Το φθινόπωρο και συγκεκριμένα ο Σεπτέμβριος είναι η καλύτερη περίοδος του χρόνου για να απολαύσεις τα στρείδια. Πλέον, αυτά μόνο αποκλει...
Το φθινόπωρο και συγκεκριμένα ο Σεπτέμβριος είναι η καλύτερη περίοδος του χρόνου για να απολαύσεις τα στρείδια. Πλέον, αυτά μόνο αποκλειστικό γαστρονομικό προνόμιο της ελίτ δεν θεωρούνται, καθώς ο οποιοσδήποτε μπορεί να βρει ποιοτικά στρείδια σε όχι και τόσο απαγορευτικές τιμές. Εκτός από ένα εξαιρετικά νόστιμο έδεσμα, θεωρούνται άκρως θρεπτικά, γι' αυτό και από πολύ παλιά οι άνθρωποι επεδίωξαν την τεχνητή εκτροφή τους.
Όπως σχεδόν όλα τα όστρακα, έτσι και αυτά, έχουν φανατικούς φίλους και το ίδιο ορκισμένους εχθρούς. Είναι γεγονός πως για να τα εκτιμήσει στο 100% κάποιος θα πρέπει να διαθέτει έναν αν μη τι άλλο εκπαιδευμένο ουρανίσκο: Η γεύση τους είναι ευαίσθητη, ενώ ο σημαντικότερος παράγοντας για να την απολαύσει κάποιος στο απόλυτο, είναι η φρεσκάδα. Σκέψου, ότι ο τελειότερος τρόπος κατανάλωσής τους είναι όταν βγαίνουν κατευθείαν από τη θάλασσα. Ασφαλώς, κάτι τέτοιο είναι σχεδόν αδύνατον.
Αξίζει να γνωρίζει κάποιος ότι τα στρείδια αναπαράγονται κάθε χρόνο γύρω στα τέλη Απριλίου, οπότε καλό θα είναι να αποφεύγεται τότε η κατανάλωσή τους, οπουδήποτε κι αν σερβίρονται. Τα μεγαλύτερα εκτροφεία στρειδιών βρίσκονται στις ακτές της Αγγλίας και της Γαλλίας, στον Ατλαντικό ωκεανό, και ειδικότερα σε περιοχές όπως η στάθμη της παλίρροιας φτάνει σε μεγάλο ύψος.
Γιατί θεωρούνται αφροδισιακά
Η πιο παλιά φήμη σχετικά με την εν λόγω πεποίθηση είχε να κάνει με το ότι οι τροφές που θεωρούνταν αφροδισιακές είναι εκείνες που έμοιαζαν με τα όργανα αναπαραγωγής του ανθρώπου. Και είναι κάτι παραπάνω από προφανές στο πού προσομοιάζουν τα στρείδια. Έπειτα, η θαλασσινή μυρωδιά τους θυμίζει τη γυναικεία.
Όλα αυτά φυσικά καταρρίφθηκαν σχετικά πρόσφατα όταν ερευνητές επιβεβαίωσαν την μάλλον ορθότερη εκδοχή, όπως αυτή δημοσιεύτηκε από την American Chemical Society. Υποστηρίζει πως είναι πλούσια σε αμινοξέα και αυτό βοηθά στην έκκριση ορισμένων ορμονών και πιο συγκεκριμένα της τεστοστερόνης και των οιστρογόνων. Ακόμη, ένα επιπλέον συστατικό τους, ο ψευδάργυρος, βοηθά στην καλύτερη λειτουργία του ανθρώπινου σώματος - αρκεί βέβαια τα στρείδια να καταναλωθούν ωμά.
Οι κατηγορίες
Το πιο πιθανό είναι να βρεις στρείδια εισαγωγής, με εκείνα του Ατλαντικού που διάβασες πιο πάνω να έχουν τη μερίδα του λέοντος στην αγορά. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, καθώς τα γαλλικά (ειδικά αυτά από τις ακτές της Βρετάνης) φημίζονται ως τα κορυφαία του πλανήτη - μάλιστα υπάρχουν και στην Βαρβάκειο. Χαρακτηρίζονται από την ιδιαιτέρως θαλασσινή τους γεύση, με γλυκιά και πολύ μαλακή σάρκα. Υπάρχουν όμως και εκείνα του Ειρηνικού (ή Ιαπωνίας), που εισήχθηκαν στην Ευρώπη κατά τη δεκαετία του 1970, όταν χρειαζόταν ενίσχυση ο ντόπιος πληθυσμός εξαιτίας πολλών διαδοχικών ασθενειών. Είναι το είδος που καλλιεργείται περισσότερο πια σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Έχουν περισσότερη σάρκα και εξίσου ενδιαφέρουσα γεύση.
Πώς τρώγονται
Οποιονδήποτε άνθρωπο της γαστρονομίας και αν ρωτήσεις, θα σου πει ότι ο καταλληλότερος τρόπος είναι να τα φας ωμά, με λίγο λεμόνι. Εναλλακτικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί ξύδι, Tabasco ή ακόμη και ένας χυμός εσπεριδοειδών. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα πως αποκλείεται το μαγείρεμα ή η χρήση κάποιων σαλτσών. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν κάλλιστα σε μακαρονάδα.
H δημοφιλέστερη πάντως συνταγή είναι τα στρείδια Rockefeller, με βούτυρο, σκόρδο, κρεμμύδι, τριμμένη φρυγανιά, παρμεζάνα, μαϊντανό και σπανάκι μεταξύ άλλων. Τέλος, ο καταλληλότερος τρόπος για να τα διατηρήσεις είναι να τα καλύψεις με μία βρεγμένη πετσέτα στη συντήρηση -και σε καμία περίπτωση στην κατάψυξη- ώστε να έχουν δροσιά και υγρασία. Μπορούν να διατηρηθούν ζωντανά μέχρι και για 6 ημέρες.
esquire.com.gr
