Ο Νομός Ηλείας, που βρέχεται από το Ιόνιο Πέλαγος, διαθέτει εξαιρετικές παραλίες με παχιά άμμο, οι οποίες προσελκύουν πολλούς παραθεριστ...
Ο Νομός Ηλείας, που βρέχεται από το Ιόνιο Πέλαγος, διαθέτει εξαιρετικές παραλίες με παχιά άμμο, οι οποίες προσελκύουν πολλούς παραθεριστές κάθε καλοκαίρι. Οι αχανείς εξωτικές αμμουδιές, που εξελίσσονται τα τελευταία χρόνια σε προορισμό για πολυτελείς διακοπές χαλάρωσης και ο μοναδικός αρχαιολογικός χώρος της Ολυμπίας καθορίζουν το προφίλ των διακοπών στην Ηλεία. Αν και πρόκειται για έναν κατεξοχήν καλοκαιρινό νομό, ο μοναδικός συνδυασμός ήρεμης μεσογειακής φύσης και αρχαίας ιστορίας στην Ολυμπία, η πετρόκτιστη Ανδρίτσαινα με τον εντυπωσιακό ναό του Επικούρειου Απόλλωνα και η καταπράσινη ενδοχώρα προς την πλευρά του δάσους της Φολόης, μας δίνουν ιδέες και για ανοιξιάτικα wee-kends.
Παρά την ανάπτυξη των ακτών, υπάρχουν ακόμη παρθένα σημεία για όσους αναζητούν low budget και χαμηλών τόνων διακοπές. Σε όλη την παραλιακή οδό, υπάρχουν υπέροχες κωμοπόλεις κτισμένες στον εύφορο κάμπο. Βρίσκουμε εδώ πολλά πευκοδάση και εξαιρετικές λουτροπόλεις, όπως η Κυλλήνη, η Κουρούτα, ο Καϊάφας, τουριστικά αξιοποιημένες.
Αμαλιάδα
Το 1924, για πρώτη φορά, έγινε καταγραφή των κατο9ίκων της πόλης, που ανήλθαν σε 10.490. Μερικές από τις υπέροχες παραλίες της Αμαλιάδας είναι οι Κουρούτα, Παλούκι, Σαβάλια και τα Δουνέικα.
Αξίζει, επίσης, να επισκεφτείτε το μοναστήρι της Παναγίας στη Φραγκαβίλα, το οποίο χρονολογείται από τον 11ο αιώνα και το μοναστήρι της Ανάληψης με την πανοραμική θέα στη πόλη της Αμαλιάδας.
Στις παραλίες του... Ηρακλή
Οι παραλίες της Ηλείας είναι τόσο πλατιές, που πολλές φορές κουράζεσαι μέχρι να φτάσεις στο νερό, και τόσο μεγάλες που ακόμη και τον Δεκαπενταύγουστο μπορείς να μείνεις μόνος με τις μπανανιές. Σε αυτές θα συναντήσετε κυρίως οικογένειες ντόπιων ή σταθερών παραθεριστών, που εκεί διατηρούν τα δικά τους εξοχικά, campers και Ιταλο΄θυς ή Βορειοευρωπαίους που κάνουν διακοπές στην περιοχή με τροχόσπιτα. Τα σαββατοκύριακα προστίθενται σε αυτούς και Πατρινοί ή Πυργιώτες που καταφθάνουν για το μπάνιο τους.
Για να προσεγγίσετε τις παραλίες θα χρειαστεί να κάνετε ζιγκ ζαγκ ανάμεσα σε χωράφια με καρπούζια, ακολουθώντας τις κλασικές ταμπέλες "προς παραλία" που θα δείτε πάνω στον Εθνικό δρόμο. Σε αυτές τις περιοχές, "κλασικές αξίες" είναι η ψιλή άμμος που βρίσκεται διάσπαρτη μέχρι εκεί που σε πάει το μάτι, και τα θαλάσσια κρινάκια.
Ο Καϊάφας και η Καλαμιά είναι οι πιο εξωτικές [άμμος, καλαμιές, πεύκα και καντίνα]. Πιο νεανικές η Κουρούτα, η Ζαχάρω και το Αρκούδι που αποτελεί την καλύτερη λύση για όσους θέλουν να συνδυάσουν το μπάνιο με καφέ ή ποτό στα beach bar. Στον Μπισκινόκαμπο και το Επιτάλιο θα βρείτε αξιοπρεπείς ταβέρνες, ενώ στο Κάτω Σαμικό και το Γιαννιτσοχώρι νεολαία, σέρφερ και beach bar... χύμα στο κύμα.
Η Σκαφιδιά είναι8 πιο κοσμική λόγω του Aldemar Olympian Vilage, του μοναδικού πολυτελούς ξενοδοχείου της περιοχής. Ο Άγιος Ανδρέας, βόρεια του Πύργου, ξεφεύγει λίγο από το στυλ των υπόλοιπων -πιο μικροί κολπίσκοι, που προσφέρονται για lounging με θέα το υπέροχο ηλιοβασίλεμα στο Ιόνιο.
TIPS
Σχεδόν όλα τα κάμπινγκ έχουν φυσική σκιά [και μάλιστα από αρκετά πεύκα] και βρίσκονται σε walking distance από την παραλία -αν όχι πάνω σε αυτήν. Η ατμόσφαιρα είναι αρκετά οικογενειακή.
Οι ελεύθεροι κατασκηνωτές και τα τροχόσπιτα είναι μόνιμο φαινόμενο και κανείς δεν φαίνεται να ασχολείται μαζί τους.
Πολλές από τις καντίνες στις παραλίες σερβίρουν και σουβλάκια ή μεζεδάκια. Οι ψησταριές με τις γουρουνοπούλες και τα χέλια [ντόπια σπεσιαλιτέ] είναι επίσης λύση για οικονομικό γεύμα αν και ακόμη και στις ψαροταβέρνες οι τιμές δεν συγκρίνονται σε καμία περίπτωση με αυτές των νησιών.
Ηλιδα, όνομα βαρύ σαν ιστορία
Τα μέχρι σήμερα ανασκαφικά δεδομένα δείχνουν ότι η περιοχή της Ήλιδας κατοικούνταν, έστω και ως μικρός αγροτικός οικισμός, από την Πρωτοελλαδική εποχή [περ. 2800-2000 π.Χ.]. Κατά τους Μυκηναϊκούς χρόνους [περ. 1600-1100 π.Χ.] ήταν ένα από τα τέσσερα πολίσματα της περιοχής και οι κάτοικοί της, οι οποίοι αναφέρονται στην Ιλιάδα ως Επεοί, έλαβαν μέρος στον Τρωικό Πόλεμο με αρχηγό τον Πολύξενο.
Οξυλος
Η πόλη της Ήλιδας ιδρύθηκε όταν ο Οξυλος, ο οποίος είχε έρθει από την Αιτωλία τον 12ο αιώνα π.Χ. με την κάθοδο των Δωριέων, συνένωσε όλα τα διάσπαρτα πολίσματα. Η αρχαία παράδοση επιβεβαιώνεται σήμερα από τα πλούσια ευρήματα υπομηκυναικών, πρωτογεωμετρικών και γεωμετρικών χρόνων [περ. 110-700 π.Χ.] που βρέθηκαν στην περιοχή.
Η ίδρυση
Ο Οξυλος ίδρυσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες, όταν ενσωμάτωσε το Ιερό της Ολυμπίας στο κράτος της Ήλιδας. Οι αγώνες αναδιοργανώθηκαν τον 8ο αιώνα π.Χ. από τον απόγονο του βασιλιά Ίφιτος, ο οποίος σύναψε συνθήκη με τους βασιλιάδες Λυκούργο της Σπάρτης και Κλεισθένη της Πίσας. Με αυτή την "ιερή εκεχειρία", όλη η περιοχή της Ήλιδας κηρύχθηκε ιερή, εξασφαλίζοντας έτσι την ειρήνη και την επιτυχία των Αγώνων.
Από το 776 π.Χ., όταν τελέστηκε η πρώτη Ολυμπιάδα, οι Ηλείοι είχαν την επίβλεψη του Ιερού της Ολυμπίας, την οποία έχασαν το 668 π.Χ. από τους Πισάτες, για να την επανακτήσουν με τη βοήθεια των Σπαρτιατών το 580.
Στη συνέχεια και μέχρι περίπου τα τέλη του 5ου αιώνα π.Χ., η πόλη γνώρισε μεγάλη ακμή. Κύριο μέλημα του κράτους δεν ήταν τόσο τα πολιτικά και άλλα θέματα του δημόσιου βίου, όσο η οργάνωση των Ολυμπιάδων. Οι αγώνες ήταν πεντερηκοί, δηλαδή τελούνταν κατά το κλείσιμο μιας τετραετίας, πιθανότατα στα μέσα Ιουλίου. Οι αθλητές ήταν υποχρεωμένοι από τους κανονισμούς να έλθουν στην Ήλιδα για προπόνηση ένα μήνα πριν την έναρξη των αγώνων. Μαζί τους κατέφθαναν φίλοι και συγγενείς, με αποτέλεσμα να συρρέουν στην πόλη εκλεκτοί ξένοι από την ηπειρωτική και νησιωτική Ελλάδα, καθώς και πλούσιοι άποικοι της Μικράς Ασίας και του Πόντου, της μεγάλης Ελλάδας και της Αφρικής.
Ολυμπιακοί
Η βαρύτητα την οποία απέδιδαν οι Ηλείοι στη διοργάνωση των Ολυμπιάδων, αντανακλάται και στην εικόνα της αγοράς της πόλης. Ο περιηγητής Παυσανίας [2ος αιώνας μ.Χ.] αναφερόμενος στην ηλειακή πρωτεύουσα περιγράφει γυμνάσια, παλαίστρα, ναούς, στοές, ιερά και τεμένη, αλλά κανένα οικοδόμημα σχετικό με τον δημόσιο βίο.
Τα κτήρια αυτά κοσμούσε πλήθος αγαλμάτων και γλυπτών από φημισμένους καλλιτέχνες της αρχαιότητας. Μεταξ΄θ αυτών αναφέρει το ναό της Αφροδίτης Ουρανίας με το Χρυσελέφάντινο άγαλμά της, έργο του Φειδία, το υπαίθριο τέμενος της Αφροδίτης Πανδήμου, όπου υπήρχε ονομαστό χάλκινο άγαλμα της θεάς, έργο του Σκόπα, το ναό των Χαρίτων με τα ακρόλιθα αγάλματά τους, το ναό του Σιληνού και το σύμπλεγμα του θεού με τη Μέθη.
Την περίοδο της μέγιστης ακμής του, το ηλειακό κράτος αποτελούνταν από τέσσερις περιφέρειες: την Κοίτη Ήλιδα, δηλαδή την πεδινή περιοχή στην οποία αναπτύχθηκε η πρωτεύουσα των Ηλείων, την Ακρώρεια, την Πισάτιδα και την Τριφυλία. Οι κάτοικοι ζούσαν σε ατμόσφαιρα ειρήνης, ευημερίας και ευνομίας.
Το φράγμα του Πηνειού
Ο Πηνειός ποταμός σχηματίζει μια εκτεταμένη δελταική πεδιάδα 83 τετραγωνικών χιλιομέτρων, η οποία αρδεύεται από το ομώνυμο φράγμα του με μήκος 70 km και είναι γνωστός από την αρχαιότητα, αφού, σύμφωνα με τη μυθολογία, με τα νερά του ο Ηρακλής καθάρισε τους στάβλους του βασιλιά Αυγέα.
Είναι ένα από τα πιο σημαντικά εγγειοβελτικά έργα του νομού. Το νερό χρησιμοποιείται για την άρδευση των πεδινών εκτάσεων τους μήνες Απρίλιο έως Οκτώβριο, κατά μήκος του άξονα Λάππα-Αμαλιάδα-Καρδαμά.
Έχει εκπονηθεί ειδική περιβαλλοντική μελέτη με στόχο την αξιοποίηση των αναπτυξιακών δυνατοτ΄ξητων της περιοχής που περιβάλλει τη λίμνη του φράγματος Πηνειού.
Οι δράσεις που προτείνεται να αναπτυχθούν είναι η δημιουργία τουριστικών καταλυμάτων και λοιπών χώρων αναψυχής, η δημιΟυργία εγκαταστάσεων ναυταθλητισμού που θα επιτρέπουν την άθληση και διαμονή ενός αριθμού αθλητών με τον ανάλογο εξοπλισμό τους και την ενίσχυση της χλωρίδας [δενδροφύτευση] και της πανίδας [εμπλουτισμό της περιοχής με είδη πτηνών, απαγόρευση κυνηγίου κ.λ.π.], του βιοτόπου της περιοχής.
Το μοναστήρι του Αγίου Βλάση
Το μοναστήρι του Αγίου Βλάση βρίσκεται στα όρια του δημοτικού διαμερίσματος Δάφνης του δήμου Ήλιδας. Το μεταβυζαντινό αυτό μοναστήρι χρονολογείται μεταξύ του 15ου και 16ου αιώνα, καθώς δεν υπάρχουν ακριβή στοιχεία για το πότε κτίστηκε.
Αρχικά το μοναστήρι ήταν ιδιοκτησία του ΑγίΟυ Όρους και συγκεκριμένα της μονής Δοχυαρρίου και μέχρι τη δεκαετία του 1950 υπήρχε και καλόγερος. Στη δεκαετία του 1960 η περιοχή αγοράστηκε από τον Αγροτικό Σύλλογο και ολόκληρη η περιοχή μαζί με το μοναστήρι μοιράστηκε στα μέλη του συλλόγου.
Τα σημάδια του χρόνου
Με την πάροδο του χρόνου έγιναν πολλές καταστροφές και οι περίοικοι χρειάστηκε να επέμβουν οι ίδιοι για να σταθεί όρθιο το μοναστήρι, που είναι άμεσα συνδεδεμένο με την ιστορία του τόπου. Όσοι έχου6ν ασχοληθεί με την ιστορία του μοναστηριού, λένε ότι η αρχική του μορφή δεν ήταν ίδια με αυτή που παρουσιάζεται σήμερα, όμως οι επεμβάσεις ήταν αναγκαίες, για να μπορέσει να σωθεί αυτός ο ιερός χώρος, που για πολλούς είναι θαυματουργός.
Από τις παρεμβάσεις που έγιναν παλαιότερα, καταστράφηκαν αρκετές τοιχογραφίες που βρίσκονταν στη βόρεια πλευρά του, ωστόσο διασώζονται ακόμη και σήμερα αρκετές τοιχογραφίες στο ιερό του ναού.
*Το κείμενο προέρχεται από το ένθετο περιοδικό της εφημερίδας "Η ΑΠΟΨΗ"
