Την ευρωπαϊκή πολιτική για το ζήτημα της Συρίας επικρίνει ο Γερμανός αναλυτής Μίχαελ Λίντερς και υποστηρίζει ότι στο τέλος οι Ευρωπαίο...
- Την ευρωπαϊκή πολιτική για το ζήτημα της Συρίας επικρίνει ο Γερμανός αναλυτής Μίχαελ Λίντερς και υποστηρίζει ότι στο τέλος οι Ευρωπαίοι είναι εκείνοι που υφίστανται τις συνέπειες- για παράδειγμα στο προσφυγικό.
Ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ διατηρεί την πρωτοβουλία των κινήσεων στη βόρεια Συρία, αλλά και η ΕΕ είχε παρέμβει σε διπλωματικό επίπεδο, επικρίνοντας την τουρκική εισβολή και ζητώντας ομόφωνα την κατάπαυση του πυρός στην περιοχή. Αλλά ποιές θα είναι οι επιπτώσεις για τους ίδιους τους Ευρωπαίους; Απαισιόδοξος δηλώνει ο Γερμανός πολιτικός επιστήμων Μίχαελ Λίντερς, ο οποίος, μιλώντας στη Γερμανική Ραδιοφωνία (DLF) υποστηρίζει ότι τελικά η Ευρώπη είναι εκείνη που θα «πληρώσει» για τις εξελίξεις στη Συρία. «Αρκούμεθα σε δεύτερο ρόλο, όπως κάναμε και στο παρελθόν» λέει ο Γερμανός αναλυτής.
«Μετά από όλη αυτή την προσπάθεια να πέσει ο Άσαντ, το αποτέλεσμα είναι ότι έχουμε ήδη δεχθεί στη Γερμανία 800.000 πρόσφυγες από τη Συρία. Θα μπορούσαν να αποφευχθούν όλα αυτά, εάν είχαμε σκεφτεί τι νόημα έχει μία πολιτική παρέμβασης σαν αυτή που είδαμε στη Συρία, αλλά και αλλού στην περιοχή, στο Ιράκ, στη Λιβύη κλπ. Στο τέλος εμείς την πληρώνουμε. Δεν μπορεί πρώτα να περιοριζόμαστε σε δεύτερο ρόλο και μετά να δηλώνουμε έκπληκτοι ή αγανακτισμένοι όταν η Ρωσία, το Ιράν και το καθεστώς του Μπασάρ Αλ Άσαντ επωφελούνται, σε γεωπολιτικούς όρους, από τη δική μας αινιγματική τακτική...»
«Αναμένεται πολιτικός συμβιβασμός»
Διδάκτωρ στο πανεπιστήμιο του Καΐρου, με σπουδές αραβικής λογοτεχνίας στη Δαμασκό και επί σειρά ετών ανταποκριτής της γερμανικής εφημερίδας Die Zeit στη Μέση Ανατολή, ο Μίχαελ Λίντερς θεωρείται γνώστης των συσχετισμών στην περιοχή. Η συνέντευξή του δόθηκε λίγο πριν ανακοινωθεί η εκκεχειρία στη βόρεια Συρία. Η πρόγνωσή του, που φαίνεται και τώρα επίκαιρη, είναι ότι «στο τέλος θα υπάρξει πολιτικός συμβιβασμός, ο οποίος πιθανότατα θα προβλέπει ότι ο τουρκικός στρατός αποχωρεί, ο τακτικός στρατός της Συρίας καταλαμβάνει οριστικά τον Βορρά και οι Κούρδοι αναγκάζονται να αποδεχθούν ότι αφοπλίζονται και χάνουν το καθεστώς αυτονομίας».
Όπως επισημαίνει μάλιστα ο Γερμανός αναλυτής, δεν είναι η πρώτη φορά που οι Κούρδοι ποντάρουν στον αμερικανικό παράγοντα, αλλά δεν κερδίζουν το στοίχημα. «Ο πρόεδρος Ερντογάν είναι αποφασισμένος να ξεμπερδέψει μια και καλή με αυτό που αποκαλεί 'τρομοκρατική απειλή' στη βόρεια Συρία» λέει ο Γερμανός αναλυτής. «Και μπορεί να το κάνει γιατί οι ΗΠΑ εγκαταλείπουν τους Κούρδους, οι οποίοι προηγουμένως είχαν πολεμήσει με επιτυχία το Ισλαμικό Κράτος. Από τη δεκαετία του '50 είναι η όγδοη φορά που οι Αμερικανοί αξιοποιούν τους Κούρδους στη βόρεια Συρία, στο Ιράκ ή στο Ιράν, για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους».
"Πολιτική συμβολισμών"
Η αλήθεια είναι ωστόσο ότι πολλές ευρωπαϊκές χώρες έχουν περιορίσει τις εξαγωγές όπλων προς την Τουρκία, ενώ και οι Αμερικανοί επιβάλλουν κυρώσεις στην Άγκυρα. Δεν δείχνει αυτό μία ουσιαστική αντίδραση; Ο Μίχαελ Λίντερς κάνει λόγο για πολιτική συμβολισμών. «Από την Ευρώπη η πίεση είναι ελάχιστη, αλλά και οι Αμερικανοί ακολουθούν απλώς μία πολιτική συμβολισμών, επιβάλλοντας κυρώσεις στις εισαγωγές τουρκικού χάλυβα, ο οποίος είναι αμελητέος από οικονομική άποψη. Εάν ήθελαν πράγματι να χτυπήσουν την Τουρκία θα είχαν εστιάσει στο τραπεζικό της σύστημα, όπως έκαναν με το Ιράν. Και τότε η εισβολή θα σταματούσε μέσα σε 24 ώρες».
Επιμέλεια: Γιάννης Παπαδημητρίου
dw.com
