Αιμομιξία, λεσβιακό σεξ, σαδομαζοχισμός, απύθμενη οργή και ταξικό μίσος είναι όροι που συνθέτουν την εικόνα του πιο ειδεχθούς εγκλήματος...
Πρωταγωνίστριες δεν ήταν άλλες από τις δύο αδελφές υπηρέτριες, Κριστίν και Λέα Παπέν, που οι αστοί της εποχής τους μίσησαν και οι συγγραφείς… λάτρεψαν.
Της Όλγας Παρθενέα - Γεωργάτσου
Οι «Δούλες» του Ζαν Ζενέ αγαπήθηκαν όσο ελάχιστα θεατρικά έργα έχουν καταφέρει, με το χάσμα μεταξύ της αστικής τάξης και των ανθρώπων που τους υπηρετούσαν εσώκλειστοι στην Γαλλία του 19ου αιώνα να αναλύεται σε βάθος.
Μπορεί στις 17 Απριλίου του 1947, ο Ζενέ να σύστησε τις δύο αδελφές – δολοφόνους στο κοινό ως Σολάνζ και Κλερ, ωστόσο όλοι γνώριζαν πως όσα πρόκειται να διαδραματιστούν επάνω στη σκηνή αφορούσαν στο βράδυ της 2ης ημέρας του Φεβρουαρίου του 1933 όταν οι σύζυγος και η κόρη του συνταξιούχου δικηγόρου Λάνσελον βρέθηκαν κατακρεουργημένες στο σαλόνι του σπιτιού τους…
Η «προβληματική» σχέση των Κριστίν και Λέα Παπέν
Γεννημένες στις 8 Μαρτίου 1905 και 15 Σεπτεμβρίου 1911 αντίστοιχα και μεγαλωμένες στη γαλλική πόλη Λε Μαν, οι δύο αδελφές βίωσαν από μικρές τη συναισθηματική απόρριψη, όταν οι γονείς τους χώρισαν και οι ίδιες κατέληξαν σε ορφανοτροφεία. Η μεγαλύτερη αδελφή τους, Εμίλια εργαζόταν ήδη ως νταντά και παρότι η μικρότερη εκ των τριών, Λέα, έζησε για λίγο με έναν θείο τους, όταν εκείνος πέθανε ακολούθησε την μοίρα της Κριστίν, η οποία βρισκόταν ήδη στο ίδρυμα.
Μεγαλώνοντας ξεκίνησαν να εργάζονται σε διάφορα σπίτια αστών του Λε Μαν, ενώ επεδίωκαν πάντα να εργάζονται μαζί στην ίδια οικογένεια. Οι δυο τους φημίζονταν για την εργατικότητά τους και την εμμονή τους να βρίσκονται όλα στην εντέλεια, ενώ κανείς δεν είχε υποψιαστεί από που πραγματικά πήγαζε η ανάγκη τους να μην αποχωρίζεται ποτέ η μία την άλλη.
Όπως αποδείχθηκε στην πορεία, Κριστίν και Λέα είχαν μια βαθιά αρρωστημένη σχέση μεταξύ τους που περιελάμβανε την αιμομιξία, τις λεσβιακές σχέσεις και την κοινή τους αγάπη για τον σαδομαζοχισμό, με την Κριστίν να ασκεί πλήρη επιρροή στη μικρότερη αδελφή της. Σύμφωνα με μαρτυρίες, ποτέ κανείς δεν τις είχε δει να βγαίνουν με άλλα κορίτσια ούτε κάποιος δεσμός τους με άντρα έγινε ποτέ γνωστός. Ο λόγος έμελλε να προκαλέσει αποτροπιασμό στη συντηρητική Γαλλία της εποχής.
Η γνωριμία τους με την οικογένεια Λάνσελον
Το 1926 –άγνωστο το πότε ακριβώς- η 21 ετών τότε Κριστίν ξεκινά να εργάζεται εσώκλειστη στο σπίτι των Λάνσελον στο Λε Μον. Δύο μήνες αργότερα, η 15χρονη Λέα βρίσκεται κι αυτή στο πλευρό της αδελφής της, αφού οι δυο τους αρνούνταν να μείνουν μακριά η μία από την άλλη. Δούλευαν καθημερινά 12 – 14 ώρες και έπαιρναν άδεια μόλις για μισή ημέρα την εβδομάδα ίσα ίσα για να δώσουν το παρών στην εκκλησία.
Αποκαλούσαν τη σύζυγο του Ρενέ Λάνσελον, Λεονί, «μητέρα» και έδειχναν να ανέχονται την εμμονή αυτής και της κόρης της, Ζενεβιέβ, με την καθαριότητα. Λέγεται πως οι δύο κυρίες του σπιτιού ήταν τόσο σχολαστικές που φορούσαν λευκά γάντια και «χάιδευαν» τις επιφάνειες του σπιτιού για να δουν αν οι υπηρέτριες είχαν κάνεις σωστά τη δουλειά τους.
Σχέση αγάπης και μίσους με την κυρίες του σπιτιού
Κριστίν και Λέα βίωναν αντιφατικά συναισθήματα για την Λεονί και την 27χρονη κόρη της. Από τη μία τις θαύμαζαν και ήθελαν να τους μοιάσουν και από την άλλη ένιωθαν το ταξικό μίσος και τον φθόνο να τις πνίγει. Σύμφωνα με τους θεατρικούς συγγραφείς και τους σκηνοθέτες που ασχολήθηκαν με την ιστορία τους, όταν οι κυρίες έλειπαν από το σπίτι, εκείνες φορούσαν τα ρούχα τους και φαντάζονταν τους εαυτούς τους στη θέση τους: Πλούσιες, με κοινωνικό status και απόλυτα ελεύθερες.
Οι ρόλοι ήταν μοιρασμένοι. Η μία υποδυόταν την κυρία και η άλλη τη δούλα. Και όλο αυτό το παιχνίδι εναλλάξ. Τις ώρες που δεν εργάζονταν, βρίσκονταν πάντα μαζί, απομονωμένες στο δωμάτιό τους στον τρίτο όροφο της οικίας των Λάνσελον. Το τι συνέβαινε πίσω από την κλειστή πόρτα δεν μπορούσε να το φανταστεί κανείς. Στο μεταξύ, ο καιρός περνούσε και οι σχέσεις τους με την Κυρία Λεονί χειροτέρευε, καθώς εκείνες δε μπορούσαν να διαχειριστούν το γεγονός πως στην κοινωνία που ζούσαν εκείνες θα ήταν για πάντα οι «δούλες» κι εκείνη η… κυρία τους.
Λεονί και Ζενεβιέβ: Κατακρεουργημένες, χωρίς μάτια και νύχια
Αυτή ακριβώς ήταν η εικόνα που αντίκρισε ο συνταξιούχος κύριος Λάνσελον μόλις μπήκε στο σπίτι αργά το βράδυ στις 2 Φεβρουαρίου του 1933. Ο ίδιος περίμενε τη σύζυγο και την κόρη του για δείπνο στο σπίτι του αδερφού της γυναίκας του, όμως όταν εκείνες δεν εμφανίστηκαν ποτέ, γύρισε στο σπίτι όντας βέβαιος πως κάτι κακό τους είχε συμβεί. Και δεν διαψεύστηκε.
Τα πτώματα των Λεονί και Ζενεβιέβ
Μόλις αδερφός και σύζυγος έφτασαν στο σπίτι, αδυνατούσαν να μπουν, διότι η πόρτα ήταν κλειδωμένη από μέσα, όμως ήταν βέβαιοι πως κάποιος βρισκόταν εκεί. Από το παράθυρο μπορούσαν να διακρίνουν το φως ενός αναμμένου κεριού στο δωμάτιο των υπηρετριών. Η αστυνομία έφτασε λίγα λεπτά αργότερα, μπήκε στο σπίτι από το παράθυρο του σαλονιού χωρίς τον Ρενέ για να αντικρύσει το αποτρόπαιο θέαμα: Μητέρα και κόρη βρίσκονταν στο πάτωμα, χτυπημένες σε τέτοιο βαθμό που δύσκολα θα αναγνώριζε κανείς την ταυτότητά τους.
Στα πρακτικά, αυτό που προκάλεσε ιδιαίτερη οργή ήταν το βγαλμένο μάτι της Ζενεβιέβ που βρισκόταν λίγα μέτρα δίπλα από το πτώμα της και καθιστούσε σαφές πως οι δύο γυναίκες είχαν δεχτεί χτυπήματα ακόμα και μετά θάνατον. Αργότερα, οι αστυνομικοί παρατήρησαν πως από τα δύο πτώματα έλειπαν μάτια και νύχια, με τους βολβούς της κυρίας Λάνσελον να βρίσκονται τυλιγμένοι στο κασκόλ που φορούσε στο λαιμό της. Οι αδελφές Παπέν βρίσκονταν στο υπνοδωμάτιό τους, γυμνές, τυλιγμένες με κιμονό και ξαπλωμένες στο κρεβάτι.
Όταν η αστυνομία εισέβαλλε στην κάμαρα, εκείνες αμέσως ομολόγησαν το έγκλημά τους, παρότι η γενική συμπεριφορά τους δε θύμιζε ανθρώπους με συνοχή στις πράξεις τους. Είχαν πλυθεί για να καθαριστούν από τα αίματα, ενώ φρόντισαν να «αποστειρώσουν» και τα όπλα του φόνου: ένα σφυρί, ένα κουζινομάχαιρο και μία τσαγιέρα από κασσίτερο που από τα χτυπήματα είχε παραμορφωθεί και δεν ήταν εφικτό να ξαναχρησιμοποιηθεί ως κουζινικό σκεύος.
Η αφορμή του εγκλήματος
Σύμφωνα με τις δυο τους, όλα ξεκίνησαν όταν μητέρα και κόρη επέστρεψαν στο σπίτι ξαφνικά μεταξύ 5.30 και 7.00 το απόγευμα, παρότι ήταν προγραμματισμένο να καθυστερήσουν μέχρι το επόμενο πρωί καθώς μετά τα πρωινά τους ψώνια θα πήγαιναν για δείπνο στον αδερφό της Λεονί. Κριστίν και Λέα είχαν κάνει τις καθημερινές τους δουλειές, όμως ένα ελαττωματικό σίδερο είχε ρίξει ξανά την ασφάλεια του σπιτιού.
Η Λέα το ίδιο πρωινό είχε πάει να φτιάξει στον ηλεκτρολόγο το χαλασμένο σίδερο, όμως γυρνώντας σπίτι και βάζοντας το στην πρίζα για να σιδερώσει, οι ασφάλειες έπεσαν και το σπίτι έμεινε χωρίς ρεύμα. Η Κριστίν αποφάσισε να ασχοληθεί με τις ασφάλειες το επόμενο πρωινό, γνωρίζοντας πως η οικογένεια δεν θα επέστρεφε μέχρι την επόμενη μέρα.
Η Λεονί, γυρνώντας ξαφνικά με την κόρη της, σε έξαλλη κατάσταση για το σκοτάδι που επικρατούσε, άρχισε να φωνάζει στις υπηρέτριες. Τότε ήταν που δέχτηκε το πρώτο χτύπημα της Κριστίν και έπεσε κάτω αναίσθητη. Η μεγαλύτερη υπηρέτρια φωνάζοντας «θα τις σφάξω», έχει ήδη βγει εκτός ορίων. Η Λέα καταβαίνει από το δωμάτιό τους και ακούει την Κριστίν να της φωνάζει «σπάσ’ της το κεφάλι και βγάλ’ της τα μάτια». Υπακούει και αφού έχουν «ξεμπερδέψει» με την Λεονί σειρά έχει η Ζενεβιέβ, την οποία ανέλαβε να σκοτώσει εξολοκλήρου η Κριστίν.
«Τέρας» η Κριστίν, «πιόνι» η Λέα
Αυτή ακριβώς ήταν η ετυμηγορία του δικαστηρίου, που ήθελε την 22χρονη Λέα υποχείριο και πλήρως εξαρτημένη από την Κριστίν. Αμέσως μετά την εισβολή της αστυνομίας στο σπίτι των Λάνσελον, οι δύο αδελφές μεταφέρθηκαν –φορώντας μόνο τα κιμονό τους- στο αστυνομικό τμήμα και φυλακίστηκαν χωριστά ή μία από την άλλη. Η Κριστίν, μη μπορώντας να διαχειριστεί την απόσταση αυτή, παρουσίασε επιθετική και άκρως αυτοκαταστροφική συμπεριφορά. Φώναζε συνέχεια το όνομα της Λέα και παρακαλούσε τους αστυνομικούς να την πάνε κοντά της. Τελικά, η αστυνομία αποφάσισε να φέρει σε επαφή τις δύο δολοφόνους, όμως η σεξουαλική διάθεση της Κριστίν προς τη Λέα οδήγησε στην άμεση απομάκρυνσή τους.
Λέα και Κριστίν
Τα πτώματα των κυριών Λάνσελον όπως ακριβώς βρέθηκαν στις 2 ΦεβρουαρίουΟι αδελφές μεταφέρονται στο άσυλοΚριστίν ΠαπένΛέα ΠαπένΤο πριν και το μετά των Παπέν Τα πιο «βαριά» επεισόδια δεν έλειψαν για την Κριστίν. Η ίδια, τον Ιούλιο του 1933, πάνω σε μία κρίση της προσπάθησε να βγάλει τα ίδια της τα μάτια και έτσι οι αρχές έκριναν πως η μόνη λύση στην περίπτωσή της ήταν η ρόμπα ψυχασθενών –γνωστή και ως ζουρλομανδύας- ώστε να αποφευχθούν τα χειρότερα. Στην προσπάθειά της να βρεθεί στο πλευρό της Λέα, κατέθεσε αργότερα πως τη νύχτα των φόνων είχε βιώσει ακριβώς το ίδιο επεισόδιο και πως η αδελφή της δεν συμμετείχε στις δολοφονίες. Από την άλλη, η Λέα δήλωσε το ίδιο ένοχη με την Κριστίν και αρνήθηκε την αθωότητά της για την οποία έκανε λόγο η Κριστίν.
Η δίκη των δύο αδελφών για τους φόνους των Λεονί και Ζενεβιέβ πραγματοποιήθηκε 8 μήνες μετά τη σύλληψή τους, τον Σεπτέμβριο του 1933. Η γαλλική κοινωνία παρακολουθούσε τις εξελίξεις με ενδιαφέρον και τρόμο συνάμα, με τους αστούς να τρέμουν στην ιδέα πως οι Παπέν θα μπορούσαν να εμφανιστούν έξω από την πόρτα τους και να τους κάνουν τα ίδια που έκαναν στην οικογένεια Λάνσελον. Σύμφωνα με μαρτυρίες, ο κόσμος ήταν τόσο τρομοκρατημένος από τη δράση τους, που αδυνατούσε να κοιμηθεί για μήνες μετά τους φόνους. Κριστίν και Λέα αρνήθηκαν τη σεξουαλική σχέση μεταξύ τους, δεν έκαναν όμως το ίδιο και για όσα έπραξαν στις 2 Φεβρουαρίου. Δεν δέχτηκαν, μάλιστα, να έχουν ούτε συνήγορο, μη γλιτώνοντας έτσι την καταδίκη τους. Οι «Δούλες» που κατακρεούργησαν και έβγαλαν τα μάτια των κυριών τους – Η πραγματική ιστορία του διασημότερου εγκλήματος της Γαλλίας
Οι αδελφές Παπέν στο δικαστήριο
Η Κριστίν, η οποία θεωρήθηκε μέσης διανόησης, έλαβε τη χειροτέρα όλων των ποινών και καταδικάστηκε σε θάνατο στη γκιλοτίνα. Η ποινή της, ωστόσο, μειώθηκε σε ισόβια κάθειρξη, ενώ η Λέα ως άτομο χαμηλής διανόησης θεωρήθηκε «πιόνι» της αδελφής της και καταδικάστηκε σε 10 χρόνια σκληρής κοινωφελούς εργασίας. Το δικαστήριο δεν έλαβε υπόψιν του το καθαρό ποινικό τους μητρώο ούτε την προϊστορία της οικογένειάς τους με διανοητικά και ψυχολογικά προβλήματα.
Η κατάληξη των δύο αδελφών
Η κατάσταση της Κριστίν χειροτέρεψε δραματικά στη φυλακή και κρίθηκε αναγκαίο να μεταφερθεί σε ψυχιατρική κλινική. Τέσσερα χρόνια μετά το φονικό στην οικία των Λάνσελον, στα 32 της χρόνια, πεθαίνει από υποσιτισμό στο ίδιο άσυλο. Η ζωή της Λέα μετά τα όσα συνέβησαν δεν είναι γνωστή. Κάποιοι υποστήριξαν πως βρήκε ξανά δουλειά ως υπηρέτρια χρησιμοποιώντας ψεύτικο όνομα.
Όσο για τον θάνατό της; Οι πληροφορίες διαφέρουν, αφού ορισμένοι υποστήριξαν πως πέθανε το 1982, ενώ κάποιοι άλλοι τη θέλουν να έζησε μέχρι το 2001. Ωστόσο, τίποτα δεν έχει επιβεβαιωθεί.
Το έγκλημα τον αδελφών Παπέν και η… έμπνευση του Ζαν Ζενέ
Οι δολοφονίες των κυριών Λάνσελον προκάλεσαν τρόμο στη Γαλλία και οι αδελφές Παπέν έγιναν οι πρώτες γυναίκες στην ιστορία της χώρας που διέπραξαν ένα τόσο στυγερό έγκλημα.
Η ιστορία τους γνώρισε την απόλυτη επιτυχία 14 χρόνια αργότερα, μέσα από το θεατρικό έργο του νοβελίστα Ζαν Ζενέ, με τίτλο «Les Bonnes» -στα αγγλικά «The Maids»- και μεταφράστηκε σε δεκάδες γλώσσες, κάνοντας διάσημες τις προβληματικές αδελφές σε ολόκληρο των κόσμο. Το συγκεκριμένο θεατρικό αποτέλεσε τη μεγαλύτερη επιτυχία του Ζενέ, παρότι στην αρχή λογοκρίθηκε και εκτιμήθηκε μόνο από τους διανοούμενους της εποχής. Το θεατρικό του Ζενέ παίζεται σε πολλές χώρες μέχρι σήμερα, με αρκετούς σκηνοθέτες να έχουν προσπαθήσει να αγγίξουν το μεγαλείο της τέχνης του Γάλλου εμπνευστή του έργου «Δούλες».
ΠΗΓΗ: www.koolnews.gr
