Ο συγγραφέας Χόρχε Λουίς Μπόρχες σε μια διάλεξή του με θέμα «το βιβλίο» τόνιζε τη σημασία ενός υλικού μέσου στην ιστορία του ανθρώπινου...
Ο συγγραφέας Χόρχε Λουίς Μπόρχες σε μια διάλεξή του με θέμα «το βιβλίο» τόνιζε τη σημασία ενός υλικού μέσου στην ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού λέγοντας τα εξής:
Από όλα τα εργαλεία του ανθρώπου, το πιο εκπληκτικό είναι, χωρίς καμιά αμφιβολία, το βιβλίο. Τα άλλα είναι προεκτάσεις του κορμιού του. Το μικροσκόπιο και το τηλεσκόπιο είναι προεκτάσεις της όρασής του· το τηλέφωνο είναι προέκταση της φωνής του· έχουμε επίσης το αλέτρι και το σπαθί, προεκτάσεις του χεριού του. Το βιβλίο όμως είναι άλλο πράγμα: το βιβλίο είναι μια προέκταση της μνήμης του και της φαντασίας του.
Και το βιβλίο είναι πολιτισμός.
Η έννοια της λέξης πολιτισμός είναι πολυδιάστατη και προσαρμοσμένη μέσα στην ιστορία του ανθρώπου. Προσαρμοσμένη στο βαθμό που να χαρακτηρίζει σε κάθε εποχή τις ανάγκες του για εκφραστικότητα προς κάτι ανώτερο από τη βιολογική του υπόσταση. Με τον τρόπο αυτό προσδίδει τις επιδράσεις του (θετικές ή αρνητικές) στην τοπική κοινωνία ή σε ολόκληρο τον κόσμο. Η έννοια του πολιτισμού χαρακτηρίζει και χαρακτηρίζεται, για κάθε χώρα, από οποιοδήποτε παγκόσμια αναγνωρισμένο υλικό και υπαρκτό τεχνητό ή φυσικό δημιούργημα.
Με τη στενή του έννοια ο όρος δηλώνει, κυρίως, το σύνολο των αξιών καθώς και τις γνωστικές και αισθητικές συνήθειες μιας κοινότητας και ως εκ τούτου, περιλαμβάνει την Πολιτιστική Κληρονομιά, τις Τέχνες, τη Λογοτεχνία και τα Κινήματα Σκέψης.
Στην Αμαλιάδα όμως ο Πολιτισμός δεν είναι μια έννοια η οποία κυριαρχεί.
Για τις δημοτικές αρχές, ποτέ δεν υπήρξε η άμεση προτεραιότητά τους. Φυσικά υπάρχει ο Πολυχώρος στον οποίο κυρίως διοργανώνονται διάφορες εκδηλώσεις, όπως εκθέσεις ζωγραφικής.
Αλλά το βιβλίο γενικώς απουσιάζει.
Υπάρχει όμως η Παπαχριστοπούλειος βιβλιοθήκη. Στις 6-10-1957 συντάχθηκε στην Αμερική η διαθήκη του Χρήστου Παπαχριστόπουλου στα αγγλικά και στις 19-10-1964 μεταφράστηκε στα ελληνικά και το κληροδότημα ήταν 30,000 δολάρια για την στέγαση της βιβλιοθήκης σε ιδιόκτητο κτίριο. Χτίστηκε στον χώρο όπου στεγαζόταν η ανενεργή Ηλεκτρική Εταιρεία σ' ένα δημοτικό πάρκο με δέντρα και τσιμεντένιους διαδρόμους και εγκαινιάστηκε το 1967 αφού εμπλουτίστηκε με πλήθος βιβλίων από δωρεές ντόπιων και ξένων.
Το 1972 σε μία ανοιχτή συνέλευση 80 ατόμων κρίθηκε απαραίτητο να τροποποιηθεί το καταστατικό του σωματείου και να μετονομαστεί σε Παπαχριστοπούλειος Βιβλιοθήκη Αμαλιάδας με την υπ' αριθμό 252-12-1972 απόφαση του Πρωτοδικείου Αμαλιαδας.
Στο καταστατικό ορίστηκε ότι στο εννεαμελές διοικητικό συμβούλιο θα μετείχε ο εκάστοτε Μητροπολίτης χωρίς δικαίωμα ψήφου και το πρώην σωματείο θα στεγαζόταν στο κτίριο της βιβλιοθήκης. Πέραν του κληροδοτήματος του Χρήστου Παπαχριστόπουλου η βιβλιοθήκη δεν είχε χρηματοδότηση οπότε κατόπιν αιτήματος του σωματείου και έπειτα από συμφωνία περιείλθε στην ιδιοκτησία του Δήμου.
Στο χρονικό διάστημα 1991-1996 οργανώθηκε το αναγνωστήριο και έγινε δυνατή η σύνδεσή της με το Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού,το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων,το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου και τις βιβλιοθήκες του νομού Ηλειάς. Σ'αυτή την χρονική περίοδο και συγκεκριμένα το 1995 με την υπ'αριθμό 345/1995 απόφαση του το Δημοτικό Συμβούλιο Αμαλιαδας ψήφισε τον κανονισμό για την διοίκηση,την διαχείριση και την λειτουργία της ορίζοντας 9μελές Διοικητικό συμβούλιο από τον Δήμο αποτελούμενο από ένα δημοτικό σύμβουλο και οκτώ μέλη που ασχολούνται με θέματα πολιτισμού.
Μεγάλοι ευεργέτες της βιβλιοθήκης είναι ο Χρήστος Παπαχριστόπουλος, όπως αναφέρεται παραπάνω και ο Κωνσταντίνος Λαζαράκης ο μετέπειτα και εξ αφορμής βιβλιοθήκης κληροδότης του Λαζαράκειου Δημοτικού Μεγάρου.
Ο Χρήστος Παπαχριστόπουλος όρισε επιτροπή που διαχειρίζεται τα του Κληροδοτήματος. Με την αποπεράτωση του κτιρίου διατίθενται και κονδύλια για την λειτουργία της βιβλιοθήκης.
Ο Κωνσταντίνος Λαζαράκης ενίσχυσε για πολλά χρόνια οικονομικά την βιβλιοθήκη, την εμπλούτιζε με νέους τίτλους βιβλίων και υλικοτεχνική υποδομή.
Σήμερα η Παπαχριστοπούλειος Βιβλιοθήκη στεγάζεται στο κτήριο που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης, στην πλατεία Μπελογιάννη. Σε ένα σημείο όπου η πρόσβαση είναι σχετικά εύκολη για τον καθένα που θέλει να την επισκεφτεί.
Μάλιστα, μέχρι πριν μερικούς μήνες, στο ισόγειο στέγαζε και τις συνεδριάσεις των δημοτικών συμβουλίων όπου ποτέ κάποιο μέλος του να φέρει προς συζήτηση και φυσικά να παρθεί η ανάλογη απόφαση για την εξωτερική αποκατάσταση του κτηρίου, το οποίο βρίσκεται σε άθλια κατάσταση.
Οι εικόνες, άλλωστε, "μιλούν" από μόνες τους:
