Η μόνη επαφή του με τον «έξω κόσμο» είναι δύο φορές το χρόνο όταν πιάνει λιμάνι το πλοίο ανεφοδιασμού Είναι μια από τις πιο απομονωμένες...
Είναι μια από τις πιο απομονωμένες νησιωτικές κοινότητες σε όλο τον κόσμο. Εκτός αυτού, η μοναδική επικοινωνία με τον «έξω κόσμο» που έχει το μικροσκοπικό νησί Πάλμερστον, στα νερά του Ειρηνικού Ωκεανού, είναι μόνο κάθε δύο φορές το χρόνο όταν το πλοίο ανεφοδιασμού πιάνει λιμάνι σε αυτό.
Το μακρύ και επικίνδυνο ταξίδι για να προσεγγίσει κανείς το νησί αποτρέπει τους πάντες να το επιχειρήσουν, εκτός από τους πιο ατρόμητους επισκέπτες.
Στα αξιοσημείωτα χαρακτηριστικά του και το γεγονός ότι οι περισσότεροι από τους 60 κατοίκους του προέρχονται από έναν άντρα -έναν Άγγλο που εγκαταστάθηκε στο νησί πριν από 150 χρόνια.
Εννέα ημέρες συνεχούς κίνησης. Εννέα ημέρες σε μια βάρκα, ανίκανη να σταθεί. Εννέα ημέρες με το φόβο να χτυπηθεί η βάρκα από μια τροπική καταιγίδα, χιλιάδες μίλια μακριά από οποιαδήποτε στεριά. Ο Ειρηνικός Ωκεανός είναι μεγάλος. Πολύ μεγαλύτερος από ό, τι θα φανταζόταν κανείς. Και αυτό είναι το ταξίδι που πρέπει να κάνει κανείς για να φτάσει στο νησί στο τέλος της γης.
Μέρος των Νήσων Κουκ, το Πάλμερστον είναι ένα από τα λίγα νησιά που συνδέονται με κοραλλιογενή ύφαλο, ο οποίος περιβάλλει τα ήρεμα νερά μιας κεντρικής λιμνοθάλασσας. Αλλά σε ολόκληρη την περιοχή ο ύφαλος κάθεται σε αρκετά ψηλό σημείο για να μπορέσουν τα υδροπλάνα να προσγειωθούν, με τα νερά έξω από αυτόν στον ωκεανό να είναι πολύ άγρια.
Η τοποθεσία του νησιού, επίσης, είναι αρκετά μακριά από οποιαδήποτε στεριά για να μπορέσει να πετάξει μέχρι εδώ ελικόπτερο. Έτσι, η μόνη πρόσβαση στο νησί είναι από τη θάλασσα. Επομένως, δεν είναι και πολύ εύκολο να φτάσει κανείς εδώ.
Ωστόσο, όποιος τολμήσει αυτό το περιπετειώδες ταξίδι και καταφέρει να προσεγγίσει το νησί, τα υπέροχα νερά του Ειρηνικού, οι απίθανες ακρογιαλιές, οι εκτάσεις με φοίνικες και γηγενή δέντρα, οι χαλαροί ρυθμοί της καθημερινότητας και η φιλοξενία των κατοίκων του στα όσα σίγουρα ανταμείβουν και με το παραπάνω την όποια ταλαιπωρία του ταξιδιού.
Το νησί ανακαλύφθηκε το 1774 από τον Κάπτεν Κουκ, ο οποίος το βρήκε ακατοίκητο και το ονόμασε από τον πολιτικό Χένρι Τεμπλ, τον 2ο Viscount Palmerston, έναν από τους Λόρδους Επίτροπους του Ναυαρχείου. Το 1863, ο William Marsters, ένας ξυλουργός και κατασκευαστής βαρελιών, έφτασε στο Πάλμερστον από τη Manuae με δύο πολυνησιακές συζύγους. Απέκτησε ακόμη μία τρίτη σύζυγο και όλοι μαζί δημιούργησαν μια μεγάλη οικογένεια περίπου 23 παιδιών, των οποίων οι απόγονοι σήμερα κατοικούν στο νησί.
Έτσι, το Πάλμερστον είναι το μόνο νησί των Νήσων Κουκ για το οποίο η αγγλική είναι η μητρική γλώσσα.
Το Πάλμερστον προσαρτήθηκε από τη Βρετανική Αυτοκρατορία στις 23 Μαΐου 1891 και το 1892 η βρετανική κυβέρνηση χορήγησε στον William μια 21ετή μίσθωση που παρατάθηκε μέχρι το 1954, ενώ το 1901 τέθηκε υπό τη διοίκηση της Νέας Ζηλανδίας. Το 1954 δόθηκε στην οικογένεια πλήρης κυριότητα του νησιού, με τρία από τα παιδιά -κάθε ένα από τα οποία προέρχεται από μία από τις τρεις συζύγους του Γουίλιαμ- να παραμένουν στο νησί.
