Του Paulo Coelho Κάθε άνθρωπος γνωρίζει τον καλύτερο τρόπο για α συμφιλιωθεί με τη ζωή. Ορισμένοι χρειάζονται κάποια ασφάλεια και άλλο...
Του Paulo Coelho
Κάθε άνθρωπος γνωρίζει τον καλύτερο τρόπο για α συμφιλιωθεί με τη ζωή. Ορισμένοι χρειάζονται κάποια ασφάλεια και άλλοι ρίχνονται άφοβα στον κίνδυνο. Δεν υπάρχουν συνταγές για να ζήσει κανείς το όνειρό του. Ακούγοντας την καρδιά του, ο καθένας θα καταλάβει τι είναι καλύτερο να κάνει.
Ακολουθούν ορισμένες σχετικές ιστορίες:
Η βοήθεια προκαλεί σύγχυση
Ο Αμερικανός συγγραφέας Σ. Άντερσον υπήρξε πάντα απείθαρχος και έγραφε παρακινούμενος μονάχα από την ίδια του την ανυπακοή. Οι πρώτοι του εκδότες, θορυβημένοι από την άθλια κατάσταση στην οποία ζούσε ο Άντερσον, αποφάσισα να του στείλουν μια επιταγή σε εβδομαδιαία βάση ως προκαταβολή για το επόμενο μυθιστόρημά του.
Ένα μήνα μετά, τους επισκέφθηκε ο συγγραφέας και τους επέστρεψε όλες τις επιταγές.
"Εδώ και πολύ καιρό δεν μπορώ να γράψω ούτε γράμμα", είπε ο Άντερσον. "Μου είναι αδύνατον να εργαστώ ενώ η οικονομική ασφάλεια με ατενίζει από την απέναντι πλευρά του τραπεζιού".
Ποτέ να μην σκέφτεσαι
τον άλλον δρόμο
"Από τη στιγμή που διαλέγουμε ένα δρόμο, πρέπει να ξεχνάμε όλους τους άλλους", έλεγε ο δάσκαλος στους μαθητές του. Ο Λόουον, ο μαθητής που δεν ξέρει να μαθαίνει, ακούει με προσοχή.
Φεύγοντας από το χώρο του μαθήματος, ο Λόουον προσκαλείται από κάποια άτομα για να δώσε μια διάλεξη σε ένα μπαρ.
"Αρνούμαι κάθε αμοιβή", λέει ο Λόουον. "Έκανα την επιλογή μου, είμαι ένας απλός υπηρέτης, θέλω να διαδώσω το λόγο της πίστης".
Οι άνθρωποι ικανοποιούνται, πηγαίνουν στο μπαρ και ο Λόουον δίνει τη διάλεξη. Στο τέλος τους ρωτά: "Μόνο και μόνο από περιέργεια θα ήθελα να μάθω πόσα χρήματα αρνήθηκα".
Μαθαίνοντας την εξαιρετική αμοιβή που θα του δινόταν, ο Λόουον αισθάνεται ότι οι άνθρωποι τον εκμεταλλεύτηκαν και πηγαίνει στον δάσκαλό του να παραπονεθεί.
"Όταν κάνουμε μια επιλογή, πρέπει πάντα να ξεχνάμε τις άλλες εναλλακτικές προοπτικές που είχαμε. Ο άνθρωπος που ακολουθεί ένα δρόμο και σκέφτεται τι έχασε απορρίπτοντας τους άλλους δεν θα φτάσει ποτέ πουθενά", είναι η απάντηση του δασκάλου.
Απόρριψη των
μικρών σφαλμάτων
Ο δάσκαλος ζήτησε από τους μαθητές του να βρουν φαγητό. Ταξίδευαν και δεν μπορούσαν να τραφούν σωστά.
Οι μαθητές γύρισαν αργά το απόγευμα.
Ο καθένας από αυτούς είχε μαζί του τα λίγα που είχε συλλέξει από την ελεημοσύνη των άλλων: σαπισμένα φρούτα, σκληρό ψωμί, ξινισμένο κρασί.
Ένας μαθητής, ωστόσο, κουβαλούσε ένα καλάθι με ώριμα μήλα.
"Θα κάνω τα πάντα ότι μπορώ για να βοηθάω τον δάσκαλο και τους αδερφούς μου", είπε καθώς μοίραζε τα μήλα στους υπόλοιπους.
"Που τα βρήκες αυτά;", ρώτησε ο δάσκαλος.
"Αναγκάστηκα να τα κλέψω. Ήθελαν να μου δώσουν μόνο πολυκαιρισμένα τρόφιμα, παρόλο που γνώριζαν ότι κηρύττουμε το Λόγο του Θεού".
"Τότε φύγε μαζί με τα μήλα σου και μην ξαναγυρίσεις ποτέ", είπε ο δάσκαλος. "Εκείνος που σήμερα κλέβει για εμένα, αύριο θα καταλήξει να κλέψει εμένα".
