Υποθέτουμε ότι αυτό συμβαίνει σε όλη την Ελλάδα, δηλαδή να υπάρχουν δύο ειδών πολιτικοί. Το πρώτο είδος είναι αυτοί που επιδιώκουν μέσα...
Το πρώτο είδος είναι αυτοί που επιδιώκουν μέσα από συνεχείς φωτογραφίσεις τους [άλλος τονίζει τα.. μάτια του, άλλος την... κορμοστασιά του, ότι εντέλει διαθέτει σωματικά ο καθένας] και κάποια αστεία δελτίο Τύπου, να εμφανίζονται στους πολίτες για να μη ξεχαστούν και χάσει "η βενετιά βελόνι"!
Τρέχουν σε χωριά, τρέχουν σε σοκάκια... και που δεν τρέχουν για να δείξουν το "τεράστιο" ενδιαφέρον τους, απλά παραμυθιάζοντας τους πολίτες!
Υπάρχει όμως και το δεύτερο είδος, αυτών των πολιτικών που δεν διακατέχονται από ανασφάλειες, που κάνουν αθόρυβη και ουσιαστική δουλειά και μιλούν όταν πράγματι κάτι έχουν να πουν και να δείξουν.
Ούτε "Υπουργοί" το παίζουν, ούτε κάτι διαφορετικό από αυτό που τους ενέταξε ο λαός με τη ψήφο του.
Φυσικά, μπορεί -και θεμιτό είναι- να έχουν τις φιλοδοξίες τους, απλά αυτές οι φιλοδοξίες δεν διατυμπανίζονται, περιμένοντας τον καιρό που πρέπει να τις εκφράσουν.
Μέχρι τότε όμως δουλεύουν, προσπαθούν έστω και με κάποια λάθη και αβλεψίες. Προσπαθούν όμως... τιμούν την ψήφο του κάθε πολίτη!
Συνήθως αυτοί στοχεύονται από την πρώτη κατηγορία των πολιτικών που τους θεωρούν εμπόδια στην ανέλιξή τους, που βλέπουν την αποδοτικότητά τους [την οποία οι ίδιοι δεν έχουν] και σε παρέες τούς διαβάλουν ακόμη και εισερχόμενοι στην προσωπική τους ζωή.
Είναι αυτό που λέμε, "όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια"!
Τι να κάνουμε όμως; Ανεχόμαστε και το πρώτο είδος των ιμιτασιόν πολιτικών που δυστυχώς είναι και οι περισσότεροι!
