Στη μακραίωνη ιστορία της Ιαπωνίας υπάρχει η αυτοθανάτωση των σαράντα έξι Ρονίν, ως απόδειξη θάρρους και ανδρείας. Σύμφωνα με αυτή το 17...
Στη μακραίωνη ιστορία της Ιαπωνίας υπάρχει η αυτοθανάτωση των σαράντα έξι Ρονίν, ως απόδειξη θάρρους και ανδρείας. Σύμφωνα με αυτή το 1701 ο ανώτατος στρατιωτικός διοικητής, ο Σογκούν Τσουναγιόσι, που ζούσε στη πόλη Εντο θέλοντας να δείξει το σεβασμό του στον αυτοκράτορα ο οποίος ζούσε στο Τόκιο, έστειλε δώρα και αντιπροσώπους για τη γιορτή του Νέου Έτους. Το ίδιο έπραξε και ο αυτοκράτορας στέλνοντας τους δικούς του αντιπροσώπους να τα παραδώσουν.
Ο Τσουναγιόσι τοποθέτησε δύο τοπικούς άρχοντες, τον Ναγκανόρι Ασάνο και τον Μουναχάρε Ντάτε, ως υπεύθυνους υποδοχής της αυτοκρατορικής αντιπροσωπείας. Επειδή όμως και οι δύο ήταν άπειροι από τέτοιου είδους εκδηλώσεις ο Σογκούν διόρισε ως σύμβουλό τους τον Γιοσικάνε Κίρα-Κοζουκενοσούκε.
Ο Κίρα θύμωσε που ο άρχοντας Ασάνο δεν τον τίμησε με ακριβά δώρα και άρχισε να τον προσβάλλει και να τον ξεφτιλίζει μπροστά στους ακόλουθούς του. Δύο μήνες αργότερα, αφού ο Ασάνο πλέον δεν μπορούσε να αντέξει περισσότερο αυτή την ταπεινωτική για το πρόσωπό του συμπεριφορά τράβηξε το σπαθί του τραυματίζοντας ελαφρά τν Κίρα. Ήταν όμως μια πράξη βαριάς προσβολής απέναντι στον Σογκούν, ο οποίος διέταξε τον Ασάνο να κάνει σεπούκου, ενώ ο Κίρα δεν έλαβε καμία απολύτως τιμωρία.
Οι Σαμουράι του Ασάνο θύμωσαν από το γεγονός ότι ο Σογκούν δεν απένειμε ισότιμη δικαιοσύνη. Σύμφωνα με το νόμο όταν ένας άρχοντας έκανε σεπούκου το κάστρο του το κληρονομούσε ο Σογκούν και όχι η οικογένειά του, ενώ οι Σαμουράι που βρίσκονταν στην υπηρεσία του γίνονταν Ρονίν, δηλαδή πολεμιστές χωρίς άρχοντα. Οι Σαμουράι του Ασάνο διαφώνησαν μεταξύ τους για το πως πρέπει να συμπεριφερθούν.
Κάποιοι υποστήριξαν πως δεν έπρεπε να παραδώσουν το κάστρο κάποιοι άλλοι πως έπρεπε να σκοτώσουν τον Κίρα και άλλοι ότι έπρεπε να σεβαστούν το νόμο και να παραδοθούν ήρεμα και ειρηνικά. Ο πιο σπουδαίος σύμβουλος του Ασάνο, ο Οίσι Κουρασούνκε, κατέληξε στην απόφαση να ζητήσει από τον Σογκούν να ξαναϊδρυθεί ο οίκος των Ασάνο με άρχοντα τον μικρότερο αδελφό του νεκρού άρχοντά τους, τον Νταϊγκάγκου.
Αν η πρόταση δε γινόταν αποδεκτή τότε θα υπερασπίζονταν το κάστρο μέχρι θανάτου. Λίγες ημέρες αργότερα, καθώς οι αντιπρόσωποι του Σογκούν κατευθύνονταν προς το κάστρο, όσοι Σαμουράι διαφώνησαν με την απόφαση του Κουρανοσούκε εγκατέλειψαν το κάστρο αφήνοντας πίσω εξήντα συναδέλφους τους. Προτού ακόμα η αντιπροσωπεία φτάσει στο κάστρο, ο Νταϊγκάκου Ασάνο με επιστολή του στον Κουρανοσούκε ζήτησε να του παραδώσουν το κάστρο κάτι που έγινε αμέσως δεκτό. Πριν όμως το εγκαταλείψουν ορκίστηκαν να εκδικηθούν το θάνατο του άρχοντά τους δολοφονώντας τον Κίρα.
Οι εξήντα Σαμουράι διασκορπίστηκαν σε ολόκληρη την Ιαπωνία και για δύο ολόκληρα χρόνια έκαναν υπομονή υποδυόμενοι τους εμπόρους, τους ζητιάνους και τους αλκοολικούς υπομένοντας τις προσβολές που δέχονταν. Παράλληλα συνέλεγαν πληροφορίες για τον Κίρα. Σε μια μυστική τους συνάντηση όπου τελικά παρευρέθηκαν οι σαράντα επτά από τους εξήντα Σαμουράι αποφάσισαν πως είχε έρθει η ώρα της εκδίκησης.
Στις 14 Δεκεμβρίου 1702 χωρισμένοι σε δύο ομάδες εισέβαλλαν στο σπίτι του Κίρα. Στη μάχη που διήρκησε μιάμιση ώρα θανάτωσαν τους εξήντα ένα φρουρούς ενώ τον Κίρα τον αποκεφάλισαν. Το κεφάλι του το τοποθέτησαν στο μνήμα του άρχοντά τους Ασάνο αποκαθιστώντας με αυτό τον τρόπο την τιμή του. Ταυτόχρονα, ο Οίσι Κουρανοσούκε έστειλε στον Σογκούν δύο άντρες του προκειμένου να τον ενημερώσουν τι είχε συμβεί και να τους δώσει εντολές.
Ο Σογκούν εντυπωσιάστηκε από την αφοσίωσή τους στον άρχοντά τους αλλά έπρεπε να πάρει μια σωστή απόφαση: Να τους χαρίσει τη ζωή αναγνωρίζοντας ότι εφάρμοσαν τον κώδικα του Μπουσίντο ή να τηρήσει το νόμο; Μετά από σαράντα επτά ημέρες περισυλλογής τους διέταξε να κάνουν σεπούκου, όχι σαν κοινοί εγκληματίες αλλά σαν έντιμοι πολεμιστές. Από την ποινή εξαιρέθηκε μόνο ο μικρότερος γιος του Κουρανοσούκε, ηλικίας δεκαέξι ετών.
Στις 4 Φεβρουαρίου 1703 οι σαράντα έξι Σαμουράι χωρίστηκαν σε τέσσερεις ομάδες και όλοι μαζί διέπραξαν την τελετουργική αυτοκτονία. Όλοι τους θάφτηκαν με τιμές δίπλα στον άρχοντά τους Ασάνο.
Σήμερα η μνήμη τους γιορτάζεται κάθε χρόνο ενώ χιλιάδες επισκέπτες συρρέουν στους τάφους τους.
