Η αερόβια άσκηση έχει σημαντική αντιγηραντική δράση, καθώς μπορεί να αντιστρέψει την εκφυλιστική διαδικασία που οδηγεί σε μεταβολικές νόσο...
Ο λιπώδης ιστός συμβάλλει σημαντικά στη ρύθμιση του μεταβολισμού, απελευθερώνοντας διάφορα μόρια στην κυκλοφορία του αίματος, συμπεριλαμβανομένων των microRNAs που ρυθμίζουν την έκφραση των βασικών γονιδίων στο ήπαρ, το πάγκρεας και τους μύες.
Τόσο η γήρανση όσο και η παχυσαρκία μπορούν να επηρεάσουν δυσμενώς την παραγωγή αυτών των ρυθμιστικών mRNAs από το λιπώδη ιστό και να οδηγήσουν σε νόσους όπως ο διαβήτης και η δυσλιπιδαιμία. Αυτή η εκφυλιστική διαδικασία μπορεί να αναστραφεί μέσω της καθημερινής αερόβιας άσκησης.
Τα πειράματα σε ποντίκια και ανθρώπους έδειξαν ότι η αεροβική άσκηση ενεργοποιεί την έκφραση ενός ενζύμου, του DICER, που είναι απαραίτητο για την επεξεργασία αυτών των mRNAS. «Παρατηρήσαμε μια αύξηση στην παραγωγή αυτών των ρυθμιστικών μορίων από τα λιπώδη κύτταρα, με πολλά οφέλη για τον μεταβολισμό», δήλωσε ο Marcelo Mori, καθηγητής στο Ινστιτούτο Βιολογίας του Πανεπιστημίου του Campinas στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας, και εκ των βασικών ερευνητών της μελέτης, η οποία έλαβε υποστήριξη από το FAPESP (Ίδρυμα Ερευνών του Σάο Πάολο) και διεξήχθη σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης και στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι υπήρχε επικοινωνία μεταξύ μυικού και λιπώδους ιστού κατά τη διάρκεια αερόβιας άσκησης μέσω μορίων σηματοδότησης που εκκρίνονται στην κυκλοφορία του αίματος. Αυτή η ανταλλαγή πληροφοριών καθιστά την κατανάλωση ενέργειας από τα λιπώδη κύτταρα πιο αποτελεσματική, επιτρέποντας στον μεταβολισμό να προσαρμοστεί στην άσκηση και να βελτιώσει την μυική απόδοση.
Τα ποντίκια έτρεχαν καθημερινά επί 60 λεπτά σε διάδρομο για οκτώ εβδομάδες. Όσο βελτιωνόταν η απόδοσή τους, η ταχύτητα και η κλίση του διαδρόμου αυξάνονταν. Στο τέλος, εκτός από τη βελτίωση της απόδοσης, οι επιστήμονες βρήκαν σημαντική αύξηση στα επίπεδα έκφρασης DICER των λιποκυττάρων, η οποία συνοδεύτηκε από μείωση του σωματικού βάρους και του σπλαχνικού λίπους.
Όταν επανέλαβαν το πείραμα με ποντίκια γενετικά τροποποιημένα ώστε τα κύτταρα του λιπώδους ιστού να μην εκφράζουν το ένζυμο DICER οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα ευεργετικά αποτελέσματα της αερόβιας άσκησης ήταν πολύ μικρότερα.
«Τα ζώα δεν έχασαν βάρος ή σπλαχνικό λίπος και η συνολική τους φυσική κατάσταση δεν βελτιώθηκε», δήλωσε ο καθηγητής Mori.
Στους ανθρώπους, έξι εβδομάδες διαλειμματικής προπόνησης υψηλής έντασης (HIIT) ήταν επαρκείς για να οδηγήσουν σε μια κατά μέσο όρο πενταπλάσια αύξηση της ποσότητας DICER στον λιπώδη ιστό. Η επίδραση παρατηρήθηκε τόσο σε νεότερους εθελοντές, ηλικίας περίπου 36 ετών, όσο και σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, περίπου 63 ετών.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι γυμνασμένοι ενήλικες έχουν ορισμένα μόρια στην κυκλοφορία του αίματός τους που οδηγούν σε απευθείας βελτιώσεις στον λιπώδη ιστό. Εάν μπορούμε να εντοπίσουμε αυτά τα μόρια, μπορούμε να διερευνήσουμε κατά πόσο εμπλέκονται και στα άλλα οφέλη της αερόβιας άσκησης, όπως η καρδιοπροστασία.
Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS).
