του Γιώργου Φάκου Παρακολουθώ, όσο μπορώ καλύτερα, όσα συμβαίνουν στους δήμους της Ηλείας. Ενός νομού όπου η σοβαροφάνεια υπάρχει όχι ...
του Γιώργου Φάκου
Παρακολουθώ, όσο μπορώ καλύτερα, όσα συμβαίνουν στους δήμους της Ηλείας. Ενός νομού όπου η σοβαροφάνεια υπάρχει όχι όμως η σοβαρότητα. Ο καθένας λέει ότι θέλει, και αυτό από μια άποψη είναι "λογικό" επειδή δεν πληρώνει φόρο για να λέει ότι του κατέβει στο κεφάλι.
Και βέβαια που τα λέει; Μα, στο facebook όπου αποτελεί χωνευτήρι κάθε ανάρτησης οποιουδήποτε εγκεφάλου που μέσω αυτού [δηλαδή του facebook] βρίσκει έναν δρόμο να αναδειχθεί από την μέχρι πρότινος ανυπαρξία του.
Λέει λοιπόν ο καθένας ότι θέλει -σε πολλές περιπτώσεις σαν να απευθύνεται σε ανθρώπους μειωμένης αντίληψης και αυτός με το IQ ραδικιού ανέλαβε τον ρόλο να μας αφυπνίσει. Οχι γιατί έχει κάτι σημαντικό να πει αλλά γιατί ο ίδιος [ή η ίδια], σε πολλές, υπερβολικά πολλές περιπτώσεις, θέλει να προωθήσει τα δικά του προσωπικά σχέδια.
Στη βάση αυτή βρίσκονται κάποιοι [ή κάποιες], οι οποίοι/ες ενώ όλα τα προηγούμενα χρόνια "έπαιξαν" παιχνίδια με συγκεκριμένα πρόσωπα της αυτοδιοίκησης τώρα εμφανίζονται ως "σωτήρες" αφού τα χάλασαν με τους παλιούς "φίλους" τους!
Σε αυτό τον τόπο η σοβαρότητα είναι άγνωστη λέξη που έχει αντικατασταθεί από την σοβαροφάνεια.
Για να γίνω πιο συγκεκριμένος...
Παρακολουθώ κάποια πρόσωπα, που τελευταία εμφανίστηκαν, να κάνουν συνεχώς επισημάνσεις λες κι εμείς δεν γνωρίζουμε τίποτα. Σα να ζούμε σε άλλους νομούς. Σα να μη μας αγγίζουν όλα αυτά τα δυσάρεστα που συμβαίνουν, σα να μη καταλαβαίνουμε τα πολιτικά παιχνίδια ορισμένων που ψηφίστηκαν να μας διοικούν.
Κάποιοι ή κάποιες διαλαλούν, όπου σταθούν και όπου βρεθούν ή αφήνουν να εννοηθεί, τη θέλησή τους να συμμετέχουν στα κοινά. Γράφουν άρθρα, γράφουν σχόλια, μιλούν για αλλαγή προσώπων αλλά...
Δεν ξεκαθαρίζουν αν με την αλλαγή προσώπων εννοούν τα δικά τους πρόσωπα,
Στα γραφόμενά τους κάνουν ΜΟΝΟ επισημάνσεις αλλά ΠΟΤΕ δεν προτείνουν κάποια λύση. Δεν καταθέτουν μια πρόταση ώστε αυτή να αξιολογηθεί από τους πολίτες.
Μόνο θεωρία... γιατί μόνο σε αυτή είναι καλοί και καλές...
Και δεν το κάνουν γιατί θέλουν να δουν πώς θα κινηθεί το ρεύμα. Δεν έχουν το θάρρος, ίσως και την αξιοπρέπεια να πουν καθαρά αυτά που έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους. Να βγουν ανοιχτά στο λαό και να μιλήσουν ξεκάθαρα, όπως έκανε εδώ και κάποιους μήνες ο υποψήφιος δήμαρχος Ηλιδας Δημήτρης Κωνσταντόπουλος.
Λόγια και υπονοούμενα...
Ας μάθουν λοιπόν όλοι αυτοί το εξής: Ο καιρός του Μαυρογυαλούρου πέρασε.
Κι επειδή ζούμε σε έναν νομό όπου τον βλέπουμε να κατεδαφίζεται ολοένα και περισσότερο...
επειδή ζούμε σε έναν νομό όπου χορτάσαμε από σωτήρες, ας βγουν ανοιχτά να πουν αυτό που κρατούν μυστικό.
Θεμιτό είναι ο οποιοσδήποτε να θέλει να διεκδικήσει μια θέση, αλλά να το πει... Να το ξεκαθαρίσει, εκτός και αν φοβάται την κριτική!!!
ΥΓ1: Αν κάποιοι θορυβηθούν με τα παραπάνω είναι ακριβώς αυτοί και αυτές για τους οποίους και οποίες αναφέρομαι...
ΥΓ2: Συνεχίστε, για να μιλήσουμε για συγκεκριμένες περιπτώσεις!
ΥΓ3: Περί σοβαρότητας & σοβαροφάνειας.
[Για όποιους ή όποιες δεν γνωρίζουν τις διαφορές]
Η λέξη σοβαροφάνεια μοιάζει τόσο πολύ με τη λέξη σοβαρότητα.
Αλλά και σαν έννοιες τις συγχέουμε, χαρακτηρίζοντας ανθρώπους σοβαρούς, ενώ είναι σοβαροφανείς.
Είναι άραγε από άγνοια ή υποσυνείδητη σκοπιμότητα; Γιατί η σοβαρότητα είναι το ζητούμενο για κάθε άνθρωπο. Σοβαρότητα στα λόγια και στις πράξεις.
Πολλοί όμως έχουν μπερδέψει τις δυο έννοιες αποκαλώντας το σοβαροφανή, σοβαρό.
Θα τολμούσα να πω όμως ότι κάποιες ψευδο-συντηρητικές κοινωνίες, εκτιμούν ιδιαίτερα την σοβαροφάνεια ενώ ταυτόχρονα αδυνατούν (εκ κατασκευής αλλά και εξ’ ορισμού) να αναγνωρίσουν την πραγματική σοβαρότητα.
Με άλλα λόγια δηλαδή, η σοβαροφάνεια είναι ακόμα ένα κοινωνικό προσωπείο το οποίο χρησιμοποιούν κοινωνίες για να θέτουν εκτός των στενών τους ορίων άτομα και καταστάσεις που δεν «είναι σοβαρά», δηλαδή που δεν αποτελούν ένα «νορμάλ» μέλος του συνόλου.
Σοβαρότητα λοιπόν τι είναι; Είναι η ικανότητα του ανθρώπου να είναι σταθερός σε ιδέες και απόψεις, να μην παρασύρεται από διάφορα ρεύματα ατόμων ή συμπεριφορών, να μπορεί να κρατά μέτρο σε ότι κάνει και στον τρόπο που εκδηλώνεται. Σοβαρός είναι αυτός που μπορεί να κρατήσει ή μάλλον να υποστηρίξει το εγώ του όπως είναι, αδιαφορώντας ή ακόμα πηγαίνοντας κόντρα στο κατεστημένο.
Σοβαροφάνεια τι είναι; Είναι το να δείχνει κάποιος σοβαρός. Άσχετο με το αν είναι. Μα αν δείχνει πώς να ξέρουν οι άλλοι αν είναι στ’ αλήθεια σοβαρός; Ο σοβαροφανής άγεται και φέρεται συγκεκριμένα. Είναι τα στάνταρτ που του έχουν επιβληθεί έτσι ώστε η σοβαρότητα να υποβαθμιστεί. Ο σοβαροφανής έχει εικόνα. Ο σοβαρός όχι. Ο πρώτος ντύνεται συγκεκριμένα, μιλά συγκεκριμένα, συνδιαλέγεται συγκεκριμένα. Κι όμως ο σοβαροφανής είναι ο μη αυθεντικός που κάποια στιγμή σε κάποια εκδήλωση της ζωής του και της συμπεριφοράς του απέναντι στους άλλους θα γελοιοποιηθεί.
Η σοβαροφάνεια συγγενεύει με την υποκρισία. Υποκρίνεσαι ότι είσαι κάτι άλλο.
Σύμφωνα λοιπόν με την ανάλυση της κάθε λέξης το ζητούμενο είναι η σοβαρότητα. Αλλά στην κοινωνία που ζούμε, την γεμάτη υποκρισία και δήθεν, στην κοινωνία που προσπαθούν να μας κάνουν να τρώμε αμάσητη τροφή, να μιμούμαστε κι όχι να είμαστε εμείς, στην κοινωνία όπου οι λίγοι γίνονται πρότυπα και ίσως κακά πρότυπα πολλές φορές για τους πολλούς, κανείς δεν είναι σε θέση να διακρίνει τη σοβαρότητα απ’ τη σοβαροφάνεια.
Η κοινωνία θέτει δικά της πρότυπα. Οι άνθρωποί της αδρανούν χάνουν έτσι τον εαυτό τους πέφτουν σε μιμητισμό και οι άλλοι -κουρδιστά στρατιωτάκια -χειροκροτούν και προσπαθούν να κάνουν άλλους να τους χειροκροτήσουν.
Δεν είναι λοιπόν μια έννοια λίγο διαφορετική η σοβαροφάνεια απ’ τη σοβαρότητα. Είναι κάτι πολύ πιο δραματικό. Είναι απώλεια του εαυτού η σοβαροφάνεια. Αλλά έτσι που μια κοινωνία αβασάνιστα χειροκροτεί το σοβαροφανή του δίνει τέτοια εξουσία να νομίζει ότι εκείνος είναι ο ισχυρός και να υποβαθμίζει το σοβαρό. Κι έτσι πολύ απλά, η σημερινή κοινωνία έχει πολύ περισσότερους σοβαροφανείς, δηλαδή δήθεν από σοβαρούς δηλαδή αυθεντικούς.
Ο σοβαρός γεννιέται, αλλά ο άλλος γίνεται. Τον δημιουργούν οι συνθήκες και η αδυναμία του να υποστηρίξει κάποια πράγματα.
