Πώς είναι δυνατόν να μην σέβεσαι; Να μην το αγαπάς; Να μην το φροντίζεις; Πώς επιτρέπεις την αγαπημένη ελληνική παραλία σου, να είναι γ...
Πώς είναι δυνατόν να μην σέβεσαι; Να μην το αγαπάς; Να μην το φροντίζεις; Πώς επιτρέπεις την αγαπημένη ελληνική παραλία σου, να είναι γεμάτη με σκουπίδια;
Το ότι πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που δεν σέβονται τις θάλασσες και τις ακτές, φροντίζοντας για τη σταθερή διάβρωση και μόλυνση του περιβάλλοντος είναι κάτι που δυστυχώς θα υπάρχει πάντα. Η κατάσταση είναι τραγική κι όλοι πρέπει ν' αναλαμβάνουμε το μερίδιο της ευθύνης που μας αναλογεί. Από τους ποιούς εκλέγουμε, μέχρι τα σκουπίδια που πετάμε δεξιά και αριστερά [αφού δεν μας βλέπει κανένας] μολύνοντας ότι πιο όμορφο έχει να επιδείξει η φύση. Και φύση είναι η ίδια η ζωή μας!
Τα απορρίμματά μας έχουν αλλάξει, με αποτέλεσμα να είναι πολύ περισσότερα αλλά και πολύ διαφορετικά από αυτά πριν 20 ή 30 χρόνια. Στα απορρίμματά μας περιέχονται προϊόντα που δεν αποσυντίθενται εύκολα στη φύση (πλαστικά, κυρίως, αλλά και μέταλλα όπως το αλουμίνιο που έχουν διάρκεια ζωής στη θάλασσα δεκάδες ή εκατοντάδες χρόνια) ή μπορεί να είναι επικίνδυνα και τοξικά (μπαταρίες, οθόνες, συσκευές, αμίαντος, υπολείμματα φαρμάκων και φυτοφαρμάκων κα).
Από την άλλη πολύ περισσότερα απορρίμματα καταλήγουν στο περιβάλλον και τελικά στις θάλασσες και τις ακτές από δραστηριότητες είτε στην ξηρά είτε στη θάλασσα. Χιλιάδες άνθρωποι κάθε χρόνο επισκεπτόμαστε τις ακτές, και φεύγοντας αφήνουμε πίσω μας συσκευασίες φαγητού και ποτού, αποτσίγαρα, μπάλες, σαγιονάρες και κουβαδάκια. Όλα αυτά τα υλικά αργά ή γρήγορα καταλήγουν στη θάλασσα. Αλλά και τα απορρίμματα από μια ρεματιά ή τους δρόμους των πόλεων καταλήγουν αργά ή γρήγορα στη θάλασσα.
Κάθε χρόνο πολλές χιλιάδες τόνοι σκουπιδιών ταξιδεύουν στη θάλασσα, κάθονται στο βυθό ή εκβράζονται στις ακτές προκαλώντας ανυπολόγιστη περιβαλλοντική καταστροφή και προκαλώντας σημαντικές επιπτώσεις στα είδη της θάλασσας. Οι επιστήμονες σε ένα μεγάλο βαθμό έχουν χαρτογραφήσει (και συνεχίζουν να χαρτογραφούν και να προειδοποιούν για) τις αιτίες και τις συνέπειες.
Όπως έχει προκύψει από τις ετήσιες εκστρατείες εθελοντικού καθαρισμού ακτών, μεγάλο ποσοστό των σκουπιδιών είναι διάφορα είδη πλαστικών - κυρίως πλαστικά συσκευασίας - σε ποσοστό πάνω από 60%, κι ακολουθούν το αλουμίνιο και τα υπόλοιπα μέταλλα (10%), το χαρτί (15%), το γυαλί (10%) και διάφορα άλλα υλικά (5%).
Καλά τα έλεγε ο γλάρος πριν χρόνια αλλά χάθηκε κι αυτός! Κουράστηκε!
Τα είπε, τα ξαναείπε και αποτέλεσμα κανένα... Λοιπόν εσύ, καλέ μου άνθρωπε, που πετάς την πλαστική συσκευασία από τα μπισκότα, τα πατατάκια, το ποτήρι του καφέ σου, τα τσιγάρα σου κι ό,τι άλλο τέλος πάντων θεωρείς πως πρέπει να ξεφορτωθείς στην παραλία, μάθε πως όλα αυτά θα είναι τριγύρω σου για πολλά χρόνια. Θα έρχεσαι σε αυτή τη παραλία ξανά και ξανά και αυτά τα σκουπίδια που τόσο εύκολα πέταξες, θα είναι κάπου γύρω σου.
Μπορεί να τα βλέπεις, μπορεί κι όχι. Δε σε νοιάζει όμως. Σκέψου μόνο πως το κακό που κάνεις είναι διπλό. Αλλά ούτε αυτό σε νοιάζει! Δημιουργείς συνεχιστές σε αυτή την άσχημη πράξη σου, δεν το καταλαβαίνεις; Δίνεις το κακό παράδειγμα στα παιδιά σου. Θα μάθουν κι αυτά να μη σέβονται το περιβάλλον τους κι αυτό σημαίνει πως δε θα σέβονται κανέναν. Εκτός βέβαια κι αν πετάς τα σκουπίδια και στο πάτωμα του σπιτιού σου. Όχι φυσικά! Εκεί είσαι νοικοκύρης πρώτος! Όλα αστράφτουν αρκεί να μεταφέρεις τη βρωμιά σου αλλού.