστίθεται στη φετινή διοργάνωση του φεστιβάλ;
Το Φεστιβάλ κάθε χρόνο έχει νέα υλικά που εμπλουτίζουν την πορεία του, τόσο με τις εκδηλώσεις όσο και με τις συνεργασίες. Πιστεύω ότι στην φετινή μας χρονιά πρωτοποριακό στοιχείο του, υπήρξε η συνεργασία με την ΕΡΤ και το Γ Πρόγραμμα στο πλαίσιο του «Πολιτισμός Ενώνει» όπου πραγματοποιήθηκε η μετάδοση της συναυλίας στο Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ, την οργάνωνε το Φεστιβάλ και ακούστηκε σε ολόκληρη την Ελλάδα τον κόσμο σε ζωντανή μετάδοση από το Ραδιόφωνο.
Η πρωτοτυπία έγκειται στο γεγονός ότι η εκδήλωση δεν πραγματοποιήθηκε σε κάποιο χώρο του Δήμου Ανδραβίδας – Κυλλήνης. Την εξαιρετική Συμφωνική Ορχήστρα του Bobblingen την απόλαυσαν εκτός από τους Δημότες μας, χιλιάδες κοινό από ολόκληρο τον κόσμο και προβλήθηκε αντίστοιχα και το Φεστιβάλ. Ένα ακόμα θετικό στοιχείο είναι η συνεργασία μας με την Γκίοστρα Ζακύνθου για τις Μεσιαωνικές Νύχτες που συνεχώς εμπλουτίζονται με συντελεστές και σύνολα. Για παράδειγμα το Σάββατο στις 27 Ιουλίου στο Μυστικό τραγούδι του Κάστρου πριν την συναυλία θα συμμετέχει Ιταλική Γυναικεία Χορωδία.
Πόσο δύσκολα είναι να ανανεώνεται ένα Φεστιβάλ κάθε χρόνο;
Η δυσκολία εξαρτάται από τρείς βασικούς παράγοντες. Ο πρώτος είναι η φιλοσοφία που πρέπει να έχει στην χάραξη της πολιτιστικής πολιτικής, πιο απλά για ποιο λόγο υπάρχει ένα Φεστιβάλ και τι χρειάζεται η κοινωνία από αυτό, και ο δεύτερος παράγοντας είναι η οικονομική ενίσχυσή του για να μπορεί να πραγματώνει τους σκοπούς και τους στόχους του. Ο τρίτος παράγοντας είναι η μεγάλη προετοιμασία, η αγάπη και η δημιουργικότητα των διοργανωτών για να ανανεώνουν και να εμπλουτίζουν έναν θεσμό που μπορεί να λειτουργήσει με πολλά οφέλη για την περιοχή που πραγματοποιείται.
Με το έργο μας οδηγούμε τον κόσμο να νιώσει τα συναισθήματά μας για το πανέμορφο αυτό μνημείο που δεσπόζει στον Δήμο Ανδραβίδας – Κυλλήνης
Τελικά, τι κρύβεται πίσω από το «Μυστικό Τραγούδι του Κάστρου»;
Αυτό θα πρέπει να το ανακαλύψετε εσείς…Εμείς απλά με το έργο αυτό οδηγούμε τον κόσμο να νιώσει τα συναισθήματά μας για το πανέμορφο αυτό μνημείο που δεσπόζει στον Δήμο Ανδραβίδας – Κυλλήνης, το Κάστρο Χλεμούτσι και να ταξιδέψει στο χρόνο με έναν πιο ονειρικό και παραμυθένιο τρόπο. Και σε αυτό βοηθούν οι εκπληκτικοί συνεργάτες που έχω την τύχη να έχω όλα αυτά τα χρόνια μαζί μου. Μαίρη Βούκανου, Kristo Defrim Hasa, Εφη Παναγοπούλου, Σάκης Μαράκας, Στάθης Αρβανίτης, Σταύρος Παργινός, Ιωάννης Κοψίνης, Τρύφωνας Τρυφωνόπουλος, Κώστας Καούρης και φυσικά η εκπληκτική Άντα Αθανασοπούλου στο τραγούδι και η ταλαντούχα Χρύσα Ρώμα στις αφηγήσεις. Δεν θα ήταν σωστό να παραλείψω την εθελοντική συμμετοχή των Συλλόγων, της Γκιόστρας Ζακύνθου, της Α.Ε.Λεχαινών Τοξοβολίας και της Εστίας Ανδραβίδας.Το φετινό Φεστιβάλ του Δήμου Ανδραβίδας-Κυλλήνης, έχει πάρει την πιστοποίηση EFFE – Europe for Festivals, Festivals for Europe. Τι σημαίνει αυτό;
Αυτό ήταν για εμάς μια δικαίωση χρόνων σε ένα Διεθνές Φεστιβάλ που φιλοξενεί στο πρόγραμμά του ξένους καλλιτέχνες και ορχήστρες από ολόκληρο τον κόσμο, να ανήκουμε και εμείς στην οικογένεια των Ευρωπαϊκών Φεστιβάλ μέσα σε 8 χρόνια λειτουργίας. Κριθήκαμε για το ποιοτικό μας πρόγραμμα και τις επιλογές μας και κυρίως για την ιδιαίτερη αυτή πολιτιστική δράση μας «Το Μυστικό Τραγούδι του Κάστρου – Μεσαιωνικές Νύχτες» Αυτό μας βαραίνει με μεγαλύτερες ευθύνες για το μέλλον, μας οδηγεί σε νέες συνεργασίες και συμπράξεις με Φεστιβάλ στην Ευρώπη που θα οδηγήσουν σε μεγαλύτερη προβολή του τόπου μας. Αισθάνεσαι ότι κέρδισες κάποιο προσωπικό στοίχημα ή υπάρχουν ακόμα «εκκρεμότητες» για το μέλλον;
Δεν έχω να κερδίσω κάποιο στοίχημα, απλά βαδίζω στο όραμά μου για την ανάπτυξη και προβολή της πολιτιστικής πορείας του τόπου μου που λατρεύω, για αυτό τον λόγο πέρα από την ιδιότητα ως συνθέτης, ασχολήθηκα με το Φεστιβάλ με ένα πάθος που πιστεύω ότι δεν έχει χαθεί έως σήμερα. Αν θα υπάρχει μέλλον δεν εξαρτάται μόνο από τις δικές μου δυνάμεις, αλλά από την αγάπη του κόσμου σε αυτή την προσπάθεια.
Μέχρι τώρα με ιδιαίτερη συγκίνηση βλέπω ότι το κοινό ακολουθεί και στηρίζει τις επιλογές μας και αυτό μας δίνει κουράγιο με όλες τις δυσκολίες που πρέπει να αντιμετωπίζουμε. Ιδιαίτερη δε είναι η χαρά μου, με τον νέο Δήμαρχο Ανδραβίδας – Κυλλήνης τον κ. Γιάννη Λέντζα ο οποίος από την πρώτη στιγμή ανταποκρίθηκε στην επαφή μου και εξέφρασε την μεγάλη του στήριξη για την συνέχιση και ενδυνάμωση του θεσμού.
Το Φεστιβάλ του Δήμου μας είναι πλέον ένας θεσμός που έχει φύγει ήδη από τα στενά γεωγραφικά πλαίσια και ταξιδεύει σε ολόκληρο τον κόσμο…
Ποιες ήταν οι σημαντικότερες δυσκολίες που είχες να αντιμετωπίσεις; Υπήρξαν στιγμές που σκέφτηκες να εγκαταλείψεις το τιμόνι του Φεστιβάλ;
Πάντα υπάρχουν δυσκολίες, η κυριότερη ήταν η οικονομική του ενίσχυση που δυστυχώς αυτή την χρονιά δεν την είχαμε από τον φορέα διοργάνωσής του που είναι ο Δήμος. Οι προθέσεις του απερχόμενου Δημάρχου κ. Ιωσήφ Ναμπίλ Μοράντ, ήταν πολύ καλές και η συνεργασία μας στο παρελθόν είχε θετική εξέλιξη για την στήριξη και την πορεία του Φεστιβάλ. Δυστυχώς λόγω των εκλογών και των γραφειοκρατικών δυσκολιών παραλίγο να βρεθούμε σε αδιέξοδο.
Ευτυχώς βρέθηκαν Χορηγοί που στήριξαν τον θεσμό με τις υπηρεσίες τους και οι λύσεις από τους διοικητικούς και προχωράμε σε μια από τις καλύτερες χρονιές του Φεστιβάλ. Το να εγκαταλείψω ή όχι το τιμόνι του Φεστιβάλ δεν είναι μόνο δική μου απόφαση, αλλά του κόσμου που το στηρίζει, καθώς και της εμπιστοσύνης που δείχνει ο εκάστοτε Δήμαρχος Ανδραβίδας – Κυλλήνης στο έργο και την πορεία μου.
Το Φεστιβάλ του Δήμου μας είναι πλέον ένας θεσμός που έχει φύγει ήδη από τα στενά γεωγραφικά πλαίσια και ταξιδεύει σε ολόκληρο τον κόσμο, και νομίζω αυτό είναι σημαντικό για τον τόπο μας.
Στον ελληνικό καλλιτεχνικό χώρο, τα πάντα δείχνουν κορεσμένα. Ωστόσο πάντα υπάρχουν άνθρωποι και «ιδέες» που ξεχωρίζουν. Τι είναι αυτό που λείπει κατά τη γνώμη σου; Φταίει η οικονομία, η νοοτροπία, ή απλώς τα δύο προηγούμενα συνθέτουν ένα μοντέλο αδιαφορίας και προχειρότητας, σε αρκετές περιπτώσεις;
Η ερώτησή σας εμπεριέχει και την απάντηση. Οι παράγοντες αυτοί συνθέτουν μια καλλιτεχνική κόπωση. Θα εστιάσω όμως περισσότερο στην κακή νοοτροπία που υπάρχει δυστυχώς σε όλους τους τομείς στην Ελλάδα. Μια νοοτροπία που συντηρείται από μια περίεργη έλλειψη αξιοκρατίας και φόβου σε κάθε τι νέο που μπορεί να επισκιάσει τον τρόπο που δρούμε στην δουλειά μας, στην ζωή μας, στις σχέσεις μας.
Η έλλειψη της αναγνώρισης του κόπου της εργασίας και της προσπάθειας του άλλου, οδηγεί στην αδιαφορία, την απογοήτευση και τελικά στη προχειρότητα. Καταρχάς η εμπιστοσύνη στους νέους καλλιτέχνες που έχουν όραμα και πραγματικό ταλέντο σε αυτό που κάνουν και να μην κόβουμε τα φτερά στην δημιουργικότητα και την φαντασία. Πρέπει να ξαναγυρίσουν τα παιδιά μας στην Ελλάδα και επιτέλους να καταργήσουμε αυτό το δόγμα που δυστυχώς είναι αληθινό, ότι η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της.
Νομίζω ότι η παιδεία και ο πολιτισμός είναι αυτό που θα μας βοηθήσει. Οι όποιες άλλες νοοτροπίες συντηρούνται από μικρόνοες πολιτικές και πολιτικούς που συντηρούν διχασμούς που σκοπό έχουν μόνο την εξουσία και όχι την βελτίωση της ζωής μας.
Στις δύσκολες εποχές η τέχνη μπορεί να λειτουργεί ως κάποια διέξοδος για τους δημιουργούς και το κοινό που την ακολουθεί…
Σε συνέντευξή του πριν μερικά χρόνια, ο Αντώνης Παπαδόπουλος καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, είχε πει ότι, «σε δύσκολους καιρούς η διαφυγή στην τέχνη είναι παραγωγική». Συμφωνείς;
Δεν μπορώ να συμφωνήσω ή όχι σε αυτή την θέση. Υπάρχουν πολλοί παράγοντες και συνθήκες για να ευδοκιμήσει ή όχι η τέχνη. Για παράδειγμα είχαμε άνθηση της τέχνης μέσα στην Αναγέννηση ενώ μέσα στους πολέμους πέρα από ειδικές περιπτώσεις η παραγωγή των τεχνών εκμηδενίστηκε. Η τέχνη χρειάζεται ένα περιβάλλον ηρεμίας που θα δίνει στους καλλιτέχνες την ευκαιρία να εκφράζονται. Στις δύσκολες εποχές η τέχνη μπορεί να λειτουργεί ως κάποια διέξοδος για τους δημιουργούς και το κοινό που την ακολουθεί.
Όμως και αυτό εξαρτάται κατά πόσο είναι ώριμη μια τέτοια συμπεριφορά. Για παράδειγμα εσείς στην ερώτησή σας μιλήσατε για κορεσμό στην Ελλάδα. Σε μια Ελλάδα κρίσης για πολλά πολλά χρόνια. Που είναι η νέα δημιουργία που θα μπορούσε να εκφράσει αυτό που οι Έλληνες πέρασαν. Την απάντηση μπορούν να την δώσουν οι αναγνώστες σας.
Πώς σχολιάζεις γενικότερα τη στάση της Πολιτείας απέναντι στον πολιτισμό;
Σιωπή….Ίσως μερικές σπάνιες καλές προθέσεις…Νομίζω ότι ούτε η Πολιτεία γνωρίζει την στάση της απέναντι στον Πολιτισμό…. Επιτέλους ο Πολιτισμός δεν πρέπει να καθορίζεται με κομματικά κριτήρια…Ούτε να σχεδιάζεται σε γραφεία χωρίς καλλιτέχνες. Όταν μιλάω για καλλιτέχνες δεν εννοώ μόνο τους καταξιωμένους, αλλά τους νέους με οράματα και όρεξη για δουλειά…
Ποια είναι τα μελλοντικά επαγγελματικά σου σχέδια;
Ετοιμάζω μεταξύ άλλων το Ταξιδάκι ένα CD με Παιδικά Τραγούδια του Αντώνη Σαμαράκη που θα κυκλοφορήσει και παρουσιαστεί τον Σεπτέμβριο με την Αιγίδα του Δήμου Αργυρούπολης – Ελληνικού καθώς και το πρώτο προσωπικό CD της Άντας Αθανασοπούλου με τίτλο “Secret Song – Μυστικό Τραγούδι”, που περιέχει συνεργασίες με αξιόλογους καλλιτέχνες και ορχήστρες από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Δύο τραγούδια του δίσκου «Η Πανσέληνος» και «White Rose» τα ερμηνεύει η Άντα στο Κάστρο Χλεμούτσι στην παράσταση το «Μυστικό Τραγούδι του Κάστρου».
